Why was i so stupid?

Wat er gebeurt is...

Reggi zat achter de bar .Country muziek lieten de klanten dansen. Er was een feest, gewoon puur voor de lol. Reggi had al een paar pintjes op, wat hij normaal dus niet deed. En wat hij beter ook niet had gedaan. Valerie bediende de klanten, alles leek in orde te komen. Opeens herinnerde hij zich dat de deur van de stallen nog gesloten moest worden. “Schat ik ga snel de deur op slot doen. Ik ben zo meteen terug.” Zei hij tegen Valerie. Hij stapte naar buiten en stond voor de deur van de stallen. Even ging hij nog eens rond kijken. Alles leek in orde te zijn. Dus hij deed de deur op slot. Toen hij zich omdraaide, zag hij een meisje, genaamd: Lensia. Reggi schrok zich rot. “Lensia. Wat doe jij hier?” Lensia keek al uitdagend. En stapte naar voren, waarna Reggi naar achteren stapte en uiteindelijk tegen de deur stond. “Gewoon, ik wou je even alleen spreken.” Zei ze waarbij ze aan zijn jas prutste. “Oh ja? Vertel op.” Lensia deed hem binnen. En in plaats zich te verzetten, deed hij mee. Op dat zelfde moment kwam Valerie naar buiten. Reggi zag haar, en wou terug trekken, en duwde Lensia weg. Waar was hij mee bezig? Hij zag de woede in Valerie haar ogen.”Valerie, nee, het is niet wat je denkt…”
Op dat moment hadden ze kletterende ambras. Het feest werd stil gezet. “Weet je, als je me toch niet gelooft. Waarom blijf ik dan nog bij je. Zoek je maar een andere gast.” Riep Reggi tegen haar. Hij stapte in zijn auto en reed met een hoge snelheid weg. Toen hij een half uur in de auto zat, en eindelijk besefte dat dit niet de juiste beslissing was, en terug wou draaien. Moest hij uitwijken voor een andere auto, en knalde tegen een boom op. Een half jaar lag hij in het ziekenhuis, omdat hij in coma had gelegen. Toch wist hij nog alles, waardoor hij veel geluk had gehad. Dus hij was de ruzie en Valerie en het ongeluk niet vergeten. Toen hij uit het ziekenhuis was, wou hij niet terug naar hh. Dus hij besloot in een motel te blijven slapen. Het enige wat hij van het ongeluk had overgehouden. Was een serieus groot litteken op zijn schouder en op zijn arm….

Een half jaar later…

Een jeep croste over een zand vlakte. De radio stond volle bak op. En stilletjes zong een stem mee. Hij moest even denken aan Valerie. Er was geen minuut voorbij gegaan, of hij dacht weer aan haar. Hij wist nog precies wat er was gebeurt, en het deed hem zeer er terug aan te denken. Hij stopte even, maar liet de radio aanstaan. Het liedje van my immortal van evanescence kwam op de radio. Reggi legde zijn armen op zijn stuur en legde zijn hoofd op zijn armen. Tranen liepen uit zijn ogen. Waarom had hij haar zo kunnen kwetsen? Al die beelden speelde zich als een film voor hem. Bij die gedachten leek het dat zijn hart uit zijn lichaam werd gerukt. Dit deed echt ongewoon veel zeer, en hij kon het niet recht zetten. Hij besloot maar verder te rijden. Maar de tranen bleven over zijn zachte wangen rollen. Hij was dan een harde jongen, hij kon meestal niet wenen, ookal had hij zoveel verdriet. Maar dit …dit was te veel voor hem. En hij kon zichzelf niet eens vergeven, wat zou Valerie dat dan doen?
In horse home…
Reggi parkeerde zijn auto op een oprit, nam zijn sleutels en ging binnen. Hij was net hierheen verhuist. Het was een klein huisje, maar het was gezellig. Hij had het niet gekocht, maar huurde het. Alles stond nog in dozen, buiten zijn bed, kasten, tv, zetels, stoelen, tafels… Hij ging naar boven en draaide de douche open. Ging onder de douche staan en waste zich. Hij ging weer uit de douche, droogde zich af en deed zich aan. Hij nestelde zich in zijn bed. Ookal was het nog maar 4 uur in de namiddag. Hij had nog steeds pijn van die botsing. Zijn hoofd brande als vuur, en zijn benen tintelde.; Even beet hij op zijn tanden, en draaide zich hulpeloos om. Waarom hadden ze hem niet gewoon in coma gelaten? Waarom hadden ze hem niet gewoon laten sterven? Waarom niet? Dan had hij dit niet moeten meemaken. Voor zijn gedachten te verzetten stak hij zijn hand in de doos naast hem en viste er een foto van Valerie eruit. Die fotoo had hij altijd al bij zich gehad, en het maakte hem ook rustig. Weer rolde er tranen uit zijn ogen, en drukte de fotoo tegen zijn lichaam aan, en dacht na…
*Valerie.

Valerie zat lachend op de bank met Junior. Die hond was zo gek. Hij deed echt alle rare kunstjes die er waren voor een klein koekje. Nou omdat hij zo lief was kreeg hij het koekje toch maar. Haar ketting zat half over haar lip. Er zat een klein zilveren hartje aan met op de voorkant Flair en op de achterkant Reggi. Ze bekeek de ketting. Wat was ze toch trots op haar Flair. Toen zag ze de achterkant. Meteeen betrok haar gezicht. De man waar ze een half jaar geleden een relatie mee had, de ranch. Ze had hem gezien met een andere vrouw. Hij riep nog naar haar dat het niet waar was. Maar haar gevoelend werden haar de baas. Ze kon zich niet meer beheersen en was boos en verdrietig weg gegaan. Reggi blijkbaar ook. Ze had hem al zo lang niet meer gezien. Ze waren met ruzie uit elkaar gegaan. Maar Reggi zat nog altijd in haar hart. Ze was zo berzorgd om hem. Waar zou hij toch zijn. Valerie ging even naar de paarden winkel eventjes wat spulletjes kopen voor haar paarden. Ze deed Junior in zijn bench voor dat hij het hele huis ging slopen, en stapte haar auto in. Aan gekomen bij de winkel liep ze naar de halsters. Toen ze net een roze touwhalster in haar hand had, hoorde ze twee vrouwen praten. ''Heb je het al gehoord?" Zei de ene vrouw. ''Er is een nieuwe man bij mij in de straat komen wonen. Ik heb hem niet heel goed kunnen zien, maar hij zag er wel goed uit. Hij kwam me wel een beetje bekend voor.'' Valerie wou eigenlijk niet mee luisteren maar het ging gewoon vanzelf. De vrouwen praate weer verder. Ook Valerie ging zelf weer verder en pakte de spullen die ze nodig had, rekende af en reed weer naar huis. Ze reed nu een andere weg. Ze kwam door de straat waar de vrouw het over had. Ze moest hier toch langs, maar ze lette wel een beetje op. Toen zag ze het. Het was de auto van Reggi. Precies de zelfde. Nee dat kon toch niet. Valerie parkteerde haar auto en liep naar de deur. Ze belde even aan en wachte tot er iemand de deur open deed.

