Argg why do you stand there?

Gelukkig. Ze had het ook een beetje leuk gevonden. Onwillekeurig glimlachte hij. "Wil je anders nog even mee naar binnen?" vroeg ze terwijl ze hem op een bepaalde manier aankeek waardoor hij absoluut niet meer helder kon nadenken en al helemaal geen nee meer kon zeggen tegen haar vraag. Hoe kreeg ze het voor elkaar. "Nou oké dan." zei hij neutraal na even gewacht te hebben. Vooral niet te snel happen. Stel je voor dat ze door kreeg dat ze zo'n beetje alles van hem gedaan zou krijgen als ze hem maar even zo aan zou kijken. Op het moment dat hij achter Rachel aan naar binnen liep kwamen er twee vrij grote honden aangestormd. Hij herinnerde zich dat hij ze had horen blaffen toen hij Rachel ophaalde. Ze begonnen intensief aan hem te snuffelen en een van de honden sprong zelfs tegen hem op. Nick lachte. Hij was dol op alle dieren en dus ook op honden. Hij liet zich op zijn hurken zakken en aaide beide honden over hun rug. Een van de twee begon hem enthousiast te likken. "Rustig jongens!" lachte hij. Met zijn ogen zocht hij Rachel die met klein commando beide honden meteen op de grond legde. Ze had ze wel in de hand! Bewonderend keek hij omhoog. "Zo! Ze luisteren wel!" Iets dat bij zijn hond vroeger nooit gelukt was. "Ga maar zitten hoor." zei ze vrolijk. Nick liet zich dat geen twee keer zeggen. Hij ging voorzichtig op de bank zitten. Bij hem thuis zou hij waarschijnlijk gewoon neerploffen, maar dat was nogal lomp. De bank was best groot. Dat was wel fijn. Zijn bank was echt bijna twee keer zo klein. Hij had gewoon niet zo veel geld en hij had echt een klein huisje. Als hij daar een grote bank in zette zou de hele kamer vol zijn. "Wil je iets drinken?" "Ja, doe maar cola." antwoordde hij. Eigenlijk vond hij het doodeng. Cola drinken in het huis van Rachel. Terwijl zij ook nog eens dicht in de buurt was. Oke, het was wel erg onlogisch als hij hier cola ging drinken terwijl ze niet in de buurt was... Op de een of andere manier kreeg ze het voor elkaar om hem elke keer weer volledig te ontregelen. Hij zat echt nooit trillend op een bank, behalve hier. Dat laatste constateerde hij terwijl hij naar zijn knieën keek die toch echt best wel trilden. "Moet ik helpen?" Eigenlijk was het best wel asociaal. Hij kwam hier binnen en ging meteen op de bank zitten terwijl zij alles alleen kon doen.

-geeft niet hoor, ik vind het wel meevallen. Dit is ook flut.-

"Moet ik helpen?" Vroeg Nick. Rachel schudde haar hoofd. Het was aardig, maar ze deed liever alles zelf. Ze stond op van de bank en liep even naar de gang waar ze snel haar schoenen uit deed. Ze liep weer terug naar de kamer. Het was best wel frisjes, maar dat kwam ook omdat ze alleen maar een blouse aan had. "Ik ga me heel even omkleden, daar ligt de afstandsbediening van de tv, doe maar als of je thuis bent!" Zei ze lief. Snel liep ze naar boven waar ze haar kast open trok. Ze kleedde zich snel uit en deed de kleding weer terug in de kast, snel deed ze haar pyjama aan. Het zag er niet echt uit als een pyjama maar meer als jogging kleding, en het was ook nog eens lekker warm. Nick zou haar waarschijnlijk ook nog wel leuk vinden in haar pyjama, en anders moest hij het er maar mee doen. Ze liep naar de spiegel en deed haar haar in een hoge staart. Daarna liep ze snel weer naar beneden. "Sorry." Zei ze een beetje verlegen. Ze werd een beetje rood. Maar ja. Ze ging weer op de bank zitten en nam een slok van haar cola. "Duuss." Zei ze een beetje ongemakkelijk. Wat gingen ze hier nou de hele avond zitten doen? Ze zette de tv aan, waar net een leuke film op was. Ze ging iets meer schuin zitten en legde haar hoofd op Nick's zijn schouders. Het kon haar niks meer schelen, ze ging er vanavond gewoon voor. Ze vond Nick leuk en hij haar duidelijk ook, dus wat zou het dan haar nog uitmaken. Ze ging nog meer zijn kant op zitten en leunde ook tegen hem aan.

http://weheartit.com/entry/14424145

"Ik ga me heel even omkleden, daar ligt de afstandsbediening van de tv, doe maar als of je thuis bent!" Nick boog zich voorover en pakte de zapper. Hij zapte een beetje rond maar veel meer dan een voetbalwedstrijd vond hij eigenlijk niet. Het kon er ook wel aan liggen dat hij er met zijn gedachten niet helemaal bij was. Steeds weer dwaalden ze af naar Rachel. Wat wilde je als je in haar huis tv gaat zitten kijken. Ach man, overdrijf niet zo. Zo leuk is ze nou ook weer niet. dacht hij tegen zichzelf terwijl een ander stemmetje meteen begon te protesteren. Ze is wel leuk! Leuker dan alle meisjes die je ooit in je leven tegen bent gekomen. Hij fronste zijn voorhoofd. Draafde hij niet een beetje door? Aan de andere kant, hoe kon hij er in vredesnaam iets tegen doen? Hij zou weg kunnen gaan. Nu opstaan en weglopen. Maar de kans dat ze hem dan nog leuk zou vinden was dan niet zo heel groot meer. Met een zucht zette hij de tv uit. Dat werd niks. Rachel kwam naar beneden in haar pyjama. Het stond haar zo goed! Zij kon echt alles hebben. Ze bloosde een beetje. Waarom was dat? Was ze ook een beetje verlegen? Dat kon niet. Waarom zou ze in vredesnaam verlegen worden van hem. Zo leuk was hij niet hoor. Er waren jongens die veel en veel leuker waren en die niet zo'n watje waren als Nick. "Duuss." zei ze terwijl ze naast hem kwam zitten en een slok nam. Dat was wel een goed idee. Nick pakte ook zijn cola, maar eigenlijk had hij niet echt dorst of zo. Het was meer dat hij dan iets had waar hij zijn handen kon houden. Rachel zette de tv aan. Er was dus wel iets op geweest... Hij nam een slokje van zijn cola. Hij had niet gemerkt dat Rachel een beetje zijn kant op was geschoven. Toen ze haar hoofd op zijn schouder legde verslikte hij zich bijna. Bijna. Die had hij niet aan zien komen. Zijn hart begon keihard te kloppen terwijl hij langzaam rood werd. Waarom deed ze dat? Had ze door hoe leuk hij haar vond? Om hem na vanavond weer opzei te zetten? Misschien was het veiliger om zijn glas even op het bijzettafeltje te zetten. Net op tijd. Ze kroop nog dichter tegen hem aan. Aarzelend legde hij zijn arm om haar heen. Zou hij haar zeggen dat hij haar leuk vond? Dat durfde hij echt nooit! Oke, andere tactiek. Plagend trok hij zachtjes aan haar staart. Geïnteresseerd keek hij naar haar. Hoe zou ze reageren? Weer viel hem op hoe ontzettend mooi ze was en zijn hart maakte even een sprongetje.

