Elfje werd op een ochtend wakker. De zon scheen, de vogels waren vrolijk aan het vliegen en de bazin van de manege was alle paarden aan het eten geven. Vandaag was het de dag, de dag dat ze nog een keer buiten mocht. Ze wist het niet ze voelden het gewoon. Het lekkere eten werd in haar voedertrog gedaan en het water werd aan gevuld. Ze nam het eten op met haar lippen en toen het in haar mond was begon ze er op te kauwen. Zo was ze een tijdje bezig. Toen het eten op was nam ze een slok van het verfrissende water. Ze ging met haar hoofd buiten staan en keek even in het rond. Sommige paarden mochten op de weide. Ze bekeek de paarden hoe fier ze waren dat ze buiten mochten. Haar oortjes waren vrolijk aan het draaien in alle richtingen. Er kwam een auto aan en ze keek ernaar. In de auto zat een vrouw met een meisje. Ze had die mensen nog niet gezien. Even daarna kwamen de mensen en de bazin naar haar stalletje toe. Ze namen haar bij het halster en namen ze zo mee naar de poetsruimte. ze klikten haar vast en begonnen haar te borstelen en de mensen waren aan het praten. Elfje genoot van de poetsbeurt, maar ze wist ook dat ze mocht rijden. De bazin ging even en kwam even later ook weer terug met Elfje haar rij spullen. Ze legden haar mooi rood dekentje op haar rug, even daarna het zadel dat koud aan voelden en als laatste haar hoofdstel. Het bit was ijskoud maar leuk om met haar tong bezig te zijn. Ze werd los geklikt en ze namen haar mee naar de buiten piste. Ze zag het zand en ze begon vrolijk mee te trippelen. Ze stond in de piste en de singel werd rond haar lichaam aan gespannen. Ze hielpen het meisje op haar rug en ze moest zo even rond wandelen. Elfje vond het leuk en wandelden goed door. Ze volgde de hoefslag en keek wat in het rond. er zat een vervelende vlieg op haar buik, ze negeerden het even maar daarna draaiden ze haar hoofd en schuurden even over haar buik. Daarna deed ze haar hoofd terug recht en briesten ze even. Ze werd aan gespoort voor een rustige draf. Ze ging in draf maar het meisje ging niet mee op en neer. Het meisje deed haar een beetje pijn, met het neer vallen op haar rug. Even er na deed ze het goed mee. Ze moest bij de A afwenden en bij C terug de hoefslag volgen, maar dan in de andere richting. Ze moest terug in stap gaan en dat deed ze ook. Het uurtje rijden zat er bijna op, ze wou nog meer rijden en nog meer beweging. Toen ze in haar stalletje stond werden de paarden van de weide gehaalt en nieuwe op gezet. Elfje wachten heel rustig af. Het was ondertussen middag en ze stond nog altijd op stal. Even later kwam er een iets ervaren ruiter, maar het gerucht onder de paarden zei dat ze iets te wild en onvriendelijk reed op een paard. Ze stond voor Elfjes stal en zei iets wat ze niet begreep. Ze haalden haar eruit en nam ze mee naar de poets plaats. Ze was haar aan het poetsen met een harde borstel en daarna met een zachte. Toen ze klaar was met de vacht keek ze even naar de hoeven van haar. Ze waren blijkbaar nog proper. Ze ging naar de zadelkamer en nam haar gerief. Zadelden haar op en nam haar mee naar de buiten piste. Ze stond met haar hoeven in het zand en ze was zenuachtig dat zag je aan haar manier van doen. Het meisje steeg op en nam haar toegels iets te kort waardoor het pijn deed in haar mondhoeken. Ze wandelden even rond op de hoefslag. Daar waren de vliegen weer, haar staart ging heen en weer. Het meisje spoorden aan om in draf te gaan en dat deed ze. Ze draafden rustig op de hoefslag. Ze werd daarna aan gespoort voor galop en dat deed ze. Ze zat in galop en het meisje draaiden heel kort. Ze dacht even dat haar bit in haar mondhoeken zat, er in gescheurt. Het was gelukkig niet zo. Er was nog een meisje en die zei wat ze moest doen, maar het was geen lesgever van de manege. Ze was uitgeput, maar moest blijven galoperen. Haar oortjes waren niet zo vrolijk meer. Ze moest halthouden maar elke beweging in haar mond deed pijn. Ze stond stil en was heel snel diep in en uit aan het ademen. Het meisje gaf geen schouderkloptje of een aai als beloning, nee, ze stapte gewoon van haar af en het andere meisje moest haar uitrijden, afzadelen en in haar stal zetten. Na dat allemaal stond ze weer in haar stalletje. Er kwamen weer paarden van de weide en er werden ook nieuwe op gezet. Onder andere Elfje. Ze werd uit haar stal genomen en normaal trippelden ze fier mee, deze keer niet, haar hoofd hing bijna tot op de grond. "Wat is jou over komen?" Vroeg één van de stalhulpen. Hij trok haar hoofd omhoog en zag dat er geen fut meer in haar zat. Ze draaiden terug en zetten haar op stal. Hij ging naar het huis van de bazin. Even daarna kwamen ze buiten en gingen naar haar stal. Deden die open en keken haar aan. Ze begonnen weer van alles zegen mekaar te zeggen wat een paard niet verstaat, maar het klonk verontrustend. Ze bleef op haar stalletje staan en dompelde een beetje in. Zo stond ze er de hele nacht te slapen.
Paradigm Shift