Reggi veegde de tranen uit zijn ogen en probeerde wat te slapen. Morgen zou hij om een hond gaan, zijn andere hond was overleden bij de botsing. Hij wou geen andere hond om die rakker te vergeten. Nee, hij wou een andere hond, omdat hij zich niet eenzaam wou voelen. Op het moment dat hij bijna sliep. Werd er aangebeld. Wie kon dat nu weer zijn? Hij had zin om te roepen dat ze het moesten afbollen, maar dat had hij niet gedaan. Hij wou niet gemeen overkomen,en hij wou al helemaal geen ruzie maken. Want dan kon hij , op dit moment, verkeerde dingen doen. Snel deed hij een jogging broek aan, en een zwart T-shirt. Hij had geen rekening gehouden dat zijn enorme litteken zichtbaar was nu. Die litteken op zijn schouder stak ook een beetje uit. Op zijn schouder had hij een openbeenbreuk gehad. Dat litteken op zijn arm kwam omdat er verschillende glasscherven in zijn lichaam zaten. Hij stormde naar beneden en deed de deur open. Net toen hij iets wou zeggen, keek hij verbaast in de ogen van Valerie. Even zei hij niks. Wat kon hij zeggen? Het liefste zou hij haar stevig willen vastpakken, maar…hij wist dat hij dat niet kon. Even keek hij naar zijn auto, waar nog een bluts in te zien was. “Valerie.” Zei hij kortaf. Hij ging opzij.”Kom binnen. “ Zei hij rustig, maar ook een beetje verwart. Toen Valerie naar binnen ging deed hij de deur toe. En stapte naar de living. Hij boot haar zitplaats aan in de zetel, en zelf ging hij ook zitten in een aparte zetel. Hij wist niet hoe hij zich moest gedragen, en wat hij moest zeggen. Maar uiteindelijk bracht hij iets uit. Hij keek naar de grond en sprak.” Wat brengt je hier?” Zei hij rustig, ook een beetje schichtig. Alsof hij schrik had. Een raar gevoel drong zijn lichaam binnen…. Maar hij wachte rustig af.

Ja hoor Reggi deed open. Valerie schrok een beetje toen ze een groot litteken over zijn arm zag lopen naar zijn schouder toe. Ze wou hem omhelzen maar hij liet haar al snel binnen. Ze ging op een stoel zitten en staarde naar het litteken van Reggi. Hoe moeilijk kon dit zijn. Ze waren niet eens uit elkaar. Ze hadden gewoon ruzie. Waarom moest dit dan zo moeilijk konden ze niet doen alsof het nooit gebeurt was?''Wat brengt je hier?'' Zei Reggi rustig. Ze kon zelf niet meer rustig blijven en tranen rolde over haar wangen. ''Waar zat je?'' Vroeg ze tussendoor.''Wat heb je allemaal uitgespookt?'' En ze keek weer naar zijn arm. Nu moest het gewoon. Ze moest hem nu gewoon omhelzen. Ze stond op. Reggi deed het zelfde. Ze drukte zich tegen hem aan en legde haar hoofd tegen zijn schouder. ''Ik heb je zo gemist. Dit had nooit mogen gebeuren.'' Fluisterde ze en liet hem weer los. Ze keek hem recht aan. Hij was nog steeds de zelfde Reggi. Om het zeker te weten plaatste ze haar hand tegen zijn wang. Ja het was hem echt. Ze ging weer zitten, en keek Reggi aan. Hoe kon dit nou gebeuren. Ze moesten gewoon weer bij elkaar komen, anders hadden ze elkaar niet meer gezien. Ze zijn gewoon voor elkaar gemaakt.

Reggi zuchte. Ze zou haar gewoon de waarheid moeten vertellen. Hij kon zijn eigen bijna niet beheersen niet te wenen, maar hij deed het niet. Dat kon hij niet. Hij kon niet wenen, niet nu.“In het ziekenhuis.” Zei hij weer rustig. Niks van woede was er te horen. Waarom zou hij moeten kwaad zijn? Hij had die b*tch nooit mogen kussen. Net zoals Valerie omhelsde hij haar. “Ik jou ook.” Zei hij zacht. Ook hij ging weer zitten. “Valerie, Het…Het was nooit de bedoeling geweest zo lang van je weg te blijven. Ik ben het afgetrapt, ja, maar ik wou nooit zolang van je wegblijven...Ik…Ik wou terug naar huis rijden, om het bij te leggen. Omdat ik wist dat ik verkeert bezig was, omdat ik wist dat ik je anders kwijt zou zijn. Maar…Ik moest uitwijken voor een auto. En ben tegen een boom gereden. Ik heb 6 maanden in het ziekenhuis gelegen. Toen ik uit het ziekenhuis kwam. Durfde ik niet naar huis komen. Ik dacht dat je me niet meer wou zien, en dacht dat je al een andere gast zou hebben... Ik wou je niet kwetsen…Lensia kuste mij…Ik..Ik had … Kijk…” Hij wist niet wat eerst te zeggen. En hij kon zijn eigen ook niet meer beheersen en tranen vloeide uit zijn ogen.” Ik…Hou nog altijd van je. Alstublieft vergeef mij.” Nog steeds vloeide er tranen uit zijn ogen. “Ik kan niet zonder je. “ Zei hij, en hij meende het. Hij probeerde weer rustig te worden. Dit was niet van zijn gewoonte. Normaal zou hij niet wenen. Maar hij miste haar echt, hij wou gewoon niet zonder dat meisje waarvan hij hielt, en dat meisje zou altijd Valerie zijn. Hij keek in haar ogen, als teken dat hij dit alles meende.

