thinkin~Sky

Rachel stond op uit het mega hemel bed. Snorrie, de grote witte pers keek haar raar aan. Haar ouders hadden hem aangeschaft voor lekker in huis elegant te wezen. Maar Snorrie had daar net als Rachel helemaal geen zin in. Ze was anders als haar ouders, ook al liet ze dat in huis niet aan hun merken, want anders kreeg ze zo een cursus gedragen. Ze gedroeg zich altijd wel, maar buiten huis was ze gewoon lekker zich zelf en gedroeg ze zich zoals ze dat zelf wou. Snorrie keek haar nog raar aan stond daarna op en sprong van het bed. Langzaam zwierend met zijn staart liep hij de kamer uit. Waarschijnlijk ging hij naar de keuken om te eten. Het was echt zo'n vreetzak. Rachel grinnikte even en stapte daarna naar haar kast, die ze open deed en naar binnen liep. Rijke ouders waren niet altijd vervelend. De inloop kast was een lekker plus puntje. Maar ze was echt niet een verwend en verwaand typ, echt niet. Ze pakte een wit bloushje en een kort spijker broekje. Lekker simpel. Snel trok ze het aan, en deed haar rode haren in een paardenstaart. Ze was er weer klaar voor. Nog even liep ze naar de kast en pakte haar wat oudere zwarte vans en trok die aan. Met een glimlach verliet ze de kamer en liep van de trap af, door de woonkamer, en meteen door naar de keuken. Waar Snorrie op de tafel zat, dat mocht helemaal niet van haar ouders, maar dat kon Rachel niet zo veel schelen en ze liet het maar. "Rachel, waar ga jij naar toe?" Hoorde ze haar moeder roepen. Ze rolde even kort met haar ogen. "Naar Dancer." Antwoorde ze terug. "In die kleren? Het geld groeit me niet op de rug hoor." Riep haar moeder weer. Rachel zuchtte en pakte Snorrie van de tafel en zette hem op de grond. Snel vulde ze zijn bakje met brokjes en smeerde snel een broodje die ze opat. "Doei." Riep ze en liep zo de deur uit. Ze sprong op de fiets naar de stal van Dancer. Dancer stond al ongeduldig te wachtten in de stal. "Vandaag heb je een rustdagje." Zei ze vrolijk en ze zette Dancer in het weiland, waarna ze weer op de fiets sprong en dit keer naar de overkant fietste. Het bos. Ze smeet haar fiets tegen een boom en zette hem op slot. als ze zonder fiets zou thuis komen, zou ze wel weer een nieuwe krijgen, maar ze was blij met deze, en ze wou helemaal geen nieuwe. Rustig liep ze langs de bomen, richting haar lievelings plekje. Een plek waar het heerlijk was als het warm weer was. Daar waren bomen, en was veel schaduw, maar het was dan nog steeds lekker warm. Al snel had ze de plek bereikt en liet ze zich zakken op de grond. Rachel haalde haar ipod te voorschijn en zette een liedje op, die ze zachtjes mee zong. Nu kon ze echt even rustig na denken over alles.

