"Zet hem maar even in de paddock, kan hij zich wat uitleven en genieten van het goede weer." De man riep iets naar de persoon die het halstertouw vasthield, verbonden aan het halster van Quantum. De witte ruin was zonet de trailer uitgeladen en stond de omgeving in zich op te nemen. Stallen aan weerskanten van het erf waar uit sommige een paardenhoofd stak. Sommige van hen begroten hem met een korte hinnik maar Quantum zelf zwijgt en geeft geen reactie. Zijn begeleider draait zich om en loopt met Quantum aan de hand richting de paddock. Braaf, zoals het hem was geleerd, loopt hij mee. Af en toe snuffelend aan de jaszak van zijn begeleider, wetende dat mensen vaak genoeg snoepje verbergen voor hem. Helaas, de zoektocht, en het gezeur, leveren niets op.
De poort naar de paddock wordt met een zwaai opengegooid en Quantum wordt naar binnen gebracht. Zijn begeleider neemt het leren halster, waar zijn naam stond ingegraveerd, af en hangt het zorgvuldig over de houten hekken. "Zo jongen, geniet er maar van." Met een kort klop op Quantum's hals neemt de man afscheid en sluit het hek achter zich. Nieuwsgierig, met gestrekte oren, kijkt Quantum de man na, niet goed wetend wat nu eigenlijk de bedoeling is. Hij had bij aankomst al gezien dat de paddocks niet voorzien waren van gras en zijn teleurstelling was groot. Wat moest hij nu een hele dag doen? Ten einde raad stapt hij naar de waterbak ondanks het feit dat hij geen dorst heeft. Hij stopt zijn neus in het verfrissende water, evenals zijn linkerhoef, en begint te spatten. Waterdruppels vliegen op, belanden op zijn hoofd en vacht. Een bries rolt door zijn neus naar buiten toe. Zijn vorige eigenares noemde het altijd lachend 'het loslaten van de vlinders'. Wat miste hij dat gekke mens toch.
De poort naar de paddock wordt met een zwaai opengegooid en Quantum wordt naar binnen gebracht. Zijn begeleider neemt het leren halster, waar zijn naam stond ingegraveerd, af en hangt het zorgvuldig over de houten hekken. "Zo jongen, geniet er maar van." Met een kort klop op Quantum's hals neemt de man afscheid en sluit het hek achter zich. Nieuwsgierig, met gestrekte oren, kijkt Quantum de man na, niet goed wetend wat nu eigenlijk de bedoeling is. Hij had bij aankomst al gezien dat de paddocks niet voorzien waren van gras en zijn teleurstelling was groot. Wat moest hij nu een hele dag doen? Ten einde raad stapt hij naar de waterbak ondanks het feit dat hij geen dorst heeft. Hij stopt zijn neus in het verfrissende water, evenals zijn linkerhoef, en begint te spatten. Waterdruppels vliegen op, belanden op zijn hoofd en vacht. Een bries rolt door zijn neus naar buiten toe. Zijn vorige eigenares noemde het altijd lachend 'het loslaten van de vlinders'. Wat miste hij dat gekke mens toch.