Valerie wist niet zo goed wat ze moest met de huilende Reggi. Hij had echt spijt en wou echt graag met haar verder. Ze luisterde aandachtig naar zijn verhaal. Wat erg. Ze vond het vreselijk, dat ze niet bij hem aan zijn bed zat toen hij in coma lag. Maar ze kon het natuurlijk niet weten. Ze wouden allebij verder met de relatie. Waarom dan niet? Valerie stond weer op en ging naast hem zitten. Ze omhelsde hem nog een keer en keek daarna hem aan. Ze pakte zijn hand. ''Lieverd, wat gebeurt is is nu klaar. We beginnen waar we gebleven waren voor de ruzie. Ik vertouw je en ik weet dat je niet die vrouw zelf zoende. Het had nooit mogen gebeuren, maar we zitten nu weer hier bij elkaar. En dat is toch goed?'' Valerie was al klaar met huilen. Ze voelde zich best wel raar. Maar wel goed dat ze Reggi weer had. Ze stond op en gaf hem een kus op zijn hoofd. Ze liep naar een van de dozen toe die op de grond stond. ''Nou kom op, ik help je uitpakken zei ze met een glimlach.'' Ze deed de doos open en zag de riem van Darco. Ze pakte hem en liet het aan Reggi zien. ''Waar is Darco?'' Vroeg ze bezorgd.Ze keek verder in de doos en samen met Reggi zette ze alles op hun nieuwe plek. Ze waren wel een tijd bezig maar tegen de avond waren ze al weer thuis. Ze keek op haar horloge. Junior zat nog alleen thuis. ''Ik moet naar huis, Junior zit nog op me te wachten!'' Zei ze en ze wachte nog even op antwoord. Ze woonde jammer genoeg niet zo dicht bij elkaar. Dat was wel jammer. Ze kon nu geen afscheid nemen van Reggi. Straks zou ze hem weer een half jaar niet zien of zelfs wel langer. Maar het moest. Ze zou hem snel weer zien. Mischien vanavond nog wel even??

Reggi luisterde naar de woorden van Valerie. Zijn tranen stopte, en die van haar ook. Hij was zo gelukkig dat alles weer zou worden als vroeger, dat ze elkaar terug konden vertrouwen. Ze stond op en ook hij stond op. Een glimlach kwam op zijn gezicht toen ze zei dat ze ging helpen met uitpakken. “Je bent een schat” Zei hij. Hij wist dat ze niet meteen bij elkaar konden gaan wonen, ookal was alles goed, je kon beter niks overhaasten. Ookal woonde ze vroeger wél bij elkaar. Hij zou later terug in de ranch gaan slapen, maar dat was voor later. Toen Valerie de lijband van Darco naar boven hielt, ging de glimlach van Reggi zijn gezicht af. “Darco is overleden bij de botsing. Ik wou morgen een andere hond gaan halen. Niet om darco’s plaats in te nemen, want zou die hond niet kunnen, maar gewoon omdat ik het niet gewent ben, zonder een hond te leven. Ik zal zeggen: Wil je morgen meegaan? De Ranch is morgen toch gesloten, en Ketlec, kan op zijn gemak de Ranch aan.” Zei hij met een klein glimlachje op zijn gezicht. Darco was zijn allereerste hond, die echt van hem was. Dus hij zou Darco nooit kunnen vergeten.
Toen ze gedaan hadden moest Valerie al naar huis. Reggi knikte, en omhelsde haar. Hij durfde niet te vragen dat hij mee kon komen. Maar hij kon haar nu niet laten gaan. Hmm. Hij wist nog wel iets. “Zorg dat je deze avond om 21 uur klaar staat. Ik weet wat we nog kunnen doen, en je hondje mag mee. Alleen als je het wilt hea?” Hij wachte af op een Antwoord. En liet haar dan gaan. Net toen ze haar Auto wou instappen zei Reggi. “En Valerie. Ik hou echt van je hea.” Zei hij met een glimlach. En wachte af tot ze weg was.
Wat later.
Reggi keek op zijn klok en schoot uit zijn zetel. De serie NCIS was toch net gedaan, hij had het opgenomen. Het was 8 uur en binnen een 30 tal minuten moest hij weg. Waar ze naartoe gingen was niet ergens in een restaurant, maar het was wel mooi om er naartoe te gaan. En zeker als er sneeuw lag. Reggi stormde de trappen op, waste zich onder zijn oksels, zijn voeten, zijn hals en handen. Deed een jeans broek , een t-shirt en een hemt en een jas aan van van Jack and Jones.Deed zijn beste parfum aan en deed een beetje gel in zijn haren waarna hij een pet op zijn hoofd zette en zijn kap erboven aan deed . Hij stormde de trap af, met zijn sokken nog in zijn handen. Hij nam zijn goeie schoenen en deed zijn sokken en schoenen al aan. Nam zijn sleutel, deed al de lichten uit, en sloot alles af. Daarna liep hij naar de garage waar hij zijn 02 Nissan Z350 uithaalde. Hij stapte in zijn auto, en scheurde weg naar Valerie. Het liedje van not afraid van eminem, stond op. Wat hij ook luider zette. Hij hield deze keer zijn gedachten er dan ook maar bij. En deed vooral geen stommiteiten. Na precies een half uurtje rijden was hij bij Valerie. Hij stapte uit, liet zijn moter wel nog aanstaan en stapte naar de voordeur en belde aan. Waar hij bleef wachten. Tot de deur open werd gedaan.

pull:

Spoiler:

T-shirt:

Spoiler:

Broek:

Spoiler:

