Water falls, water comes down. [Open]

Ze stond nog wat te twijfelen toen ze het bordje las, maar met het geluid erbij besloot ze het er toch maar op te wagen. Pasqual had haar verteld over een waterval, dichtbij, ergens ofzo. En al met al, had hij haar toch wel hierheen gestuurd. Nu was het bordje haar laatste hoop, want anders was ze wanhopig verdwaald. Ja, ze had haar mobiel bij zich, maar een donkerbruin vermoeden was aanwezig dat dat verlepte rotding ieder moment uit kon vallen, dus erg veel had ze daar ook niet aan. Daarbij, ze wou bewijzen, onder andere aan zichzelf, dat ze het heus wel alleen aan kon. Maar, besefte ze met een donkere angst, ze kon het niet alleen. Uiteindelijk, al met al, kon ze het niet alleen.
Met een grandioze oogrol, rolde ze als het ware die gedachte van zich af. Who cares, Kaya, dacht ze bitter maar met een glimlach in die gedachte. Who cares. Klonk pakkend, al dacht ze het zelf. Ha! Een conversatie via gedachten met jezelf, hoe awsome is dat? Zo werden haar gedachten steeds sarcastischer maar haar humeur steeds beter. Kaya was niet iemand die lang depri bleef, ze was eerder iemand die snel gepakt werd door de chagerijnigheid en daardoor niet te genieten was. Depri zijn was meer iets voor sukkels. Of niet zozeer voor sukkels, maar meer voor mensen die niet anders konden. Zo had ze in Spanje een meisje gekend, Effy, die zichzelf constant verlaagde tot de drugs, zichzelf sneed en waarvan haar vriendje dood ging of zoiets. Iets in die richting. Al met al kwam het erop neer dat dat kind mentaal niet in orde was en zich depri gedroeg. Kaya had genoeg bitcherige opmerkingen in huis om dat kind van zichzelf te weren en had op die manier veel aanhang gekregen. Mensen vonden het tof dat iemand verwoorde wat zij allemaal dachten. Mensen waren zo makkelijk.
Maar nu was ze, hier, alleen, in een bos, bij watervallen. Of één waterval. Who cares. Met een grote grijns liep ze erop af. De waterval lag boven een meertje en ze zag al direct dat het mogelijk was om via de waterval omhoog te komen, naar beneden te springen en veilig terecht te komen in het water van het meertje. Ook had Pasqual haar dat al verteld, maar je kon het hier zelf ook wel zien. Het was veilig om te springen.
Kaya legde haar rugzak en handdoek aan de rand van het meertje, begon zichzelf uit te kleden en stond eigenlijk gewoon naakt te zijn toen er iemand uit de struiken kwam.
"Tyfus!" schreeuwde ze dan ook tegen diegene die voor haar stond. "Had je me niet even kunnen waarschuwen?" zei ze nu op een kalmere toon, terwijl ze haar best deed om haar lichaam zo goed en zo kwaad als het ging te bedekken.

- Open, voor diegene die durft om een naakte Kaya tegen te komen. x] -

Daniël
Hij haalde een hand door zijn haren en deed zijn pet op, die hij het meest van de dag droeg. Hij had zijn baggy jeans aangedaan, met daarop een simpel t-shirt. Hij was van plan om een wandeling te gaan maken en als er niemand bij het meertje die aan de watervallen grensde, was zou hij ook gaan zwemmen als het meezat. Opgewekt deed hij de deur achter zijn kont dicht, hij had een briefje op de tafel gelegd. Voor als zijn moeder wou weten waar hij was, hij liet de fiets staan en liep richting de bushalte. Waar hij op het metalen bankje neerplofte en een sigaret op stak. Een slechte gewoonte he know’s , maar hij was niet verslaafd en deed het alleen als hij er zin in had. Dus vond hij het niet nodig om ‘af te kicken’. De bus kwam al snel, Daniël liet zijn OV-chipkaart zien, waarnaar de bus chauffeur knikte. Daniël liep verder de bus in en plofte neer op een leeg plekje. Hij keek naar buiten, de stad was zijn ding. Maar rust was ook op zijn plek, hij woonde liever iets van de stad vandaan zodat hij ook een paard kon houden. Wat er nu nog niet in zat, of hij moest hem op de manege stallen. Dat was nog een slim idee ook, hij grinnikte in zichzelf. Ofcourse, dat ging hij doen. Een paard kopen en hem dan bij de dichtbijzijnde manege stallen. Als zijn moeder dat goed vond tenminste… Hij kreeg haar wel overgehaald, hoopte hij. De bus stopte bij een zandpaadje en Daniël liep naar voren om uit de bus te springen. Hij keek hoe de bus weer verder reed en liep naar het zandpad, hij begon het weggetje te volgen. En genoot ondertussen van de natuur, hij leek dan wel een bad boy. Maar van binnen was hij de ergste nog niet. De vogels floten onbezorgd hun melodieën waar Daniël van genoot. Het leek hem heerlijk om door de lucht te kunnen vliegen, zelf kunnen bepalen waar je heen ging. Zonder dat er iemand aan je kop zeurde, ja dat leek hem heerlijk. Hij hoorde het water al razen en glimlachte. Het was niet ver meer. Hij zette er wat vaart in en kon al snel het water tussen de bomen zien. Opgewekt liep hij naar het water en kwam uit de bosjes tevoorschijn. ‘Holy fuck’ mompelde hij toen er opeens een naakt meisje voor hem stond, hij wende zijn blik ongemakkelijk af. En gaf haar de kans om iets te pakken om zichzelf te bedekken. Haar beschuldigen hoorde hij aan, hij krabde ongemakkelijk aan zijn achterhoofd. Waarna hij zijn pet naar achteren draaide, ‘Sorry ik had je niet zien staan’ mompelde hij schuldig. Hij beet op zijn lip, het was moeilijk niet naar haar te kijken omdat zijn blik er bijna naar toe getrokken werd. En hij de verleiding met moeite kon weerstaan. 'Ik ben Daniël trouwens'sprak hij neutraal. Terwijl hij zijn blik hardnekkig op de rots naast zich gevestigd hield. Het was moeilijk maar hij moest hij wou niet een slechte indruk maken.

