Guilt

Reggi keerde zijn nieuw paard de rug toe en bukte zich. De palomino hengst kwam dichter en raakte met zijn snuit de rug van Reggi aan. Reggi stond traag op en draaide zich om. Hij zette een paar passen naar achter en begon te rennen, met een soepele beweging zat hij op de Palomino hengst. “Goed zo, Blade.” Reggi ging voorwaarts op de rug liggen en klikte 2 koorden aan het touw halster. Hij ging recht zitten en liet Blade naar de poort stappen. Hij zette Blade dwars, zodat hij de poort op een goede manier kon open maken. Hij stapte vervolgens naar de bossen. Zijn bewegingen leken 1 te zijn met de palomino hengst. Reggi nam zijn gsm en zette een liedje op.

“Sometimes I don't know where we're going. Sometimes I feel you should be crawling back to me.Time is ticking by without us knowing.Before you know it it will be too late to see.
You keep on talking but it makes no sense at all. You try to fake it but you're breaking every rule.
Right from the start you've always made me feel a fool .The guilt you hide will come between us after all.”

Het liedje liet hem even aan Valerie denken maar al snel was het meisje uit zijn hoofd gehaald. Hij wilde niet meer herinnerd worden aan haar. Hij hoefde dan ook geen relatie. Het enige wat hij nodig had was zijn nieuw paard Blade. Zelfs Bailey was weg gelopen van hem, en hij had haar niet meer terug gevonden. Hij legde zijn benen tegen Blade en liet hem in draf over gaan, met deze hengst zou hij veel kunnen bereiken, en hoog in de paardensport kunnen geraken. De palomino boog zijn edele hals automatisch en zijn passen waren zodanig gecontroleerd dat Reggi geen probleem had te blijven zitten. Het was dan ook geen hevige draf, maar een rustige. Nochtans deed Reggi Team penning met de hengst, en daar moest hij wel hevig zijn. Maar Reggi had Blade goed in de hand, en beide hadden respect voor elkaar. Hij legde zijn benen opnieuw tegen de palomino. Deze ging over in een rustig galop. Ook had hij nu zijn hoofd gebogen, terwijl er niet aan de teugels werd getrokken. Weinig hengsten kon je zadelloos naar buiten nemen en dan zo rustig mee rijden, maar het was mogelijk. Het was dan ook zeker eens zo zalig dan je met een ruin naar buiten ging, of met een merrie. Reggi liet hem stappen en daarna stoppen. Hij stapte af en deed de touwen van het touwhalster af. Zelf ging Reggi liggen in het gras. Terwijl de hengst bij hem in de buurt bleef grazen. Toen Reggi zijn ogen toe had en hij de ademhaling harder hoorde van Blade, voelde hij dat hij deels naar boven werd getrokken. Hij deed geschrokken zijn ogen open en zag hoe Blade hem speels aan zijn kraag had vast gepakt en licht op had getild. Blade liet los en Reggi moest er wel om lachen. “Heb je er genoeg van jongen?” Reggi stond op. Hij nam de touwen en in plaats dat hij Blade vast maakte aan de touwhalster deed hij het rond de nek van de hengst. Hij sprong weer behendig op de palomino en voelde hoe de hengst zijn spieren opspande voor in galop te vertrekken. Voor Reggi kon handelen begon de hengst te galopperen. Maar deze keer was het ren galop. Reggi zijn hard ging tekeer omdat hij wist dat hij Blade niet meer onder controle had. Het enige wat hij nu kon kiezen was er af springen of erop blijven. En hij besloot er maar op te blijven zitten. Toen er een beek in het oog kwam, waar je gemakkelijk over kon springen, smeekte Reggi in zijn eigen dat Blade erover ging springen. Maar Reggi wist dat Blade niet over beken sprong. Dat weigerde hij. Net voor de beek Stopte Blade in een sliding stop. Wat het gevolg was dat Reggi in de beek viel. Blade bleef gewoon staan en keek Reggi onschuldig aan. Reggi keek Blade hatelijk aan. Hij wist dat Blade dit express had gedaan, want normaal had hij Blade altijd onder controle. “Ooh ja, vind je dit grappig?” Rustig hinnikte Blade. En Reggi kon zijn lacht toch niet inhouden. Hij stond op en klom weer op Blade. Het maakte hem niks uit dat hij stront nat was, het Zou blade leren hem in een beek te laten vallen.

