I missed my buss again

Ty rende zo snel als hij kon. Hij moest zijn bus halen. Hij richtte zijn ogen op het busstation. Het was nog een meter of 45 lopen. Ty rende zo snel als hij kon maar de bus haalde hem met gemak in en stopte bij de bushalte. "Wacht! Nee!" Riep hij en spurtte nu maar de bus reed al verder. "Shit." Daar stond hij dan. Hij zuchtte en keek op zijn horloge. Kwart over vijf. Nee hé, hij had over een twintig tal minuten een afspraak met Noël. Maar dan moest hij dat maar afzeggen. Ty pakte zijn zwarte 'Samsung Galaxy Gio' uit zijn zak en sms'te Noël dat hij niet zal kunnen komen. Noël sms'te niet terug. Ty hoopte dat hij het zou ontvangen. Maar na een paar minuten stuurde hij terug: 'Ah oke, sniks; dan zie ik je morgen wel bij Mary-Claire.(;' Ty rolde met zijn ogen. Hij haatte het als hij mee moest gaan naar zijn liefje. Hij kon Mary-Claire niet uitstaan, het was een meisje zonder hart. Die alleen maar dacht aan dat ze een lief moest hebben om haar imago wat groot te houden. Ty dacht eerlijk gezegd dat Mary-Claire hem dus echt alleen maar gebruikte. Maar dat zou Noël vast niet pikken als Ty het tegen hem zou gaan zeggen. Dus zweeg hij maar, hij zou er zelf wel achter komen. Hoe dan ook. Hoe moest Ty nu terug thuis geraken? Of toch... Weg van hier? Ty zag een afgelegen straat. Naar zijn weten was dat de hoofdweg hier in HH. Ty nam met zijn alledaagse outfit: zwarte jeans, een grijze trui met daar een zwart t-shirt onder, en natuurlijk zijn kenmerk: een hoedje. Met zijn rugzak op zijn rug liep hij zo heel relaxed de straat in. Hij was erg afgelegen, en er was bijna geen auto te herkennen hier. En nu had Ty wel spijt dat hij hier in was gedraaid, want het had nu echt geen zin meer om terug te draaien. Hij was al te ver, en als hij nu zou teruglopen, zou het hem veel meer tijd kosten. Even later werd hij gebeld. Het was Noël weer. Ty nam zuchtend op. "Ju." Zei hij rustig en kortaf. "Ty! Je hebt geen idee waar ik me nu bevind. Je mag drie keer raden." Typisch Noël. "Euh, je bent in een kippenhok?" Vroeg Ty. Noël grinnikte. "Bijna, Ty." Ty zuchtte. "Oke, zeg gewoon waar je bent." Noël antwoordde meteen. "Mary-Claire geeft een feest omdat har ouders een gans weekend naar Parijs zijn, Europa, dude! Het gaat hier echt geweldig aan toe." Ty baalde. Hij kon er niet bij zijn. Niet dat hij 100% een feestbeest was, want meestal zat hij gewoon aan de kant, of aan de bar. Terwijl hij eigenlijk een ster op de dansvloer was. Hij was echt een klasse danser, al zei hij het zelf. "Klote. Moest het echt dit weekend zijn? Man, nu ben ik er weer niet bij." Noël lachte. "Nou, dat wou ik even meededelen. Maar ze doen de limbo, ik ga hangen. Later!" Zei Noël en legde af. Ty staarde naar zijn gsm en schudde met zijn hoofd. Noël was echt een idioot op de een of andere manier. Niet slecht bedoeld, maar hij was echt 'weird'. Ty bleef maar gewoon verder lopen. In de verte zag hij een auto. Maar het leek alsof hij wou indraaien. Ty begon te springen. "Hey!" Maar natuurlijk hoorde de man in de auto hem niet en draaide af. Ty slaakte en zucht en stampte met steentjes. Jap. Hij miste zijn bus weer eens. Altijd op het verkéérde moment. Altijd. Hij bleef verder lopen. En lopen. Tot hij achter zich auto geluiden hoorde. Hij draaide zich om en liet het 'liften' gebaar zien. De auto stopte aan de kant en toen er iemand uitstapte, zag hij dat het Pasqual was.

