Bem, topic.
Kiek had zoals gewoonlijk een goed idee. Lang verhaal kort zonder spoilers: we schrijven samen een short story. Kiek zal hier ook haar hoofdstukken neerzetten.
Note to self:
- Annabell
- Row
- Xanti
- Reza
‘Bedankt dat je me wilde brengen,’ glimlachte het blonde meisje terwijl ze haar rugzak over haar schouder zwaaide, en haar neef grijnsde terug. ‘Geen probleem. Je belt me maar als ik je moet ophalen, maar ik moet nu wel terug.’
‘Dan zie ik je volgende week wel weer. Doe de groeten aan Mo.’ Ze grijnsde, deed de deur van de auto dicht en keek hoe Darius de parkeerplaats af reed. Toen draaide ze zich om zodat ze met haar rug naar de autobaan stond, en liep in stevige pas naar het kleine groepje dat zich al bij het begin van het bergpad had verzameld. Met zo’n tien, vijftien mensen van haar leeftijd zou ze een week de bergen in trekken, om een beetje aan rust en frisse lucht te komen – in de stad was daar nogal moeilijk aan te komen. En hoe zou ze anders haar zomervakantie door moeten brengen? Mo was niet van plan om op vakantie te gaan, en bijna al haar vrienden waren weg.
Haar blik kruiste die van een donkerharige jongeman, en ze grijnsde even onwillekeurig toen ze de pretlichtjes in zijn ogen zag. Dit kon nog leuker worden dan ze had gedacht. Haar ogen vielen op een meisje met lang, geblondeerd haar, en toen ze diens Uggs zag was ze onwillekeurig blij dat ze voor haar versleten bergschoenen was gegaan. Ze trok haar geruite blouseje uit, knoopte deze om haar heupen en plantte haar handen in haar zij. ‘Zo.’
Niemand keurde haar echter een blik waardig, afgezien van de jongeman van eerder, die uit de mislukte kring van mensen stapte en zijn hand naar haar uit stak.
‘Reza Dawning.’
Ze grijnsde scheef en schudde zijn hand. ‘Annabell Wayland. Maar de meeste mensen doen niet moeilijk en zeggen gewoon Anna.’
De jongeman had een zekere air van spontaniteit en zelfverzekerdheid, en dat mocht ze wel. Dat soort mensen mocht ze over het algemeen wel – zelfverzekerd, goedgebekt, en zolang je geen domme opmerkingen maakte zat je wel goed.
Reza kwam naast haar staan en nam net als zij de anderen één voor één in zich op, een lichte frons op zijn nogal jongensachtige gezicht. ‘Volgens mij zijn het stuk voor stuk heteroseksuele kampertjes,’ mompelde hij, en Annabell knikte instemmend, haar armen over elkaar. ‘Ik heb zo mijn twijfels over hem, echter,’ antwoordde ze, kort wijzend op een tengere jongen met donkerbruin haar die niet veel verderop op een lage rots zat. ‘Bi, hoogstens.’
Toen ze even naar Reza keek verscheen er weer die scheve grijns op haar gezicht. ‘En jij?’
De jongeman schokschouderde. ‘Pan. Of bi. Niet helemaal zeker. Boeit me ook vrij weinig.’
‘Ik begrijp wat je bedoelt.’ Haar handen verdwenen in haar broekzakken.
Enkele seconden later, waarin zowel Annabell als Reza een paar schattende blikken van de twee meisjes tegenover hen hadden ontvangen, voegde de laatste twee deelnemers zich bij het groepje – een meisje met een bruine vlecht tot over haar heupen en een jongeman die een rugzak droeg die ongeveer twee keer zo groot was als die van haar. De twee jongeren die naast haar stonden – een meisje met donkere krullen en een jongen met witblond haar en bleke ogen – vielen als laatste stil toen de jongeman zijn keel schraapte.
‘Goedemorgen. Eh, ik ben Eric, en eh…’
‘God, ik erger me nu al aan zijn stem,’ mompelde Annabell, en Reza snoof.
‘En eh, wat we ook doen, ik heb hier de leiding. Niet doen alsof je het beter weet.’
De tengere jongen met het donkere haar was overeind gekomen en keek even sceptisch van hun begeleider naar het bergpad dat een paar meter achter hem begon, maar niemand ging verder op hem in. ‘De bedoeling is dat jullie de komende dagen elkaar beter leren kennen, al kan het me niet zo veel schelen wat jullie doen zolang jullie maar niet met elkaar op de vuist gaan. Heeft iedereen zijn spullen?’
Reza had net als Annabell een zonnebril tevoorschijn gehaald en keek haar even grijnzend aan. ‘Let’s roll.’