Valerie liep met een stevige pas door de stad. Ze was klaar met werken en ze ging vanavond met Ty uiteten. Natuurlijk moest ze zich nog omkleden en alles dus liep ze flink door om naar huis te gaan.toen ze in de auto stapte voelde ze hoe haar mobiel een keer trilde. Ze haalde hem uit haar jas zak en ontgrendelde hem. Een sms van Roos kwam te voorschijn. Roos was een hele goede vriendin van haar. Ze was dus haar hond kwijtgeraakt en ze vroeg of Val wou helpen zoeken. Natuurlijk... dit had ze net nodig. Maarja Roos was een vriendin dus ze zou wel helpen. Met een hoog tempo reed ze naar het natuurgebied, waar de heuvels,een stuk bos,het meer en het bloemen veld onder andere waren. En daar moest ze zijn,bij het bloemenveld. Vlug parkeerde ze haar auto en liep naar het bloemenveld en keek wat rond. Nee, niemand te zien. Nog een keer voelde Valeroe haar mobiel trillen. Weer een sms van Roos. Ze had de hond nu al gevonden en ze was al weer naar huis. Ja, dit kon ze er wel bij hebben. Maarja nu moest ze maar gewoon naar huis gaan. Toen ze hoefgetrappel hoorde keek ze achter zich. Nee,nee dat kon echt niet. De ruiter op het paard was Reggi. De man die ze op dit moment best wel erg haatte.eerst had ze weer verdriet dat ze alleen was, en dat hij weer weg was gegaan, hoe kon hij dat doen? Maar daarna was het overgelopen in woede. Ze zou zich niet meer elendig voelen over wat hij haar had aangedaan. Ze was super vrienden met Ty maar bij haar was er meer. Ze hield van Ty, en dat was het enige. Misschien hield ze ergens ook wel nog van Reggi maar dat moest dan wel heel erg opgeborgen zitten. Nee ze zou zich niet nog een keer binden met hem zodat hij haar dan weer zou kunnen verlaten. Meteen boog ze naar de grond en ging zitten. Hij hoefde haar niet te zien. Met alleen haar ogen boven de bloemen uit zag ze hoe het paard haar naderde en verder reed. Ze volgde het met haar ogen en zag hoe Reggi in een beek viel. Valerie grinnikte, mooi dat was straf. Ze sloop naar het paard en klopte ht dier hevig op de hals, terwijl Reggi nog in de beek stond. "Goed gedaan, paardje." Zei ze tegen het paard. En glimlachte nep lief naar Reggi. Ze was gewoon echt boos.

Toen hij net uit het water wou komen zag hij een wel zeer bekende persoon naderen. En 1 die hij liever zag gaan dan komen. Bij de opmerking van Valerie draaide hij geïriteert zijn ogen. Hij zag de niet gemeende grijns op der gezicht. Reggi stond op, zeik nat. Waarom moest hij haar zien? EN waarom kwam ze naar hem toe? Over is over, wat verleden was liet hij achter. "Ik heb je niks meer te zeggen." Zei hij vals grijnzend naar Valerie. Hij stapte naar Blade en pakte de koort die nog rond zijn nek hangde. Hij gaf Blade een hals klopje en draaide zich om. "Kom Blade...we hoeven hier niet te blijven." Reggi keek nog eens naar Valerie en sprong toen behendig op zijn paard. Hij zette zijn hoed fatsoenlijk. Hij had spijt dat hij haar zo had gekwetst, maar hoe ze daarachter tegen hem deed, was niet axeptabel. Ze waren met ruzie uit elkaar gegaan, die relatie was gedoemd om kapot te gaan. En dat had hij veel eerder moeten beseffen. Van zijn part moest hij geen vrouw meer hebben, niet omdat hij valerie terug wou. Maar omdat relaties toch alleen maar vragen was om ruzie. Hij had een reden zolang weg te blijven, maar die had hij nooit tegen Valerie kunnen uitleggen. Naja, dan was het ook wel niet mooi van hem niks te laten weten aan haar. Reggi legde zijn rechterbeen tegen het paard waardoor de palomino hengst zich omdraaide en met een simpel geluidje zette de machtige hengst zijn lichaam in beweging. Nog steeds met enkel een koort rond zijn hals. Alleen luisterde hij nu geweldig goed tegen daarvoor. Reggi had het gevoel dat Blade alleen maar wou spelen, en niet echt de bedoeling had hem angst aan te jagen....