[Pasqual]

"Ik meen het, shoo!" Pasqual gebaarde zijn zusje, die vandaag nog springeriger dan een springveer was, dat ze moest gaan zitten en haar mond moest houden.
"Lalala, ik luister niet!" gilde het ding terug. Pasqual zuchtte wanhopig. "Als je je mond houd, Kaya, zorg ik ervoor dat je ooit nog een vriendje kan krijgen. Ik heb contacten, weetje..." Kaya zweeg direct en Pasqual grijnsde. Zijn zusje was o zo makkelijk als je maar wist hoe.
Vandaag was een geweldige dag geweest, ze waren samen naar een springstal geweest en hadden een training van een van de beste ruiters mogen aanschouwen. Pasqual had alle tips in zich opgezogen en nouja, Kaya had een beetje met een stalknecht staan flirten. Zo was Kaya, een kleine flirt. Ze was lief hoor, daar ontbrak het zeker niet aan, maar ze was... Gewoon zo'n klein meisje dat té graag een vriendje wou. Ze leek op Pasqual. Niet omdat Pasqual een relatie wou of iets in die richting, maar meer omdat ze zo sociaal was en nooit echt haat voelde. Jeb, Kaya was een fijn zusje.
"Wat zit je te grijnzen, bro?" vroeg ze, terwijl ze hem met die strenge ogen aankeek. Dat deed zijn moeder ook altijd als ze iets uit hem wou krijgen.
"Niets bijzonders, zusje," grinnikte hij. Kaya bromde en deed haar oordopjes weer in.
"Rij dan maar.. WOA! Knappe jongen op twaalf uur. Hij wil een lift, remmen, BRO!" Pasqual keek naar de jongen. Dat was geen knappe jongen, dat was zijn 'amigo'. Abrupt remde hij af en toen hij de auto uit had gezet, stoof hij eruit. Hij keek recht in het gezicht van zijn oude maatje, Ty. Ze hadden zoveel uren samen doorgebracht, dat het haast ondenkbaar was dat Ty hem niet zou herkennen.
"Ty? Mi amigo? Oh, Dios! Ik heb je zo gemist!" was het eerste wat hij eruit kreeg. Zijn zusje stond wat ongeduldig te wachten en ineens, alsof hij zijn zusje nooit eerder echt uitvoerig had bestudeerd, zag hij wat ze nou echt droeg. Een strak shirtje waarin haar net even iets te platte buikje goed in uit kwam boven een superstrakke, toch goed sluitende, zwarte skinny met knalrode All-stars sneakers. Haar haren in een makkelijk staartje gebonden en over haar t-shirt Pasquals vest. Een ehh, best wel hippe pet, geen idee hoe die dingen ookalweer heette, op haar hoofd, nonchalant schuingedraaid. Lichtjes opgemaakt. Ja, zijn zusje... was verandert en Pasqual wist even niet of dat goed was.
"Oh merde! Dat is Ty," zei Kaya, terwijl ze verwoed met haar ogen begon te knipperen. Hij kon het haar haast horen denken; Zie ik er wel goed genoeg uit? Kaya was extréém fan van Ty geweest en hij wist dat ze als jong meisje... een oogje op hem had gehad. En aan haar reactie te lezen had ze dat nog steeds.
"Ty..." Pasqual was sprakeloos toen hij de jongen voor zich aankeek. Jeb, het was nog steeds de oudvertrouwde Ty.

Ty zag de auto remmen en... Dat was dus echt wel Pasqual. ' Ty? Mi amigo? Oh, Dios! Ik heb je zo gemist!' Zei Pasqual en kwam dichterbij. Ty stond daar maar wat te staan, wat hij naderhand door had. Ty schudde met zijn hoofd. "Gast! Wat doe jij nou hier?" Zei Ty en liep net als vroeger op zijn oude maar iets jongere maat af en gaf hem een vriendschappelijk duwtje. Hij zag het zusje van Pasqual al meteen bij de auto staan. Ty wist dat ze vroeger stiekem een oogje op hem had gehad. Hij vond het eerlijk gezegd best wel grappig. "Aah. Beste 'amigo', ik zie dat je Kaya ook hebt meegenomen." Ty keek naar Kaya aan stak zijn hand op. "Hye, Kaya. Lang geleden seg." Kaya had zo te zien haar beste kleren weer uit de kast gehaald voor hem. Ty tuitte zijn lippen en schudde zachtjes met zijn hoofd en keek terug naar Pasqual. "Maar gast, vertel, wat dóé je hier?" Ty lachte. Hij was nog nooit zo blij geweest bij een vriend van vroeger terug te zien. Hij zette zijn rugzak van zijn schouder en zette hem neer op de grond. "I missed you to, bro!" Lachte Ty.
Hij wist niet hoe het kwam maar hij voelde zich een stuk vrolijker als een minuut geleden. Het kwam zeker weten wel door Pasqual. Maar ook door dat hij zijn vriend van en paar jaren terug weer gevonden had. En dat maakte hem niet alleen blij. Maar ook weer beter. Hij zou nu weer vaker weg van huis zijn. Zijn moeder zou hem niet meer te vaak lastig vallen. Hij had nu alles voor hem. Hij was misschien weer vrij. Pasqual en hij konden weer dezelfde fun als een paar jaren geleden beleven. Ze konden eindelijk weer iets doen waarbij ze op de vlucht moesten gaan, of problemen kregen met verschillende mensen. Het was altijd zo tof geweest met hem. Dat zou hij graag nog eens terug willen doen. En dan kon hij Valerie ook misschien meenemen... Als ze dat wou tenminste. Zijn gedachten gingen al weer ervan door... Naar Valerie. Maar hij verzette zich. Please hij moest van dit moment genieten. En er iets goeds van maken. Ty schudde met zijn hoofd en keek naar Pasqual. "Ben blij dat je terug bent, maat."