-be nice for him, zijn naam moet nog veranderd worden vandaar-

Oké, eerlijk toegegeven, Kaya voelde zich gevleid. De jongen mocht dan random en onbekend voor haar zijn, behalve dan dat ze wist dat hij Daniël heette, maar dat hij zijn blik nauwelijks van haar af leek te kunnen houden.. Het streelde haar ego.
"Wacht even, hoor," mompelde ze, terwijl ze zich omdraaide en haar bikini aan deed. Ze voelde zich iets opgeluchter toen ze hem aan had, en draaide zich toen maar weer naar Daniël toe. Ze schaamde zich niet voor haar lichaam, absoluut niet, maar om even onvoorbereid naakt voor een jongen te staan, was toch een heel ander verhaal.
"Ik ben Kaya," zei ze met een glimlach. Ze nam de jongen kort in zich op en grinnikte inwendig bij het zien van zijn kledingstyle. Het was een halve Pasqual. Alleen dan.. had hij een totaal andere uitstraling. Kaya bukte en realiseerde zich net even iets te laat dat ze nog steeds haar bikini droeg en nu dus een soort van inkijk moest hebben. ... Dom van haar. Maar ze ging door met het stoppen van spullen in haar rugzak. Ze spreidde haar handdoek kalmpjes uit en bekeek toen de jongen weer.
"Wat doe je hier?" vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze haar haren in een simpel staartje bond. "Kom je hier ook zwemmen?" Ze was al een stuk kalmer en niet boos op hem ofzo. Hij kon er ook niets aan doen dat hij op een ongelukkig moment in haar buurt kwam. Althans, Kaya vond dat hij er niets aan kon doen. En daarbij, als hij ook kwam zwemmen, kon ze gelijk zien of ie een sixpack had. Hihi, Kaya was dol op jongens met een sixpack.
Elegant ging ze op een uitstekende steen zitten en sloeg haar benen over elkaar. Nog steeds bleef haar blik hangen bij de jongen. Hij had een overduidelijke kaaklijn, iets waar Kaya dol op was. Misschien was het iets vreemds, een echte 'Kaya-eigenschap', maar ze was dol op kaken. Het gedeelte erachter was zo heerlijk om een kusje op te planten. Kaya grinnikte om haar eigen gedachte en bleef alsnog naar Daniël kijken. Ze was niet het type dat zich akward voelde als een jongen doorhad dat ze naar hem keek. Ze was trouwens ook niet onzeker, wat ze heel tof vond, gezien het feit dat bijna alle meiden waarmee ze rondhing, zo onzeker waren als het maar zijn kon. Soms was het onhandig en soms irriteerde ze zich eraan als een van de meiden weer aan het zeuren was over van; "Oh, maar dat durf ik toch niet, ik ben toch niet goed genoeg." Maar over het algemeen stelde ze die meiden liever op hun gemak. Het was bij de meeste echt niet nodig om onzeker te zijn.
"Dus," zei Kaya, met een zweem van een glimlach. "Wat brengt een jongen als jou hier op zo'n plek?"

Normaal was hij niet zo “onzeker” maar als er opeens een naakt meisje voor je stond, veranderde dat de zaak vond hij. Waardoor hij nu niet goed wist waar hij kijken moest, zijn ogen leken een eigen leven leiden. Toen ze steeds naar het lichaam van het meisje afdwaalde, wat hem van binnen deed glimlachen. Nee ze was niet lelijk, in tegen deel zelfs. Maar het praatte toch wat makkelijker als ze kleding aan had, of iets bedekte. Hij zuchtte ook opgelucht toen ze wacht even zei en zich omdraaide. Een grijns speelde op zijn lippen, hij had vrij uitzicht op der kont. Hij staarde er niet al te lang naar maar krabde onder zijn pet waarna hij weer de andere kant op keek. Toen ze haar bikini aan had, niet dat dat veel meer bedekte dan naakt, voelde hij zich wat meer op zijn gemak. Ze stelde zichzelf voor als Kaya, niet een standaard naam maar wel mooi vond hij. Zijn simpele Daniël was er niks bij. Toen ze zich bukte, om spullen in haar tas te stoppen had hij weer vrij uitzicht. Maar nu op haar inkijk, hij glimlachte maar keek na een paar minuten weer naar het meertje. Het leek hem heerlijk om een verfrissende duik te nemen. Alleen 1 probleem en dat was dat hij geen zwembroek bij zich had, opzich was het niet zo’n punt. Hij had toch een zwart boxershort aan maar alsnog… Hij keek hoe ze haar handdoek spreidde en hem vroeg wat hij hier deed. Voor hij antwoord kon geven had ze de tweede vraag al gesteld. ‘Mmm jah ik was van plan te zwemmen ja’ zei hij met een scheve grijns. Hij rekte zich uit. Toen Kaya ‘elegant’ op een uitstekende steen ging zitten besloot hij dat hij wel in het zonnetje kon gaan zitten. Hij ging naast der zitten, er was geen andere comfortabele plek ‘beschikbaar’. De “dus” van Kaya deed hem haar met zijn felblauwe ogen vragend aankijken. Hij glimlachte toen hij haar vraag hoorde. ‘Van de natuur en de rust genieten’. Zei hij glimlachend. ‘Én wat brengt zo’n mooi meisje naar dit afgelegen gebied?’ vroeg hij met een scheve grijns.

Ze trok haar wenkbrauwen op en knipoogde even verleidelijk naar hem.
"Wat een mooi meisje hier doet? Wat denk je?" lachte ze. "Mooie jongens verleiden om naar haar toe te komen. Je bent gelokt door mijn prachtige, onhoorbare lokroep, is het niet?" Ze hield wel van een dolletje en plagerig flirten met hem was wel leuk om te doen op een vrije middag, bij een leuke waterval, met een prachtig meertje. Haar gedachten schoten even weg, verdwenen in het ruizen van de waterval. Oh, ze vond het zo heerlijk om hier te zijn! Het was misschien dan pas haar eerste keer hier, maar het was een geweldige plek. Hier zou ze sowieso vaker komen.
Met een ondeugende blik op haar gezicht keek ze weer naar de jongen. Daniël.. Zou hij in zijn voor een spelletje? Zou hij tegen lichamelijk contact kunnen met een onbekend meisje, al was het maar voor één middag? Ze had namelijk wel zin om te dollen met hem.
Ze liet zich van 'haar' steen glijden en bleef op haar tenen op de zanderige ondergrond staan. Naah, ze was een ijdeltuit en vond dat zand niet altijd even prettig aanvoelde.
"Doe je kleding uit," zei ze, terwijl ze overdreven met haar ogen knipperde. "Want dan kan je ook zwemmen." Ze grinnikte weer, echt serieus was ze niet.
"Als het je zelf niet lukt, wil ik wel helpen." Plagerig stak ze een tong naar hem uit. Ze draaide zich om en liet voorzichtig haar grote teen wennen aan de temperatuur. Ze trok haar wenkbrauwen met een lachje op en keek weer naar Daniël.
"Al is het niet vreemd als je je kleding aanhoud," zei ze. "Het is erg koud, het water." Kippevel verscheen al op haar huid.
"Mierentietjes," lachte ze, terwijl ze haar van natuurlijk gebruinde huid bekeek. Ze waadde iets het water in, maar ze liep achteruit, zodat ze naar Daniël kon blijven kijken. Ze had een glimlach op haar gezicht en voelde zich relaxt. Goed weer, leuke omgeving, grappig gezelschap.

Hij grinnikte toen ze verleidelijk naar hem knipoogde en deed een wenkbrauw-wiebel. Haar opmerking deed hem even van zijn stuk brengen, ach hij viel dus goed in de smaak bij der dat was een goed teken. Hij grinnikte, ‘welke prachtige lokroep?’ vroeg hij plagend. Hij had haar geen geluid horen maken nee anders was hij ook niet zomaar op haar afgestapt. Terwijl ze in der nakie stond, schaamrood stond hem op de kaken toen hij er aan dacht. Hij volgde haar blik naar de watervallen en glimlachte ja hij zou hier vaker komen. Veel vaker, misschien nog wel eens samen met Kaya… Maar dat was de toekomst hij leefde in het hier en nu. En keek niet teveel terug of vooruit. Een scheve grijns en twinkeling in zijn ogen verscheen toen ze hem ondeugend aankeek. Hij keek toe hoe ze van de steen afgeleed en niet al te blij leek te zijn met het natte zand. Hij stond op en klopte zijn broek af, hij keek haar uitdagend aan. ‘En wat als ik dat weiger commandant?’ vroeg hij grinnikend. Commandant leuk woord. Er volgde al meteen een wat als, ‘dat zal ik wel heel erg vinden denk je niet’ zei hij met gefronste wenkbrauwen. Wat dacht ze dat hij het erg vond als zíj hem hielp met uitkleden? Hij liet zijn kleding nog even aan, hij wou eerst weten wat Kaya van plan was dan zag hij wel. Hij keek hoe ze haar teen in het water doopte en er een zichtbare rilling door haar ruggengraat ging, hij grinnikte. ‘Ik wist niet dat de mooie meisje van tegenwoordig gemaakt waren van suiker’ zei hij uitdagend. Hij keek naar haar kippenvel en grinnikte bij haar opmerking over ‘mierentietjes’ zoals zij ze noemde. Hij stapte naar het water toe en deed zijn broek uit, waarna zijn shirt volgde. Een zwart boxershort, dat scheen toch niet door wel zo handig dus. Gelukkig had hij er vanmorgen een aangedaan. Zij six-pack was tevoren gekomen hij grijnste naar Kaya, ‘do you like what you see?’ vroeg hij plagend. Hij liep het water in en klemde zijn kiezen op elkaar. Het was inderdaad verdomd koud maar hij liet zich er niet door weerhouden.