Valerie reed snel naar huis en ga Junior zijn eten. Hij was allang blij dat hij weer uit zijn bench mocht. Hij viel zijn eten aan en niet veel later was het al op. Valerie snelde naar boven en nam een warme douche. Reggi zei dat ze zich nog warm aan moest kleden, dus toen ze klaar was kleedde ze zich warm aan. Een lekkere trui en een warme spijkerbroek. Toen ze haar haar klaar had liep ze weer naar beneden en at zelf ook nog wat. Nu was het nog wachten op Reggi. Hij zou zo wel komen. Junior was al lekker bij haar op schoot gekropen. Dat was het voordeel Junior had korte haartjes dus je zat er niet onder van. Dat vond ze altijd zo vervelend. Niet veel later kwam Reggi al aan. Hij belde aan. Valerie liep naar de deur en deed die open. Ze trok onder tussen haar jas aan en riep Junior bij zich, die vrolijk Reggi begroette. Ze deed zijn tuigje om met zijn riem er aan. Ze omhelsde Reggi en gaf hem een kus. Ze deed Junior op de achterbank en stapte zelf voor in. Naast Reggi, die auto reed. Valerie haalde haar muts uit haar tas en zette die op. Haar blonde krullen kwamen er mooi onder uit. Het was een soort gebreide muts die over haar hoofd heen moest. Ze had er ook witte handschoenen uit gehaald, maar die legde ze nog maar even op haar schoot. Ze keek Reggi aan. Het was gewoon haar vent. Ze grinnikte even en keek weer voor zich uit. Junior lag mooi te slapen op de achterbank. Toen ze aan kwamen bij bestemming was het al donker. Het was een kerst markt. Het zag er heel erg gezellig uit en er waren veel mensen. Je zag dat het heel zacht sneeuwde, maar dat maakte het nog gezelliger. Valerie stapte uit en liet Junior ook uit de auto. Ze liep naar de andere kant van de auto en sloeg haar andere arm om de middel van Reggi. Samen liepen ze een stukje. ''Mischien zijn er hier ook al wel honden te koop?''
Vroeg ze vrolijk. Dan had Junior er ook een leuk vriendje bij. En ja hoor, er was een kraampje waar wat dieren zaten met kerstmutsjes op. Het zag er echt heel schattig uit. Mischien zat hier een leuke tussen voor Reggi?

“Hey makker. “ Zei Reggi toen de hond hem kwam begroeten. Hij ging op zijn hurken zitten en aaide het dier over zijn hoofd. Toen Valerie aan de deur kwam stond hij weer op en knuffelde haar terug, en gaf een kus op haar mond, en een glimlach stond op zijn gezicht, hij was echt gelukkig, zij was gewoon de vrouw van zijn leven, hij had zijn ware nu wel gevonden. Nooit had hij zoveel van een vrouw gehouden. Reggi deed de deur voor Valerie open en liet haar en haar hond instappen. Reggi had vanachter een dekentje gelegd waar Darco altijd op had geslapen. En ja hoor, Junior snuffelde en ging lekker maffen op het dekentje. Het maakte Reggi niet zoveel uit dat er een hond in zijn wagen zat, ookal had die veel gekost. Die hond hoorde nu 1 maal bij het gezin. En hij wou niet dat een dier werd ‘verwaarloost’. En dat wou Valerie heel waarschijnlijk al helemaal niet. En daar had Reggi respect voor. Toen Valerie ingestapt was, deed hij haar deur toe en stapte hij aan de andere kant in. Het was al lekker warm in de auto, hij had de verwarming volle bak gezet, zodat zijn schatje niet te koud kreeg. Maar nu mocht de verwarming toch wat stiller, anders werd het té warm. Reggi draaide aan de muziek knop, het liedje van ‘That don’t impress me much’ kwam op de radio. Hij legde toen zijn hand op Valerie haar schoot, en hielt die er alleen af als hij moest schakelen. “ Denk je ook zo, wat ze zingt?” Zei hij met een grijns op zijn gezicht.

Bij de kerst markt aangekomen…
Hij stapte uit en deed de deur van Valerie open, en liet zowel de hond als zijn schattie eruit. Valerie nam hem vast aan zijn middel. Hij duwde haar tegen zijn zijde aan en gaf een kus op der wang. Ook legde hij zijn arm om haar middel, en zo stapte ze naar de kerst markt. Ze kwamen een kraampje tegen, met allemaal diertjes, maar ook veel hondjes. Zoals een Husky, chowchow, Saarloos wolfshonden, sint benaarden, akita inu’s, Duitse herders, groenendaelers,australian shepherd,Border collie, Schotse collie’s enzo. Het waren allemaal zo’n schatjes. Maar 1 pupje viel erg hard op. Het leek op een Husky, maar iets was er anders aan. “Meneer die 1ne pup hier. Is dat een kruising tussen een Husky en nog iets?” De vent knikte. “Ja Meneer, maar ik denk dat ik haar moet laten inslapen, het is een mix tussen een husky en een wolf. Schijnbaar wilt niemand haar kopen. Nochtans is het een schatje.” Reggi knikte. “Hoeveel mag ze kosten? En hoeveel maandjes is ze? ” De meneer keek verbaast. “Eumh, Ik vraag er 400 euro voor. Omdat ze knal blauw ogen heeft. En ze is 4 maandjes, misschien jonger. Maar ouder zeker niet. Zal Sevens op haar papieren kijken. ” Reggi knikte en keek naar Valerie. “Schatje, wat is je mening?” Vroeg hij rustig. Hij wou niks kopen, zonder een mening van Valerie. Rustig wachte hij af.

Het hondje. Kliky

Reggi vroeg aan de man over het bruine kleinde hondje wat een beetje op de huski leek. Hij had twee blauwe ogen. Dat was echt mooi. Het hondje was van de tafel af gesprongen en begon vrolijk te ruiken aan Junior. Die mochten zich blijkbaar wel. Reggi vroeg de mening van Valerie. ''Oh ik vind het een schatje, ze vind Junior ook wel leuk.''Zei ze vrolijk. Valerie hurkte en aaide het hondje over zijn bol. Ze zette haar kleine bootjes op de benen van Valerie. '' Hij is echt heel leuk hoor mop.'' Zei ze tegen Reggi. Ze zei nog wat lief kozende woorden tegen de twee kleine hondjes. Reggi vond haar ook heel leuk en samen besloote ze om haar te kopen. Ze kregen er een rood riempje bij. Leuk voor de kerst. Reggi had de nieuwe pup aan de riem en Valerie had Junior. Samen liepen ze en stopte af en toe bij een kraampje die hun aan sprak. ''We moeten nog een leuke naam voor haar bedenken.'' Valerie dacht nog eens goed na. ''Dacoda is een leuke naam.'' Ze dachten verder na over de naam en toen zag ze hem. Justin, hij stond bij een kraampje met een vrouw. Hij zag Valerie gelukkig niet. Ze kroop snel dicht tegen Reggi aan, en keek voor zich. Ze durfde niet om te kijken naar hem. Ze hoopte dat hij haar niet zou zien, want dan zou hij haar volgen. Ze liepen samen nog verder. Halverwege de kerstmakt gingen ze buiten op een terasje zitten. Het was buiten maar er waren van die palen met vuur er in, dat gaf warmte. Er lagen ook dekentjes over de stoelen die je over je heen kon doen. Ze nam de kleine pup op haar schoot. Junior was bij Reggi op schoot geklommen. Ze vond Dacoda echt een geschikte naam voor de kleine.

