Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

Dark clouds hovering over the rough land(Leah)

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

Delilah Hudson

Delilah Hudson
Tuig

Dikke, zware donkere wolken dreven langzaam door de lucht, boven de rotspartijen met hun watervallen. Op een van de ruwe, vochtige rotsen zat een meisje met piekerig, blond haar.
De sterke wind rukte aan haar kleren en ze hield zich stevig vast aan een stuk steen. Als ze in het water terecht zou komen had ze zonder meer een probleem.
Ondank de bewolking was het warm, op de drukkende en verstikkende manier die slecht weer voorspelde.
Roya vond het niet erg; ze was niet bang van onweer en regen deed haar ook weinig.
Ze stond op, sprong behendig naar een rots dichter bij het woeste, kolkende water dat bulderend omlaag stortte. Ze keek ernaar, vol ontzag. Ze was hier ontzettend lang niet geweest. Aanvankelijk had ze wat anderen mee geprobeerd te krijgen, maar niemand kon wilde of durfde, dus was ze maar alleen gegaan; de natuur was er net zo mooi om.
Ze stak haar hand uit, het water net niet aanrakend. kleine druppeltjes spatten op haar hand en arm.
Ze daalde verder af, langs het water. Beneden vormde het water een snel stromende rivier. Ze ging aan de kant zitten, op een veilige afstand.
Ze leunde iets naar achteren en keek rond. In de verte meende ze een silhouet te zien. Was er nog iemand die met dit weer naar het water ging? Ze kon niet ontkennen dat ze dat leuk vond; een beetje aanspraak was altijd wel welkom.
Ze voelde de eerste paar regendruppels al op haar huid en in de verte rommelde de donder. Het leek haast nog wel warmer en verstikkender dan eerst, realiseerde ze zich. Ze hoopte dat het 'slechte' weer hier snel zou zijn; dat zou als het goed was enige afkoeling betekenen.

Leah

Leah

Godver, kutkinderen. Leah had zichzelf vandaag al met een ochtendhumeur uit haar bed gesleept, en totaal geen zin meer gehad om op de manege te helpen, maar ja, beloofd was beloofd, en ze rekenden op haar. Ze was niet het type dat dan niet op kwam dagen met het smoesje dat ze zich niet lekker voelde of zo. Alleen zaten er in die les waar ze zou helpen dus twee etters die er niet tegen konden om kritiek te krijgen op hun zit. Die echt verschrikkelijk was trouwens. Goed, zij hield ook niet van altijd maar kritiek maar ze konden nou eenmaal niet leren rijden door steeds maar te horen hoe goed ze wel niet zaten, als een aardappelzak. Haar humeur was er dus niet beter op geworden en zelfs Iris, haar beste vriendin, had haar niet vrolijk gekregen. Die was afgedropen met het excuus dat ze d'r pony nog moest longeren, wat Leah haar niet kwalijk kon nemen, want waarschijnlijk wilde niemand vrijwillig met haar optrekken als ze chagrijnig was. Eenmaal buiten was de lucht ook helemaal grijs, alsof het zich aan haar had aangepast. Vanochtend had er nog een waterig zonnetje geschijnd namelijk. Ze had haar vader gebeld, of die haar niet even op kon halen omdat ze geen zin had om een kwartier terug te lopen in dit weer, maar het enige wat ze kreeg was het droge antwoord 'je gaat niet dood van een paar druppels.' Wat weer maakte dat ze ook niet echt zin had om naar huis te gaan. Dus had ze de kraag van haar jas opgetrokken, haar oortjes ingedaan en de radio aangezet, volume hard genoeg om haar oren te verpesten en was ze rond gaan lopen, in gedachten iedereen die ze kende verwensend. Gek genoeg hielp dat rotweer nog ook, want na een tijdje was het weer het enige waar ze over liep te schelden dus in theorie zou ze dan als ze thuis was heel vrolijk moeten zijn, omdat het daar niet regende. Leah wilde dan ook net omdraaien toen ze opeens besefte dat ze in de buurt van de waterval hier was. Daar was ze al helemaal verliefd op sinds ze een klein meisje was, vooral hoe wild het water soms kon zijn. Ze hield van wilde dingen. Zo gezegd, zo gedaan en niet veel later liep ze langs de rand van de rivier. Er was wel onweer hier en dat was weer iets waar ze geen fan van was, maar straks was ze hier toch wel weer weg. Een beetje bang versnelde ze haar pas, zodat ze hier minder lang hoefde te zijn. De eerste regendruppel landde op haar hoofd en ze snoof. Fijn. Al was het wel verstikkend warm en was de regen best verkoelend. En de waterval zag er geweldig uit. Het kleine meertje wat ervoor lag, bewoog wild heen en weer. Nee, daar moest je niet in vallen. De persoon die aan de rand ervan zat, viel haar nu pas op en ze legde haar hand boven haar ogen, om hem of haar beter te kunnen zien. Het leek erop dat het een meisje was. “Euhm, hi,” begroette Leah haar zodra ze binnen gehoorsafstand was. “Heerlijk weer, hè? Zonde dat ik mijn bikini niet mee heb genomen.” Ze grijnsde. “Ik ben Leah trouwens.” Enigszins bezorgd keek ze achterom, het onweer klonk wel steeds dichterbij of was dat haar verbeelding?

Delilah Hudson

Delilah Hudson
Tuig

Roya glimlachte naar het onbekende meisje dat aan was komen lopen.
"Hai," groette ze opgewekt terug en ze nam het meisje even op.
“Heerlijk weer, hè? Zonde dat ik mijn bikini niet mee heb genomen.” Het meisje grijnsde en Roya grijnsde ook.
"Als het niet zo verstikkend was was ik het met je eens geweest, maar bikini was sowieso verstandig geweest."
Ze had het nog niet gezegd of ze hoorde het onweer opnieuw.
"Nou ja, als het weer goed was gebleven dan," voegde ze er daarom nuchter aan toe, om vervolgens even te grinniken.
"Ik ben Roya," zei ze, toen het donkerharige meisje zich voorstelde als Leah.
Ze volgde de blik van het meisje, dat niet gerust leek op het weer.
"Hoop dat het hier een beetje snel is," merkte ze op. op zich was ze nou niet uitgesproken dol op onweer; het kon je zo laten schrikken, maar zeker als het zo benauwd heet was hoopte ze dat het slechte weer daar snel een eind aan zou maken.
"Jeweetwel, zodat hier weer fatsoenlijk geademd kan worden," voegde ze eraan toe, met een kleine grijns.
De regen begon al wat aan te zetten, maar door de warmte ervoer Roya het niet eens echt als onaangenaam; het was eigenlijk wel lekker koel. Aparte gedachte, eigenlijk.
Ze rook de bekende geur die vaak met onweer of de combinatie van regen en zon samen ging en glimlachte; dat rook altijd lekker, vond ze. Het had iets fris'.
"wat brengt jou eigenlijk hier?" vroeg ze nieuwsgierig aan Leah; dit was niet echt een plek waar je vaak mensen trof, zeker niet van je eigen leeftijd als je een tiener was.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum