Welcome...

Chantal keek naar Darren terwijl hij met verraste ogen voorzichtig het pakje aanpakte. Als een kleinkind vroeg hij of hij mocht scheuren. ”Als je voorzichtig bent kan het.” Gelijk scheurde hij het met redelijk wat beleid open. Toen hij de foto’s zag viel zijn mond open. Blijkbaar had ze het juiste cadeau voor hem gekocht. Helemaal toen ze zijn opmerking hoorde. Met een glimlach op der gezicht keek ze. De iet wat lange zoen van Darren vond ze helemaal niet erg. ”Alsjeblieft. Ben blij dat je ze mooi vind. Ergens vond ik het verschrikkelijk om op de foto te gaan.” Toen hij net gestopt was met zoenen stond hij op. Chantal keek gelijk niet meer vrolijk. Waarom ging hij nou weg wat was dat nou. Verbaast keek ze toen hij naar de kerstboom liep. Waarom liep hij daar heen. Al snel kwam ze er achter dat hij een cadeautje voor haar had. Ze had het alleen niet verwacht. Voorzichtig pakte ze het van Darren aan en maakte ze het open. Net als bij Darren viel bij Chantal haar mond open. ”WoOW…” Het was een prachtige tekening van Indy. ”Dit ehum had ik niet verwacht.” Ze keek nog steeds vol verwondering naar de ingelijste tekening in haar handen. Toen ze van haar verbaastheid was bij gekomen gaf ze hem een zoen. ”Dank je vind hem prachtig.” Omdat het bijna etenstijd was stond ze op. Gelijk keek ze naar Darren. ”Je hoeft niets te doen. Ik ga alleen koken.” Nu ze de kieteldood had gehad van hem keek ze wel uit wat ze deed. Ze wilde niet weer de kieteldood hebben. Ook wist ze donders goed dat elke keer dat ze in de stallen aan het mesten was of misschien zelfs wel reed dat ze de kieteldood ging krijgen. Rustig liep ze naar de keuken waar ze sla, ui en paprika sneed. Ondertussen bakte ze gehakt rul en een kipfiletblokjes. Toen het vlees gaar was deed ze de zakjes met kruiden erbij en water. Ze mengde het goed en deed daarna wraps in de magnetron opwarmen. Het vlees stond te borrelen en de wraps warmde op nu was het tijd om de tafel te dekken. Eigenlijk was het zo gebeurt. Voor na het eten maakte ze alvast de flesjes voor Melody en Nathan klaar. Voor Melody zetten ze ook een groente hapje klaar dat kon straks in de magnetron. Toen het vlees en alles klaar was zetten ze het allemaal op tafel. Ze liep naar de woonkamer en blies daar in Darrens oor. ”We kunnen eten.” Chantal liep weer naar de keuken en ging op haar plekje zitten. ”Wat doen we morgen? We zijn bij je vader uitgenodigd. Maar weet niet of ik zin heb om in een jurk en op hakken te lopen.”Chantal belegde haar wrap en luisterde naar Darren. Jammer genoeg waren het niet echt woorden die ze hoopte. Ze konden er niet onderuit. Het werd hijzelf in pak en zij in een jurk met hakken er onder. Zijn vader had een oppas voor de kinderen geregeld zodat hun niet mee hoefde. Ergens zat het Chantal niet lekker een vreemde in hun huis. Maar ja voor de kinderen was het beter als ze thuis bleven. Na het eten ruimde Chantal de tafel af en zetten de flesjes voor de kinderen in de magnetron. Daarna was het eten van Melody aan de beurt. ”Geeft jij je dochtertje te eten?” Eigenlijk hoefde ze dat niet eens te vragen natuurlijk wilde hij Melody eten geven. Chantal liep met het flesje van Nathan naar boven. Rustig maakte ze hem wakker en nam hem mee naar beneden. Ze ging op de bank zitten in de kleermakerszit en legde Nathan goed in der arm. Toen ze hem de fles gaf begon hij gulzig te drinken. Om te verkomen dat hij zich verslikte of wat dan ook haalde ze de speen weer even uit zijn mond. Daarna gaf ze hem weer de fles. Al snel was het flesje leeg. Chantal legde een doekje over haar schouder en legde Nathan er op. Voorzichtig klopte ze op zijn ruggetje zodat hij een boertje gaf. Het duurde even voor dat het boertje kwam maar gelukkig kwam die wel. Omdat Chantal nog lekker zat bleef ze in het hoekje van de bank zitten met Nathan op haar schoot. Ondertussen had Melody haar eten op net zoals haar drinken. Omdat het voor de kinderen al redelijk laat was moesten ze toch naar bed. Chantal stond op en liep met Nathan naar boven. In