Rachel hoorde Nick zijn hard, maar daar lag ze ook praktisch naast met haar hoofd. Even voelde ze hoe er aan haar staart werd getrokken. Brutaal keek ze achter zich, ze zag hoe Nick naar haar keek en lachte even. Ze draaide zich weer om en keek weer naar de film. Ze voelde hoe voorzichtig haar elastiekje uit haar haar werd getrokken, ze deed net alsof ze het niet voelde en en er verscheen een grote grijns op haar gezicht. Toen het elastiekje helemaal uit haar haar verdwenen was draaide ze zich in een keer om, en zat ze op haar knieën tegen Nick aan op de bank. Ze keek hem lachend aan. Rachel probeerde het elastiekje te pakken, maar hij hield zijn arm omhoog, zodat ze er niet bij kon komen. Tja wat ze nu ging doen was waarschijnlijk een beetje vreemd, maar ze moest toch op een of andere manier ook een beetje aan hem te laten merken dat ze hem leuk vond. Wat ze precies aan hem leuk vond wist ze niet, maar het was gewoon....Gewoon alles bij elkaar. Hij was eigenlijk gewoon een soort van perfect. Ze sloeg snel een been over zijn lichaam en zat nu op zijn schoot. Met hoofden tegen over elkaar, dus ze zat tegenovergestelde op zijn schoot. Snel drukte ze zich omhoog, en greep snel het elastiekje uit zijn handen. Ze bond er snel een staart in. Ze ging weer zitten en keek hem aan. Okee ze ging het nu gewoon doen. Ze boog een beetje voor over, en haar lippen raakte die van Nick.

Hij had haar elastiekje veroverd! Yes! Hij grijnsde breed. Als hij dat ding hoog boven zijn hoofd hield kon ze er vast niet bij. Waarom deed hij dit eigenlijk? Wilde hij zo verschrikkelijk graag aandacht? Zielig eigenlijk. Hij hoopte dat zijn vrienden hier niet achter zouden komen. Niet dat die kans heel groot was, maar toch. Dan had hij echt geen leven meer. Hij zou dit elke keer weer horen. Haar gezicht was gevaarlijk dicht bij het zijne en hij hield heel even zijn adem in en vocht tegen de neiging zijn lippen op die van haar te drukken. Te lang. Rachel had haar elastiek al weer te pakken en deed haar haar in een elastiek. Nog steeds was ze niet zo heel ver bij hem vandaan. En toen kon hij zich niet meer inhouden. Hij trok haar tegen zich aan en drukte zijn lippen op de hare in een vurige kus. Een golf van heftige gevoelens trok door hem heen. Nog geen tien seconden later bedacht hij zich waar hij nou eigenlijk mee bezig was. Hij kuste haar zonder haar toestemming! Officieel was dat aanranden. Abrupt liet hij haar los en schoof bij haar vandaan. Wat had hij gedaan! Dit was zo verschrikkelijk slecht. Nu zat hij helemaal aan het andere einde van de bank en keek strak voor zich uit. Hij was haar niet waard. Als hij haar was zou hij gillend weggerend zijn. Wie wilde er nou verkering met een jongen die meisjes aanrandde. Oh, wat was hij boos op zichzelf. "Sorry." zei hij schor. Dat was wel het minste wat hij kon zeggen. "Als ik weg moet moet je het zeggen." zei hij er zacht achteraan.

-Zo, een beetje drama *fluit*-

Voor dat Rahel wat had kunne doen trok Nick haar naarhem toe en kuste haar. Wow, dat voelde goed. Het was echt fijn om dat met iemand te doen wie je leuk vond. En dat wist ze nu echt heel erg zeker. Helaas,helaas nog geen eens 10 seconden later liet hij haar al weer los. Nick schoof helemaal naar de andere kant van de bank. "Sorry." Zei hij. Sorry? Waar was dat nou weer voor nodig. Had hij nu ook niet in de gaten dat zij hem eindelijk ook leuk vond? Okee dit trok ze dus echt niet. Straks zou hij weg lopen en naar huis gaan ofzo. En hij kon haar toch niet zo achter laten. "Als ik weg moet moet je het zeggen." Zei Nick zacht. Rachel trok een wenkbrauw omhoog. Dat was toch echt wel het laatste wat ze wou, en bij hem waarschijnlijk ook. "Okee, ik ga nu iets doen,en dat is bewijs dat je zeker niet weg moet gaan" Zei ze vastbeslote. Ze kropp in Nick's richting en kuste hem op nieuw. Haar hart begon nog harder te bonken als de eerste keer. Ze opende ietsje haar mond en ging met haar tong zijn mond te binnen. Ze legde een hand op zijn gezicht en schoof later door naar zijn haar waar ze even door heen ging met haar hand. Daarna stopte ze weer. "Genoeg bewijs?" Vroeg ze een beetje speels. Zou hij het wel leuk vinden? Nou ja daar zou ze straks wel achter komen. Ze drukte met de zapper de tv uit en keek Nick aan. Ze gaf hem nog een snelle kus om hem een soort van wakker te maken.