Ze liep naar hem toe, niet verlegen of wat en legde een hand op zijn buik.
"Ontzettend," fluisterde ze verleidelijk, terwijl ze haar mond dicht bij zijn oor hield. "Show me more, bad boy." Ze liep iets bij hem vandaan maar bleef naar hem kijken, hield haar blik op hem gefocust en had haar wenkbrauwen lichtjes omhoog. Zou hij in gaan op het spelletje? Of was 't een watje, zoals zo veel jongens die ze nauwelijks kende.
"Ik, van suiker," glimlachte ze. "Wil je proeven, bad boy?" Deels was het een plagerige, onserieuze opmerking, maar ach, als hij het zou doen. Kaya was oprecht geen bitch, maar neigde meer naar de sletterige kant. Ze speelde met jongens, alsof het speelgoed was. Maar ze paste op bij wie ze het deed. Mocht een jongen echt dól op haar worden, tja. Dan stopte ze en bleef ze eerlijk. Had ze een jongen tegenover haar die net zo onserieus was als zij en best enkel een leuke middag wou, ja, dat was een ander verhaal. Dan liet ze zich meeslepen en van het een kwam het ander. Maar, daar bleef ze wel strikt bij, al haar kleding bleef aan. Of in ieder geval haar ondergoed. Ze wou pas 'all the way' gaan met de ware, of iemand waarbij ze het veilig vond voelen.
Ze wenkte Daniël dichterbij met haar wijsvinger, terwijl zij achteruit liep, naar de waterval toe. Ze stond nu zeker tot haar middel in het water en dus was ze nu volledig getekend door het kippenvel, maar ze bleef doorlopen. Achter de waterval was namelijk een verborgen grot. Toen stond ze stil en fluisterde, heel zachtjes;
"Kom me maar halen, Daniël. Kom en laat me wat zien."
Daniël was uitzonderlijk knap, vond ze. Ze liet haar ogen tevreden over zijn lichaam gaan, liet haar blik hangen bij zijn buikje. Zijn goed getrainde buikje. Aan welke sporten zou hij doen, vroeg ze zich af.
Ze sloeg haar ogen neer toen een beeld haar hoofd vulde. Zij, die Daniël zoende, en niet al te voorzichtig of preuts. Nee.. Gauw keek ze weer naar hem, glimlachte weer, een mysterieus lachje. Het was geen beeld waarvan ze dacht dat het niet waar zou kunnen zijn. Misschien, als Daniël niet te bang was.
"Kom je nog?" lachte ze, terwijl ze haar handen in het water liet zakken. "Kom je me nog wat laten zien, bad boy?"

Haar tengere vingers op zijn buik deed een huivering door zijn lichaam gaan. Versterkt door het feit dat ze haar adem langs zijn oor streek toen ze tegen hem sprak. Hij dacht met een grinnik aan Grease, ‘Tell me more, tell me more, Was it love at first sight?,Tell me more, tell me more. Did she put up a fight?’zong hij zacht en hees. Hij had wel eens gehoord dat hij goed kon zingen maar had er zelf niet in geloofd. Hij grinnikte, ze hoefde allen tell naar show me te veranderen en ze waren klaar. Hij keek haar onderzoekend aan of ze het meende want dan moest ze niet bij hem zijn, hij deed letterlijk wat mensen vroegen. Hij liet een scheve grijns verschijnen en liep op haar af. Toen hij dichtbij genoeg stond om haar lichaamswarmte te voelen. Fluisterde hij hees: ‘dat had je niet moeten zeggen…’ begon hij met een glimlachje. Ze was een kop kleiner dan hem merkte hij op. ‘Want ik neem alles heel letterlijk’ fluisterde hij in haar oor. Hij liet haar even in de waan en snoof haar lichaamsgeur op.Hij likte daarna plagerig haar nek, en deed een stap naar achteren. ‘Jep honderd procent suiker’ zei hij met een grijns. Daniël begon de andere kant op te waden maar de zachte maar toch duidelijk hoorbare stem van Kaya deed hem omdraaien hij trok zijn wenkbrauwen op. Had hij al gezegd dat hij alles letterlijk nam, maar dan ook echt letterlijk? Waarschijnlijk wel maar niet duidelijk genoeg. Een glimlach speelde om zijn lippen, hij begon haar kant op te lopen. Tot hij bij haar was met nog geen centimeter afstand, ‘wát wil je zien? ‘ vroeg hij hees zonder angst.

"Laat me zien," fluisterde ze zachtjes, met een mysterieuze stem. "Dat er nog jongens de moeite waard zijn." Ze wou het niet toegeven, maar hij had haar de rillingen gegeven toen hij haar had gelikt. Oké, het was wel een beetje akward ofzo om iemand te likken, maar had ze het zelf niet uitgelokt?
- Eh... x] Foute woordkeuze XD -
Hij daagde haar uit, of zij hem, en ze genoot van het spelletje.
"Neem je alles heel letterlijk?" fluisterde ze, terwijl ze lichtjes in haar hoofd werd. "Kom maar op, verbaas me." Ze wou hem. Ze bloosde hevig toen die laatste woorden in haar hoofd bleven hangen. Het verbaasde haar dat ze naar iemand kon verlangen die ze nauwelijks kende, en waarmee ze slechts een spelletje wou spelen. Ongelovig schudde ze dus ook haar hoofd, ongelovig om haar eigen gedachte. Onmogelijk, onmogelijk. Maar iets borrelde omhoog vanuit haar maag en een knipoog was zo gemaakt.
"Laat me zien hoe je van iemand houd," fluisterde ze met een vreemde, onnatuurlijk hese stem. Dit was nieuw voor haar, dit deed ze eigenlijk nooit, ze stelde zich nooit kwetsbaar op, maar die jongen had iets in haar aangewakkerd. Ja, kat en muisspelletjes speelde ze zo vaak met jongens, maar die jongens waren simpel, waren bij een aanraking al om. Dit was niets voor Kaya, om horendol van een jongen te worden. Maar, bedacht ze zich, ergens opgelucht, ze hoefde zich geen zorgen te maken, zolang ze het voor een middagje hield. Gewoon een middagje liefde met een onbekende jongen. Dat kon geen kwaad, right?
Haar blik gleed weer naar Daniëls lichaam. Een lichaam, verrukkelijk lichaam, soepele huid, mooie huid, warme huid. Buikje, mooi strak, toch soepel, ernstig kusbaar. Hals, enigsinds bottig, maar met van die.. Nouja, zijn huid zag er gewoon zachtjes uit en oh wat zou ze graag met een vinger eroverheen gaan om zichzelf te verzekeren van de zachtheid ervan. Haar ogen flitsten kort naar zijn zwarte boxer. Ze moest denken aan iets wat ze ooit eens mannen onder elkaar had horen zeggen.
"Oh god, moeten we echt de kou in, op deze manier?" verzuchtte de ene jongen. De bruinharige jongen kreunde maar de blonde grinnikte.
"Hoezo zo erg? Lekker showen aan de meiden!" De bruinharige jongen kreunde weer.
"Weet jij dan ook niets, gozer? Je kan je Willy niet showen, die krimpt bij koud weer." Het gegrinnik hield op, maar nu was het aan Kaya om te lachen. Met een brede grijns kwam ze achter een muur vandaan.
"Nu is er voor jou niet veel meer om te krimpen," zei ze lachend tegen de bruinharige, waardoor ze een knipoog kreeg van de blonde. "Maar voor jou misschien wel," met een mysterieuze blik op de blonde. Ze liet de twee jongens verbaasd achter. De een vervuld van schaamte, de ander van nieuwsgierigheid. De fudge had het meisje zo direct tegen hun gezegd?
Gauw gleed haar blik weer terug naar Daniëls gezicht. Zou hij.. komen?