de badkamer zetten ze met één hand het badje voor Nathan klaar en liet hem vol lopen met water. Ondertussen kleden ze hem uit op de commode in zijn kamertje en wikkelde hem in een doek. In de badkamer deed ze de doek van Nathan af en legde hem in het water. Natuurlijk ondersteunde ze hem met één hand en met de andere hand schepte ze water over hem heen. Van het plankje pakte ze het flesje met zwitsal babydouche spul en wreef hem er mee in. Het volgende was om Nathan af te spoelen. Hij was weer helemaal schoon dus wikkelde ze hem in een doek waar een mutsje in zat en nam hem mee naar zijn kamertje. Ze ging in de schommelstoel zitten en wreef hem rustig droog. Als snel was hij droog en stond Chantal op. Ze liep naar de commode waar ze hem aankleden. Natuurlijk ook een luier en alles. Toen hij klaar was legde ze hem in zijn bedje en dekte hem toe. Ze gaf hem een kusje op zijn hoofdje en ging de kamer uit. Op de gang zag ze dat Darren met Melody in de badkamer bezig was. Heel even bleef ze kijken hoe Darren Melody in bad deed. Chantal liep verder naar beneden. Omdat ze eigenlijk vanavond niet meer naar de stallen wilde maar gewoon een film kijken met Darren ging ze nu maar de paarden voeren. Hij was nu toch met Melody bezig in de badkamer en kon dus niet door hebben dan ze in de stallen was. Snel pakte ze het voer voor iedereen en gaf het aan ze. Daarna af ze iedereen hooi en klopte haar kleren af. Ze sloot ook de stallen af en ging snel weer naar binnen voordat Darren er achter was. Ze liep via de tussendeur naar binnen. Ineens hoorde ze een stem vanaf de trap. Chantal schrok zich rot. Ze keek naar de trap en zag Darren daar zitten. Heel even wist ze niet wat ze moest goed. Toen hij op stond liep Chantal automatisch iets achteruit. Ze kon alleen niet erg ver want ze stond al snel met haar rug tegen de muur. "Waag het niet om me weer te kietelen. Ik heb ze alleen gevoerd zodat we op de bank kunnen zitten en niet meer naar de stallen hoeven." Hij had der al klem gezet in een hoek en ze keek hem aan. Snel begon ze hem te zoenen in de hoop dat hij niets zou gaan doen. Ineens voelde ze zijn handen om der middel. Ze schrok zich rot omdat ze verwachten dat hij ging kietelen. Gelukkig deed hij der alleen maar knuffelen. "Wil je dat niet meer doen. Ik schrok me rot." Snel gaf ze hem een kus op zijn wang. "Als we nu eens in bad gaan en daarna op bed een film kijken? Paarden zijn gevoerd en stal is afgesloten." Voor ze het wist werd ze mee naar boven getrokken. "Wacht, Dack, Indy en de pups moeten nog eten." Chantal trok haar arm uit Darrens hand en ging naar beneden. Ze gaf de honden hun eten en vulde de waterbak. Toen de honden uit de woonkamer waren deed Chantal de woonkamerdeur dicht. Snel ging ze weer naar boven en kleden zich in de badkamer uit. Het bad was al gevuld met water en Darren zat er al in. Chantal stapte er bij in en ging tegen Darren aan zitten. "Zal straks maar eens me jurk uit de hoes halen." terwijl ze het zei slaakte ze een zucht. Bah ze had helemaal geen zin om morgen in een jurk te lopen maar ze had geen keuze. Beide hadden ze al snel genoeg van het bad en gingen er uit om vervolgens boven op bed een film te kijken. Toen Darren en Chantal in bed lagen ging Chantal tegen Darren aan liggen. Ineens kwam ze weer overeind en ging snel naar de kleding kast. Met een zucht deed ze de kast open en pakte de hoes er uit. De hanger hing ze aan de kast deur en maakte ze de hoes open. Uit de hoes haalde en een zwart jurkje met een zilveren rand om het midden heen. Waarom had ze ook ooit dat jurkje gekocht. Nog nooit had ze hem aan gehad maar eens moest toch de eerste keer zijn. Het jammeren was wel dat hij net boven haar knieën kwam. Uit de kast pakte ze ook de schoenen die ze er bij aan zou doen. Toen ze dat had gedaan liep ze weer naar bed en ging bij Darren liggen. Samen gingen ze een film kijken. Ook één keer moest ze uit bed omdat Nathan huilden. Toen ze film af was gelopen ging Chantal beter in de armen van Darren liggen en viel zo in slaap.