"Okee, ik ga nu iets doen,en dat is bewijs dat je zeker niet weg moet gaan" Huh? Een beetje verbaasd keek Nick haar kant op. Ze begon naar hem toe te kruipen. Je hoort toch bang te zijn voor iemand die je net aangerand heeft? Waar was die nou weer mee bezig. Ze ging toch niet slaan? Maar veel tijd om er over na te denken kreeg hij niet. Ze boog zich naar hem toe en kuste hem. Hij had veel verwacht, maar dat niet. Nou jongen, misschien ben je toch niet zo verschrikkelijk als je zelf dacht. Dacht hij tegen zichzelf en kuste haar terug. Zijn hartslag schoot omhoog en de rest van zijn lichaam tintelde. Ze ging met haar hand door zijn haar en hij legde een arm om haar middel. Hij voelde Rachels tong en ging mee in haar beweging. Na een tijdje liet ze hem los. "Genoeg bewijs?" vroeg ze en haar ogen twinkelden. Nick keek haar nog een beetje versuft aan. Ze gaf hem nog een kus. "Oke, die zag ik niet aankomen." Met een kus zorgde ze dat hij weer een beetje met beide benen op de grond kwam. Dat was wel nodig. "Rachel...." hij haalde even diep adem en vervolgde voorzichtig met een knal rode kop: "Bedoelde je daarmee dat je ook een beetje... Dat je mij..." Ook een beetje leuk vind? Maakte hij in zijn hoofd af. Hij kreeg het gewoon niet over zijn lippen. Eigenlijk wist hij wel dat het beter was om haar aan te kijken, maar dat lukte gewoon niet. Hij bleef maar naar zijn voeten kijken. Dit was zo'n moment die altijd weer moeilijk was. Hoe vaak je het ook had meegemaakt.

Beetje kort...

Nick was helemaal versufd. Daar moest ze echt wel een beetje om lachen. "Oke,die zag ik niet aan komen." Zei Nick. Vond hij het erg. Nee vast niet toch of wel? Straks ging hij weg. En dat wou ze echt niet hoor. "Bedoel je daar mee...dat je mij...." Sprak Nick weer. Rachel grinnikte. "Wat denk je zelf gekkie?" Zei ze waarna ze hem een stompje op zijn arm gaf. Maar ze waren nog geen stel ofzo, daar had ze een trucje voor. Ze ging gewoon in slaap vallen tegen hem aan en op een gegeven moment zou hij wel iets moeten doen, ook in slaap vallen of der naar bed brengen. Maar als hij er in ieder geval morgen nog was, dan was hij echt helemaal perfect. Dan zorgde hij ook voor haar. Snel dronk ze haar cola op en bracht haar glaasje snel naar de keuken. Ze vulde even opnieuw het waterbakje van de honden. Buck kwam slaperig aan gestrompeld en rook even aan zijn lege bakje. Daarna ging hij naar Rachel toe. Ze ging p haar hurken en aaide haar hoond. Ze gaf hem nog een kusje op zijn snuit en liep weer terug naar de bank. Net zo als Buck maar ie ging terug naar zijn kussen. "Ik ben moe." Zei Rachel een beetje express en ze rekte haar armen even uit. "Ik ga boven slapen." Zei ze nep slaperig, maar het kwam zeker echt over. Ze liet haar hoofd zakken op zijn schouder en deed haar ogen dicht. Maar al snel viel ze echt in slaap.

Mijnes ook flut

"Wat denk je zelf gekkie?" Dat was haar antwoord. Nick keek Rachel strak aan en hield zijn adem in. Meende ze dit nou? Hij wist het niet. Maar ze leek vrij serieus. Voorzichtig glimlachte hij. Haar donkere, bruine ogen lieten hem echt niet meer los. Ze hielden hem gevangen en zorgden dat hij vergat te ademen. Nu hij er over nadacht deden ze hem denken aan een hertje. Hij had dan misschien nooit echt naar het oog van een hertje gekeken, maar ze had in ieder geval wel de kleur ogen die hij zich daarbij voorstelde. Heel mooi helder bruin met in haar linker oog drie vlekjes. Als ze hem nu iets had gevraagd zou hij geen nee kunnen zeggen. "Wat ik denk? Wil je het echt weten?" vroeg hij zachtjes. "Ik geloofde niet dat zo'n ongelofelijk mooi meisje als jij iets in mij zou kunnen zien. Oh, en dat je echt prachtige ogen hebt." Een beetje verlegen keek hij naar de vloer. Elk klein stukje van hem dat haar aanraakte tintelde. Rachel gaapte en zei dat ze moe was. Het was inmiddels ook al niet zo vroeg meer. Het was niet heel raar dat ze moe was. Moest ze niet naar bed? Hij besloot het maar niet te zeggen. Dan ging ze naar boven en moest hij waarschijnlijk naar huis. Weg van haar. Daar had hij dus echt geen zin in! "Ik ga boven slapen." Nick wilde al opstaan, maar ze leek niet echt in beweging te komen dus bleef hij ook maar zitten terwijl hij zijn arm voorzichtig om haar schouder legde en haar tegen zich aan trok. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en er viel een stilte. Een rustige stilte waarin het enige wat uit de toon viel Nick hartritme was. Dat lag nog steeds ver boven gemiddeld en het zag er niet naar uit dat dat snel zou veranderen. Na vijf minuten keek hij naar Rachels gezicht. Meteen hield hij zijn adem in. Ze was in slaap gevallen. Wat nu? Ze was zo verschrikkelijk mooi als ze sliep. Hij kon het niet laten en drukte heel zachtjes een kus op haar voorhoofd. Misschien moest hij haar naar boven brengen. Heel zacht tilde hij haar op. Ze was echt absoluut niet zwaar. Voorzichtig droeg hij haar de trap op. Gelukkig had ze haar deur open laten staan. Nick legde haar neer op haar bed en trok een deken over haar heen. "Slaap lekker meisje." fluisterde hij. En nu? Besluiteloos stond hij midden in Rachels kamer. Had ze misschien een logeerbed? Kon hij hier wel zomaar blijven? Eigenlijk had hij helemaal geen zin om nu nog naar huis te rijden. Hij vond een logeerbed in de kamer naast Rachel. Hij trok zijn t-shirt en broek uit. Hier kon hij wel in slapen en ging in het bed liggen waar hij nog een uur bleef nadenken en piekeren over Rachel en of hij wel goed genoeg voor haar was.

