T

Wandel paden zijn eng zei mijn mama altijd. Ik snap niet waarom. Ik kijk hopeloos om me heen. Nergens de kudde paarden te vinden waar ik in had geleefd. Ik weet niet hoelang ik ze al kwijt ben maar het is al 1 keer donker geweest. Dat was echt eng mijn mama was nergens te vinden en ik kon niet tegen haar aan staan. Bang wat ik ben. Ik ben nog maar heel jong. Pas zei mama dat ik nog maar 2 maanden was. De zon schijnt hevig op mijn hoofdje. Ik loop een beetje overal. En ik kom dan nog weleens wandelpaden tegen. Ik spring daar dan met een grote boog overheen. Want een wandelpad is toch gevaarlijk?


EDIT IANA; Je post best goed maar het is de bedoeling dat je in de 3de persoon in het verleden praat. Dus niet 'ik spring' maar 'ik sprong'. Voor meer uitleg mag je me altijd pb'en. (;