[Sorry, i know, nogal kort. En i'm soooo sorry, beetje flut.]

"Gast! Wat doe jij nou hier?" Pasqual glimlachte en rolde even overdreven met zijn ogen. “Blij dat je blij bent om me te zien, bro,” grapte hij. Hij zag dat Ty naar Kaya keek en Kaya werd rood maar probeerde cool over te komen. Ze stond wat te stuntelen met haar houding en besloot dat het dan maar het ‘hipste’ was om met haar benen wijd en haar armen over elkaar te gaan staan. Zoiets. Ofzo.
"Aah. Beste 'amigo', ik zie dat je Kaya ook hebt meegenomen." Pasqual lachte even en knikte.
“We waren onderweg naar huis,” vertelde Pasqual. “Net als vroeger weer de hele dag op een stal doorgebracht. Die bekende springstal hierzo in de buurt. We mochten een training bijwonen. Ik heb veel geleerd, Kaya heeft zeer veel informatie met de stalknecht gewisseld. Het zou me niets verbazen als ze zelfs speeksel hebben gewisseld.” De reactie van Kaya verbaasde hem niets en was eigenlijk precies waar hij op uit was geweest.
“Doe normaal, Pasqual! Ik heb alleen maar met hem gepraat over paarden! Daar was je zelf bij!” Ze werd knalrood. Pasqual grijnsde terug.
“Het was maar een grapje, zusje,” knipoogde hij en ze rolde grandioos met haar ogen. Bijdehand geval.
"Hye, Kaya. Lang geleden zeg,” onderbrak Ty hem. Pasqual grijnsde weer, vooral vanwege de timing. Kaya zou zodirect ontploffen, maar Ty wist haar af te leiden en nu was haar aandacht op Ty gefocust in de plaats van het proberen te vinden van een gemene opmerking naar Pasqual.
“Hi Ty, inderdaad, veel te lang geleden,” beaamde Kaya zachtjes terwijl ze bloosde. Ty bracht haar nog steeds meer van haar stuk dan menig andere jongen kon. Pasqual grinnikte even kort en keek toen weer naar Ty. De subtiele verandering van de puberjongen naar enigsinds volwassen man was Pasqual zeker niet ontgaan. Maar het beviel hem wel. Ty had dezelfde uitstraling, enkel wat serieuzer. Maar er lag iets in Ty’s ogen wat Pasqual niet ontging. Pijn, verdriet en in zekere zin was hij er niet bij. Oh, Ty probeerde wel, maar Pasqual zag dat het hem niet zo gemakkelijk af ging. Hij wou ernaar vragen, maar niet waar Kaya bij was.
"Maar gast, vertel, wat dóé je hier?" Ty lachte, had waarschijnlijk weer eens door dat Pasqual hem aan het lezen was.
“We zijn hier naartoe verhuisd. Pa en ma zijn gescheiden, helaas, maar nu wou ma erg graag terug naar waar ze vandaan kwam. Ik mis het wel in Spanje, maar hier is het ook wel oké, en daarbij, ik zie jou weer. Ik heb je gemist.” In die zin lagen onuitgesproken woorden. Zo veel, zo zwaar soms. Het viel Pasqual zwaar om zijn vriend zo… afwezig te zien. Maar zijn lach was zeker oprecht geweest, vooral omdat zijn ogen erbij twinkelden.
“I missed you to, bro!" antwoordde Ty en kalmeerde op die manier Pasqual. Ja, Ty loog niet. Maar de blik die hij daarna in zijn ogen kreeg, stond Pasqual niet aan.
“Kaya, ga alvast in de auto zitten,” zei hij streng, waarin zijn stem aanduidde dat ze maar beter kon luisteren. Kaya was het opgevallen en ze knikte. Zwijgend ging ze in de auto zitten en deed de deur dicht.
“Wat is er gebeurd, Ty?” vroeg Pasqual toen hij zijn hand op Ty’s schouder had gelegd.
“Ik zie het in je ogen, in je blik. Je staart, denkt ergens aan. Wat is er gebeurd amigo, wat is er gebeurd toen ik weg was?” Hij moest het weten. Niet omdat hij hem ermee lastig zou vallen, maar meer zodat hij er rekening mee kon helpen, zijn maatje ermee kon helpen. Hopelijk was het niets ernstigs.