De volgende ochtend werd hij vroeg wakker. Vlug trok hij zijn kleren aan en liep op zijn sokken naar Rachel. Daar lag ze. Nicks ogen werden zacht. Haar haar was volledig in de war en ze het zag er uit alsof ze nogal heftig gedroomd had. Ze leek zo veel jonger zo. Heel even sloot Nick zijn ogen en voelde dat zijn hart alweer was begonnen met een of andere race. Zou zijn hart ooit nog eens een beetje normaler gaan doen? Eigenlijk zag hij dat niet gebeuren. Zou hij haar wakker maken? Het was echt geweldig weer. Misschien konden ze gaan rijden of iets in die richting? Hij liep naar haar toe en ging op de rand van haar bed zitten. Zacht streek hij het haar uit haar gezicht en kuste op haar wang.

Rachel werd lichtelijk wakker toen ze armen onder haar voelde. Ze beweegde. Ze opende haar ogen tot spleetjes, ze kreeg ze toch niet verder. Ze zag Nick boven haar. Maar ze geen puf en ze was te moe om er allemaal over na te denken. Ze werd in haar bed gelgd, dat kon ze voelen. Een koude riling ging over haar rug. Het was zo koud in haar bed, en ze had nu de lichaams warmte van Nick ook niet om zich heen. Hij sloeg de deken om haar heen. Dat was ook koud maar al snel werd dat warmer. Ze hoorde de deur en voetstappen. Toch na 1 minuut viel ze al weer in slaap. Ze kreeg snel een droom, een goede, maar het eindigde slecht. Ze had Nick, waar ze veel van hield maar er kwam iemand en nam hem mee. Zo klonk het niet echt eng, maar in een droom was het bijna horror. Ze was zo bang en kapot. Nick kwam haar nog gedach zeggen voor dat hij mee ging met de persoon, wat een prachtige blondine was. Nu snapte ze wel waarom hij met haar mee ging. Hij gaf haar een kus op haar wang. Nee dit wou ze niet. Rachel schrok wakker. Was het een droom? Meteen keek ze in de ogen van Nick. Hij was er nog. Ze kon niet heel veel anders doen dan hem om de hals vliegen. Ze beet even op haar lip en liet hem weer los. "Goeiemorgen." Zei ze een beetje dlaperig. De zon kwam een beetje door het gordijn geschenen. Rachel stond op en gooide het gordijn open. Een grote lichtbundel verlichtte de kamer. Ze glimlachte. Goed weer zou een goede dag bezorgen. Ze konden samen wel wat leuks gaan doen. "Ik ga me even aan kleden." Zei ze vrolijk. Ze liep naar de kast en keek even. Maar wacht ze kon zich nog niet aan kleden, want ze wist nog niet wat ze gingen doen. Ze draaide zich om naar Nick. " mhh, wat gaan we doen vandaag?" Vroeg ze blij. Als ze bijvoorbeeld gingen rijden dan deed ze haar paardrijkleren aan, als ze bijvoorbeeld naar de dierentuin gingen of naar het strand zou ze weer heel wat anders aan trekken.

Rachel werd wakker en vloog in Nick's armen. Hij glimlachte. Ze hield dus toch ook wel een beetje van hem. Voorzichtig legde hij zijn armen om haar heen en trok haar tegen zich aan. Dit was best een goed begin van de dag. Vlag daarna liet ze weer los. Dat was best kort dacht Nick een beetje teleurgesteld. Nou ja, zoals het er nu naar uit zag zouden dit soort momenten wel vaker voorkomen dus hij had niets te klagen. "Goeiemorgen." Ze klonk nog niet zo heel wakker. Misschien stond ze nooit zo vroeg op. "Ook goedemorgen. Heb ik je wakker gemaakt?" vroeg hij bezorgd. Ze stond op en deed de gordijnen open. Nick kneep zijn ogen tot spleetjes. Dat was best fel. Mooi zo. Dan was het helder weer. Hij had echt geen zin om vandaag binnen te gaan zitten. "Ik ga me even aan kleden." Meteen sprong Nick op. "Zal ik dan maar even weg gaan?" Hij moest haar natuurlijk even de privacy gunnen die ze nodig had. " mhh, wat gaan we doen vandaag?" Verrast draaide hij zich om. Hij moest niet perse na het ontbijt naar huis? "Geen idee. Ik zou je bijvoorbeeld aan mijn merrie kunnen voorstellen. Maar als jij een beter idee hebt moet je het zeggen hoor." Oh jee! Nikita! Eigenlijk moest hij haar straks wel gaan rijden. Ze konden niet de hele dag iets anders gaan doen. "Ik moet sowieso naar haar toe vandaag. Ze zou het me nooit vergeven als ik niet kom." Hij grinnikte. Hij zag al helemaal voor zich hoe ze haar neus elke keer de andere kant op draaide als hij haar probeerde te aaien.

sorry voor late reactie.