Sky hield de ukelele stevig vast zodat hij hem niet per ongeluk zou laten vallen tijdens zijn klim. Gelukkig had hij als klein jochie veel in bomen geklommen, waardoor deze eik geen partij voor hem was, zelfs mét instrument. Ha!
Eenmaal bij een wat dikkere tak aangekomen, maakte Sky het zich gemakkelijk en ging hij onderuit met zijn rug tegen de boomstam aanzitten. Oké, hopen dat hierdoor zijn inspiratie weer een beetje terug zou komen. Vrienden hadden hem gevraagd een nieuw nummer voor hun band te schrijven, maar op de één of andere manier was Sky er de laatste tijd een beetje uit.
Een zucht ontsnapte zijn lippen terwijl hij genoot van het zonnetje dat voorzichtig door het bladerdak heen zijn gezicht bescheen. Voor een moment sloot hij zijn ogen en ontspande.
Alsof hij er zelf niets van merkte, namen zijn handen plotseling een beginpositie in en begonnen ze op de ukelele te spelen. De hoge, vrolijke klanken van ‘I’m yours’ van Jason Mraz verspreidden zich direct door het bos. Een glimlach sloop daarbij op zijn gezicht terwijl Sky zelf mee begon te neuriën.
(Het klinkt ongeveer net als bij deze schattige, Aziatische jongen; https://www.youtube.com/watch?v=E2OEuyF_2u8 )
Na zo even zijn vingers losgemaakt te hebben, was het tijd voor het echte werk. Sky stopte met spelen. Maar net toen hij een eerste poging wilde wagen om wat uit te proberen, trok het geknisper van blaadjes en takjes zijn aandacht. Nieuwsgierig als hij was, ging Sky zo over de tak heen hangen dat hij goed zicht kreeg op de grond, maar hijzelf niet direct opviel. Zijn ene wenkbrauw ging wat verbaasd omhoog toen hij een roodharig meisje aan zag komen fietsen. De vrolijke indruk die ze maakte, deed zijn mondhoeken nog iets verder omhoog krullen. Hij wachtte geduldig af wat er zou gaan gebeuren, tot ze precies onder de boom ging zitten waar hij enkele takken boven aan het relaxen was. Even twijfelde Sky of hij haar zou begroeten, maar bedacht toen een andere manier om zijn aanwezigheid duidelijk te maken. Zijn glimlach transformeerde in een ondeugende grijns terwijl hij opnieuw I’m yours begon te spelen, aangezien dat één van de leukere nummers op een ukelele. Tijdens het spelen veranderde hij de woorden bovendien zo dat hij beschreef hoe zijn dag tot nu toe was verlopen tot het moment dat hij het roodharige meisje had gezien. Als laatste zin zei hij zijn eigen naam en vroeg hij ook de hare.

Een liedje van Nicky Minaj dreunde door haar hoofd. Een zucht verliet haar keel en ze liet haar hoofd even rusten op haar knieën die ze zo juist had opgetrokken. Ze wou dit liedje helemaal niet horen. Ze wou een rustig liedje, door dit kon ze niet eens haar eigen gedachten horen. Ze haalde haar ipod weer te voorschijn en scrolde wat door de liedjes. Ze stopte bij het liedje gotta be you van One direction. Bij dat liedje kon ze altijd zo lekker weg dromen. En dat had ze wel nodig. Ze had het hartstikke goed, en waarschijnlijk zouden er vele jaloers op haar zijn. Soms wou ze gewoon echt normaal zijn, en niet... niet zo. Ze moest zich altijd netjes gedragen, moest mee naar de meest chike feesten. En uiteindelijk zouden haar ouders een man voor haar vinden. En daar mocht ze dan ook nooit van scheiden. Dat wou ze dus absoluut niet. Ze wou zelf bepalen wat ze wou doen in haar leven! Ze mocht ook nooit een vriendje hebben. Natuurlijk had ze dat wel gehad. Alle maal stiekem. Misschien moest ze maar een keer weg lopen! Ja dat zou ze gewoon gaan doen. Ze zou Dancer ophalen en dan nooit meer terug komen. Op eens hoorde ze muziek, en het kwam vanheel dichtbij. Ze deed een oortje uit en daarna de andere ook. Snel keek ze om zich heen. Het geluid en prachtige gezang moest hier binnen een paar meter vandaan komen. Maar ze zag helemaal niks. Ze voelde een blaadje op haar hoofd vallen. Misschien kwam het wel van boven haar. Heel voorzichtig keek ze omhoog. Er zat een jongen met een ukelele te spelen en hij zong i'm yours. Even schrok ze van hem, door zijn plotselinge verschijning. Maar wat deed hij nou weer hier? Dit was toch haar plek? Toch verscheen er een glimlach op haar gezicht. Haar plek? Pff, het was van niemand. En ze vond het helemaal niet erg dat hij er zat. Hij kon tenslotee hartstikke mooi spelen. Haar glimlach liep uit tot een grijns toen hij de woorden veranderde. Hij stelde zich in het liedje ook voor als Sky. Dat was een erg mooie naam vond Rachel. Hij vroeg ook haar naam. Toen het liedje was afgelopen begon ze uitbundig te klappen en stond ze op. "Ik ben Rachel." Stelde ze zich voor. Ze glimlachte naar Sky.