Again At The HorseMarket [Lika]

Olivia was nog maar eens naar de paardenmarkt vertrokken voor een echt paard waar ze bij paste. Ze had er al een paar gehad maar na een tijd kwam ze erachter dat ze toch niet echt bij elkaar pasten. Ze hoopte om vandaag toch een echt bijpassend paard te vinden. Waarschijnlijk wel want dit voelde als een echte geluksdag. Ze hoopte dat toch. Deze paardenmarkt was niet ingedeeld in categorieën. Ze stonden allemaal door elkaar gemixt. Wat ze niet erg vond. Ze hield van alle disciplines bij paardensport. Dat betekende niet dat ze ze allemaal kon. De meeste kon ze toch wel een beetje niet perfect maar toch... Springen en Dressuur kon ze het beste in feite. Als ze moest kiezen tussen springen en dressuur nam ze toch maar springen. Omdat het wat meer die kick en sensatie gaf. Haar aandacht werd getrokken door een mooie vosse merrie. Er zat wat arabier in dat kon ze wel zien door het kleine knikje in het hoofdje. Maar ze had ook de bouw van een Haflinger. Ze ging rustig naar de verkoper toe en begon wat vragen te stellen. Hoe oud ze was, welk ras precies, of ze al beleerd was, en dat soort dingen. Ze kreeg op elke vraag en netjes antwoord. De merrie was 5 jaar, heette Lika, was een kruising van Arabier en Haflinger, en ze kon onder het zadel maar meer ook niet echt. Olivia knikte zachtjes en draaide zich om naar Lika. Ze aaide haar en keek eventjes naar haar lichaam. De eigenaar vertelde dat ze geen gebreken had en altijd op tijd bekapt en ingeënt was. Ze vroeg eventjes om erop te mogen rijden. Om zeker te weten dat de pony onder het zadel was beleerd. Ze nam het zadel en legde dat er voorzichtig en niet te hard op. Lika bleef voor een 5-jarige best rustig. Okee, een beetje vooruit en achteruit stappen maar dat was normaal voor die leeftijd. Ze deed het hoofdstel aan en stapte op. Ze liet Lika eerst wat los stappen en spoorde toen aan om in draf te gaan. Lika deed het best braaf zolang het enkel de basis was. Ze spoorde nog eens aan en ging toen in galop. Lika had erg goed zittende passen. Olivia knikte weer langzaam en vroeg voor hoeveel de pony werd verkocht. De prijs viel nog goed mee en Olivia ging akkoord om haar te kopen.

Het was weer eens een doodsaaie dag. De derde dag hier. De eerste dag was eigenlijk wel leuk geweest. Voor de afwisseling. Maar eigenlijk vond Lika dat haar baas nu toch best wel overdreef. Wat had het voor nut om hier drie dagen te staan? En elke keer was het weer hetzelfde. Er kwamen mensen naar haar toe, voelden aan haar benen of keken naar haar tanden, keken dan ernstig naar haar bouw en begonnen met haar baas de ruziën. Tenminste, dat dacht ze. Ze produceerden in ieder geval een hoop lawaai samen. En uiteindelijk liep het mens dat aan haar had gezeten weer weg. Ze had een keer geprobeerd de situatie iets minder ernstig te maken door iemand aan zijn mouw te knabbelen, maar dat werd duidelijk niet op prijs gesteld. De persoon in kwestie was hard weggelopen. Onbeleefd. Nou ja, was niet zo veel meer te doen dan af je been op rust zetten en doezelen. De grootste gebeurtenissen van de dag waren het wisselen van been. Dat was ze nu wel zat. Kon ze het touw niet loskrijgen? Geconcentreerd bekeek ze de knoop en begon er aan te prutsten. Haar bezigheid werd verstoord door een nieuw mens. Ze tilde haar voet alvast op. Maar blijkbaar was dat niet de bedoeling. Het mens pakte een zadel. Meteen werd ze enthousiast. Mocht ze hier weg? Het mens was een meisje. Lang niet zo oud als Lika's baas. Misschien hield die meer van grapjes. Haar baas was zo saai! Elke keer dat ze iets deed kreeg ze meteen een tik. Het meisje stapte op haar rug. Ze was niet zo zwaar. Meteen stapte ze weg. Een beetje stijf. Ze had al bijna de hele dag stil gestaan maar elke stap werd het beter. Ze was zo blij dat ze even niet stil hoefde te staan! Omdat ze dat ook even aan het meisje wilde vertellen brieste ze uitgebreid. Waarbij ze ook meteen maar een beetje teugel smokkelde. Ze voelde de druk van kuiten in haar zei en ging braaf over in draf en even later in galop. Heerlijk. Ze bokte heel zachtjes. Ze wilde het meisje niet afschrikken. Ze moest nu zorgen dat ze haar meenam. Veel te snel waren ze weer bij haar baas terug. Het meisje vroeg weer ongeveer hetzelfde als iedereen tot nu toe. Ze had geen flauw idee waarom, maar blijkbaar vonden mensen het leuk om naar "prijs" te vragen of zo.

