And there I go (Taylor)

Yun stond op haar gemakje bij de andere paarden in de weide. Het had echt enorm veel gesneeuwd, gelukkig hield haar dikke, wollige vacht haar lekker warm. De bonte merrie was net bezig met het hooi dat ze net waren komen brengen toen ze iemand zag naderen. Nieuwsgierig draaide ze zich om en stapte haar eigenaar tegemoet die met haar blauw halster haar uit de weide kwam halen. De paarden hier waren gewend om in de winter niet al teveel te moeten doen bij sneeuwval, af en toe eens een ritje in de binnenbak, maar er werd niet intensief gereden. Yun dacht dat dit net als anders een gewone wandeling zou zijn. De andere paarden hinnikte haar na, ze had een heerlijk leventje, fijne baasjes, fijne weidegenootjes, fijn altijd op wei, ja, ze had niets te klagen. Ze werd op de poetsplaats gezet en door een paar verzorgsters flink onder handen genomen, wassen zat er met deze koude niet in maar Yun zag er evengoed uit als dat ze het wel hadden gedaan. De merrie ging er niks achter zoeken, misschien verveelden de dames zich. Tot ze richting vrachtwagen werd geleid, een wedstrijd misschien? Ze wist het niet en besloot gewoon fijn mee te werken. De hele rit duurde misschien een uurtje, ze had fijn aan haar hooinet zitten knabbelen en zich netjes gedragen. Op een gegeven moment stonden ze stil en ze snoof eens luid, er waren een heleboel nieuwe geluiden en geuren, waar was ze? De trailerklep ging open en ze stapte er netjes achteruit vanaf. Haar eigenaar leidde haar een rondje rond en liet haar eens goed kijken voordat ze naar de stallen werd geleid. Ook al was ze wat verward, Yun bleef er redelijk kalm onder. Ze werd in een ruime, schone stal gezet. Haar eigenaar stapte naar buiten en ze hinnikte luid toen hij zonder haar vertrok. Ze kreeg nog een dikke knuffel en de woorden: "Hier ga je je thuis voelen meis, veel plezier." Niet dat ze er dan ook echt wat van begreep, maar ze legde de link met dit en een nieuwe start. Dan ging ze haar weidemaatjes niet meer zien? Ze moest even bekomen van de shock, maar ze besloot er het beste van te maken en stond benieuwd te wachten op haar nieuwe eigenaar. Waarschijnlijk was alles al geregeld voordat Yun hier was want ze had hier nog niemand echt gezien die ertoe deed.
De andere paarden hinnikte naar haar, ze hinnikte terug en at wat. Het was hier schoon, goedverzorgd, de paarden zagen er ook allemaal wel goed uit, het kwam allemaal wel goed. Haar oude eigenaar had het halster meegenomen dat ze aan had gehad, ze had toch wel een beetje heimwee, dat zette ze van zich af en besloot iets interessants te doen. Bijvoorbeeld eens bewonderen hoe proper ze wel niet was, haar wintervacht glom helemaal en ze was al tijden niet maar zo schoon geweest. Ze liep nog een paar rondjes in de stal tot ze voetstappen hoorde en nieuwsgierig keek ze rond. Was dat haar nieuwe eigenaar?

Taylor voelde zich zelf eigenlijk best schuldig. Tegen over Chartan, maar ook tegen over zich zelf. Ze had nooit een eigen paard gehad en nou had ze er gewoon twee. Ze was super blij, daar niet van. Maar straks had ze te weinig aandacht voor 1 van de twee, en dat wou ze absoluut niet. Chartan was een plaatje, en super talentvol. Maar toen ze iemand hoorde praten over een bonte merrie, die super lief was, kon ze toch echt niet laten schieten. Ze had altijd al een bonte willen hebben, of tenminste verzorgen. Ze deed Monster nu niet meer, maar ze kon er een klein meisje super blij mee maken. Samen met de eigenaar zouden ze hem gaan inrijden. Chartan en Yun stonden in de zelfde stalling. Ze had haar genomen, ze kon haar echt niet aan haar neus voorbij zien gaan. Vandaag zou ze komen. Ze wist niet precies wanneer, maar ze was al bij de stallen om Chartan nog even te doen. Ze had hem geborsteld, en even in de stapmolen gezet. Ze liep terug naar binnen, toen ze een auto met trailer zag weg rijden. Ze keek even verbaasd naar de auto die van het erf af scheurde. Hadden ze Yun al gebracht? Vreemd, maar het kon wel, ze had al betaald. Dus het was alleen even afzetten. Ze schopte even tegen een kluit modder aan die op het pad lag. Yun was nu van haar, maar ze wist niet zo goed wat ze moest doen. Taylor liep weer naar binnen en bekeek elke stal, waar normaal geen paard in zou staan. Waar zouden ze Yun gestald hebben? Toen ze een zwart wit koppie uit een stal deur zag, verscheen er een grote glimlach rond haar lippen. Haar passen werden sneller, naarmate het beeld van haar nieuwe paardje groter in beeld kwam. "Hee meisie." Sprak ze enthousiast waarna ze vrolijk met haar hand, over Yun' hoofd ging. Ze bekeek haar lichaam even, ze had een dikke winter vacht, en ze moest toegeven dat het zeker schattig stond, maar volgende winter zou ze zeker een deken om krijgen, dat vond ze toch mooier bij een paard. Een kleine pony of shetlander met een winter vacht was super leuk, maar bij een paard vond ze een dunner vachtje toch leuker staan. En het kon hier toch, want ze stond binnen. Scheren zou ze niet doen, daar zou haar huid raar vettig van worden. Met bonte paarden, vond ze dat ook niet echt mooi. Bij een fjord bijvoorbeeld wel, maar die had ze niet. Ze was super blij met haar eigen twee paarden. "Zullen we je er even uithalen?" Zei Taylor terwijl ze een halstertouw pakte en langzaam de staldeur open schoof. "Kom maar." Ze klikte het halstertouw aan het wat oudere halster, dat zou waarschijnlijk wel snel vervangen worden, aangezien ze er veel had en vaak van halster verwisselde. Ze streelde Yun over haar hals en liep met haar naar de bak, waar ze even wat rondjes zouden gaan lopen, zodat ze aan de bak kon wennen.