"Ook goedemorgen. Heb ik je wakker gemaakt." Vroeg Nick een beetje bezorgd. Rachel lachte ecven. "Nee hoor." Zei ze toen ze al weer voor haar kast stond. "Geen idee. Maar ik zou je bijvoorbeeld aan mijn merrie kunnen voor stellen. Maar als jij een beter idee hebt moet je het zeggen hoor." Zei Nick. Troy en Amigo stonden makkelijk genoeg achter haar huis. Ze moest er zelf straks ook heen om te voeren. "Ik moet sowieso naar haar toe vandaag. Ze zou het me nooit vergeven als ik niet kom." Zei Nick en hij grinnikte even. Rachel dacht na. Ze konden misschien wel samen rijden? Als de stal van Nick nou niet zo ver was kon hij misschien zijn paard hier heen rijden. Ze had vier stallen waar van maar twee in gebruik duz ze kon hier blijven staan dan voor nu. Nou ja van Rachel mocht ze wel altijd blijven staan gratis, alleen Nick zat waarschijnlijk ook aan de stallen vast enzo. Ach ja, dat vroeg ze later wel een keer. "Misschien kan je met je paard hier heen rijden en dan kunnen we samen verder rijden? En misschien kan je hier je paard laten staan vanacht, en dat je dan weer blijft slapen? Maar dan goed en dan in dit bed?" Dat laatste zei ze een beetje bloosend. Ze wachtte af op een reactie van Nick.

Sorry flut(a)

"Misschien kan je met je paard hier heen rijden en dan kunnen we samen verder rijden? En misschien kan je hier je paard laten staan vanacht, en dat je dan weer blijft slapen? Maar dan goed en dan in dit bed?" Meende ze dat? Bij het idee ging Nick's hart voor de zoveelste keer weer enorm hard slaan. Blijkbaar wel. Ze bloosde. Ze zag er echt schattig uit als ze bloosde. Hij ging er maar even niet op in. Dat leek hem het beste. Misschien was ze vanavond van gedachten veranderd. Hij hoopte van niet, maar het zou kunnen. "Mijn paard staat hier niet zo heel ver vandaan. Maar dan zou ik mijn auto daar moeten laten. Nou ja, dat kan denk ik wel. Ik vraag wel even of ik hem in de lege schuur kan zetten. Daar kan hij wel een nachtje staan. Maar dat bespreken we zo wel bij het ontbijt. Volgens mij ging jij aankleden" Met een knipoog liep Nick de kamer uit de trap af. Misschien kon hij de tafel al vast dekken. In de keuken trok hij een aantal kastdeurtjes open en vond uiteindelijk, na de pannenla en het schoonmaakmiddel, het ontbijtspul. Mooi zo, nu nog het brood. Dat bleek onvindbaar. Op de een of andere manier zag hij het gewoon niet. Na alle deurtjes drie keer open en dicht te hebben gedaan gaf hij het maar op. Nadat hij alles op tafel had gezet ging hij zitten en wachtte hij even op Rachel. "Heej, ik heb de tafel vast gedekt. Maar ik kon het brood niet vinden." riep hij naar haar toen ze beneden kwam. Dat klonk eigenlijk best wel dom. Nou ja, hij had het nu toch al gezegd.

ook flut

"Mijn paard staat hier niet zo heel ver vandaan. Maar dan zou ik mijn auto daar moeten laten. Nou ja, dat kan denk ik wel. Ik vraag wel even of ik hem in de lege schuur kan zetten. Daar kan hij wel een nachtje staan. Maar dat bespreken we zo wel bij het ontbijt. Volgens mij ging jij aankleden" Zei Nick, dat laatste met een knipoog. Rachel knikte. Dat zou wel leuk zijn als dat door kon gaan allemaal. Ze opende opnieuw haar kast en trok er een roze grijs geruite rij broek aan. Ook sokken. Een vest ook met grijs roze, maar die had ze alleen voor nu aan en die was eigenlijk niet eens voor het paard rijden, het was niet eens een paarden merk, maar ze ging nu niet in een topje aan de ontbijt tafel zitten. Troy haar oude super paardje, was van het pensioen aan het genieten en stond dag en nacht lekker in het weiland. Ze had Amico nog, maar die moest nog veel manieren leren, hij was ook een top paardje. Maar ze had ook nog een nieuwe aanwinst en dat was Svenna. Ze was een dressuur paardje, en een fjord. Ze was dus niet het aller grootste paardje met de stok maat van 1.70 zoals troy, maar ze had een nette hoogte van 1.52. Ze zou Svenna ook mee nemen op de buiten rit straks met Nick. Ze kamde snel haar haar, en deed die in een vlechtje. Daarna liep ze naar beneden. Ze zag Nick op de bank zitten en glimlachte. "Heej, ik heb de tafel vast gedekt. Maar ik kon het brood niet vinden." Zei hij. Rachel grinnikte even. Ze liep naar de keuken en keek blij naar de tafel, dat was echt lief. Ze maakte een kastje open waar het brood en de hagel en al die dingen in zaten. "Kijk het zit hier allemaal in, voor de volgende keer." Zei ze vrolijk. Ze ging aan tafel zitten en pakte een broodje. "Kom je?" Zei ze blij.

Spoiler:

"Kijk het zit hier allemaal in, voor de volgende keer." zei Rachel terwijl ze een kastdeur open deed die Nick over het hoofd had gezien. Nou ja, hij hield het er maar op dat hij nog niet helemaal wakker was. Al was hij normaal gesproken 's ochtends best helder. Nou ja, hij moest het maar goed onthouden. Dan zou hij het de volgende keer goed doen. Als er een volgende keer kwam... Niet aan denken Nick! dacht hij tegen zichzelf. Tot nu toe ging het goed. Maar tot nu toe had ze ook nog niet helemaal gezien wat voor watje hij eigenlijk was. Gelukkig hield ze wel van paarden. Het is niet zo heel cool om paard te rijden als jongen. Maar als het meisje in kwestie ook paard rijd is het juist goed. "Kom je?" vroeg Rachel. Ze was echt vrolijk. Nick werd er zelf ook blij van. Hij ging zitten en smeerde een boterham. Hoe zou Nikita op het paard van Rachel reageren? Hij hoopte dat ze niet al te kattig ging doen want soms kon ze echt een bitch zijn. Vooral tegen merrie's. Hij realiseerde zich dat hij eigenlijk helemaal niet wist wat voor paarden Rachel eigenlijk had. "Wat heb jij eigenlijk voor paarden? En kunnen ze eigenlijk goed met andere paarden overweg?" vroeg hij. De enige manier om er achter te komen. Nou ja, hij kon natuurlijk ook in de stal gaan kijken maar dat was op dit moment niet zo heel handig. "Mijn paard heet Nikita en is een lipizzaner merrie van zeven. Ze is echt een ontzettend lief dier maar ze kan tegen andere merries een beetje bitchy zijn. Vooral als ze die niet kent. Ze is voor een lipizzaner vrij rustig maar als ze eenmaal wedstrijdjes kan doen vind ze het helemaal geweldig." Er kwam een brede glimlach op zijn gezicht bij de gedachte aan zijn merrie. Hij was echt stapeldol op dat beest.