Even had Reggi de kleine pup niet in het oog, en sprong van tafel af. Geschrokken keek hij naar de pup, die blijkbaar geen kwetsuren had opgelopen door de sprong, gelukkig. Valerie en Junior konden het goed vinden met de pup. Dus dat zou de nieuwe pup worden, ook zei Valerie dat het een schatje was. “Ze is verkocht.” Zei hij met een brede smile op zijn gezicht. Verbaast keek de vent naar Reggi. “Ok, ik zal snel de papieren gaan halen.” Reggi ging op zijn hurken zitten, zowel Junior als de pup kwamen naar hem toe gelopen. Hij aaide beide over hun hoofdjes. Daarna nam hij de pup op, voor ze weg liep. De vent kwam terug gaf een rode leiband en gaf de papieren. Reggi deed het boekje open en zag dat de pup nog maar 3 maandjes en 2 weken was. De meneer was dus een eerlijke vent. Reggi nam 400 euro boven en gaf de vent zijn geld, daarna stapte hij voort. “Jij bent goed in namen verzinnen.” Zei Reggi droog. Reggi zelf was daar geen held in, namen verzinnen? Een ramp…Daarom nam hij vrij bekende namen. Uiteindelijk bracht Valerie een naam naar buiten. “Ik zei toch dat je goed waart in namen. Dus vanaf nu noemt ze, Dacoda.” Reggi gaf een kus op haar wang. En liep rustig verder. Af en toe eens stoppend bij mooie kraampjes. Opeens zag hij een kraampje, die hem interessant leek. Maar Valerie trok hem dicht tegen haar. Hij keek opzij naar haar, en voelde dat ze schrik had. Hij keek rond zich heen . Maar hielt vooral het kraampje in het oog, waar hij naartoe wou gaan. Daar stond 1ne jonge man(met een vrouw), rond de leeftijd van Reggi,Alleen iets kleiner,maar ook een beetje gespierd. Voor de rest zag hij niemand aan het kraantje staan, tenminste niet op dat moment. Reggi wandelde gewoon door, en hielt Valerie stevig tegen hem, om haar een veiliger gevoel te geven. Hij had een vermoede dat er iets mis was met die vent. Maar hij zou niet weten wat. Ach ja, misschien beelde hij het zich maar in. Hij maakte zich een beetje zorgen. Maar misschien was het niks, misschien wel. Toen ze wat verder waren gingen ze op een terrasje, die goed verwarmt was. Junior lag op Reggi’s schoot te slapen. Rustig aaide hij hem over zijn rug. Dacoda was op Valerie’s schoot gaan liggen, zo had ieder een hond op z’n schoot liggen. Iemand kwam de bestelling ophalen. De man schreef eerst de bestelling van Valerie op, en daarna de bestelling van Reggi. Hij had mazoet gekozen, iets waar hij niet zat van werd, en het was er ook maar 1tje. Hij was –buiten die 1ne nacht- bijna nooit zat, en wist hoe ver hij kon gaan, om nog veilig op de weg te kunnen rijden. Hij wou zijn schatje niet laten verongelukken door zijn stommiteiten. Neen, dat nooit. “Schatje, waarom drukte je me daarnet zo dicht bij je? Zeg niet dat je het kou had, want dat maak je me niet wijs.” Reggi bleef zoals bijna altijd erg rustig, maar hij klonk vooral bezorgt. Hij zou voor Valerie door het vuur gaan, maar dan moest zij aanduiden waar het vuur was. Want anders kon ze niks voor haar doen…

Na de kerstmarkt…
Het begon ijskoud te worden, en zelfs Reggi begon er last van te krijgen. Gelukkig was het morgen niet echt een werk dag, hoe zalig, kon hij uitslapen. Hij vervoerde Valerie naar huis. Hij had de muziek iets harder gezet, zodat (vooral) hij wakker bleef. Normaal had hij dan geen last van slaap, maar toch het zekere voor het onzekere nemen. De hondjes lagen vanachter als 2 lammetjes te slapen. Maar je zou voor minder, in de auto was het warm. Dan kon je makkelijker in slaap vallen. En ookal kon hij goed tegen de slaap, hij had schrik dat als hij naar huis reed, hij in slaap zou vallen…Maar ja, zou hij het erop wagen haar te vragen bij haar te blijven slapen? Neen, veel te riskant. Uiteindelijk waren ze bij Valerie’s thuis. Reggi remde en toen ze stil stonden, strok hij zijn eigen uit en gaapte. Hij keek naar Valerie, die lag te slapen. Hij nam rustig haar sleutels, deed de voordeur open (op een kier) van haarhuis, ondertussen waren Junior en Dacoda hem al gevolgd naar de voordeur, en waren naar binnen gelopen. Reggi ging naar de auto en deed de deur van Valerie open. Hij gaf een zacht kusje op haar wang. “Schatje, we zijn er.” Zei hij rustig. Toen Valerie naar de voordeur stapte, liep Reggi achter haar. Hij moest tenslotte Dacoda meenemen. Hij riep de Dacoda. Maar in plaats van Dacoda kwam Junior naar buiten lopen, op zijn hielen liep de kleine pup. Hij aaide Junior nog eens over zijn hoofdje, en nam Dacoda op. “Tot morgen,junior.” Reggi stapte naar Valerie en gaf een kus op haar mond. “Slaapwel liefje. Droom zacht.” Reggi draaide zijn eigen om en stapte naar zijn auto met Dacoda in zijn armen. ….