Hij glimlachte en grinnikte zachtjes. Jongens niet meer de moeite waard, waar had zij gezeten zeg. In ieder geval niet waar híj zat anders had ze wel een andere gedachtegang hoopte hij. Hij wou niet zeggen dat hij de moeite waar was… Maar beter dan die players of watjes die halverwege afhaakte. Nee zo was hij niet… ‘Héél letterlijk’ sprak hij niet harder dan een fluistering of een zuchtje wind. Hij glimlachte door de hevige blos die op haar wangen stond. Het stond haar schattig dus besloot hij er geen lullig opmerking over te maken. Nee dat was ook niet zijn style iemand voor schut zetten, hij hield mensen liever te vriend. Al hoewel hij sommige echt maar dan ook echt niet kon uitstaan. Maar dat waren de uitzonderingen. Hij keek toe hoe ze haar hoofd schudde, alsof ze een gedachte kwijt wou raken. Hij grinnikte en trok kort zijn wenkbrauwen op, maar liet een stralende glimlach zien toen ze naar hem knipoogde. Haar woorden deden zijn glimlach vervagen tot er alleen een verwarde blik over bleef. Wat vroeg ze hem, hij kon alles doen wat ze hem vroeg maar wat ze hem daar vroeg. Was bijna een onmogelijke opgave. Haar laten zien hoe je van iemand houd, hoe in godsnaam moest hij dat gevoel naar haar overbrengen. Hij beet onzeker op zijn lip en sloeg voor het eerst in zijn leven zijn ogen neer bij het bijzijn van een meisje. Een meisje wat hem van zijn stuk bracht, iets wat niet eerder was gebeurd. Dit was een echt awkward moment, hij had al vele meisjes gezoend, al meerde malen verkering gehad maar nooit hadden ze dit aan hem gevraagd. Hij slikte ongemakkelijk en krabde aan zijn achterhoofd, what to do… Hij ademde een diepe teug lucht in om zichzelf wat rustiger te maken. Hij verkleinde de afstand voor zover dat nog kon en beet nog eens onzeker op zijn lip. Zich afvragend of het wel de juiste keuze was. Voorzicht voor haar tere lichaam wat zo er zo breekbaar uit zag onder zijn gespierde armen, sloeg hij zijn armen om haar middel. Hij trok haar iets dichter tegen zich aan waarna hij even met zijn hoofd voorzichtig op de hare leunde en zachtjes, hees maar mooi begon te zingen:

“When I look into your eyes, it's like watching the night sky
Or a beautiful sunrise, well there's so much they hold
And just like them old stars, I see that you've come so far
To be right where you are, how old is your soul”

Hij tilde haar kin iets op zodat hij haar in haar ogen kon kijken. Zodat ze begreep dat hij het echt meende en het niet zomaar een twee drie voor een wildvreemde zong.

“I won't give up on us, even if the skies get rough
I'm giving you all my love, I'm still looking up

And when you're needing your space, to do some navigating
I'll be here patiently waiting, to see what you find”

Hij streek voorzichtig over haar wang, teder niet ruw zoals hij normaal gedaan had. Zijn speelse bui was helemaal weg.

“Cause even the stars they burn
Some even fall to the earth
We've got a lot to learn
God knows we're worth it
No, I won't give up

I don't wanna be someone who walks away so easily
I'm here to stay and make the difference that I can make
Our differences they do a lot to teach us
How to use the tools and gifts, we got, yeah, we got a lot at stake
And in the end, you're still my friend at least we did intend
For us to work we didn't break, we didn't burn
We had to learn, how to bend, without the world, caving in
I had to learn what I got, and what I'm not and who I am”

Hij drukte haar weer tegen zich aan en wiegde haar zachtjes heen en weer.

“I won't give up on us, even if the skies get rough
I'm giving you all my love, I'm still looking up, I'm still looking up
I won't give up on us, God knows I'm tough, he knows
We got a lot to learn, God knows we're worth it

I won't give up on us, even if the skies get rough
I'm giving you all my love, I'm still looking up”

Hij liet de laatste klanken van zijn hese stem wegdrijven. En hoopte dat ze niet boos of teleurgesteld op hem was. Onzeker voor haar reactie beet hij op zijn lip zoals hij altijd deed en krabde in zijn haren.

Haar wangen werden rood, haar blik wazig, maar hij was hier en hij was alles wat er was. Hij zong dit voor haar, een meisje dat hij niet kende, toch kende. Het voelde echt. Het voelde alsof hij van haar hield. Hij streelde haar wang, bleef zingen met zijn prachtige, hese stem en toen het lied over was.. Beet hij op zijn lip.
"Niet doen," fluisterde ze terwijl ze naar hem toe boog. "Niet bijten." Ze ging iets rechter staan zodat ze bij zijn mond kon en kuste hem liefdevol, zachtjes, beheerst. Een lichte aanraking die zo veel gevoelens deed opwekken bij haar. Ze was sceptisch naar zichzelf toe, probeerde zichzelf wijs te maken dat het 'just for fun' was, maar diep in haar hart voelde ze dat ze dat al niet meer kon. Daarstraks was het inderdaad voor de 'fun' geweest, maar toen zij, deels onbewust, serieuzer was geworden, had hij meegedaan en.. man wat was hij overtuigend! Ze kon niets anders bedenken dan dat dit waarheid was.
Ze week iets terug maar bleef hem aankijken. Verwonderd en met een lichte grijns op haar gezicht zei ze; "Wauw, dat was goed." De eerste keer dat ik echt iets voelde. Ze liet haar lippen over zijn wang glijden en kuste hem op zijn kaak. Met haar lippen streek ze over zijn hele gezicht, tot ze zijn mond weer gevonden had en haar lippen daarop liet rusten. Of, een soort van.
Ze zuchtte zachtjes terwijl ze achterover leunde in zijn armen en glimlachte tevreden. Dit was absoluut niet hoe ze haar vrije middag bij de waterval had voorgesteld, maar om heel eerlijk te zijn, ze had vrij weinig te klagen. Haar ondeugende en mysterieuze grijns had plaatsgemaakt door een oprecht gemeende glimlach die over haar hele gezicht getrokken was en zelfs doorschemerde in haar ogen. Toch, als je haar zou vragen of ze Daniël leuk vond en verliefd op hem was, zou ze geen antwoord kunnen geven. Maar hij was leuk, voor vandaag, en voor vandaag zou ze er van genieten en later zou ze wel zien. Right? Later kwam later, eerst wat er nu gebeurde.
Het liefst drukte ze haar lippen weer op die van hem, maar dat was ook niet helemaal eerlijk. Ze wist uit eigen ervaring dat het soms best wel 'groots' kon zijn om met iemand te zoenen en dat je gedachten ervan over hoop kon raken. Ja, dat wist ze maar al te goed.
Haar ene hand gleed onder water, kneep plagend in Daniëls kont, die liet ze vervolgens weer omhoog glijden terwijl ze nadacht. Ze schoof iets van hem af, pakte zwijgend zijn hand en trok hem mee, terwijl ze zijn blik niet los liet. Nu zaten ze onder de waterval en drukte ze zichzelf verlangend tegen hem aan. Ze wou de droogte, maar dit had toch ook zeker wel iets. Die hevige stroming. Met een lachend gezicht keek ze op naar Daniël.
"Je kan prachtig zingen," fluisterde ze toen, terwijl haar lippen die van hem weer vonden. Ze kon hem niet maar toch voelde dit natuurlijk aan. Things happen and you can't do anything about it.

