Just a perfect day [Noiva]

Noiva had, voor haar doen, een vrij lange en zware dag achter de rug. Als eerst moest ze om zeven uur 's ochtends - ze snapte nog steeds niet waarom haar moeder wou dat ze het zo vroeg deed - hun labrador Kyra uitlaten. Kyra vond het heel leuk en was duidelijk heel actief, het duurde dan ook een tijdje voor ze weer naar huis kunnen. Eenmaal thuis kreeg ze te horen dat haar zusje naar een vriendin was en dat Noiva dus maar de krantenwijk moest doen, wat vreselijk was, want ze kende de wijken helemaal niet zo goed. De enige weg die ze fietste was naar de stad, en dat was alleen als ze niet met de bus kon. Toen ze, helemaal uitgeput en veel later als verwacht, thuiskwam moest ze boodschappen doen, op de fiets. Dat was een heel gedoe, want de tassen pasten niet in haar fietstassen en dus moest ze er een aan haar stuur hangen, waardoor ze gevaarlijk slingerde en bijna tegen een andere fietser was aangebotst.
Het was nu al één uur, ze had haar hele morgen verspild met dingen voor haar moeder te doen en daar baalde ze van, ze had haar tijd veel beter kunnen besteden. Ze zuchtte, de zon scheel fel toen ze het park binnen liep, misschien kon ze hier wel even rustig in de schaduw zitten. Als ze straks thuis kwam, wou haar moeder vast dat ze Kyra weer zou uitlaten, en dan vanavond nog een keer.
Noiva's blik ging langs de bankjes, die tot haar teleurstelling allemaal vol zaten. Wat wou je dan ook, hete dag en bankjes in het park in de schaduw. Er zaten vooral oudere mensen en stelletjes en Noiva voelde voor beide geen behoefte om daarbij te gaan zitten. Plotseling zag Noiva ineens een meisje, van haar leeftijd. Terwijl Noiva naar haar keek, schoof het meisje een stukje op en verlegen kwam Noiva dichterbij. Ze ging naast het meisje zitten en bedacht wat ze kon zeggen, ze moest niet arrogant, maar ook niet te onzeker overkomen.
"Het is warm vandaag, hé?" vroeg Noiva uiteindelijk en bedacht of ze zich ook meteen voor moest stellen of niet. Misschien maar beter van wel. Ze stak haar hand naar het meisje uit en glimlachte een beetje voorzichtig. "Ik ben Noiva, trouwens. En jij?"

Het meisje had al in de gate dat ze voor haar opgeschoven was en kwam erbij zitten. Brooke glimlachte naar haar. "Het is warm vandaag, hé?" Ze klonk er vriendelijk. 'Ja dat is het zeker!' Het meisje stak haar hand uit en glimlachte. Brooke schudde haar hand. "Ik ben Noiva, trouwens. En jij?" Noiva die naam had ze nooit eerder gehoord. 'Wat een prachtige naam zeg! Ik ben Brooke aangenaam.' Zei ze vriendelijk. Ze ging wat anders zitten zodat ze niet te ongezellig zat richting Noiva. 'Ik heb je nooit eerder gezien, ben je nieuw?' Ze lachte en wreef over haar been waarop iets kriebelde, waarschijnlijk gewoon een klein spinnetje.
Ze pakte haar tas die ze naast haar neer had gezet en toverde een pak zandkoekjes tevoorschijn. Gulzig trok ze het plastic eraf en bood Noiva het voor. 'Koekje?' Zei ze lachend. Zelf had ze er al een gepakt die ze onderhand al weg geslokt had. Het waren Brooke's lievelings koekjes. Ze zette het pak tussen in zodat wie wilde er een kon pakken. Ze keek even omhoog waar verschillende vogeltjes vlogen. Het was vast en zeker geweldig om over heel HorseHome te kunnen uitkijken. 'Rijd je trouwens een paard?' De vraag schoot haar te binnen, misschien had ze het een beetje lomp gevraagd. Straks mocht ze het niet ofzo of was haar paard net overleden. Het kon allemaal, maar de vraag was er al uit voordat ze het zelf wist.