Reggi kwam het water uit, en pakte de teugels van zijn paard. "Ik heb je niks meer te zeggen." Zei hij met een valse grijns. Valerie' wenkbrauwen gingen omhoog. Niks meer te zeggen? Hij had nog heel veel te zeggen, hij mocht alles mooi gaan uitleggen nou. "Kom Blade...We hoeven hier niet te blijven." Zei hij tegen het paard en stapte op. Nou Valerie ging echt niet op haar knietjes achter hem aan hoor, misschien had ze dat vorige keer gedaan. Maar nu? no way. Hoe kon hij het maken om de tweede keer ook weg te gaan? ff serieus man.. Ze hield misschien heus wel ergens van hem, omdat ze zoveel met hem mee had gemaakt, en hij toch haar vriend was geweest voor een hele lange tijd, ze hadden zelfs trouw plannen gehad. Maar nu nee, ze zou niet nog een keer met hem willen zijn. Ze kon hem niet meer vertrouwen, en buiten dat. Ze was verlieft op Ty, en meer dan genoeg om met iemand anders te gaan. Ze zou op Ty wachtten, al duurde dat nog een jaar. Want ze wist zeker, dat was de jongen waar ze altijd bij zou blijven. En dat kon ze van deze slappe zak niet meer zeggen. "Heb jij mij niks meer te zeggen? Jij hebt mij nog heel veel te zeggen." Zei ze wat arrogant. Nee ze ging niet kinderachtig doen met een grijns enzo, dat was gewoon laag. "Hoe kun je? Hea, vertel dat me maar eens. Je had beloofd dat je nooit meer weg zou gaan, en dan al helemaal niet meer voor een lange tijd... Je had het beloofd Reggi!" Zei ze kwaad. "Je bent eigenlijk ook wel kinderachtig, bij een kleine ruzie, peer je hem gewoon voor een half jaar, en daarna kom je gewoon weer vrolijk terug. Maar nu.. Nee ik zal het je niet meer vergeven, maar zo kom je niet ver hoor in een relatie! En als je weg gaat, kom dan niet meer terug. Je doet me nou weer pijn, elke keer als ik je aan kijk! Ik heb net mijn leven weer een beetje terug op de rails, het gaat goed met werk, het gaat goed met de beesies, het gaat goed met mij! Ik ben verliefd! Maar nu kom jij hier alles weer kapot maken!" Zo dat kwam recht uit haar hart. "En wees niet zo laag, om nu gewoon weg te rijden, kijk me aan en geef antwoord!"

"Heb jij mij niks meer te zeggen? Jij hebt mij nog heel veel te zeggen." Reggi keek wat kwaad naar Valerie. Haar arogante toon was nu niet welkom, en hij zou de commentaar niet slikken wat hij vaak wel deed. Hij keek niet alleen kwaad maar ook waarschuwend, toch hielt hij zijn mond tot Valerie uitgepraat was. "Hoe kun je? Hea, vertel dat me maar eens. Je had beloofd dat je nooit meer weg zou gaan, en dan al helemaal niet meer voor een lange tijd... Je had het beloofd Reggi!" Reggi keek nog altijd met dezelfde blik naar Valerie, het was alsof haar woorden niet raakte... maar dat deed het wel. Hij wou zich gewoon niet laten kennen, hij wou gewoon niet dat Valerie zijn pijn zag. "Je bent eigenlijk ook wel kinderachtig, bij een kleine ruzie, peer je hem gewoon voor een half jaar, en daarna kom je gewoon weer vrolijk terug. Maar nu.. Nee ik zal het je niet meer vergeven, maar zo kom je niet ver hoor in een relatie! En als je weg gaat, kom dan niet meer terug. Je doet me nou weer pijn, elke keer als ik je aan kijk! Ik heb net mijn leven weer een beetje terug op de rails, het gaat goed met werk, het gaat goed met de beesies, het gaat goed met mij! Ik ben verliefd! Maar nu kom jij hier alles weer kapot maken!" Reggi wou zijn paard omdraaien en weg rijden, Ze wist nu eens niet waarover ze sprak. Hij zou haar leven niet kapot maken, maar verbeteren... maar dat besefte ze nog niet. Net toen hij wou vertrekken hoorde hij de volgende woorden."En wees niet zo laag, om nu gewoon weg te rijden, kijk me aan en geef antwoord!" Zijn hart leek nu gewoon in 2 te zijn. De liefde die hij eens had, was overgegaan naar ruw verdriet en pijn. Hij sprong van zijn paard af en stapte naar Valerie. Hij stopte pas een 3/4 meter van haar. Hij spande zijn spieren op en keek haar aan. "Als ik van jou was zal ik men vrome mond maar houde. Want je weet niet waarover je spreekt, Valerie. Ik ben hier niet om jou leven kapot te maken. Maar ik ben hier om voorgoed weg te gaan. En denk je nu echt dat ik achterlijk ben? Denk je nu echt dat ik niet wist dat je verlieft waart op een jongen? Ik weet niet maar ik ken hier ook mensen die u ook kennen. Waarom denk je dat ik zolang ben weg gebleven?" Reggi keek Valerie nog steeds aan. Hij kon nu beginnen huilen als een hond die terug wou naar zijn eigenaars, maar dat deed hij niet. "Ja, ik ben weggegaan door die ambras. Ik wou een paar dagen alleen zijn. Er zijn dingen gebeurt waar ik niet wil over hebben, gewoon om het feit dat ge me anders een aansteller gaat vinden. Doe ook geen moeite om er achter te komen. Weet alleen dat ik het gedaan heb om u te beschermen, meer hoef je niet te weten. En maak u maar geen zorgen over u zelf, alles is al geregelt, en nu kan je verder met u leven. Meer heb ik je echt niet te zegge valerie. Want je denkt echt dat jij de enige bent die ervan af ziet, maar dat heb je mis. En ik wil u niet voor keuzes zetten, dus ik ga weg uit HH. En ik beloof je dat je me nooit meer zult terug zien. En aan die beloftes hou ik mij." Reggi verbrak het oogcontact en ging naar zijn paard, en weer sprong hij behendig op zijn paard.

