Disrespect

Een gespierde jonge man bewoog zich voor. Hij had veel wondes, omdat hij stevige gevechten had doorgemaakt. En voor wie hij het had gedaan, had hem in de steek gelaten. Hij wist ook wel dat ze ongelukkig is geweest omdat Reggi juist moest weg gaan. Maar hij mocht niks zegge zodat zij ook geen schrik ging krijgen en stomme dingen ging doen. Dus hij was weg gegaan zonder een woord tegen haar te zeggen. Zelfs nu kon hij het haar niet uitleggen waarom hij het echt was afgetrapt. Zelfs nu wist ze niet dat ze eigenlijk in gevaar was. Maar ergens was het ook Reggi zijn schuld. Hij had niet alles tegen Valerie gezegt. Hij had nooit over een stuk verleden van hem gesproken. En daardoor dat Valerie in gevaar liep, al hoewel dat ze niks door had. Valerie was enorm pissig op hem, hij is der kwijt, en ze heeft al een ander. Reggi was er kapot van geweest, nu? was hij gevoeloos, niets boeide hem nog. Bolt had hij weg gegeven aan een meisje, maar hij kreeg zijn paard terug als hij dat wou. Hij had zijn Jeep verkocht, maar zijn race wagentje had hij nog. Als je Reggi nu zag tegenover vroeger -toen hij bij valerie was- zou je wel merken dat hij niet meer dezelfde was, dat hij weer die gast van vroeger werd. Niets kon hem nog raken. De maan verlichte de straten zachtjes, zodat Reggi nog kon zien waar hij heen stapte. Hij nam zijn vuur en een sigaretje. Daarna ging hij in een donker straatje, waar je bijna geen hand voor ogen zag. Maar toen hij voor hem een auto zag die heel de baan inam, werd hij verplicht te stoppen. De auto vertraagde en niet veel later kwamen er een paar gasten uit de auto. "Hey Reggi. leuk je weer eens te zien." Reggi zuchte en nam een trek van zijn sigaret. "Laat me gewoon gerust." 1 van de mannen kwam naar voor. Reggi balde zijn vuisten al."Zeg me waar je meisje is." Ja, natuurlijk . dat ging hij echt meteen zeggen.Hij mocht dan zo kwaad zijn, maar hij wou geen doden op zijn geweten, en zeker niet omdat die gasten Valerie alleen wouden om Reggi te kunnen kl*ten.... " Luister ze heeft me verlaten, ik heb niks meer met haar te maken. Maar raak haar met 1 vinger aan, en je zal niet weten waar je steekt. Je laat haar gerust, hoor je me, kerel? Weet je, pak mij gewoon, vermoord mij gewoon. Dan heb je wat je wilt, mij kapot. Je mag me zo hard laten afzien als je wilt " De andere 2 kerels kwamen af, en voor Reggi het wist werd hij vast gegrepen. De kerel die tegen hem aan het praten was, stampte in zijn maag, en klopte ferm tegen zijn neus. Hij hoorde zijn neus beentje gewoon kraken.Daarna werd hij kei hard tegen de grond geslagen "Wij gaan je anders laten leiden Reggi, en we laten je niet zo snel gerust. Zijn neus bloeide enorm hard en hij bloeide uit zijn mond. De auto reed achteruit en verdween uit het straatje. Reggi kroop naar de muur en ging ertegen zitten. Hij wist zo zeker dat zijn neus gebroken was, maar naar de kliniek? vergeet het maar. Hij had zoveel erger meegemaakt. Hij stak moet bebloede handen een Sigarretje op en begon er van te teugen. Zich misselijk voelend. ZO duizelig als iets. Waarom werd hij altijd gestraft als hij iets goed wou doen? Waarom werd er niks van hem gerespecteert?