-
Kiek had zoals gewoonlijk een goed idee. Lang verhaal kort zonder spoilers: we schrijven samen een short story. Kiek zal hier ook haar hoofdstukken neerzetten.
Note to self:
- Annabell
- Row
- Xanti
- Reza
HOOFDSTUK 1 - ANNABELL
‘Bedankt dat je me wilde brengen,’ glimlachte het blonde meisje terwijl ze haar rugzak over haar schouder zwaaide, en haar neef grijnsde terug. ‘Geen probleem. Je belt me maar als ik je moet ophalen, maar ik moet nu wel terug.’
‘Dan zie ik je volgende week wel weer. Doe de groeten aan Mo.’ Ze grijnsde, deed de deur van de auto dicht en keek hoe Darius de parkeerplaats af reed. Toen draaide ze zich om zodat ze met haar rug naar de autobaan stond, en liep in stevige pas naar het kleine groepje dat zich al bij het begin van het bergpad had verzameld. Met zo’n tien, vijftien mensen van haar leeftijd zou ze een week de bergen in trekken, om een beetje aan rust en frisse lucht te komen – in de stad was daar nogal moeilijk aan te komen. En hoe zou ze anders haar zomervakantie door moeten brengen? Mo was niet van plan om op vakantie te gaan, en bijna al haar vrienden waren weg.
Haar blik kruiste die van een donkerharige jongeman, en ze grijnsde even onwillekeurig toen ze de pretlichtjes in zijn ogen zag. Dit kon nog leuker worden dan ze had gedacht. Haar ogen vielen op een meisje met lang, geblondeerd haar, en toen ze diens Uggs zag was ze onwillekeurig blij dat ze voor haar versleten bergschoenen was gegaan. Ze trok haar geruite blouseje uit, knoopte deze om haar heupen en plantte haar handen in haar zij. ‘Zo.’
Niemand keurde haar echter een blik waardig, afgezien van de jongeman van eerder, die uit de mislukte kring van mensen stapte en zijn hand naar haar uit stak.
‘Reza Dawning.’
Ze grijnsde scheef en schudde zijn hand. ‘Annabell Wayland. Maar de meeste mensen doen niet moeilijk en zeggen gewoon Anna.’
De jongeman had een zekere air van spontaniteit en zelfverzekerdheid, en dat mocht ze wel. Dat soort mensen mocht ze over het algemeen wel – zelfverzekerd, goedgebekt, en zolang je geen domme opmerkingen maakte zat je wel goed.
Reza kwam naast haar staan en nam net als zij de anderen één voor één in zich op, een lichte frons op zijn nogal jongensachtige gezicht. ‘Volgens mij zijn het stuk voor stuk heteroseksuele kampertjes,’ mompelde hij, en Annabell knikte instemmend, haar armen over elkaar. ‘Ik heb zo mijn twijfels over hem, echter,’ antwoordde ze, kort wijzend op een tengere jongen met donkerbruin haar die niet veel verderop op een lage rots zat. ‘Bi, hoogstens.’
Toen ze even naar Reza keek verscheen er weer die scheve grijns op haar gezicht. ‘En jij?’
De jongeman schokschouderde. ‘Pan. Of bi. Niet helemaal zeker. Boeit me ook vrij weinig.’
‘Ik begrijp wat je bedoelt.’ Haar handen verdwenen in haar broekzakken.
Enkele seconden later, waarin zowel Annabell als Reza een paar schattende blikken van de twee meisjes tegenover hen hadden ontvangen, voegde de laatste twee deelnemers zich bij het groepje – een meisje met een bruine vlecht tot over haar heupen en een jongeman die een rugzak droeg die ongeveer twee keer zo groot was als die van haar. De twee jongeren die naast haar stonden – een meisje met donkere krullen en een jongen met witblond haar en bleke ogen – vielen als laatste stil toen de jongeman zijn keel schraapte.
‘Goedemorgen. Eh, ik ben Eric, en eh…’
‘God, ik erger me nu al aan zijn stem,’ mompelde Annabell, en Reza snoof.
‘En eh, wat we ook doen, ik heb hier de leiding. Niet doen alsof je het beter weet.’
De tengere jongen met het donkere haar was overeind gekomen en keek even sceptisch van hun begeleider naar het bergpad dat een paar meter achter hem begon, maar niemand ging verder op hem in. ‘De bedoeling is dat jullie de komende dagen elkaar beter leren kennen, al kan het me niet zo veel schelen wat jullie doen zolang jullie maar niet met elkaar op de vuist gaan. Heeft iedereen zijn spullen?’
Reza had net als Annabell een zonnebril tevoorschijn gehaald en keek haar even grijnzend aan. ‘Let’s roll.’
-
