Hi! [ Shannon ]

"Kom op, meis," fluisterde Shannon zachtjes tegen de merrie die weeën had. Het was niet de eerste keer dat Shannon hierbij aanwezig was, maar het was wel de eerste keer hier op deze ranch. Matthew was erbij en die was behoorlijk deskundig, maar ze wou gewoon dat het zelf goed ging. De merrie was een belangrijk onderdeel voor haar. Als dit veulen goed ter wereld kwam, zou het ook goedkomen met The Natural Way. Althans, dat geloofde zij. Misschien was het stom bijgeloof, maar ze geloofde het echt en het maakte haar een stuk kalmer. Dus bleef ze de merrie haar hals strelen, die inmiddels helemaal nat van het zweet was. De merrie kende haar. Shannon mocht hierbij zijn. Matthew had besloten dat de merrie beter in Shannons handen was. De merrie vertrouwde haar namelijk meer dan ze Matthew deed. Shannon bleef haar hals strelen, keer op keer weer, rustig aan, rustig cirkelend met haar vinger, maar daar hield ze al gauw mee op. Het was niet een beweging waar ze van hield. Ze hield het liever op de techniekloze bewegingen die voortkwamen uit louter gevoel. De merrie hijgde zwaar, spande zich in en toen hoorde Shannon het geluid. Ze schoof naar de achterkant, pakte de achterbeentjes van het veulen en trok hem na nog een wee eruit. Moeder boog zich over het veulen en zo gauw het mogelijk was, stond het jonge ding op zijn vier lompe benen te wankelen. Zij. Zij stond op haar lompe benen te wankelen. "Somnium," besloot Shannon met een tevreden glimlach. Ze stond op uit haar belabberde houding, besloot dat Matthew maar een oogje in het zeil moest houden, maar viel eerst huilend van geluk in zijn armen. Het was goed gegaan. Het begin van haar ranch was er! En morgen zou er nog een merrie afgeleverd worden, Faith. En daarna.. paardenmarkt. Een paardje voor zichzelf.
"Goed gedaan," fluisterde Matthew in haar haren en zijn ademhaling streek aangenaam langs haar hals. Een rilling bekroop haar en verward keek ze de vertrouwde ogen van haar broer aan. Enkel genegenheid, veel broederlijke liefde, zag ze daarin weerspiegeld. Ze werd automatisch weer kalm. Ze waren niet langer dáár. Niet langer in dat belachelijke oord. Ze hoefde niet langer spelletjes met elkaar te spelen. Ze rilde van afschuw en Matthew had direct door waar ze het over had. Even legde hij een hand op haar wang.
"Geen zorgen, schat. Nooit, maar dan ook nooit meer." Ze vertrouwde hem. Op zijn woord. "Ga je nou maar omkleden, hup. Je hebt een sollicitatiegesprek!" Shannon keek op haar horloge en zag dat ze geen tijd had om zich om te kleden.
"Ach," lachte ze, terwijl ze haar tranen wegveegde. "Ze zullen eraan moeten wennen dat ik er slordig uitzie." Ze gaf Matthew een kus op zijn wang, deed haar elastiekje uit, liet haar haar waaien en deed haar staart opnieuw in. Ze trok een sprintje naar de kantine en zag dat er al een fiets voor stond. Lekker intro was dat, zeg! Ze holde de kantine in en zag het meisje al zitten. Oef. Sorry! Ze hijgde nog na, maar liep rustig op het meisje af.
"Hoi! Ik ben Vanessa Gracía. Jij bent Shannon, toch?" Shannon knikte en schonk haar een glimlach. Vanessa schoof al aan een tafel maar Shannon bleef staan.
"Voordat we met het sollicitatiegesprek beginnen, dit is The Natural Way. Ik hou niet van geforceerd, dat past niet echt bij me ofzo. Kijk maar naar mijn kleding. Als je direct naar de stallen was gegaan, had je een bevalling mee kunnen maken." Ze glimlachte. "Een gemiste kans, maar je zal er nog wel meer meemaken. Zullen we op de bank gaan zitten en dat ik je daar de vragen stel? Dan gaan we na het sollicitatiegesprek even bij de paarden kijken en krijg je een rondleiding." Shannon stak haar hand uit naar Vanessa. "Ik ben Shannon Clarke, trotse eigenaar van deze ranch," sprak ze, terwijl ze straalde. "En iedereen is hier welkom."