Lika was een erg mooi een lief maar jong paardje. De prijs viel echter mee. Gelukkig dat de merrie al wat onder het zadel kon maar nu moest ze zelf nog ontdekken wat haar eigen specialiteit was. Lika leek wel een springtype. Olivia zag ze nog niet zo snel aan de teugel lopen en dat soort dingen. Nu enkel kijken of ze de springtechniek nog in zich had. Om het aan de eigenaar te vragen was ook niet echt een optie omdat deze al ouder was en er waarschijnlijk niet veel meer van wist. Olivia gaf het geld aan de oudere grijze man. Maakte het touw los van de 'trailer' , echt een trailer kon je het niet noemen. Olivia had zelf geen trailer maar ze zouden er zo ook wel komen. Ze had het zadel en hoofdstel meegekregen en deze deed ze ook aan. Om dat hele eind ernaast te stappen was ook niet echt ideaal. Dus een oplossing was om al rijdend naar huis te gaan. Dan wisten ze ook ineens ofdat Lika een beetje verkeersmak was. Op dit uur waren er niet erg veel auto's of tractors. Gelukkig. Olivia stelde de merrie een beetje gerust toen ze van het marktterein af gingen. Olivia spoorde nog een keertje aan om te laten weten dat ze nu eventjes goed moest luisteren. Ze liet de merrie de hele tijd stappen omdat ze nogal stijf was en ze leek ook wat gespannen en kijkerig. Ze gaf vaak rustige en zachte klopjes op de nek. Ze had er wel vertrouwen in. Okee, een jong beestje, net onder het zadel, nogal kijkerig en kan veel bokken en steigeren, en dan al naast de weg lopen... Als je er zo over nadacht was het in principe gekkenwerk maar het zou moeten lukken. Het zou normaal zijn als Lika wat zou tegenstribbelen want ze was ook nog maar jong. Er moest nog veel geleerd worden. Van allebei. Lika moest nog echt helemaal beleerd worden en Olivia kon haar vaardigheden dan ook verbeteren. Je was nooit klaar met het leren van dingen. Altijd kon alles beter,sneller,mooier afgewerkt,... Olivia begon een beetje te neuriën. Een rustig deuntje zodat de pony misschien ook een beetje ontspande...

[flut >.<]

Zoals gewoonlijk was het meisje afgestapt. Nu ging ze Lika vast aftuigen en weer vast zetten aan die stomme trailer. Wat zou er gebeuren als ze zou tegenwerken? Met haar hoofd begon ze tegen het meisje aan te schuren. Zie dan maar eens een hoofdstel af te krijgen. Maar ze deed iets geks. Ze liep naar de baas en gaf hem briefjes. Waarom dat nou weer? Met grote ogen keek Lika ernaar. Vreemd. En vanaf dat moment veranderde alles. De volledige routine die ze de afgelopen dagen had opgebouwd en die bestond uit het bekijken van haar benen en tanden, het onderhandelen, het rijden en het daarna hoofdschuddend weglopen. Het meisje stapte nog een keer op. Bij alle paarden om haar heen had ze ook gezien dat af en toe iemand een eigenaar papiertjes gaf en het paard meenam. Zou het meisje haar meenemen? Wilde ze dat wel? Ze reed in ieder geval vrij licht. Ze was lang niet zo dik als die lompe man van vanochtend die haar trapte en pijn deed in haar mond. Na drie bokken had hij eraf gelegen. Hij had daarna nogal veel geluid geproduceerd, maar Lika had net gedaan alsof het haar niet opviel en was gaan grazen. Het gras was echt vies geweest, maar ze had nogal honger gehad. Het meisje stuurde haar naar een weg terwijl ze een liedje zong. Het klonk wel vrolijk en Lika begon op het ritme met haar staart te zwaaien. Ineens zag ze iets. Er stonden witte strepen op de weg. Ze deed meteen een stap achteruit en bleef stok stijf stil staan. Misschien waren ze wel gevaarlijk! Ze maakte zich groot en snoof waarschuwend. Dan wist het meisje ook dat het niet veilig was hier. Met grote ogen waarvan je het wit kon zien keek ze om zich heen. In de verte naderden twee lichtjes naast elkaar die heel veel lawaai maakten. Oh, dat was gewoon een auto. Die strepen vond ze toch echt veel gevaarlijker. Rustig wachtte ze tot de auto voorbij was en kwam in beweging. Als ze niet langs die strepen kon dan moest ze er maar overheen. Ze nam een aanloopje en sprong bijna een meter over de strepen heen. Nu stond ze midden op de weg en kwam erachter dat er aan de andere kant ook strepen waren. Die moesten dan maar in een moeite door. Uiteindelijk stond ze in de berm aan de overkant. Ze trilde nog een beetje. Daar was een bospad. Daar waren ze veilig. Gelukkig hadden de strepen het meisje niet te pakken gekregen. Het meisje kon lang niet zo hoog springen als Lika zelf. Maar goed dat ze op haar rug zat.