Reggi vroeg nog waarom Valerie zo dicht tegen Reggi aan kroop in eens. Ze legde rustig uit dat het die Justin was en dat ze met hem slechte ervaringen had. Ze reden weer naar huis. Gelukkig vond Reggi Dacoda ook een leuke naam. Ze werd erg moe in de auto en viel in slaap. Ze werd weer wakker toen Reggi haar auto deur open deed. Dacoda en Junior rende allebei naar binnen. Reggi riep Dacoda terug, maar inplaats daarvan kwam Junior. Valerie grinnikte. Reggi hoefde van haar niet perse weg. Hij liep met Dacoda in zijn armen naar de auto. '' Reggi wacht, je kan ook hier blijven slapen als je wilt?'' Reggi kwam gelukkig weer terug naar binnen. Toen Dacoda en Junior samen helemaal opgevouwen in Junior's mandje lagen aaide Valerie ze even en draaide weer terug naar Reggi. Ze liep naar hem toe en zoende hem. Ze deed de lichten van de kamer uit, en liep samen met Reggi naar boven. Toen ze allebei in bed lagen kuste ze nog.
Volgende dag.
Valerie was al eerder wakker als Reggi. Hij was nog lekker in dromeland. Ze gaf hem een kus op zijn hoofd en liep de trap af. Ze dekte de tafel en bakte eitjes. Toen dat klaar was gaf ze de twee kleinen hondjes te eten en liep weer naar boven. Ze had haar slaap shirt nog aan, en had geen zit om die uit te doen. Valerie ging op de bed rand zitten en maakte Reggi zachtjes wakker.

Vorige dag:

Toen Reggi rustig naar de auto stapte, ving ze de woorden van Valerie op. Hij kon een glimlach echt niet achterwegen houden. Hij draaide zich naar Valerie toe. “Zo Dacoda, zouden we het doen?” Hij ging op zijn hurken zitten en liet Dacoda los. Dacoda liep naar Valerie en zette haar 2 pootjes op Valerie haar been en liep daarna naar Junior. Reggi stapte naar Valerie en gaf haar een kus op haar mond. “I’m always yours” Zei hij stilletjes, achter de kus. Daarna stapte hij naar binnen. Reggi keek naar Valerie. En om te spelen zei hij.“Je hebt wel een mooi achterwerk, moet ik zeggen.” Hij keek haar uitdagend aan, en grijnsde toen onschuldig. Valerie kuste hem, en hij nam haar vast onder haar schouderbladen en onder haar knieën en nam haar op, alsof ze niks woog. Natuurlijk woog Valerie ook niet veel, en stapte met haar in zijn armen naar boven. De lichten waren uit, maar toch kon hij nog iets zien. Hij smeet Valerie rustig in bed, en daar kuste ze verder…..

Die nacht…

Reggi lag achter Valerie, en Valerie lag met haar rug naar hem. Hij had haar Hand op haar zijde. Valerie was allang aan het slapen, maar hij niet. Hij kon het niet uit zijn hoofd zetten. Justin. Hij moest het hem betaalt zetten, zo’n lief meisje gebruiken? Dat deed je niet! Reggi vond het echt erg voor Valerie, en hij wist niet hoe hij zich moest voelen. En dan nog, hij had nog steeds spijt voor wat hij , of juist da wijf, had gedaan. En hij wou Valerie echt tot niets verplichten, hoe traag ze ook wou gaan met hun relatie, hij had en bleef respect hebben voor haar. Reggi wist 1 ding zeker, als hij Justin nog eens tegen kwam, zou die gast gewenst hebben dat hij nooit had bestaan, of tenminste dat hij dat nooit had gedaan van wat hij bij Valerie had gedaan. Met een klein beetje woede –door Justin- viel hij in slaap.

De volgende morgent.

Hij had gevoelt dat Valerie een kus had gegeven op zijn voorhoofd, maar toch kon hij niet wakker worden. Hij had het dus in zijn droom gevoelt. Toen een beetje daarna, toen Valerie hem wakker kwam maken, werd hij wel wakker. “Goede mogend, schat.” Zei hij op een –nog- luie toon. Waarna hij recht ging zitten, met knipperende- kleine- oogjes. Hij zat in zijn blote bovenlijf, en eigenlijk was het best wel koud, nu. Hij snoof eens, en rook eitjes. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. “Weet je… Ik voel me best wel een profiteur nu. Maar wat heb ik je kookkunsten toch gemist. “Dat meende hij ook wel. Valerie kon lekker koken, beter dan Reggi, veel beter. Reggi stond op, en had zijn boxer nog aan. Direct greep hij zijn kleren en deed die aan. Hij zou zich strak wel douchen, nu eerst eten.

Aan Tafel.

Reggi had de koffie snel klaar gemaakt voor hij aan tafel ging. Valerie was al aan tafel gaan zitten. Hij zou toch nog even moeten wachten, want zo snel was de koffie nog niet klaar. Hij ging achter Valerie door. Stopte achter haar. Boog zijn eigen naar voren en gaf weer een kusje op haar wang. Daarna ging hij terug, tegenover haar zitten. Hij begon te eten. En het smaakte hem. Toen de waterkoker afsprong, stont hij op, en goot hij de koffie in. “Jij ook koffie? “ Hij nam de Koffie dan maar mee. Hij zou Sevens even gaan wandelen met de honden, misschien wou Valerie wel mee? En eigenlijk hoopte hij stiekem dat hij die Justin tegen kwam, zodat hij eens duidelijk kon maken dat wat hij had gedaan verkeert was. Maar hij zei er nu niks over tegen Valerie. Gewoon omdat hij wist dat het haar kwetste, als hij der over begon. Hij ging weer aan tafel zitten, en begon verder te eten.

Na het eten:

Hij ruimde de tafel af, en zette het in de vaatwasser. Wat was dat toch handig. “Schatje, eumh, gaan we Sevens even met de hondjes wandelen?”Even keek hij naar de hondjes in het mandje, Junior werd wakker, en Dacoda volgde. Toen pas hadden ze gemerkt dat Reggi wakker was. Ze kwamen naar hem toegelopen en sprongen op hem. Reggi hurkte zich neer en aaide hen over hun hoofd. Daarna stond hij weer op en stapte naar Valerie. Legde zijn handen op haar middel en gaf een kus. “Wat denk je?” Hij wachte op antwoord, terwijl hij haar nog zo vast hielt.