De volgende morgen was Chantal redelijk vroeg wakker. Voorzichtig ging ze uit bed om Darren niet wakker te maken. Voordat ze naar zijn vader ging moest Chantal gewoon even sporten even haar hoofd leeg maken. Ze kleden zich in de badkamer om en ging daarna met Indy even een rondje hardlopen in het bos. Natuurlijk ging ze een niet al te groot rondje. Het was namelijk een tijdje geleden dat ze gesport had. Na een half uurtje te hebben hardgelopen kwam ze weer thuis. Daar gaf ze de honden te eten en ging naar de badkamer om even snel te douche voordat ze in de jurk moest. Na een snelle douche, haren geföhnd te hebben en make-up op gebracht te hebben ging ze in haar jogging broek en t-shirtje even naar beneden om voor Nathan zijn flesje te maken en voor Melody een broodje. Voor Darren maakte ze koffie en voor zichzelf thee. Met alles op het dienblad ging ze naar boven naar hun slaapkamer waar ze Darren wakker maakte. ”Goedemorgen. Ben even de kinderen halen.” Ze liep naar beneden en maakte eerst Melody wakker en toen Nathan. Met Nathan op haar arm en Melody die zelf stapje voor stapje de trap op ging, ging Chantal naar boven. Haar kussen schudden ze op en deed er een ander kussen achter zodat ze overeind kon zitten. Nathan legde ze even op bed zodat ze Melody kon optillen om op bed te zetten. Chantal tilde Nathan op en op bed zitten om hem de fles te geven. Melody was ondertussen haar broodje aan het eten. Toen iedereen hun eten of drinken op had was het tijd om de kinderen aan te kleden en hun zelf ook. Darren ging snel de paarden voeren en daarna zich ook aankleden. Ineens ging de deurbel. Waarschijnlijk was daar de oppas. Gelukkig had Chantal haar jurkje al aan. De hakken zouden we aan gaan als ze net weg zouden gaan. Ze liep naar de voordeur en deed open. Er stond een redelijk jong meisje voor haar neus. Nou ja jong zelf was ze ook nog jong. Ze liet haar binnen en vertelde waar alles stond en lag en waar de kamertjes van de kinderen waren. Ondertussen kwam Darren half in het pak naar beneden. Chantal ging hem helpen met de stropdas en de manchetknopen. ”Het is maar voor één dag. Hoop ik.” zei ze lachend. Toen ze beide klaar waren was het toch echt tijd om naar Nick te gaan. Chantal deed met tegenzin haar hakken aan. Het enigste leukste van die hakken was dat ze dan iets groter was. Ze gaf de honden nog even een aai over hun koppies en de kinderen een kus. Samen met Darren liep ze naar de auto waar ze in stapte. In de auto kon je echt merken dat ze er beide geen zin in hadden. Gelukkig gingen ze samen dan hadden ze steun aan elkaar. Eenmaal bij het huis van zijn vader zuchten ze allebei erg diep.