Ze kwamen bij een zebrapad en Lika ging stijf en gespannen stil staan. Olivia stopte eventjes met zingen en keek wat er zou zijn. Misschien omdat de auto's zoveel lawaai maakte ? Ze gaf een geruststellende aai in de nek en gaf zacht benen. Nadat een auto was gepasseerd kwam ze in beweging. Blijkbaar was ze niet van plan om over de strepen te stappen. Ze sprong best hoog over de strepen. De eerste keer was Olivia niet voorbereid op die sprong maar de tweede keer ging ze veel beter mee. Nadat de strepen weg waren gaf Olivia snel een klopje in de hals. Het was niet de bedoeling geweest dat ze sprong maar dan wist Olivia ook ineens wat haar specialiteit zou zijn. Olivia spoorde een keer aan en Lika ging in een rustig drafje. Ze waren nu op een pad in het bos. Wel lekker gezellig maar ze moesten ervoor zorgen dat ze voor het donker thuis waren. Ze had 's morgens een stalletje klaargemaakt. Daar had ze nog wel geld voor. Het was een knus ding, niet te klein maar ook niet luxe groot. Ze had nog een zweetdeken en winterdeken en spulletjes liggen die wel gingen passen voor Lika. Zolang Lika het nog kon dragen ging ze het gebruiken. Dit kwam omdat ze soms wel in geldnood kwam. Ze ging doorzitten en liet ze galopperen. Ze had een goedzittende galop. De zon ging een beetje onder dus de hemel verkleurde naar allemaal verschillende kleuren. Oranje was de meest voorkomende kleur en dan nog wat andere kleuren zoals rood, paarsig... De teugels waren niet strak meer. Ze hadden een boogje. Olivia vertrouwde nogal snel paarden. Bij mensen was dat anders.

Het meisje drukte zachtjes haar benen tegen Lika's zij. Wat zou ze precies willen? Eigenlijk leek het best wel op de drafhulp die haar baas altijd gaf. Maar dan iets zachter. Ze kon het wel negeren. Het was niet erg dwingend geweest, maar het had weinig zin om eerst een mens te redden en vervolgens dat zelfde mens te gaan pesten. Voorzichtig draafde ze aan. Deed ze het goed? Het meisje gaf geen commentaar dus het zou wel goed zijn. Ze schroefde haar tempo iets op zodat ze in een vlot drafje liep. Er was zo veel te zien! Om haar heen waren allemaal blaadjes. Die zagen er echt prima uit. Hoe zouden ze smaken? Tot haar verbazing liet het meisje de teugels in boogjes hangen. Huh? Dat had nog nooit iemand gedaan. Mooi. Waarschijnlijk vond ze het wel goed als Lika even blaadjes ging proeven. Meteen hapte ze een grote hap blaadjes. Ja, dat was best lekker. Maar gras was toch echt beter. Blaadjes smaakten anders. Iets... Tja. Wat was het. Bitterder. Waar gingen ze eigenlijk heen? Het begon al donker te worden. Ze moest naar de stal! Ze begon een beetje langzamer te lopen om het meisje duidelijk te maken dat het toch echt tijd was. Hoe verder ze gingen, hoe langer het duurde tot ze weer thuis waren. Misschien werd haar baas wel bezorgd. En haar stalgenoten. Tot nu toe was ze elke avond rond deze tijd thuis geweest. Dan werd er gevoerd. Waarom was ze daar niet? Ze draaide een beetje onrustig met haar oren. Waarom snapte het meisje dat nou niet?

Ik weet het. Het was echt een veel te late reactie, maar ik had echt ontzettend veel toetsen...