Into the fray.

Met de oortjes naar voren keek ze uit haar luxe stal terwijl ze nog op wat hooi knabbelde. Het was weer een dag zoals velen, maar dat maakte haar niks uit. Ze hield ervan als mensen haar een mooi paard noemden en ze na het rijden een lekker snoepje of zo kreeg. Maar ze hield er nog het meeste van als er een wedstrijd was. Zo kon ze laten zien wat ze kon, wat voor talenten ze had, en kon ze bewonderd worden. Ze is nu niet een enorm arrogant paard, maar hee, wie hield er nu niet van wat aandacht? Ze hield er gewoon heel veel van. Na een tijdje liet ze haar hoofd weer zakken om wat hooi te pakken en erop te knabbelen terwijl ze weer rustig omhoog kwam. Ze had het hier prima naar haar zin. Ruime luxe stallen, genoeg beweging, en meestal toch wel goede ruiters. Hoewel de meeste van de beginnende ruiters echte schatjes waren. Toch leek het haar alsof je die niet vaak zag hier. Maar ja, het was ook leuk om op je eens lekker uit te leven. Meer gevorderde ruiters kon je altijd even uittesten, die waren daar normaal niet bang voor. En dan zag je meteen wat voor mens je op je had. Eentje die alle gangen beheerst maar gewoon wat rond hobbelt. Of eentje die het beste uit beide kan halen. De tweede soort had ze het liefst, en daar deed ze haar best ook voor. Ze had al verscheidene dressuur wedstrijden gewonnen. Meestal waren het van die kleine wedstrijden, ze bleef immers een manegepaard. Hoewel hij het als wedstrijdpaard ook goed zou doen. Maar ze had gewoon training en een goede ruiter nodig om hoger te komen. Een hinnik ontsnapte uit haar keel toen er zoals elke ochtend één schep voer in haar bak werd gedaan. Wat voor mix het was wist ze niet, maar het was lekker. Ze kreeg meestal nog een extra schep als ze net een wedstrijd had gereden of er één moest rijden. Er werden twee kleine schepjes sterk ruikend poeder bij gedaan. Knoflookpoeder. Het hielp wel, maar spray was sowieso ook nog nodig.

Ze had het al snel op en keek nu een beetje verveeld rond. Ze was nog niet op de weide of in de paddock geweest vandaag en wou zich even een beetje uitleven. Als ze straks gereden zou worden of in een les zou moeten lopen zou er wel een bokje vanaf komen. Ze keek even rond, zag hier en daar paarden door het gangpad lopen en hoopte elke keer weer dat zij degene was die nu uit haar stal werd gehaald. De stal was niet zo erg, maar het verveelde haar nu enorm. Haar oortjes prikten naar voren toen ze zag dat een mens op haar af kwam lopen. Tenminste, het leek erop alsof het mens op Diva af liep. Ze hinnikte zachtjes en zette een stapje achteruit en weer vooruit. Soms was ze echt een stuk ongeduld.