Reggi keek haar steeds woest aan. Maar dat kon haar niet zo veel schelen. Ze deed haar wenkbrauwen om hoog. Wat dacht hij wel? boos worden op haar? Wat had zij hem nou weer misdaan? Hij wou weg rijden, maar kwam toen toch terug. Hij stapte af en liep dreigend op haar af. Als ze nu kauwgom in haar mond had liet ze die lekker ongeintereseerd ploppen. Wat wou hij doen dan? Hij ging haar echt niet helemaal in elkaar slaan hoor. Met een lichtelijk arrogante blik keek ze hem aan, toen hij echt een paar passen voor haar ging stilstaan. "Wat wil je doen dan? Vertel het me maar." Hij begon te spreken. "Als ik van jou was zal ik men vrome mond maar houde. Want je weet niet waarover je spreekt, Valerie. Ik ben hier niet om jou leven kapot te maken. Maar ik ben hier om voorgoed weg te gaan. En denk je nu echt dat ik achterlijk ben? Denk je nu echt dat ik niet wist dat je verlieft waart op een jongen? Ik weet niet maar ik ken hier ook mensen die u ook kennen. Waarom denk je dat ik zolang ben weg gebleven?" Zei hij kwaad. Waar sloeg die eerste zin nou weer op? Ze was echt zo geschokt. Hij deed nou boos naar haar toe, maar dat sloeg helemaal nergens op. Hij moest gewoon nooit terug komen, en nu hij dat wel was, moest HIJ juist de gene zijn op hangende pootjes voor vergiffenis, maar nee, hij moest zogenaamd weer stoer zijn. Wat hij dus echt niet was... "Nou ik weet het niet, vertel jij het maar." Sprak ze een beetje ongeintereseerd. Moest dit haar raken? Nou echt niet. Ze was al lang over hem heen nou. Ze kende hem gewoon helemaal niet meer, hij was zo raar geworden. Zo agresief en woest. "Ja, ik ben weggegaan door die ambras. Ik wou een paar dagen alleen zijn. Er zijn dingen gebeurt waar ik niet wil over hebben, gewoon om het feit dat ge me anders een aansteller gaat vinden. Doe ook geen moeite om er achter te komen. Weet alleen dat ik het gedaan heb om u te beschermen, meer hoef je niet te weten. En maak u maar geen zorgen over u zelf, alles is al geregelt, en nu kan je verder met u leven. Meer heb ik je echt niet te zegge valerie. Want je denkt echt dat jij de enige bent die ervan af ziet, maar dat heb je mis. En ik wil u niet voor keuzes zetten, dus ik ga weg uit HH. En ik beloof je dat je me nooit meer zult terug zien. En aan die beloftes hou ik mij." Ze plaatste haar handen in haar zijde toen hij dat had gezecht. "Nou maak je maar geen zorgen hoor, ik vind je nu al een aansteller. Oh jij bent zo'n stoere gast, nou niet dus hea...Vind je dit nu niet een beetje raar hoe jij afscheid neemt? Je dreigt dat je me gaat slaan, maar ik kijk zo door je heen man. Ik zie heus wel dat je verdriet hebt, en je bent niet de enige want ik had ook verdriet. Ik zat elke avond thuis op je te wachten, niet wetend waar je bent. Dat was voor mij een echte hel. En je bent echt wel een paar maanden meer weg geweest dan een paar dagen! En je had me kunnen beschermen door thuis bij me te zijn, maar nee je was er niet. Je liet me voor de 2e keer in de steek. Hoe kon je?" Zei ze nog. Maar nee hij was weer laf en stapte op zijn paard en spoorde hem aan. Valerie keek hem verbaasd aan. Hoe kon hij dit in godeznaam doen? "Ja ga maar weer weg, verlaat me voor de derde keer Reggi!Leuk afscheid dit, want ik zal je waarschijnlijk nooit meer zien." Nu begon de emotie van alles toch wel hoog op de spelen. Tranen kwamen te voorschijn, en rolde over haar wangen. Ze zakte in elkaar. Ze had heus nog wel een band met hem, die was echt niet in eens zomaar weg. Maar man, wat had ze hem graag willen slaan en daarna willen vasthouden. Een laatste keer een knuffel voor dat je die gene nooit meer ziet. Maar nee, hij moest alles weer verpesten!