Hij keek haar verward aan niet wat? Niet zingen? Haar niet vast houden? Niet door zijn haren gaan met zijn hand? Niet…? Al snel werd zijn gedachtegang verbroken door haar uitleg. Hij grinnikte en haalde de tanden uit zijn lip, nog voor hij kon vragen of het beter was. Was ze rechter gaan staan en had ze haar lippen zacht op de zijne gedrukt. Een paar seconden bevroor hij waarnaar hij haar terug kuste, teder voorzichtig. Bang om haar pijn te doen. Toen ze terug week voelde hij zich licht teleurgesteld maar haar woorden maakte alles goed. Hij glimlachte verlegen waarna zijn wangen lichtjes rood werden. Het lukte haar weer, hem van zijn stuk brengen door een paar simpele woorden. Haar aanrekeningen deden kippevel op zijn huid verschijnen, maar niet van de kou… Hij glimlachte wel gemeend toen ze achter over leunden en zowat in zijn armen hing. Hij was tevreden dat zijn ‘doel’ behaald was toen ze een tevreden glimlach liet verschijnen. Haar ogen leken zelfs mee te lachen wat Daniël verwonderde. Hij had niet door gehad dat haar hand onder water was verdwenen en hem plagerig in zijn bil kneep. Hij schrok op en keek nep-boos naar Kaya. Hij opende zijn armen toen ze wat naar achteren schoof, om zwijgend zijn hand vast te pakken en hem mee te trekken. Dichter naar de waterval toe waar water op hun schouders en hoofd kletterde. Hij glimlachte toen ze hem met een oprecht lachend gezicht aankeek, hij streelde haar rug en liet zijn kin rusten op haar hoofd. Niet met zijn al zijn gewicht maar voorzichtig. Haar woorden deden hem blozen en hij glimlachte verlegen. Hij geloofde er zelf niet zo in maar het was een compliment. Toen haar lippen de zijne weer vonden werd zijn hoofd wazig en streelde hij met zijn vingers door haar haren heen. Zijn pet was nu al doorweekt en druppelde water op het gezicht van Kaya, hijzelf had er geen last van. Hij duwde haar iets naar achteren naar de droge wand achter de waterval.

De droogte kwam als een verrassing. Kou kwam haar tegemoet en ze kroop dichter tegen Daniël aan. Iets wat ze niet als een straf beschouwde. Daniël was aantrekkelijk, en om heel eerlijk toe te geven, ze had niet zo veel zin meer om het te houden op 'eenmalig'. Elke keer als hij haar aanraakte, stroomde er een hitte langs die plek en wou ze dat hij nooit meer op hield. Het was niet op een erotische manier. Hoewel mensen dat wel vaak van Kaya dachten, dat ze gemakkelijk te krijgen was, was ze zelf heel terughoudend op gebied van seks. Ze had nog nooit met een jongen het bed gedeeld, want naar haar mening was er nog niemand goed genoeg geweest. Verder dan friemelen was ze dus dan ook niet gekomen. Het was goed genoeg.
Maar Daniël, hij bracht haar leven compleet overhoop. Waar ze dacht dat ze van Pasqual hield, verdween dat gevoel. Dat gevoel wat ze voor Pasqual voelde, was .. milder, niet zo heftig. Daniël bracht haar hoofd op hol.
"Hoe doe je dat?" fluisterde ze zachtjes in zijn oor, terwijl ze met haar vingertop zijn ruggegraat streelde. "Voel jij het ook?" Ze bleef hem strelen, voorzichtig, liefdevol. Over zijn rug, door naar zijn schouders, van zijn schouders naar zijn arm. Ze wou zijn lichaam voelen, alle plekjes ontdekken.
"Vuur," fluisterde ze. "Vuur en water." Ze keek naar hem op, glimlachte en kuste hem weer. Ze smolt, voelde haar 'ik' verdwijnen, omhoog stijgen en neerdalen, maar met een groot gedeelte vast aan Daniël. Haar hart opende zich, voor het eerst, voor een andere jongen dan Pasqual. Ze verbaasde zich erover. Maar het kwam hard aan, als een slag. Met een glimlach en een tederheid die ze nog nooit in haar ogen had gehad, keek ze naar hem. De stoere jongen, die een stoeipoes zoals zij week vanbinnen maakte. Maskers. Niets anders dan dat. Maar niemand mocht het weten. Niemand mocht weten dat ze van hem hield...
Deed ze dat? Deed ze dat echt? Hield ze van hem? Ging ze dat voor zichzelf bekennen? Ze fronste maar bleef hem aankijken.
"Ja," fluisterde ze toen. "Ik hou van je."

Hij glimlachte door zijn lippen te krullen, toen hij haar dichter tegen zich aanvoelde komen. Het was nooit verkeerd om een meisje zoals zij dichter tegen hem aan te kunnen hebben. Haar chocolabruine ogen deden hem keer op keer verbazen en van zijn stuk brengen. Haar liefelijke mond die heerlijk zoet smaakte, die proefde naar meer. Waar ze woorden over haar lippen kon brengen die hem verwarde niet op de verkeerde manier, maar verwarren op de manier dat hij zich nog nooit zo gevoeld had. Bij het na bijzijn van een meisje en al helemaal niet door haar woorden. Hij streelde voorzichtig een lok uit haar haren en streelde even met zijn hand over haar wang om haar kaaklijn te strelen. Ze was volmaakt voor hem, hij kon zich koppig vasthouden dat hij niks voor haar voelden. Wat hij zijn vrienden ook zou wijsmaken, zo dadelijk. Maar hijzelf wist, ook al ontkende hij het dat hij iets voor haar voelde en zelf niet meer wou dat het ophield. Haar ademhaling, die langs zijn oor streelde gepaard met woorden deden hem zijn hart een tel overslaan. Hij bevochtigde zijn lippen en keek haar speels aan, ‘wat doe ik?’ vroeg hij hees nadat hij voorover gebogen was. Zodat zijn voorhoofd de hare raakte. Zijn mondhoeken krulde bij haar woorden en hij streelde over haar rug. Wat ze nu ook aan het doen was. Hij begreep niet veel van haar gemompel maar kon er uit op maken dat ze met z’n tweeën het vuur waren. En de waterval zelve, het water wat erg logisch was. Of ze bedoelde dat híj het vuur was en zíj het water dat kon ook nog… Teveel vragen voor zijn doen, de lippen van Kaya die zijn gedachtegang verbraken waren dan ook gewenst. En hij kuste haar teder maar vurig terug hij duwde haar zacht tegen de wand om zijn armen aan beide zijdes van haar hoofd te plaatsen. En haar na dat hun lippen weer gescheiden waren aan te kijken, een lichte frons ontstond bij haar; ‘ja’. Maar een glimlach doorbrak zijn gezicht bij haar woorden, ‘I love you too babe’ sprak hij waarna hij met zijn felblauwe ogen aankeek. Om zijn lippen passioneel op de hare te drukken, hij had haar gevangen tussen zijn armen ze kon geen kant op. Ook al klonk dat fout, hij bedoelde er niks verkeerd mee, het was eerder dat hij diep van binnen bang was dat ze uit zijn vingers glipte. En dat het gewoon een mooie, sensationele droom was.