Rachel luisterde naar de vraag van Nick en kauwde en slikte evn snel een hap door." Ik heb een paardje Amico, hij heeft niet echt een ras ofzo, en al had hij dat wel dan wist ik niet welk ras." Zei ze lachend." Daar naast heb ik nog een mega paard, maar dan ook echt mega. Hij heet Troy en is groter dan 1.70, maar hij staat u in het weiland van zijn oude dagje te genieten. En dan heb ik nog een nieuw paardje, een grote fjors:Svenna. Ik rij met haar dressuur in de L." Vervolgde ze weer waarna ze nog een hap van haar brood nam. Toen ze die weer had door geslikt ging ze door. "Ja ze kunnen allemaal prima met andere paarden omgaan, alleen Amico heeft zo nu end an zijn srtreken maar dan hou ik hem wel in stal. Ik neem svenna mee op de buitenrit en zij zal geen een vlieg kwaad doen, en dat mag ze ook niet want als ze dat op een wedstrijd zou doen was ik de sjaak." Zei Rachel lachend. Nogmaals luisterde ze naar het verhaal van Nick. "Lusitano's zijn leuke paarden." Dat was het enige wat ze daar op had te zeggen. Ze glimlachte. Toen ze beide klaar waren met eten ruimde Rachel de tafel af en zette de vieze spullen in de vaat wasser. Og ze was zo blij met dat ding, ze haatte afwassen namelijk. "Als jij nou eens Nikita gaat halen dan zorg ik dat ik een stalletje voor haar klaar is en dat Svenna klaar is voor de rit." Zei ze nogmals heel vrolijk. Ze stapt op Nick af. Rachel ging een betje op haar tenen staan en drukte een tedere kus op zin lippen.

"Als jij nou eens Nikita gaat halen dan zorg ik dat ik een stalletje voor haar klaar is en dat Svenna klaar is voor de rit." Nick stond op van zijn stoel. "Oke, dat is wel een goed idee." Rachel stond ook op en kwam naar hem toe. Hij glimlachte. Als zij zo vrolijk was kon hij onmogelijk niet blij zijn. Voor hij het wist gaf ze hem een kus. Zijn glimlach werd breder en hij gaf haar een kus terug op het puntje van haar neus. Ze moest op haar tenen gaan staan om bij zijn lippen te komen. Stiekem vond hij dat heel erg schattig. Maar no way dat hij dat tegen haar ging zeggen. Hij kon hier nog wel een uur blijven staan maar dan gingen ze nooit rijden. En dat was toch wel echt de bedoeling. "Nou, tot zo dan." zei hij nog en draaide zich om. De autorit naar Nikita toe was niet zo heel erg spannend. Niet anders dan normaal. Bij zijn paardje aangekomen overlegde hij even met de boer of zijn auto binnen kon staan en dat Nikita de volgende dag niet gevoerd hoefde te worden. Zo, dat was ook weer geregeld. Hij ging zijn paard maar eens poetsen. Nikita had inmiddels al lang door dat hij er was en kwam vrolijk aangalopperen. Het was echt leuk als een paard naar je toe kwam als die je zag. Twintig minuten later stond Nikita helemaal klaar en nog eens twintig minuten later draafde Nick bij Rachel het erf op. Nikita had vandaag een vrij rustige bui. Gelukkig maar.

Moest er even snel een einde aan breien. Sorry, maar ik dacht dat je het fijner vond als ik zou posten.

Nick ging weg. Rachel liep naar de bank en ging er op zitten. Ze riep haar hondjes die maar al te graag haar aandacht wouden. Ze aaide ze over hun bol en stond weer op. Zer liep naar de achter deur maar bleef daar even staan."gaan jullie mee?" Riep ze naar de honden die meteen naar buiten sprintte toen ze de deur open deed. Zelf liep ze richting de stallen maar keek nog even achter om naar Buck en Jenna, maar die gingen hun eigen gangetje. Ze liep de stallen in en meteen hoorde ze twee veschillende hinniken. Ze gaf Amico wat hooi zodat hij zou stoppen met op de deur te trappen. Svenna hinnikte nog een keer laag. Zij wou ook eten maar ze moest wachtten tot ze weer terug waren. Rachel deed het roze halster om. Hij was gevoerd met licht roze zachte wol. Dat zat heel lekker bij een paard. Ze had hem eigenlijk alleen voor Svenna,maar dat was meer voor wedstrijden, daar konm je niet met een normaal halster aan komen. Dat had niemand. Ze nam Svenna mee naar de poetsplaats en maakte haar klaar. Ook zadelde ze op en deed haar laarzen alvast aan. Toen ze geklik op het erf hoorde liep ze naar buiten."heei." Zei ze vrolijk tegen Nick. Ze aaide Nikita over haar hoofd." Ze is prachtig." Zei Rachel waarna ze een klopje op haar hals gaf. Nikita was wel een stukje groter als Svenna. "Ik ga Svenna halen." Zei ze waarna ze naar binnen liep en de fjord snel haar hoofdstel om deed. Ze liep met haar naar buiten en stapte op."klaar om te gaan." Zeize en glimlachte.

