Where the ragged people go [OPEN]

Het kwam niet vaak voor dat hij, Riot, in het werkelijke stadscentrum kwam; het was hem er veel te druk en hij hoorde er gewoon niet, hoe je het ook wendde of keerde. Of hij zichzelf nou respecteerde of niet, hij was niet zoals al deze welgeklede mensen die gehaast de nieuwste mode aanschaften, de goedkoopste rookworst uitzochten of die het zoveelste overbodige speeltje voor hun huisdier kochten.
En toch was hij hier vandaag. Hij had een korte ontmoeting gehad met een oude kameraad van hem en de locatie ervoor was voor deze winkel geweest. Nu waren hun wegen weer gescheiden en het enige wat Riot eraan over had gehouden was een dubbel gevoel en een pakketje wat die gozer af had geleverd wat hij thuis pas open mocht maken. Riot was er geërgerd over en dat kwam niet omdat hij zo'n kort lontje had. Nou, niet geheel in ieder geval. Het stoorde hem als volk mysterieus ging lopen doen. Hij mocht die gozer, maar was het teveel gevraagd op zijn minst te vertellen waarom dat fucking ding niet eerder geopend mocht worden? Jezus,
Riot borg het maar op. Met dit soort mensen kon je het beter wel serieus nemen, dus dat deed hij dan ook maar.
Hij begon te lopen, richting een iets minder drukke en wat goedkopere wijk; hier haalde hij zijn spullen meestal. Hij had gewoon niet zo gek veel geld om handen.
Hij had echter wel absoluut nieuwe kleren nodig; sommige dingen vielen echt bijna uit elkaar of hingen van verbogen en verroeste veiligheidsspelden aan elkaar. Hij ging naar zijn vaste zaak. men kende hem hier en hoewel hij absoluut het figuur niet was om gezellig te gaan staan doen met winkeliers was er een soort wederzijdse genegenheid tussen hem en het volk dat hier werkte, al was het niet meer dan iets oppervlakkigs. Van zijn kant kwam het voornamelijk omdat ze niet moeilijk deden over wie hij was en hoe hij er bij liep; hij werd hier gelijkwaardig behandeld en had dus geen enkele reden om zich vernederd of geminacht te voelen. Waarom ze hem dan zo mochten was hem niet helemaal duidelijk, maar wie was hij om te klagen?
Hij snuffelde wat tussen de rekken met tweedehandskleding; hij gaf er het liefst zo min mogelijk aan uit, dan had hij genoeg voor eten en kon hij ook nog wat opsparen voor noodgevallen. Want die kwamen bij hem nogal eens voor. De keren dat hij vocht waren niet te tellen en hij won echt niet altijd, zeker niet als hij zwaar in de minderheid. Ook het freerunnen ging geregeld fout als het flink hard regende of als iemand hem opjoeg.
Hij ging een pashokje in en kwam er met een baggy jeans aan weer uit. Hij bekeek zichzelf in de spiegel om te checken of het ding een beetje paste. Een verkoopster kwam bij hem staan.
"Jezus, jij bent mager geworden de laatste tijd. Je moet minder sporten en meer eten man," zei ze nuchter. Er kon bij Riot een klein grijnsje vanaf; hij kon de relaxete manier van service hier wel waarderen.
Uiteindelijk kocht hij de broek en nog twee donkere T-shirts, waarna hij afrekende en de winkel verliet.
Hij liep naar een klein pleintje vlakbij. Op dat moment klonk er uit een zijstraat een hoop herrie. Met een gealarmeerde frons keek Riot om. Wat was er aan de hand? Twee overvallers liepen hem zowat ondersteboven. Riot vloekte en checkte zichzelf; zijn portemonnee was er nog, goed verborgen onder zijn kleding. Was er iemand anders beroofd? Zijn ogen vernauwden zich en hij keek zoekend rond. Hij haatte dat soort tuig en woede laaide dan ook linea recta in de felle jongen. Hijzelf werkte ook hard om bij te verdienen. Legaal. En als híj een baantje had weten te krijgen dan kon verdomme iedereen dat toch?