Er was geen spraken meer van 'zij' op dat moment. Toen hij zei; "I love you too, babe," hield dé Kaya op met bestaan. Een nieuwe Kaya, gebonden aan Daniël, kwam in het leven, kwam op aarde. Een nieuwe Kaya die bij Daniël zou horen, tot de laatste snik hun uit elkaar zou drijven. Een Kaya, die zou vechten, die niemand in de buurt van Daniël zou laten. Als ook maar iemand Daniël zou kwetsen, zou zij diegene breken, geen spaan van ze heel laten. Zou hij dat zien in haar blik? Zou hij dat voelen aan haar bewegingen?
Het klonk zó romantisch en zo stelde Kaya zich het ook voor, maar ze verging in haar fantasieën. Ja, ze was verliefd op Daniël, maar dat haar ziel zich splitste voor Daniël, was een beetje ver gezocht. Ja, ze hield zeker van hem en hij zette haar hele lichaam in vuur, maar ze was nog jong en naïef, wist niet hoe de wereld in elkaar zat, wist niet hoe liefde in elkaar zat. Als hij vertelde dat hij haar voor altijd trouw zou blijven nadat hij vreemd was gegaan, zou ze het nóg geloven. Kaya was opgefokt van de hormonen, een klein dramaqueentje in de dop. Maar het was waar dat ze van Daniël hield en ver voor hem zou gaan.
Hij hield niet van praten, had ze al gemerkt. En dat terwijl zij er juist verzot op was. Praten, praten en niet meer ophouden. Praten, tot ze erbij neer viel. Nuanceren en duidelijk maken wat ze dacht, wat ze wou, wanneer ze het wou en hoe. Al moest ze toegeven, toen zijn tong liefdevol met de hare speelde en hij ook haar lippen streelden, werd denken haast onmogelijk. Alles wat ze voelde en wou was hem. Zijn armen strak om haar heen, ze kon geen kant op, wou geen kant op. Haar handen gleden van zijn rug omlaag, kwamen op zijn kont terecht, streelde deze. Een ondeugende blik kwam in haar ogen, maar de diepe glans die hij had veroorzaakt, verdween niet. Ze wou hem, voor nu, voor altijd. Voor de eeuwigheid. De eeuwigheid waar zij geen weet van had. Ze wou hem, voor zolang kon. Ze kon onmogelijk nóg dichter tegen hem aan staan, maar ze probeerde het toch. Vuur vlamde, spetterde, knetterde door haar hele lichaam, likte aan haar tenen. Ze had geen wil meer. Ze kon niet meer denken, wou alleen nog maar... ze moest blijven, bij hem blijven, geen minuut van zijn zijde wijken. Meer, niet genoeg. Even scheidde ze haar lippen van de zijne en fluisterde zachtjes;
"Laat me even op adem komen.." Ze was ademloos, bleef naar zijn gezicht turen. Met hem zoenen maakte haar duizelig, van geluk, van verliefdheid. Ze hoorde haar hart bonzen in haar hoofd. Ja, ze moest op adem komen, maar ze kon gewoon niet niet met hem zoenen, het was onmogelijk! Dus duwde ze haar lippen weer vurig op de zijne. Ze waren een. Er was niets tussen ze in te krijgen, ze wou het niet.
"Ohw..." fluisterde ze. "Blijf bij me."

Hij rilde onbewust toen haar handen over zijn rug streelde en uitkwamen bij zijn kont, om daar ongegeneerd verder te strelen .Hij keek in haar ogen, waar een ondeugende blik was verschenen, hij liet een glimlach verschijnen, maar verbrak de zoen niet. In tegendeel passioneel streelde hij haar lippen om vervolgens met haar zachte tong een heerlijk spel te spelen. Ze proefde zoet aan, een beetje zoutig maar vooral naar suiker. Hij voelde hoe ze probeerde nóg dichterbij hem te staan, niet dat dat ging maar goed. Hij kon het eindeloos ontkennen, maar zijn lichaam vertelde iets anders. Een bom van vlinders ontplofte elke keer ze hem aanraakte, of gewoon aankeek. Haar lippen die zacht en vol waren, nee hij kon niet bedenken dat hij die ooit niet meer wou kussen. Koste wat het koste hij zou ze tot het eind kussen. Hij grinnikte bij haar woorden, de zoen die een eeuwigheid leek te duren. Benam hem zelfs de adem, hij streelde haar gezicht en bewonderde hoe ze zo perfect kon zijn. Hij liet zijn armen voor een paar seconden zakken, tot ze haar lippen weer vurig op de zijne drukte. Hij sloot haar armen om haar middel om kort over haar volmaakte billen te strijken. Hij hield haar iets van zich af toen ze praatte, ‘natuurlijk babe wat zou ik anders doen’ sprak hij met een omhoog getrokken mondhoek. Zijn pet zorgde nog altijd voor spetters op hun gezichten merkte hij, nu ze niet meer in een passionele zoen verwikkeld waren. Hij grijnsde en zetten zijn pet af om hem op Kaya’s hoofd te zetten, achterste voren. ‘You’re sexy babe’ sprak hij hees. Ja she looks hot met die pet op. Hongerig keek hij naar haar volmaakte lichaam om weer terug te komen bij haar gezicht, ‘you’re perfect’ fluisterde hij terwijl zijn pepermunt adem over haar gezicht heen streek. Voordat zijn lippen de hare weer raakte. De zoen was dit keer niet lang, maar kort en krachtig. Hij tilde haar op, als een baby lag ze in zijn armen. Met de pet die haar ongelofelijk goed stond nog steeds op haar hoofd. Zijn korte gekrulde haar was nog droog merkte hij op, niet voor lang. Hij liep snel door de waterval heen. Om met Kaya dicht tegen zijn gespierde borstkas gedrukt door het water te waden. Tot ze bij de rotsen kwamen, waar een minuscuul strandje was. Niet groot maar genoeg ruimte, en de zon scheen er ook nog eens op. Hij legde haar voorzichtig in het zachte zand neer en hing over haar heen. Om haar gezicht onderzoekend aan te kijken.