~En toen hield mijn inspiratie er mee op.

Noiva was toch verrast, het meisje deed bijzonder aardig tegen haar. 'Wat een prachtige naam zeg! Ik ben Brooke aangenaam,' zei het meisje en Noiva ontspande alweer wat. Het meisje was niet zoals ze eerst gedacht had, ze leek erg aardig en ze dééd ook erg aardig tegen Noiva. "Brooke is ook een leuke naam." Voor de rest wist ze niet wat ze daarop moest antwoorden. Het meisje, Brooke dus, ging anders zitten en Noiva keek haar aan. 'Ik heb je nog nooit eerder gezien, ben je nieuw?' vroeg het meisje terwijl ze lachte en iets van haar been haalde. Begrijpelijk dat ze dacht dat Noiva nieuw was, ze kwam haast nooit in het park. Noiva schudde haar hoofd. "Nee, ik kom alleen niet zo vaak in dit deel, ik ben meer in het centrum te vinden, de stad. Ik shop nogal veel," zei ze glimlachend.
Terwijl Noiva het zei, zette Brooke een pak koekjes neer en bood Noiva er eentje aan. Het waren Noiva's lievelingskoekjes, dus dankbaar pakte ze er eentje. "Heerlijk," zei ze lachend tegen Brooke terwijl ze nog eentje uit het pak pakte. 'Rijd je trouwens een paard?' vroeg Brooke opeens, de vraag kwam totaal uit het niets. Noiva verstarde. Ze had al jaren niet meer op een paard gezeten. "Uh, nee, ik hou niet zo vaak paarden," loog ze. "En jij?" Misschien zou ze het ooit nog aan Brooke vertellen, maar niet nu. Ze was het ook nooit eens geweest met haar moeder, die haar paard had verkocht nadat ze er was afgevallen. Ze vond het niet eerlijk, zoiets deden paarden nou eenmaal. Nadat haar paard Moonlight verkocht was, had ze nooit meer op een paard gezeten en ze was het ook niet van plan, hoe leuk, braaf of lief een paard ook was.

- Die van mij is ook dramatisch kort. xD -

En trouwens, dat van die krantenwijk met zusje, moet nichtje zijn, Noiva heeft geen zusje, sorry. xD

met een glimlach keek ze Noiva aan. "Brooke is ook een leuke naam." ze grinnikte even en knikte. 'Dankje.' Ze steek met haar hand door haar haren heen zodat ze niet voor haar gezicht zaten. "Nee, ik kom alleen niet zo vaak in dit deel, ik ben meer in het centrum te vinden, de stad. Ik shop nogal veel," Vandaar dat ze haar nog nooit gezien had. Brooke kwam ook wel is in de stad maar dan lette ze niet echt op de mensen, dan was ze te druk bezig met winkelen en etalages te bekijken. 'Aah, daar kan het aan liggen ja' Ze ze lachend. Het meisje pakte een koekje, gelukkig was ze dan niet de enige die heel het pak koekjes naar binnen zou werken. "Heerlijk," Brooke glimlachte want praten ging zo moeilijk met een volle mond. "Uh, nee, ik hou niet zo van paarden," antwoordde ze op de vraag. Iets in Brooke zei dat het niet helemaal klopte maar het zal wel waar zijn. 'Ja dat is zo'n standaard vraag hier met al die paarden gekken.' Ze keek om zich heen en werd onderbroken door een vraag. "En jij?" natuurlijk zag ze er niet uit als een echt paarden meisje dan? De meeste zeiden dat altijd. 'Ja ik rijd wel paard, verrassend' even was het stil en geen van beide zei iets. Natuurlijk viel Brooke weer in, ze kon niet zo goed tegen dode momenten. 'Ben je hier geboren? Nouja je ziet er niet echt uit als een Horshome's meisje. Niet lullig bedoelt ofzo hoor!' Hmm had ze nu weer wat gemeens gezegd, dadelijk pak ze het verkeerd op en dan komt ze zo bot over.