OOPS [Imogene]

Het groepje had zich op en rond een houten bankje verzameld, voor zover dat mogelijk was. De nacht was gevallen en onderdrukt gegiechel gaf weer dat nog niet iedereen een plekje had. Bryce , een donkerharige knul met de nodige tattoos en sportschoolspieren, had zich er net op een hoekje bij weten te proppen. Een van de meiden was zonder pardon op zijn schoot gaan zitten met de woorden 'zit stil faggot'. Er waren van die mensen die dat tegen je konden zeggen.
Uit een van de rugzakken kwam een fles drank tevoorschijn en een klein tumult steeg op vanaf het overvolle bankje en de fles ging direct rond. Kort daarop volgde een tweede en niet veel later zat de stemming er aardig in. En zo laat was het nog niet eens.
In de verte liep een kind dat al lang binnen hoorde te zijn over een biels.
"Hoop dat hij valt," grinnikte een van de jongen.
"Ah, man, dat stelt toch geen fuck voor," zei Bryce hoofdschuddend. Hij zette een flesje bier aan zijn lippen.
"Doe jij het dan effe beter met je dronken kop," zei het meisje dat bij hem op schoot zat. Bryce grijnsde. Hij voelde zich top vanavond, dus waarom niet? Hell, hij kon nog wel wat spectaculairders. Hij knikte naar het vijvertje vlakbij waar ze zaten.
"Zie je die brug die eroverheen loopt?" zei hij met een vrolijke twinkeling in zijn lichtblauwe ogen. "De leuning. Doe ik zo effe."
"Ja, vast."
"Sowieso, moet je wel met je reet van me af gaan," zei Bryce opgewekt, waarbij hij het meisje een duwtje in haar zij gaf. Elegant stond ze op, om met een spottende grijns naar hem te kijken.
"Nou, laat maar zien dan."
De rest was een en al aandacht. Een aantal jongens moedigden Bryce luidkeels aan terwijl deze naar de brug liep.
"Ik haal wel vast droge kleren!" riep iemand lachend. Bryce stak overmoedig zijn middelvingers op.
"Hij is gek," zei een donkerblonde jongen met een ruim aantal piercings.
"Daarom houden we van 'm," zei een mollig meisje met stijl, rood haar lachend.
Bryce klom een beetje onhandig op de leuning van de brug, ter hoogte van het midden. Oeps, zijn evenwicht was toch niet zo goed als hij ingeschat had. Ach, wat maakte het uit, het kwam toch wel goed.
"Hell yeah!" riep hij vrolijk. er werd gejuicht, maar dat juichen veranderde al heel snel in lachen en een paar verschrikte gilletjes toen Bryce, hoe kon het ook anders, zijn evenwicht verloor en ruggelings in het water terecht kwam. In een klap nuchter. Hij hapte naar adem.
"Jezus dat is koud!" Hij sprong haastig overeind. Zijn witte shirt zat, enigszins transparant, aan zijn onder getatoeëerde lichaam vastgeplakt. Met grote stappen verliet hij het vijvertje. Met dat hij bekwam van de schrik begon hij te lachen, al kon hij niet ontkennen het nogal koud te hebben. Een rilling trok over zijn lijf.
Hij liep terug naar de groep.
"Ik eh, ik trek denk ik effe droge kleren aan," grinnikte hij.
"Tegen de tijd dat jij thuis bent heb je al een longontsteking om u tegen te zeggen," zei een tengere jongen met donker haar hoofdschuddend, maar Bryce was al richting de uitgang van het park aan het lopen, druipend van het water.