Hij werd enthausiast ontvangen. Toen hij Rachel naar buiten zag komen merkte hij tot zijn verbazing dat hij haar gemist had. Hij was nog geen uur weggeweest! "Hallo, daar ben ik weer. Dit is Nikita." riep hij terug. Rachel begon de merrie te aaien. Hij gaf haar iets meer teugel. Hij wist toch wel dat ze niet wegliep. " Ze is prachtig." trots aaide Nick over de hals van zijn witte merrie. "Dat vind ik nou ook. En dat weet ze heel goed." Hij grinnikte. Af en toe moest ze echt even de knappe dame uithangen. Dat was nou echt typisch Nikita. Nikita scheen Rachel wel te mogen. Niet dat Nick daar bang voor was geweest, Nikita had niet zo veel problemen met vreemden, maar het was toch fijn om te zien. Nikita schuurde met haar hoofd een beetje langs Rachels arm. Eigenlijk mocht ze dat niet, maar nu hij niet naast haar hoofd stond zag ze haar kans schoon. Rachel draaide zich om om haar paard te gaan halen. Ja, dan konden ze zo vertrekken. Misschien was het ook wel verstandig om Nikita niet zo lang stil te laten staan. Daar werd ze altijd heel druk van. Even naast haar gaan staan hielp meestal wel. Nick liet zich van zijn paard glijden en pakte zijn merrie bij haar bitloze hoofdstel. Ze likte zijn hand alsof ze wilde zeggen dat het wel heel erg lang duurde maar dat het fijn was dat hij nu naast haar stond. "Zo meiske, we gaan zo lekker buitenrijden met het mooiste meisje van de hele wereld." zei hij zacht tegen haar. Rachel kwam naar buiten met een fjord achter zich aan. "Leuke pony!" riep hij. Nikita hinnikte enthousiast. Dat was een goed teken. Hij deed zijn voet in een beugel. Nikita begon meteen te stappen. Nick zuchtte en haalde zijn voet snel weer uit de beugel. Met een soort van voltige sprong zat hij op Nikita. Niet dat hij dit inmiddels niet gewend was, maar hij dacht dat ze het inmiddels wel afgeleerd had. Maar blijkbaar niet op spannende momenten. Dat beloofde nog wat. "Weet jij een leuke route? Ik ken de weg hier niet echt."

Nikita:

hoofdstel:

Oh ja, wat vind je van mijn nieuwe setje? XD

Ze kreeg van Nick een complimentje voor Svenna. "Dankje." Antwoorde ze. "Weet jij een leuke route? Ik ken de weg hier niet echt." Zei Nick. Rachel dacht even na. Er wieren hier zo veel route,s. Er was hier een zo groot bos, er waren zo veel paden en die waren weer allemaal te combineren. Ze konden wel doo het bos en dan langs de heide richtind de naaldbomen. Als het een beetje vochtig wad hing daar een spookachtige mist. Het was dan echt gaaf om daar te rijden. Je kwam daar dan aan en een klein beetje misht hing er dan. Dan moest je recht door en dan moest je een paadje door tusen de naaldbomen door, het was daar aardig donker en dan met de lucht. Het was daar eng maar toch leuk. Rachel kend heel veel wegen. Ze was daar alleen niet zo heel vaak geweest aangezien het daar best creep was in je eentje. " ja ik weet wel een leuke route, hij duurt wel ongeveer 2 uur, ik weet niet of je dat erg vind?" Ze zouden dan in de middag naar de stad gaan ofzo. Rachel grinnikte even en spoorde Svenna aan tot een drafje. Natuurlijk moest ze instappen maar het was even als grapje bedoeld. Ook al was voor Svenna draven p de weg niet erg, want ze had ijzers. Op de srtraat liet ze haar weer stappen. Ze reden richting het bos, ja het was niet zo dat ze in het bos woonde. Ach het was maar 7 minuten stappen naar het bos. Daar aan gekomen kwamen ze op een ruiterpad.

Nikita had echt geen zin om even rustig stil te staan. Nick moest echt al zijn skils in de strijd gooien om haar gewoon op een plek te houden. Elke keer draaide ze weer weg. Hij zuchtte. Hij had toch al twintig minuten gereden? Het was de bedoeling dat ze nu iets rustiger zou zijn. Zachtjes aaide hij haar over haar als en sprak haar kalmerend toe. Meestal reageerde ze daar heel goed op maar vandaag had hij net zo goed tegen een muur kunnen praten. Nikita had het veel te druk met hinniken tegen alle paarden in de buurt en bang zijn voor elk klein dingetje dat anders was dan bij haar eigen stal. Tja, het was te verwachten. Nikita was gewoon niet bepaald een rustig type. " ja ik weet wel een leuke route, hij duurt wel ongeveer 2 uur, ik weet niet of je dat erg vind?" zei Rachel. "Ik vind het niet erg." zei hij met een knipoog. "Laten we gaan. Ik weet niet of Nikita hier nog heel veel langer stil blijft staan." zei hij met een blik op de dribbelende merrie onder hem die druk op haar bit stond te kauwen. Zachtjes gaf hij haar iets meer teugel. Meteen begon ze op hoog tempo te stappen. "Rustig maar meisje. Zo kan die fjord jou toch niet bijhouden!" grinnikte hij. "Die heeft veel minder lange benen."