Reggi maakte wat koffie.''Jij ook koffie?'' Vroeg hij. Valerie pruilde met haar lippen en schudde haar hoofd. Ze hield niet zo van koffie. Ze had dan nog liever thee. Ze maakte voor zich zelf een glas met melk klaar en ging daarna aan tafel zitten. Reggi ging achter haar staan en gaf haar een kus op haar wang. Ze glimlachte. Toen de koffie klaar was kwam Reggi ook aan tafel zitten. Ze aten wat. De honden werden wakker en rende meteen naar Reggi toe. Hij was wel de favoriet. Dacht Valerie. Het maakte haar niet uit, ze kon er wel om lachen. Daarna kwamen de honden ook even snuffelen bij Valerie. Ze stuurde ze weg want ze mochten niet bij de tafel komen als er mensen aan het eten waren. Ze liepen weer terug naar het mandje en gingen daar in zitten wachten op hun eten. Toen Valerie klaar was stond ze op en vulde twee bakjes met eten. De hondjes genoten er van. “Schatje, eumh, gaan we Sevens even met de hondjes wandelen?'' Valerie knikte. ''Ja is goed.'' Zei ze en Reggi ruimde de tafel af. Dat had niet gehoefen. Dat kon ze straks ook wel doen. Maar ja. Valerie liep naar boven en kleede zich aan. Ze deed haar haar in een hoge paarden staart. Toen alles klaar was liep ze weer naar beneden en lijnde de honden aan. Ze wachte nog heel even tot Reggi ook helemaal klaar was en daarna gingen ze de deur uit. Ze liepen richting het park via een leuk weggetje. Daar aan gekomen kwam haar ergste nachtmerrie uit. Justin zat daar op een bankje met een vriendin ofzo. Ze probeerde niet te kijken, maar het lukte niet. Ook voor haar was het te laat, want hij had haar ook gezien. Ze probeerde nog door te lopen maar Justin kwam al op der afgelopen. Ze ging naast Reggi staan.

In 1 hand hielt Reggi Dacoda’s lits vast, zijn andere hand zat in zijn zak. Omdat het koud was. Toen ze in het park kwamen, lette Reggi even niet op. Het was hem al wel opgevallen dat Valerie dichter bij hem kwam staan. Hij had niet meteen de klik gemaakt dat er ‘gevaar’ dreigde. Tot hij een jonge zag afkomen. Ongeveer even oud als Reggi, een paar centimeters kleiner, en ook niet zo breed als Reggi. Hij ging naar Valerie, en automatisch drong Jaloezie naar boven. “Valerie, wat lang geleden.” Zei de jongen tegen haar. Hij wou Valerie een knuffel geven. Maar dat spelletje zal niet doorgaan. Ook had die gast een valse grijns op zijn gezicht. Dan wist Reggi pas dat het Justin was. Reggi ging er tussen staan. “Dat zal ik laten, maat. “ Nu was zijn stem niet meer zo vriendelijk. “Wat is jou probleem? Valerie is een vriendin van mij.” Reggi kon zijn eigen bijna niet meer in de hand houden. Hij deed een stap naar voren. En hij zag die Justin zijn vriendin al af komen. “Je hebt exact 3 seconden de tijd om het af te bollen, gastje, je speelt met de verkeerde.” Reggi keek dreigend naar Justin. Maar Justin deed ook een stap naar voren, Mooi hij had lef. “Luister jij eens goed. Ik mag staan en praten waar ik wil, met wie ik wil…” Reggi kon zijn eigen niet meer beheersen en nam het ventje vast aan zijn kraag. “Moet jij eens goed luisteren. Ik ben Valerie’s lief.En ik bescherm haar tot de dood. En wat jij hebt gedaan ,...Daar zijn gewoon geen woorden voor. En als het aan mij lag, zou je niet meer ademen. Lag je nu al lang onder de grond. “ Reggi liet hem los. Maar hij wist dat dit nog niet afgelopen was. “Je bent een snotaap. Niks mee. En geloof me je zult er spijt van krijgen.” Zijn stem klonk grommend. Dit kon nog eens beëindigen op een gevecht.

-Speel jij vanaf nu Justin verder?,”

Justin kwam op Valerie af. Hij wou haar een knuffel geven. Reggi kwam er meteen voor staan. Dat had niet gehoeven, Valerie kon hem heus zelf ook wel een dreun geven. Ze waren even aan het bek vechten. ''Moet jij eens goed luisteren. Ik ben Valerie’s lief.En ik bescherm haar tot de dood. En wat jij hebt gedaan ,...Daar zijn gewoon geen woorden voor. En als het aan mij lag, zou je niet meer ademen. Lag je nu al lang onder de grond.'' Valerie keek naar Reggi. Ze wist wel dat hij zo kon doen, maar dat had ze eigenlijk liever niet. Reggi liet de kraag van Justin weer los. Hij deed zijn handen een beetje omhoog. ''Oooh, gaan we aan me zitten?'' Zei Justin brutaal. Valerie wierp een boze blik op hem. Hij liep weer naar haar toe en ging met zijn hand in haar haar. Valerie's gezicht betrok. Ze tufte in zijn gezicht. Hij liet haar los en haalde het kwijl van zijn gezicht, en ook hij keek nu boos. ''K*t wijf hoe durf je?'' Valerie keek hem zo arrogant mogelijk aan. Ze wou niet dat ze gingen vechten. Dat was hij niet waard. Maar Reggi dacht daar anders over. Dit mocht niet gebeuren. Valerie greep Reggi arm die naar het gezicht van Justin vloog. Valerie nam dit keer zelf de leiding. ''Ik zal je nu voor deze ene keer een blauw oog besparen, maar als jij nu direct niet weg gaat uit Horse Home dan zal ik er voor zorgen dat het niet bij een blauw oog blijft.'' Zei Valerie op haar vals mogelijk. Justin deed een paar stappen achter uit en verdween met de dame in zijn auto en reed weg. Valerie zuchte. En liet haar hoofd even hangen. Daarna keek ze naar Reggi. Konden ze dan eens nooit echt geluk hebben. Ze liepen verder en verder en kwamen uit bij de markt. Toen ze daar een rondje over gedaan hadden kwamen ze uit bij de paarden markt. Valerie mocht daar eigenlijk niet meer over, want ze zag altijd wel leuke paardjes die ze mee naar huis wou nemen. Dit keer stonden er niet zo veel paardjes. Toen ze langs de shetlanders waren gelopen kwamen ze uit bij de wat grotere paarden. Reggi stond bij een leuke fallabella te kijken. Het kleine paardje sloofde zich behoorlijk uit. Valerie's oog was gevallen op een zwart bonte pinto. Hij was verwaarloosd, en zat helemaal onder de modder. Valerie keek verder dan het modder, en daar onder zat een mooi lief paard verborgen. Toen de voormalige eigenaar in de buurt kwam staan, deed het paard een paar stappen achter uit. Valerie liep naar het paard toe. Ze aaide hem een haalde wat opgedroogd prut van zijn hoofd af. Het was best wel een groot paard. De man kwam er bij staan. Valerie keek hem aan.''Hoe heet ze?'' Vroeg ze aan de man. ''Ze heet Imani en ze ik vraag er 50 voor, ze is niet veel waard meer zie je? Ik kan niks meer met dat beest, als niemand haar koopt moet ze naar de slacht.'' De man sprak hard. Valerie riep Reggi. Ze wou de mening van hem weten.