Toen ze de pet op haar hoofd kreeg, moest ze lachen. Het was een lief, vrolijk lachje. Het was ergens belachelijk om zelfs met het zwemmen nog je pet op te houden, maar het was iets wat een typisch kenmerk van Daniël moest zijn. Ze trok een uitdagend gezicht, maar stak daarbij haar tong uit, om toch wel de plagerige sfeer erin te houden. Ze hield van plagen.
"You're perfect," fluisterde hij en ze bloosde. Hoe kon hij dat zeggen? Ze was het toonbeeld van imperfectie, ze was verliefd op haar broer nota bene! Niet dat dat gevoel ook maar te vergelijken was met het gevoel dat Daniël haar gaf, maar dat deed er niet toe. Ze was dus niet helemaal perfect. Over haar lichaam zeurde ze niet, zo'n type was ze niet. En daarbij, ze was behoorlijk tevreden over haar smalle, slanke lichaampje. Ze danste veel en daarbij verbrandde je veel calorieën.
Daniël kuste haar weer en ook deze zoen zette haar in vuur en vlam. Toen hij haar optilde en in haar armen nam, liet ze een klein, kort, meisjesachtig gilletje horen.
"Oh, Daniël!" riep ze. "Straks houd je me niet!" Ze keek hem ondeugend aan en begon hem toen overal op zijn hals kusjes te geven. Ze lag er immers nu ideaal voor, en ze zou Kaya niet zijn als ze hem niet zou plagen. Dus nu was ze allemaal kleine kusjes in zijn hals aan het geven, en uit ervaring wist ze dat jongens daar nauwelijks tegenkonden. Hij liep door en legde haar uiteindelijk neer op een klein strandje waar ze net nog gestaan hadden. Met zo'n voorzichtigheid dat haar hart smolt. (lol, smelte.. x] Goedzo, Eileen!) Toen hing hij over haar heen en bekeek haar gezicht aandachtig. Een blos trok over haar wangen maar ze glimlachte en stak haar hand uit om over zijn wang te strelen.
"Waar denk je aan?" fluisterde ze, terwijl ze niets anders kon dan in zijn ogen te kijken. Hij benam haar de adem, zorgde dat haar leven niets anders was dan hij. Ze wou vaker bij hem zijn, zijn vriendin worden. Ookal kon ze hem nog niet. Ze zou hem leren kennen. Niet alleen zijn lippen, maar ook zijn verhaal. Zijn emoties, zijn gedachten. En hij zou de hare te weten krijgen, de gedachten die ze altijd zo strak verborgen hield achter haar masker. En ze zou misschien hem de dingen toevertrouwen waar ze bang voor was om het verder te vertellen.
Tenzij hij niet van praten hield.

Het meisjesachtige gilletje wat ze zonet nog had geslaakt, deed hem glimlachen. Jeah she was just a girl, 100% a girl. Hij had er geen problemen mee als meiden gilden, of overdreven deden. Als ze maar niet té deden, en zover hij wist was Kaya niet zo iemand. Zijn hals brandde nog van de kusjes die ze erop had geplaatst, met haar heerlijke zachte lippen. Hij schudde kort zijn hoofd om de gedachte weg te duwen, hij moest even aan iets anders denken dan aan Kaya en haar kus bare lippen en heerlijke lichaam. Want het deed zijn hart en hoofd op hol slaan en dat was nou niet het beste om nu te hebben. De blos die bijna verlegen stond bij Kaya deed hem zijn mondhoeken verleidelijk omhoog krullen. Hij streelde een haar pluk uit haar gezicht, haar vraag veraste hem lichtjes dus meer dan een cliché antwoord geven kon hij niet. ‘Aan jouw natuurlijk’ fluisterde hij, het zou raar zijn als hij aan zijn ex dacht terwijl hij naar háár keek. Hij grijnsde onbewust bij zijn gedachte, zijn armen stonden gespannen onder het gewicht wat ze moesten dragen, en hij moest eerlijk zeggen het werd aardig vermoeiend om zo te hangen. Hij kwam overeind, plaatste zich tegen een rots en pakte Kaya zo op dat ze tussen zijn benen zat. Klonk heel verkeerd maar anders kon het niet. Hij streelde over haar haren, en boog wat naar voren om in haar oor te kunnen fluisteren. ‘Vertel iets over jezelf’ fluisterde hij, haar oor zag er te verleidelijk uit om te laten dus beet hij er zachtjes in om zijn hoofd bij haar gezicht te houden. En haar vragend aan te kijken, met een glimlach die om zijn lippen speelde, om het feit dat hij haar plaagde door haar in haar oor te bijten. Als ze geen antwoord gaf, of wou geven zou hij genadeloos in haar nek kussen en net zolang tot ze begon te praten. Haar stemgeluid was genoeg om hem te doen genieten.

Ze lachte, hij was een jongen die hield van een spelletje, obviously. Nou, daar kon ze prima mee meespelen. Een mysterieuze glimlach speelde rond haar lippen, een gedachte wervelde rond in haar hoofd. Hij moest er wat voor terugdoen. Ze ging hem heus niet alles aan zijn neus hangen! Dat moest hij namelijk verdienen, en zij wist precies hoe.
"Let maar op, jongentje," zei ze zachtjes, terwijl ze zich overeind had gehesen, over hem heen gebogen stond en haar nagels lichtelijk in zijn vel zette. Het kon geen pijn doen, ze zette haar nagels er niet diep in. Dat zou ze bij Daniël niet doen.
Toen sprong ze weg, het water in, om kopje onder te gaan en even onder te blijven. Haar bikinitopje dreef weg, net zoals haar broekje. Met een stoute blik in haar ogen keek ze naar hem.
"Raad maar!" lachte ze. Ze besefte dondersgoed dat ze misschien naïef bezig was nu, dat ze nu een beetje de slet uithing, maar ze ging niets bij hem doen en ook niet toestaan dat hij iets bij haar deed. "Jij mag naar dingen gaan raden en als je fout raad, trek ik steeds meer kledingstukken aan!" Ze grijnsde duivels en zette haar handen uitdagend in haar zij. Ze bleef op een afstandje staan, niet ongemakkelijk bij zijn aanwezigheid en haar naaktheid, immers had ze daarnet ook poedelnaakt voor hem gestaan, maar toen had ze zich nog niet laten gaan. Daarbij, ze ging er van uit dat Daniël meer had meegemaakt dan enkel haar lichaam. Misschien was het een niet kloppende gedachte, maar dat zou ze dan wel horen.
"Goed," zei ze. "Bij welke vraag beginnen we?" Ze had de pet nog wel op haar hoofd, maar dat was omdat ze die niet af wou doen. Hij was van Daniël en ze hield van alles wat op Daniëls hoofd had gezeten. Weer glimlachte ze, stiekem wou ze dichterbij komen maar hij moest moeite doen, zoals ze dus al bedacht had. Zó makkelijk was ze nou ook weer niet.

