We zien de wereld door een donker filter. Op bepaalde momenten vervangen we het donkere filter voor een kleurrijk filter. Roze, rood, blauw, wat je maar wilt op dat moment. Baco droeg weer maal een donker filter. Voor hem leek de wereld op een donkere vlakte. Bomen her en der verspreid maar wat moest je daarmee? Bedoeld om je schaduw te brengen, eten te verzorgen. Prima, net wat je er mee wilt doen. Zijn grote hoeven brachten hem welke keer een stukje verder Horse Home in. Hier was hij al eerder geweest, een moment dat de wereld bedolven was onder een wit laken. Voedsel was schaars in het gebied dus was hij er weer vandoor gegaan. Op naar een volgend gebied waar wel voedsel te vinden was op dat moment.
Baco zwaaide zijn zwarte staart heen en weer. De zwart bonte hengst zat onder de vliegen. Een zwerm had zich op zijn hoofd genesteld en wou er niet meer weg. Rondom zijn benen hadden ze zich tegoed gegaan aan zijn bloed waardoor er allerlei korstjes waren ontstaan. Om de zoveel tijd nam hij een duik door het water van een rivier of een meertje. Spoelen van de wondjes, vliegen verdrinken en natuurlijk alle viezigheid van zijn lichaam af spoelen. Vandaag had hij al een bad gehad. Hoog tijd om weer vies te worden. De grote hengst had zijn hoofd ontspannen bij de grond hangen tijdens zijn tocht naar een modderplas. Rollen in de modder, of lekker zand, deed hem altijd goed. Enige probleem waar hij mee zat was dat hij tot nu toe nog geen modderplas of mul zand had gevonden. Natuurlijk waren er meer dan genoeg plekken waar je in kon gaan liggen rollen. Is het niet dat Baco kieskeurig is en dus niet zomaar ergens gaat liggen rollen. Nee, sowieso moet het uit de buurt zijn van de mensen. Liggen betekend je zwak opstellen tegenover mensen. Voor je het weet heb je touwen om je hals, om je benen, en dan ben je de pineut. Mensen waren niets voor hem. Net zo min als hun slaapplaatsen en ijzeren monsters. Zo ver mogelijk bij ze uit de buurt blijven was voor hem het beste. Bij elke pas die hij zette naderde hij mogelijk de plek waar hij ging eindigen. Baco slofte verder over de weg tot zijn hoeven weg begonnen te zakken. Een paar millimeters groeiden uit tot een paar centimeters. Uiteindelijk voelde hij zijn hoeven vast zuigen in de modder. Perfecte plek om een keertje om te rollen. In plaats van zich zachtjes te laten vallen in de modder gooide hij zichzelf zo wat neer. Modder spetters vlogen rond zijn lichaam omhoog bij elke beweging die hij maakte. Tegen de tijd dat hij klaar was met rollen en hij terug op zijn benen stond gleed de modder van zijn lichaam af. Even uitschudden en klaar. Zo gezegd zo gedaan, dit keer vlogen de modder spetters door de lucht heen zolang hij aan het schudden was. Een kort moment was hij er zeker van dat hij wat hoorde, alleen was er nog niets te zien. Baco plaatste zijn oren plat in zijn nek. Wat er te voorschijn ging komen kon hem niet schelen, blij ging het niet naar huis.
Baco zwaaide zijn zwarte staart heen en weer. De zwart bonte hengst zat onder de vliegen. Een zwerm had zich op zijn hoofd genesteld en wou er niet meer weg. Rondom zijn benen hadden ze zich tegoed gegaan aan zijn bloed waardoor er allerlei korstjes waren ontstaan. Om de zoveel tijd nam hij een duik door het water van een rivier of een meertje. Spoelen van de wondjes, vliegen verdrinken en natuurlijk alle viezigheid van zijn lichaam af spoelen. Vandaag had hij al een bad gehad. Hoog tijd om weer vies te worden. De grote hengst had zijn hoofd ontspannen bij de grond hangen tijdens zijn tocht naar een modderplas. Rollen in de modder, of lekker zand, deed hem altijd goed. Enige probleem waar hij mee zat was dat hij tot nu toe nog geen modderplas of mul zand had gevonden. Natuurlijk waren er meer dan genoeg plekken waar je in kon gaan liggen rollen. Is het niet dat Baco kieskeurig is en dus niet zomaar ergens gaat liggen rollen. Nee, sowieso moet het uit de buurt zijn van de mensen. Liggen betekend je zwak opstellen tegenover mensen. Voor je het weet heb je touwen om je hals, om je benen, en dan ben je de pineut. Mensen waren niets voor hem. Net zo min als hun slaapplaatsen en ijzeren monsters. Zo ver mogelijk bij ze uit de buurt blijven was voor hem het beste. Bij elke pas die hij zette naderde hij mogelijk de plek waar hij ging eindigen. Baco slofte verder over de weg tot zijn hoeven weg begonnen te zakken. Een paar millimeters groeiden uit tot een paar centimeters. Uiteindelijk voelde hij zijn hoeven vast zuigen in de modder. Perfecte plek om een keertje om te rollen. In plaats van zich zachtjes te laten vallen in de modder gooide hij zichzelf zo wat neer. Modder spetters vlogen rond zijn lichaam omhoog bij elke beweging die hij maakte. Tegen de tijd dat hij klaar was met rollen en hij terug op zijn benen stond gleed de modder van zijn lichaam af. Even uitschudden en klaar. Zo gezegd zo gedaan, dit keer vlogen de modder spetters door de lucht heen zolang hij aan het schudden was. Een kort moment was hij er zeker van dat hij wat hoorde, alleen was er nog niets te zien. Baco plaatste zijn oren plat in zijn nek. Wat er te voorschijn ging komen kon hem niet schelen, blij ging het niet naar huis.
Open voor iedereen.