In de spoiler Chantal der jurkje

Spoiler:

Darren keek lachend toe naar Chantal met haar cadeau. De reactie van mensen was het leukste van cadeautjes geven. Vond hij tenminste. Gelukkig vond ze de tekening van Indy mooi, het was nog een hele klus geweest om het te regelen. Al met al was het, het meer dan waard geweest. Voor hij het wist werd hij gezoend, te kort naar zijn idee. Wat Chantal erna deed liet hem gelijk zijn handen omhoog doen om te gaan kietelen. Hij pakte dan wel niet haar middel beet om te gaan kietelen en prikken omdat hij niet zeker wist wat ze ging doen. Toen ze vertelde dat ze ging koken deed hij zijn handen gelijk weer naar beneden toe. Voor de zekerheid keek hij haar na zodat hij zeker wist dat ze keuken in ging voor hij onderuit zakt en de foto’s er nog eens bij pakte. Wat had hij toch geluk met Chantal. Samen hadden ze twee prachtige kinderen, fantastische paarden, een leuk huisje, wat kon hij zich nog meer wensen? Ja, een andere moeder. Maar haar sprak hij gewoon niet meer dus had hij ook geen last meer van haar. In de tijd dat Chantal bezig was in de keuken zapte hij heen en weer tussen een paar kanalen op tv. Op de ene was reclame wanneer er op de andere weer wat stoms bezig was. Zo ging het een tijdje door tot hij opeens iets bij zijn oor voelde. Automatisch hief hij zijn hand op en dekte zijn oor af. Wat een rot gevoel was dat toch. Blijkbaar was het Chantal wie in zijn oor blies om daarna te zeggen dat ze gingen eten. Het woord eten was genoeg om hem overeind te krijgen en zichzelf naar de tafel toe te transporteren. Chantal had wraps klaargemaakt als avondeten, niet verkeerd. Wat ze morgen ging doen? ”Als we bij hem uitgenodigd zijn moeten er maar heen. Jij in een jurk en op hakken, ik in een pak met stropdas. Hij heeft van alles geregeld om ons een keertje bij elkaar te krijgen, we kunnen hem niet bepaald alleen laten met kerst.” Nadat hij uitgepraat was had hij zijn wrap klaar welke hij dan ook gulzig op at. Bah wat was dat toch lekker op z’n tijd. Na het eten wou hij al opstaan om de tafel af te ruimen maar Chantal deed het al. Alles wat Chantal van de tafel af haalde schoof hij in de vaatwasser zodat ze sneller klaar waren. De vraag of hij zijn dochtertje eten wou geven liet hem gelijk reageren met een enthousiaste ja. Melody eten geven was leuk om te doen, daarbij bracht hij dan gelijk meer tijd met haar door. Alsof hij weinig tijd met haar doorbracht. Chantal ging Nathan halen en hij haalde Melody op. Wakker maken hoefde niet, ze was allang wakker en stond zowat in haar bedje omdat ze eruit wou. Haar armpjes gingen dan ook gelijk omhoog toen hij de kamer binnen kwam. ”Jij bent vroeg, ga je mee eten?” In plaats van Melody mee naar beneden te tillen zette hij haar op de grond en wandelde zo samen met haar naar beneden. Op de trap hield hij haar vast zodat ze niet zou vallen maar beneden liet hij haar handje weer los. In de keuken haalde hij het eten van Melody tevoorschijn en wachtte tot zijn kleine meisje naar hem toe gewandeld kwam. Hij tilde haar op en zette haar in haar stoel neer voor hij het slabbetje opdeed en naast haar ging zitten. Elke keer dat Melody een hap nam, of een hap moest nemen zat hij mee te eten met haar. Mond open, mond dicht. Na een tijdje weer open en daarna weer dicht. Zo ging het door tot hij Melody haar flesje gaf. Haar flesje kon ze tegenwoordig zelf doen, daar hoefde hij niet meer bij te helpen. Omdat Chantal allang klaar was met Nathan kon hij Melody meenemen naar de badkamer waar hij haar al lachend en klierend in bad deed. Met wat sop en enige moeite wist hij bellen te blazen met zijn handen. Melody prikte er telkens in omdat het dan zo leuk uit elkaar spatte. Zo