“Ooh gaan we aan me zitten?” Reggi keek hem dreigend aan. En zag dat hij iets van zin was. Reggi werd aan de kant geduwd,, maar niet dat hij bijna viel. Hij zag dat hij aan Valerie kwam,hij wou net ingrijpen. Maar hij zag hoe Valerie in zijn gezicht tufte. Het meisje bij Justin was verdwenen. Waarschijnlijk wist ze nu pas hoe die Justin in elkaar zat. Hij hoorde de woorden van Justin. Zo was het dan wel genoeg ! Reggi spande zijn spieren aan, van woed. En wou met zijn vuist tegen het gezicht van Justin peren. Net toen hij dat wou doen, en zijn vuist bijna het gezicht van justin bereikte. Voelde hij een hand om zijn arm. Valerie hielt hem tegen. Hij luisterde naar de woorden van Valerie. ''Ik zal je nu voor deze ene keer een blauw oog besparen, maar als jij nu direct niet weg gaat uit Horse Home dan zal ik er voor zorgen dat het niet bij een blauw oog blijft.'' Haar stem klonk vals, zo had hij haar nog nooit horen praten. Dit was echt op een valse toon, maar toch leek haar stem nog rustig. (?) Justin keek nog dreigend naar Reggi en verdween. Reggi kon zijn eigen pas ontspannen als hij uit het zicht verdwenen was. Hij wist dat Justin niet uit Horse Home ging verdwijnen, want hij voelde gewoon dat dit nog niet het einde was. Maar hij kon beter nog wachten. Justin had een waarschuwing gekregen, en die zou hij niet weer krijgen. Want de volgende keer zou Reggi hem de les spellen. Reggi was op dat gebied een agressieveling. Hij kon er niet tegen dat Iemand aan Valerie zat, of gezeten heeft. Hij zag Valerie, hij kon bijna raden wat ze dacht. “Het spijt me. Maar ik kon me niet beheersen. Zo ben ik. Jij bent alles voor mij.” Zei hij. Hij gaf Valerie een knuffel, maar gaf deze keer geen kus, ofz. Dit was ook niet het moment. Toen ze aan de paardenmarkt aankwamen, keek Reggi naar een fallabella, die zo fier als hij was, rond galoppeerde, bokte, enz. Hij vond het wel grappig. Hij vond het een schitterende Falabella maar, hij moest er geen hebben. De baas van het dier kwam af. “Hebt u interesse? “ Reggi schudde zijn hoofd. “Neen, sorry. Ben alleen maar eens aan het rondkijken.” Opeens hoorde hij Valerie’s stem. Hij draaide zijn eigen om en stapte naar haar. Toen zag hij een bonte Pinto, Als hij wat beter verzorgt zou worden, was het een prachtig beestje. Hij was overheerst zwart, met in zijn nek mooie aftekeningen, ook op zijn rug had hij mooie aftekeningen, maar dat zag je bijna niet, omdat hij onder de modder zat. Hij keek naar de manen, die gewoon serieus geklit waren. En toen keek hij naar de hoeven, die ook heel lang stonden. Hij wist al wat Valerie wou. Ze wou hem vast kopen. Maar Reggi wou het dier niet als hij bv. 600 euro koste. Het zou een mooi dier zijn, maar er waren veel kosten aan. “Hoeveel kost hij?” De man vertelde de prijs. Het was maar 50 euro. Dat was geen geld, dat zou hij nog willen betalen. Maar hij wist dat hij en/of Valerie er echt dagen moesten aanzitten om al dat vuil uit zijn vacht, manen en staart te krijgen. En die manen en staart was volledig bijeen geklit, dus dat moest dan ook nog eens ontknoopt worden. Die hoeven moesten bekapt en beslagen worden, en waarschijnlijk was er nog meer aan de hand met dat paard. Reggi nam zijn Portefeuille uit zijn zak en keek in zijn portefeuille, ja hij had nog net 50 euro bij. Reggi keek naar Valerie. “Voor mij apart wil ik hem wel kopen. Maar we gaan er echt lang aanzitten om die manen en die staart te ontwarren. “ Reggi ging even de kraal binnen en aaide het dier. Hij deed even de mond van het paard open en zag aan het gebit dat het dier ongeveer 6-7 jaar was. Hij keek naar Valerie. En glimlachte. “We zullen hem straks maar komen halen zeker.” Reggi betaalde de man, en besprak het uur voor hem te komen halen. Hij had het paard voor Valerie betaald, misschien kon dat nog haar pâard worden. Eigenlijk Was dat de bedoeling, dat het paard voor haar was. Maar hij zou haar wel helpen het paard erbovenop te krijgen. Hij had moeten weten dat als hij met Valerie naar de markt kwam, dat er sowieso een paard mee naar huis ging. Ze gingen stilletjes aan naar huis.