Hij grijnsde door haar woorden die ze fluisterde, haar nagels die lichtjes in zijn vel stonden. Niet diep genoeg om pijn te veroorzaken, maar wel een prettige rilling. Hij keek toe hoe ze plots het water in sprong om kopje onder te gaan, hij maakte zich lichtjes zorgen, hij had geen idee of het wel de bedoeling was. Maar toen ze boven kwam, en hij haar topje samen met haar bikinibroekje zag drijven, snapte hij wat ze met, -let maar op jongentje- had bedoeld. Hij besefte dat hij zijn mond open had staan en deed hem met een klap dicht. Zijn ogen moesten zo groot als schoteltjes zijn, dit keer wendde hij níet zijn blik af. Omdat ze het nu met ‘toestemming’ liet zien, hij glimlachte. En was blij dat het een afgelegen plek was en er niet zomaar een stel jongens uit the woud zouden komen. Haar woorden deden hem een onderdrukte grom uit stoten, hij wou dus níet dat ze meer kelding aan zou trekken, waardoor ze haar goddelijke lichaam weer zou bedekken. Hij hoopte dat dit niet laatste keer zou zijn dat hij haar zo mocht zien, hij zetten zijn gedachte stop. Hij draafde te veel door hij kende haar nog niet eens, maar hij zou haar wel willen leren kennen. Hij twijfelde, welke vraag zou hij stellen. De vraag waarop hij het antwoord wist. ‘Mmm i don’t know’ mompelde hij gekweld. Hij hoopte dat zijzelf met een makkelijke vraag zou komen, zodat hij het makkelijk kon raden. En dat ze daar kon blijven staan… ‘Jij mag het zeggen’ besloot hij uiteindelijk grijnzend, zijn blik naar haar ogen verplaatsend. Al was dat moeilijk, want haarlichaam was te verleidelijk. Iets waar zijn lichaam ook duidelijk op reageerde waardoor hij ging verzitten, om het voor Kaya te verbergen. Hij merkte dat zijn hoofd rood was geworden en gromde gekweld hij schepte met zijn handen wat koud water om het over zijn hoofd heen te gooien. Haar lichaam, haar ogen, haar gezicht, ze maakte hem helemaal gek. En dan ook nog de pet die haar ongelofelijk sexy stond.

"Goed," lachte ze, haar eigenzinnige lach. "Wat voor niveau aan opleiding heb ik gedaan, en welke hobby hou ik erop na?" Ze spetterde water omhoog, deed alsof ze een brilletje had en die omhoog drukte op haar neus, en begon vervolgens sierlijk in het water te dansen. Alsof dat niet genoeg hints waren. Ze wachtte zijn antwoord af, en zwom ondertussen al naar haar bikinibroekje en topje toe.
"Goed," zei ze, niet om te bevestigen dat zijn antwoord goed was, maar meer om te zeggen dat ze door ging naar de volgende vraag.
"Ben ik een braaf meisje?" Ze stak haar tong uit. "En zo nee, waarom niet? Wat doe ik dan dat volgens de wet niet acceptabel is?" Zou hij raden dat ze hevig experimenteerde met drugs met haar beste vriendin, Liv? Nouja, beste vriendin.. Kaya deed maar alsof, aangezien Liv status had, en meiden met status als vriendin hebben, zorgt er automatisch voor dat jijzelf ook status kreeg. Daarbij, Liv kon een onmogelijke bitch zijn, onverwurmbaar. Maar haar vriendje Nick daarintegen was een heerlijk jong. Had een lekker kontje, sixpack, was gewoon echt hot. Niet dat het zo was dat Kaya een oogje op Nick had, maar andersom was wel overduidelijk. Ze was er al lang achter dat Nick niet zo trouw was als hij leek, met de kettingen en zooi die hij allemaal aan Liv gaf, en Liv nam het allemaal maar aan en dacht dat Nick daadwerkelijk om haar gaf. Om het nog gekker te maken, Kaya had bij Liv gelogeerd en toen Liv sliep, was Nick bij háár in bed gekropen en had hij haar geprobeerd te zoenen. Ze had hem afgeweerd en gezegd dat ie dat niet bij haar moest flikken. Een klein stootje tussen zijn benen en hij was afgekropen, maar wel onder het mom dat ze lief was en zo zorgzaam tegenover haar beste vriendin. Kaya had onzichtbaar met haar ogen gerold. Ja, túúrlijk, alsof zij trouw was aan Liv. Liv had een leuke kledingkast, rijke ouders, en een vlotte babbel. Máár Liv was onzeker, ookal liet ze dat niet merken. Dat was Livs zwakste punt, haar onzekerheid. Kaya daarintegen had schijt aan vrijwel alles, behalve de mening van Pasqual. Liv was.. apart. Maar Liv had Kaya geaccepteerd en samen waren ze de leiders van hun school. Iedere jongen had al iets geprobeerd bij Kaya, maar ze had ze lachend afgewimpeld. Ondanks dat ze single was. De juiste zat er niet tussen. Ja, tuurlijk, als ze zin had in een leuk avondje was ze wel meegegaan met een jongen, had ze misschien met hem gezoend, zijn hoofd op hol gebracht en vervolgens was ze weggehuppeld, nog voor hij iets uit kon halen. Zo was ze. Met een lach.
"Nou?" vroeg ze, terwijl ze haar bikinibroekje en topje al vast had. Een grijns trok over haar gezicht, hopend dat hij het fout had zodat ze hem nog verder kon jennen.

Hij tuitte zijn lippen bij der vraag, de hints waren redelijk duidelijk bij het brilletje wat ze voor deed moest hij gelijk aan harry poter denken maar dat was geen opleiding bedacht hij zich grinnikend. ‘Euhm…’ Begon hij aarzelend. ‘HBO opleiding; Juffrouw of dansdocente en dansen in je vrijetijd?’ antwoorde hij aarzelend. Ondertussen was Kaya al weer door gegaan, naar de volgende ‘vraag’. Hij beet op zijn lip, die was lastiger aangezien hij haar nog niet eens een dag kende. Laat staan iets over haar verleden wist, gelukkig was er geen tijd bij dit spel want anders was hij helemaal gaan stressen. Kaya leek hem niet iemand die alles volgens de wet deed, maar dingen stelen nee dat zag hij haar niet doen… Hij twijfelde ongelofelijk en keek Kaya smekend aan. Konden ze geen makkelijker spel doen, hij was echt absurd slecht in raadspellen. ‘Euhm’ begon hij weer. Hij beet hardnekkig op zijn lip, alsof hij daardoor het antwoord zou krijgen. Hij keek verstrooid op toen hij haar weer hoorde praten, een druppelbloed kwam uit zijn lip en geschrokken haalde hij zijn tanden eruit. Hij veegde ruw het bloed weg maar het bleef komen tot zijn irritatie. Geïrriteerd bleef hij het weg vegen, ‘Nee je bent geen braaf meisje’ begon hij weer waarna hij in zijn hoofd de overwegingen bedacht. Drugs was waarschijnlijk dat leek hem het meest logisch. ‘Omdat je ooit wel eens of meerdere malen drugs heb gebruikt?’ sprak hij aarzelend. Hoopvol keek hij haar aan om kort zijn blik over haar lichaam te laten glijden, damn ze was echt goddelijk. Hij stopte bij waar het water aar lichaam omsloot om weer omhoog te gaan tot haar ogen. Ogen die ondeugend straalde en zo te zien pret beleefde. Hij merkte dat het bloeden niet was gestopt en zoog aan zijn lip om geen bloedspoor over zijn kin te laten lopen.

Plagend stak ze haar tong uit en deed toen haar bikini weer aan.
"Fout!" lachte ze. "Ik heb het VWO gedaan, en doe ik nog steeds!" Met een sluwe grijns sloot ze haar bikini en bekeek toen of hij goed zat. Ja, perfect.
"Dansen heb je wel goed," glimlachte ze eigenwijs. Toch hield ze haar bikini verder aan. Hij ging door met raden. Hij leek het niet te weten en op zijn gezicht kwam een diepe frons. "Euhm," deed hij.

- nog niet af -