bleef hij nog een tijdje spelen tot hij merkte dat het alweer tijd was om Melody uit haar badje te halen en naar haar bedje te brengen. Nog eventjes slapen voor ze morgenochtend bij de oppas mocht gaan vervelen. Met Melody op zijn arm, gewikkeld in een handdoek, liep hij naar haar kamertje toe waar hij haar verder afdroogde en aankleedde. Ondertussen trok hij gekke bekken naar haar of blies een keertje tegen haar buik. Wat was het toch heerlijk om Melody aan het lachen te maken. Pas nadat hij Melody in haar bedje had gelegd, nog eventjes met haar had gespeeld en een kus had gegeven deed hij de gordijnen dicht en ging hij naar beneden toe. Beneden kon hij Chantal niet vinden, in de woonkamer, keuken en gang was ze niet. Was ze dan toch naar de paarden gegaan? Darren ging op de trap zitten en wachtte rustig af tot Chantal terug zou komen. Vroeg of laat kwam ze en dan kon hij haar mooi vragen wat ze had gedaan. Er zomaar tussen uit piepen, tsjonge jonge. Na een paar minuten op de trap gezeten te hebben kwam Chantal binnen. Niet via de stallen of via de keuken maar via de tussendeur. ”Waar ben je geweest?” Vroeg hij vanuit het niets. Met moeite wist hij zijn lach binnen te houden omdat Chantal was geschrokken van hem. Dat was niet de bedoeling geweest maar het was een leuke bijkomt. Rustig stond hij op om vervolgens langzaam naar Chantal te lopen. Omdat zij achteruit liep kon hij haar vast zetten tegen de muur. Alleen de paarden gevoerd zodat ze samen op de bank konden zitten? Waarom geloofde hij dat niet. Desondanks liet hij het er maar bij en wou hij alweer naar achteren stappen toen hij plots gezoend werd. Zijn handen legde hij rond Chantal haar middel, zich er niet van bewust dat hij haar altijd in haar zij prikte. Weer schrok Chantal zich rot. Of hij het niet meer wou doen? Prima. ”Wat jij wilt, dan knuffel ik je wel niet meer.” Sprak hij beledigd. Zijn armen sloeg hij over elkaar heen en hij trok een pruillipje. De kus op zijn wang liet zijn pruillipje niet verdwijnen, enkel het idee van Chantal om in bad te gaan en daarna op bed film te gaan kijken. Zijn hand sloot zich om Chantal haar pols heen, en zo trok hij haar mee de trap op. Voorzichtig, want hij wou Chantal geen pijn doen. Halverwege de trap raakte hij Chantal haar arm kwijt omdat mevrouw zich uit zijn greep los had gemaakt. Beduusd keek hij om naar Chantal. O ja, de honden. Waren ze zomaar de honden vergeten. In een langzamer tempo dan eerst liep hij naar boven toe richting de badkamer. Het bad liet hij vollopen terwijl hij zichzelf uitkleedde. In plaats van alles netjes weg te leggen gooide hij het zo wat neer op de plek waar hij zijn kleren altijd neer legde. Je moest het toch ergens kwijt. Een diepe zucht verliet zijn lichaam toen hij eenmaal in het warme bad zat. Voor een warm bad werd je nooit te oud of te groot. Tegen de tijd dat Chantal in de badkamer stond en zichzelf bijna uit had gekleed had hij alle tegeltjes in de badkamer geteld. Meer had hij niet te doen gehad tijdens het wachten op Chantal. Ja, er waren natuurlijk wel van die dingen wat hij had kunnen doen maar daar moet je ook zin in hebben. En toevallig had hij daar weer eens geen zin in. Op Chantal haar voorstel om haar jurk straks uit de hoes te halen knikte hij enthousiast ja. ”Trek je hem dan ook gelijk aan?” Vroeg hij met een onschuldige grijns op zijn gezicht. Chantal in een jurk, dat maakte je niet zo vaak mee. Eigenlijk moest hij elke keer een foto gaan maken als Chantal weer een jurk aan had. Datum achterop de foto schrijven en dan eens zien hoe vaak ze in een jaar een jurk aan heeft. Waarschijnlijk helemaal niet vaak. Net zo vaak als hij een pak aan zou trekken. Omdat ze beide genoeg kregen