I see, you want drama. Well, you'll get it xD

Een moment lang aarzelde Riot. Hij zag een verkoopster van een winkel het steegje in rennen, vermoedelijk om het slachtoffer te helpen. All the better; hij voelde er veel voor om achter dat tuig aan te gaan. Slachtofferhulp was hij toch niet bepaald goed in.
Hij begon te sprinten; hij zag de jongens de hoek omgaan en voelde zich kwaad worden. Dit soort volk deed zijn bloed koken.
Hij zette zijn tas met nieuwe kleren neer en klom behendig tegen een muur op, naar het platte dak van een schuurtje en sprintte door, de jongens in de gaten houden. Hij zag dat ze vanuit een ander straatje gezelschap kregen; waarschijnlijk hadden ze meerdere overvallen op hetzelfde moment uitgevoerd of zo. Fuckers.
Al snel kwamen ze in de laagste buurt van de stad, een aantal straten die een bolwerk van dieven, gangster, junks en gokkers vormden. Hier wilde je niet zijn en als je legaal goed verdiende was deze plek ook je doodvonnis.
Riot spong soepel van een dak waarover hij gerent was af en landde met een plof op de grond. De groep keek om, eerst geschrokken en toen grijnzend, ervan overtuigd dat ze een jongen in zijn eentje makkelijk aankonden. En waarschijnlijk was dat ook zo, maar dat waren van die details waar Riot eigenlijk geen boodschap aan had.
"Wat jullie ook gejat hebben, geef het terug," snauwde Riot, maar hij werd slechts vol in zijn gezicht uitgelachen. Een rode waas trok over zijn ogen en bliksemsnel schoot hij naar voren, een van de jongens vol in diens gezicht stompend. Er klonk een krakend geluid en de gozer zakte met een zachte kreun in elkaar. Riot spon om zijn as en sloeg een tweede in zijn maag, griste een deksel van een prullenbak en sloeg daarmee een derde op zijn mond. Bloed liep over de lippen van de jongen die verbijsterd op zijn benen wankelde. Een paar van zijn tanden lieten los of waren gebroken. De woede van de blonde jongen had de groep compleet weten te verrassen want nog voor iemand ook maar goed kon reageren trapte Riot een vierde persoon, een tengere, zwarte jongen, vol in zijn lever.
Maar er waren er nog vier over. Zijn armen werden ruw op zijn rug gedraaid en hij werd een donker steegje ingedwongen. Venijnig keek hij op en hij wist al hoe dit zou aflopen; dit zou hem niet vergeven worden en hun wraak zou hard en pijnlijk zijn.
Sterke armen hielden hem in bedwang.
De eerste klappen kon hij nog wel aardig opvangen door zijn spieren aan te spannen, maar het was vier tegen een en ook de kerel die hij in zijn maag had geslagen kwam zich ermee bemoeien. Riot was kansloos.
Na een paar minuten hing hij hoestend voorover. Iemand trok hem aan zijn haar naar achteren. Hij voelde hoe zijn portemonnee hem af werd genomen.
"Had je nu nog zo'n grote bek?"
Riot probeerde zich los te werken. Opnieuw werd er gelachen. Toen was het weer stil.
"Je hebt Miles en Jay aardig aangepakt. Misschien moeten we jouw gebit er ook maar uitslaan. Breken we daarna je neus."
Iemand spoog in zijn gezicht en warm speeksel liep over zijn wang. De vernedering deed zijn gezicht warm worden.
Er klonk een sirene en direct werd hij losgelaten, om als een lappenpop ineen te zakken.
"Snel! Wegwezen!" In een mum van tijd waren ze weg, Riot achterlatend. Met de rug van zijn hand veegde hij zijn gezicht schoon. Jezus wat smerig. Hij hoestte. Zijn neus bloedde en er zaten verscheidene bloederige plekken op zijn gezicht De rest van zijn lijf was er niet veel beter aan toe.
Toch dwong hij zichzelf op te staan. Hij haalde diep adem. Zijn hoofd bonkte en hij was misselijk. Hij was woedend, ook op zichzelf. Het was hem niet gelukt te doen wat goed was en nu waren ze hem ook met zijn geld gepeerd en hij zat al erg krap bij de kas. Shit. Hij kreunde, van de pijn en ellende. Hoe ging hij het in godsnaam de rest van de maand uithouden?
Langzaam maar zeker begon hij zijn tocht terug naar het plein, vurig hopend dat zijn tassen er nog zouden staan.

Meh, ook niet de origineelste, but I care not xD