Een blik schenkend op de horloge aan haar slanke pols was voldoende om haastig haar spullen samen te rapen en de benen te nemen. Een zucht van verluchting kwam uit haar keel toen ze afscheid had genomen van haar grootouders en ze zich eindelijk in de nacht kon begeven. De oude mensen hadden aandacht nodig, zeker na het verlies van hun kleinkind, maar soms kreeg Imogene het echt op haar zenuwen van de mensen. Ze hadden het beste met haar voor, maar sinds Simon er niet meer was om haar aan het lachen te maken, of de aandacht van hun grootouders te doen verdelen, voelde Imogene zich als een klein kind. Betutteld, verwend. De koptelefoon ging over haar muts, die ze tot over haar wenkbrouwen trok en vervolgend de kille nacht instapte.
Het grind knerpte onder de zolen van haar sneakers, doorheen het park was een veel kortere route, naar de bushalte, waar ze over zo een tien minuten de laatste bus naar huis zou kunnen nemen. Ook al was ze zich niet bewust van de geluiden om zich heen, haar blauwe ogen stonden alert en oplettend. Ze was niet het type meisje dat bang was voor enge mannen, of om 's avonds niet meer op straat te durven, maar ze was wel nog zo nuchter in het leven om te beseffen dat je moest opletten. Als er iets gebeurde, dan was dat zo. Wat had je aan een leven waarin je enkel bang kon zijn en binnen kon zitten terwijl er zoveel kansen en mogelijkheden buiten de deur lagen?
De muziek die door haar oren schaldde werd overtroffen door een vaag geroezemoes. Benieuwd naar wat er aan het gebeuren was rondom haar liet ze het ding op haar smalle schouders zakken en werd zich bewust van de geluiden. Bulderend gelach, afkomstig van een groepje mensen en spattend water waar ze de bron niet van kon afleiden. Het moest in ieder geval grappig zijn en ze kon een scheve grijns op haar gezicht niet bedwingen, waardoor ze een sluwe blik verkreeg. Haar voeten waren tot stilstand gekomen en ze draaide zich richting het tafereel.
Een luide lach kwam over haar lippen aanrollen toen ze een gedaante uit het water zag komen, volledig doorweekt. Het was overduidelijk een jongen; brede schouders die vanop afstand te zien waren en een witte tshirt die tegen zijn borst kleefde.
"Ik eh, ik trek denk ik effe droge kleren aan," Zelf vanop afstand leek het alsof de jongen ermee kon lachen, ook te zien aan de grijns op zijn gezicht. Langzaam maar zeker kon ze hem beter onderscheiden van de donker, doordat hij richting het pas liep waar zij stond. Het pad dat naar de uitgang van het park liep. Imogene keek op haar horloge. "Damn!" vloekte ze zachtjes toen ze besefte dat ze ook de laatste bus had gemist. Haar ouders zouden in geen enkel geval van de zee, - waar hun huis lag -, tot hier rijden om hun dochter op te pikken.
Het was haar eigen fout, maar toch weite ze het aan het lot. Ze zou er vanavond nog maar iets leuks van moeten maken, en de jongen die nu van haar wegwandelde was voor haar poging nummer een.
Ze zette haar voet af in het zand en begon in een jogtempo op de jongen af te lopen, de inhoud van haar tas bonkend tegen haar rug. "Heeeey!" In haar stem weerklonk een lachende ondertoon. Ze streek langs zijn arm met haar schouder toen ze langs hem begon te wandelen en hem overenthousiast aankeek, maar toch nog steeds die gemene, uitdagende blik van altijd behield. "Magikarp used splash?" Kort liet ze haar blik over zijn natte tshirt glijden en moest ze zacht lachen. "But nothing happened?" Ze sprak met hem alsof ze hem al jaren kende, ookal had hij nog geen reactie terug gegeven. Als hij haar manier van doen niet beviel zou ze het wel snel genoeg merken.

"Heeeey!" klonk het lachend achter hem en Bryce draaide zich om. Nog steeds liep het water vrijelijk uit zijn kleren, al was het niet meer zo erg als toen hij net uit het water kwam. Een meisje kwam zijn kant op. Not too shabby, dacht Bryce goedkeurend. De dag dat vrouwelijk schoon hem zou ontgaan moest nog komen. Ergens in de verre toekomst. Als hij ooit eens blind zou worden of zo.
Ze streek langs hem heen en keek hem uitdagend aan. Hij grijnsde bijna automatisch. Zo eentje dus. Een die niet bang was lekker sociaal te zijn.
"Magikarp used splash?" vroeg ze en hij schoot weer in de lach. "But nothing happened?" Het was dat hij als kind die spelletjes had gespeeld, anders had hij geen flauw idee gehad waar ze het in vredesnaam over had.
"Pfff, zag je die golf? More like- die ander, die blauwe-" Bryce was eigenlijk niet zo'n pokemon kenner. Hij kende er maar een paar. "Iets met een G," voegde hij er uiteindelijk onverschillig aan toe.
"But something certainly happened, anders liep ik hier nu niet," grijnsde hij, gebarend naar zijn shirt.
Hij hield de pas er flink in, zonder zich daar echt bewust van te zijn. Waarschijnlijk de combinatie van de alcohol, de adrenaline en zijn uitermate goede stemming.
"Hoe heet je eigenlijk?" vroeg hij het meisje out of nowhere, zich nu pas realiserend dat ze wel gezellig liepen te kleppen maar dat hij geen flauw benul had wie dit was. Niet dat hij daar erg mee zat. Bryce voelde zich zelden onveilig en zeker niet bij meisjes. Met mannen raakte hij heel af en toe in een bar nog wel een slaags - zij het all in good fun - maar met meiden had hij doorgaans gewoon alleen maar lol.