van het bad gingen ze eruit. Darren kleedde zich op een langzaam tempo aan. Geen zin in haasten of sneller werken. Eenmaal boven liet hij zich languit op zijn bed vallen, zich er niet van bewust dat hij daarmee Chantal omhoog liet veren. Oeps. Met zijn arm onder zijn hoofd en zijn andere arm om Chantal heen lag hij film te kijken. Heel goed kon hij zijn concentratie er niet bij houden want er gebeurde telkens wel wat. OF hij hoorde buiten iets wat zijn aandacht trok of een cijfertje van zijn wekker veranderde. Uiteindelijk was het ook nog eens zo dat Chantal omhoog kwam en naar de kleding kast snelde. Wat ging zou nou plots doen? Vol verbazing keek hij toe hoe er een kleding hoes uit de kast werd gehaald en er een zwart jurkje met een zilveren rand om het midden heen tevoorschijn werd gehaald. Dat jurkje had hij nog nooit gezien. ”Aandoeen!” Niet dat er naar hem geluisterd zou worden. Morgen zou ze hem toch aanmoeten, vroeg of laat zou hij haar zien in dat jurkje. Liever vroeg dan laat, maar hij moest er maar mee leven. Uit de kast werden ook schoenen gehaald. Gelijk begon hij zich af te vragen waar hij zijn nette schoenen eigenlijk had gelaten. Hij kon het niet maken om op zijn gympen naar zijn vader toe te gaan. Daarbij, hoe zou het eruit zien? Gympen onder een net pak. Morgen ging hij wel opzoek naar zijn schoenen. Al was het met veel tegenzin. Chantal kwam weer bij hem liggen en zo keken ze nog eventjes de film tot ze weer het bed uit moest. Nathan lag te huilen. Het zou ook eens niet. Ongeduldig lag hij te spelen met de afstandsbediening tot Chantal terug was. Pauze, play, pauze, play, pauze, play, pauze. Groter beeld, kleiner beeld, groter beeld, heel groot beeld. Na bijna alle knopjes geprobeerd te hebben kwam Chantal terug naar boven en konden ze de film afkijken. Dit maal met beter geluid, surround, en een groter beeld. Had hij eventjes mooi uitgezocht. Niet dat het enig verschil had. Toen de film eindelijk af was gelopen zette hij alles uit en ging goed liggen waarna hij zijn arm om Chantal heen sloeg om zo in slaap te vallen. Tenminste, het was de bedoeling om in slaap te vallen. Naast hem lag Chantal al snel te slapen, haar ademhaling ging langzamer en ze reageerde niet meer als hij wat zei. Ongezellig. Naast hem veranderde de cijfers van de wekker wat hem behoorlijk irriteerde. Van elf uur gingen ze door naar twaalf, naar één, naar twee en zo verder. Uiteindelijk was hij het zat en kwam hij overeind. Zo voorzichtig mogelijk natuurlijk om Chantal niet wakker te maken. Klaar wakker liep hij naar beneden richting Melody haar kamertje. Eerst bij zijn kleine meid kijken of nog wakker was. Helaas voor hem lag ze als een roosje te slapen. Vanuit Melody haar kamertje verdween hij naar Nathan zijn kamertje. Ook hij lag diep te slapen. Ergens had hij gehoopt dat een van de twee wakker zou zijn zodat hij nog niet terug naar bed hoefde. Op zijn tenen liep hij de trap af richting de woonkamer. Dack merkte hem gelijk op en kwam naar hem toe om een aai te halen. Meer ook niet want meneer liep na de aai ogenblikkelijk terug naar zijn kussen naast Indy. Slaapkop. Darren vervolgde zijn wandeling naar de keuken waar hij een glas water leeg dronk en een beetje heen en weer drentelde. Wat te doen als je niet kan slapen. Met een zucht liet hij zichzelf op de bank zakken en zette de tv aan. Nergens was iets leuks te zien dus na een kwartiertje zette hij de tv maar snel weer uit. Dan toch niet. In plaats van beneden blijven zitten verplaatste hij zichzelf terug naar boven, naar zijn warme bedje. Naja, warme. Ondertussen was zijn bed koud. Na nog een hoop gedraai en gewoel viel hij dan toch in slaap. De gedachte aan morgen in zijn hoofd.