Ze gingen op weg. Gelukkig vond Nick de lange rit niet zo erg. Ze staarde even voor zich. Vond hij haar nog wel leuk? Ze hadden nu meer een vrienden relatie, maar dat zou vast wel weer aan haar liggen. Nikita stapte nogal hard, en Svenna niet. "Rustig maar meisje. Zo kan die fjord je toch niet bij houden." Zei Nick grinnikend tegen Nikita. Rachel glimlachte even flauwtjes voor zich. Die fjord nog wel. Haar naam was gewoon Svenna hoor, maar het maakte niet veel uit. Waarom voelde ze zich nu in eens zo raar, zo verdrietig? Zelf wist ze het niet, maar het zou vast straks wel weer weg gaan. Svenna stapte rustig in, ze kon Nikita makkelijk bij houden maar ze had geen zin om meteen al gas te gaan geven. Rachel klikte een keer en Svenna ging meteen voor uit. Al gauw stapte ze naast Nick op het zelfde tempo, en dat was echt niet moeilijk voor haar fjord. Rachel keek wat omhoog naar Nick. "Sorry van net, ik......ik voelde me niet zo lekker." Zei ze maar als een smoesje. Maar ze wist niet wat ze net had dus dan kon ze het ook niet vertellen. En eigenlijk was het ook deels waar want ze voelde zich inderdaat niet zo lekker maar dat zat meer in haar hoofd. Ze glimlachte nu meer en keek weer voor zich. Ze reden en reden. Af en toe een draf, af en toe een galop. Het wisselde zich steeds af. Net waar je kon galopperen of draven. Dat zag je dan wel weer. na een bocht zou een lang recht breed stuk komen. Dat wist ze. Dat was mooi de tijd om een klein wedstrijdje te houden. Nick dat zeker dat Nikita veel sneller was om dat ze groter was, maar dan zou hij nog eens wat gaan beleven. Niet dat Svenna beter was ofzo. Ze waren allebei gewoon super. Na de bocht gooide Rachel haar arnen en teugels naar voren en legde haar been aan. Meteen reageerde Svenna daar op en spurde gelijk voor uit. Ze keek even achter zich en zag dat Nick ook al aardig dicht bij aan het komen was. Ze spoorde Svenna nog meer aan en ging nog harder. Maar niet veel later reden ze naast elaar en ze gingen ook gelijk over de "finish." Rachel klopte Svenna op de hals en keek Nick aan. "Dat was leuk." Zei ze een beetje nahijgend. Ze had zo de drang om hem een kus te geven maar ze liet het deze keer lekker over aan Nick.

Toen Nikita na een tijdje eindelijk doorhad dat ze echt niet meer stil hoefde te staan werd ze wat rustiger. Nick zuchtte. "Was dat nou zo moeilijk?" vroeg hij zachtjes aan de merrie. "Gewoon rustig lopen?" Eigenlijk baalde hij best wel dat zijn paard echt al zijn aandacht opeiste. Hoe kon hij Rachel nou leren kennen als ze zo deed? Hij glimlachte toen hij zag dat Rachels fjord het tempo prima bij kon houden. Dat viel ook weer mee. Want als hij Nikita in moest gaan houden werd ze nog tien keer zo druk. Het viel hem op dat Rachel nog nauwelijks iets gezegd had. Bezorgd wierp hij een blik opzei. Ze keek niet zo vrolijk. Ze vond dit toch niet vervelend om te doen? Meteen werd hij bang. Misschien vond ze hem wel helemaal niet leuk! Met gefronste wenkbrauwen keek weer naar zijn paard. "Sorry van net, ik......ik voelde me niet zo lekker." zei ze net op het moment dat hij wilde vragen wat er was. Met een ruk draaide hij zijn hoofd weer terug. "Wat was er? Wil je dan wel rijden? Als het niet gaat moet je het zeggen he?" Een beetje bang keek hij haar aan. Ze ging toch niet ziek worden? Maar blijkbaar ging het niet zo slecht. Ineens galoppeerde ze aan. Nikita besloot dat het tijd werd voor een wedstrijdje. Met een noodvaart croste ze achter Rachel aan. Nick leunde naar voren zodat ze ook lekker vrij kon rennen. Nikita was hier echt helemaal dol op. En op de een of andere manier wilde hij nu nog liever laten zien wat hij kon dan anders. Uiteindelijk reden ze nek aan nek. Ze eindigden gelijk. Nick hield zijn paard in. Nikita brieste. "Braaf meisje!" Fluisterde hij terwijl hij over haar hals aaide. Nick stuurde de schimmel weer naast Rachels fjord. Heel even keek hij haar aan. Die ene seconde was al genoeg om te vergeten te ademen. Ze zag er heel lief en blij uit. Een beetje buiten adem met haar haar door de war van de wind. Zijn ogen straalden. Hoe kon hij haar nou niet kussen als ze er zo uit zag? Hij moest het proberen. Voorzichtig dreef hij Nikita met zijn been dichter naast Svenna. Hij boog een beetje in haar richting en drukte zijn lippen op die van haar. Althans, dat was de bedoeling. Precies op dat moment deed zijn paard een stap opzei. "Verdorie Nikita!" Mopperde hij. "Ik neem jou nooit meer mee naar buiten." Verondschuldigend keek hij naar Rachel. "Zo doet ze anders nooit! Normaal is ze niet zo druk en schrikt ze niet van stenen." Zou het aan hem liggen? Nikita reageerde altijd heel sterk op hoe hij zich voelde. En hij was niet heel ontspannen op het moment.

Ja Nick ging het proberen. Rachel hing ook wat naar voren toen Nikita dichterbij werd gestuurd. Maar net op dat moment ging Nikita net opzij waardoor het niet lukte. Rachel grinnikte even toen Nick wat mopperde op zijn merrie."zo doet ze anders nooit. Normaal is ze niet zo druk en schrikt ze niet van stenen." Zei Nick. Rachel keek hem aan. "Misschien is ze een beetje jaloers en mag ze me toch niet." Zei ze grinnikend. Ze kon er wel om lachen. Wat wist ze eigenlijk van Nick. Ze wist zijn naam, ze wist dat hij een paard had maar verder eigenlijk niet zo veel. Ze voelde een lichte steek in haar hart. Ze miste haar broertje. Hij was nu 4. Ze had hem nu al twee jaar niet meer gezien, even als haar ouders. Misschien werd het wel weer tijd. Rachel dacht na, ze zou vanavond wel haar moeder bellen om af te spreken en misschien om een paar daagjes op Dylan te passen. "Wat vind je van een kindje over de vloer." Zei ze met een gniepige glimlach. "Ik heb mijn ouders en broertje al 2 jaar niet meer gezien, ik ga vanavond mijn moeder bellen en vragen of ik een paar dagen op hem mag passen, zou je dat leuk vinden?" Vroeg ze. Ze konden leuke dingen met hem gaan doen. "Hij is geen vervelende klier ofzo hoor, hij is tenslotte nog maar 4." Na het rijden, anderhalf uur later liepen ze naar binnen. Nikita had een lekker nieuw stalletje dus dat was geen probleem. Rachel liep naar de keuken. "Iets te drinken?" Vroeg ze vroelijk aan Nick. Maar voor dat ze dat deed liep ze naar Nick toe en omhelsde hem, even haalde ze haar hand door zij haar.