Melanie stapte in haar auto, haar tas langs zich op de stoel. Ze nam even de tijd om adem te halen voordat ze de auto startte. Het was al iets later maar ze ging toch nog snel even langs de bank. Eenmaal in de stad had ze moeite met een parkeerplaats te vinden dus moest ze een stuk verder weg parkeren dan ze voorzien had. Ach ja, haar tas over haar schouder, deur open, deur dicht en je voeten in beweging zetten, zoveel moeite kon het kosten. De oortjes in haar oren stonden op hun luidst en sloten haar buiten van alles rondom zich. Blij dat ze geen hakken aanhad beende ze zich een weg door de menigte, wat waren er veel mensen. Met wat moeite bereikte ze de bank, de airconditioning draaide op volle toeren want zelfs 's avonds laat was het nog verstikkend warm. Iedereen liep in short en shirt. Zelf had ze een jeans-short en een donker topje aan met gemakkelijke zwarte all-stars. Snel haalde ze het geld af en stond even later terug buiten. Het was bijna donker buiten en er waren nog meer mensen, vrijdag avond, ze waren op stap. Een donker steegje viel haar op waar een auto stond, het zag er een beetje eng uit maar het was beter die menigte trotseren. De auto verdween en ze hoorde vaag wat mannenstemmen. Toen ze dichterbij kwam zag ze iemand tegen de muur zitten, ze kon het rood aan zijn handen zien door de straatlantaarn en hij stond een sigaret te roken. Waarom ben je niet gewoon omgelopen! Was het nu echt zoveel moeite geweest? Schoot door haar hoofd. Eenmaal dat ze doorhad dat de man degene was die gewond was liep ze snel op hem af. "Gaat het?" Vroeg Mel bezorgd. Haar ogen stonden geschrokken, beetje bang en bezorgd. Altijd uitkijken voor je mede-mens. "Moet je naar een dokter? Je neus..." Je kon er moeilijk langs kijken dat de onbekende nogal toegetakeld was en Mel was ervan overtuigd dat hij toch echt naar de spoed moest, zijn neus stond een beetje scheef en hij bloedde nogal veel. Kon hij rechtstaan? Hij was sowieso duizelig, misschien wel een hersenschudding.

Reggi keek voor zich uit, en voelde hoe de rook in zijn keel brande. Maar zijn sigaret voor wat pijn weggooien? toch niet. In zijn ogen was er niet te lezen dat hij pijn had. Alleen vastberadenheid, en woede was er te lezen, maar vooral was hij diep aan het nadenken over zijn verleden. Toen hij een zachte, ongeruste misschien ook een beetje onzelfzekere stem hoorde werd hij uit zijn gedachten gehaald. Hij keek naar het meisje en knikte naar haar, als teken dat ze haar geen zorgen moest maken dat hij iets ging doen. "Nee, dat is lief. Maar hiervoor ga ik niet naar het ziekenhuis." Hij zou niet kunnen en niet willen uitleggen aan die nieuwsgierige verplegers wat er is gebeurt. Waarschijnlijk dat de politie dan werd ingeschakeld, en die mensen zouden hem meer in de weg staan, dan hem helpen.En waarschijnlijk ook alles veel erger maken. Hij kneep even zijn ogen toe van de hoofdpijn, terwijl hij zijn laatste trek van zijn sigaret nam. Daarna gooide hij het hete ding weg. Hij probeerde overeind te komen, maar hij ging sneller terug zitten dan hij recht stond. Damn, afgang seg. Hij keek het meisje aan. "Ik ben Reggi. Jij bent?" Hij herkende haar van ergens, maar wist niet van waar. Hij keek weer naar de grond, en voelde dat zijn neus minder hard bloede. Tja, dat zijn neus een beetje scheef stond ... dat was balen, later zou hij zijn neus terug laten breken zodat deze weer recht kan gezet worden. Hij zuchte toen Valerie in zijn gedachten kwam. Weet je hij zou echt zijn handen van haar moeten afhouden, dat die zogenaamde Ty maar voor haar zorgde. "Je bent vast benieuwd wat er is gebeurt?" vroeg hij zonder haar aan te kijken.

sorry voor spelfouten en ben beetje inspiloos.