Naast hem hoorde hij Chantal haar bed uit gaan maar hij reageerde er niet op. Beter gezegd hij deed net alsof hij nog sliep en bleef gewoon met zijn ogen dicht liggen wachten tot het voor hem tijd was om eruit te komen. Kon hem niet lang genoeg duren. Hoe langer hij lag te wachten tot hij de wekker hoorde hoe beter hij begon te beseffen dat ze straks naar zijn vader zouden moeten. Hij in een pak en Chantal in een jurk. Darren draaide zich met een zucht om en stopte zijn armen weg onder zijn kussen om lekkerder te liggen. Tsja, hij lag nou eenmaal niet altijd op zijn rug. Wel vaak, maar op zijn buik lag hij nou eenmaal ook lekker. In de tijd dat Chantal beneden en buiten van alles had gedaan was hij zich dingen gaan afvragen. Waarom kwam Chantal zo vaak eerder haar bed uit dan hij? Waarom moest hij eigenlijk altijd de stalletjes uitmesten? Oké, nu kwam het ook wel omdat hij het Chantal niet liet doen vanwege de bevalling maar dan nog. Niet dat hij het erg vond. Integendeel zelfs, het was een klusje welke hij nou niet extreem erg vond. Een beetje heen en weer drentelen met een kruiwagen en de mest uit de stalletjes halen samen met de vieze plekken. Nee, hij kon niet zeggen dat hij er een hekel aan had. Op het moment dat hij zich weer begon te bedenken dat ze straks naar zijn vader toe zouden moeten werd hij ‘gewekt’ door een erg prettige en bekende stem. Chantal haar fluwelen stem streelde zijn oren. Lang kon hij er niet van genieten want na het woord halen hoorde hij voetstappen richting de trap, de trap af en daarna was het stil. Naja, niet helemaal stil maar stil op de zolder. Langzaam draaide hij zichzelf om tot een prettigere houding, beter gezegd: zijn kussen achter zijn rug en in kleermakerszit op het hoofdeinde. Bij het zien van het dienblad trok hij een wenkbrauw op. Chantal had zich uitgesloofd. Nog half slaperig keek hij toe hoe Chantal met Nathan op haar arm en Melody naast zich de trap op kwam. Zijn kleine meisje werd steeds groter. Van een klein prinsesje naar een groter prinsesje. Vroeg of laat zou ze zelfstandig worden. Zolang ze niet opstandig werd zou hij er mee kunnen leven. Als hij eraan ging denken hoe ze later zou kunnen zijn kreeg hij zowat rillingen. Wat als ze net zo’n grote mond zou hebben als hij had? En net zo koppig zou gaan doen? Van Chantal wist hij niet precies hoe ze was geweest in haar tiener jaren, maar van hemzelf wist hij dat hij echt geen pretje was geweest voor zijn ouder. Laat thuis komen, niet luisteren, grote monden. Hij had geweldige tiener jaren gehad. Op de huisarresten na. Van het dienblad pakte hij zijn kop koffie en nam voorzichtig een slok. Ondertussen keek hij toe hoe Melody keurig haar broodje op zat te eten. Kruimels op het bordje, alles wat naar beneden viel werd van het bed af geveegd. Tegen de tijd dat hij zijn koffie op had, Chantal haar thee, Melody haar broodje en Nathan zijn fles leeg had was het alweer tijd om in beweging te komen. Darren kwam kreunend overeind en rekte zich een keer uit voor hij naar beneden slofte. Paarden eten geven. In de woonkamer werd hij begroet door een hyperactieve Dack. Uit voorzorg nam hij hem maar mee naar de stallen. Dan kon hij buiten even uitrazen zonder iets kapot te maken. Binnen kon hij van alles kapot maken met zijn hyperactiviteiten. Zorgvuldig pakte hij het eten van de paarden en bracht het naar ze toe. De dames kregen hun eten natuurlijk buiten. Kini en Dribbel kregen hun eten ook buiten