Reggi hoorde de woorden van Valerie. Hij schudde zijn hoofd. "Ik laat je in jou wijsheid.Denk over mij hoe je wilt, maak me zwart bij iedereen. Dat is ten slotte je recht. Maar ik ga niet verder in deze ruzie. En stoer doen? Nee, het was gewoon de waarheid. Jou slagen? Doe ik nooit. Ik wens u echt het beste toe, Valerie. Dat je iemand vind die wel bij je past. Tot ziens. " Reggi draafde weg hij wou echt niet verder gaan in deze ruzie. Want dat kon hij simpel weg niet aan. Het deed hem veel te veel pijn. Hij hoorde de laatste woorden van Valerie maar hij keek niet achterom. Nu deed het echt pijn voor hun beide. Maar Reggi wist dat dit niet meer in orde kwam, en weg gaan en zijn spullen pakken waren de enige dingen die hij nog kon doen zodat beiden nog een normaal leven konden leiden, naja, Valerie.Reggi kreeg tranen in zijn ogen en dacht de hele tijd aan Valerie. Het was echt het beste dat hij niet meer terug kwam.

Reggi kwam bij zijn vorig huis aan, waar hij en Valerie eens gelukkig woonde. Maar nu kwam hij hier voor de laatste keer. Hij had al een vriend van hem gebeld om met de jeep en een Trailer te komen deze avond.Nu moest hij al zijn spullen bijeen schrapen. Naja de spullen die nog overbleven. Foto's van hem en Valerie, een paar jeans broeken, hemden, T-Shirten, Jassen, Bloezen, .... Hij deed alles in dozen. Het deed hem weer zeer om hier binnen te komen. Maar hij moest even op zijn tanden bijten.

Opeens hoorde hij een geluid en snel liep hij naar buiten. Hij opende zijn ogen wijd open toen hij bloed op de weg zag liggen. Mensen die uit hun auto stapte voor het spektakel te zien. "Blade!!!" Tranen vulde zijn ogen en hij spurte naar zijn paard die zwaar gewond op de straat lag. Degene in de auto was dan ook zwaar gewond. Hij liep naar de auto en trok de deur open. Het enige wat de jonge gast kon zeggen was 'Het spijt me.' Reggi haalde de jongen uit zijn auto.Hij belde de ambulance, die zo snel mogelijk probeerde te komen. Andere mensen stelde voor dat Reggi naar zijn paard ging en dat een paar mensen bij de jongen bleven. Reggi probeerde in te beelden hoe erg het was, en dat Blade ooit nog zou genezen. Bloed drupte uit de neus van Blade en lelijke schaafwondes waren zichtbaar, Blade probeerde recht te staan voor Reggi gerust te stellen, maar dat lukte gewoon weg niet. De palomino Hengst was daarvoor gewoon te zwak op dit momment. Reggi ging naast hem zitten en streelde hem rustig over de hals op plaatsen waar hij niet gewond was. Tranen stroomde nog steeds uit zijn ogen. Dit was gewoon te veel. "Alstublief laat jij me ook niet achter. Doe me dat niet aan."