al moest hij ze daarvoor wel eventjes verplaatsen. Het was best apart om met een mini pown en een grote pown naast je te lopen. Voornamelijk omdat je het ene halstertouw bijna aan het uiteinde vast moest houden en het andere touw ergens bovenin als je de touwen in een hand hield. Om de een of andere reden kon hij het zich dan ook al helemaal voorstellen dat het er erg grappig uit zag als een buitenstaander hem zou zien lopen. Toen Kini en Dribbel uiteindelijk ook buiten stonden en hun eten hadden snelde hij terug naar binnen. Dack zou hij straks wel terug naar binnen laten. Ver weg zou hij toch niet gaan. In een behoorlijk tempo douchte hij zichzelf, schoor zichzelf en haalde zijn pak tevoorschijn. Zijn pak tevoorschijn halen kostte nog de meeste tijd en moeite. Hoe kreeg je het voor elkaar om je pak netjes uit die verdomde hoes te halen en hem dan ook nog eens zonder kreukels aan te trekken? Nou, hem lukte het niet helemaal goed. Naarmate hij het langzamer en met meer geduld deed ging het wel beter maar uiteindelijk lag zijn pak dan toch op zijn bed gegooid. Moest het maar mee werken. Darren trok met heel veel tegenzin zijn pak aan. Blouse ging in zijn broek want dat scheen netter te staan. De knoopjes van zijn colbert hield hij open. Als hij ze dicht deed stond het te netjes naar zijn zin. Omdat hij geen zin had in zijn haar goed doen haalde hij er enkel een hand doorheen. Misschien zou Chantal het nog goed doen, als het niet goed zat. Op zijn sokken rende hij terug de trap af. Een stropdas in zijn hand en zijn manchetknopen nog los. Daar moest Chantal nou eenmaal bij helpen. Maar voor één dag? Een dag die veel te lang zou gaan duren ja. ”Voor het eerst in tijden wil ik dat een dag snel omvliegt.” Mompelde hij voornamelijk binnensmonds. Sinds hij Chantal kende genoot hij van elke minuut van de dag. De ene was natuurlijk wel leuker dan de andere maar hij had absoluut geen klagen. Elke dag werd hij wakker naast een pracht vrouw. Geen betere kon hij zich nog wensen. Hij genoot van haar aanwezigheid waarmee ze hem verblijdde. Enkel haar stem liet al een geweldig gevoel door zijn lichaam trekken. Je kon wel zeggen dat hij elk moment van de dag van haar genoot. Pas nadat Chantal klaar was met zijn manchetknopen kreeg hij de oppas in de gaten. Netjes stelde hij zichzelf voor en maakte een kort praatje met haar voor hij terug naar zolder moest rennen. Bijna zijn schoenen vergeten. In alle haast trok hij de kast open en keek naar de schoenendoos voor zijn neus. Zijn keurig opgeruimde schoenen werden uit de doos getrokken, de doos werd op de grond gesmeten en hij rende terug naar beneden. Zoals hij normaal ook deed ging hij weer op de trap zitten om zijn schoenen aan te doen. Op een snelle maar toch wat zorgvuldige manier strikte hij zijn veters. Nette schoenen zaten heel anders zijn gympen of jodphurs. Eigenlijk durfde hij bijna te zeggen dat ze stiekem wel lekkerder zaten. Wat steviger dan normale gympen. Zijn gympen had hij overal naar aan. Natuurlijk niet wanneer hij stallen uit ging mesten maar over het algemeen deed hij overal gympen naar aan. Naar de manege, naar de winkel, naar de paarden als hij de binnen moest halen. Waarom zou hij ze niet aandoen. Als je het goed deed en je veterde je veters zo dan kon je er in een keer instappen en hoefde je er verder niets meer aan te doen. Ideaal toe? Nette schoenen moet je helemaal vast veteren. Laarzen moet je, je voet in wrikken. Niets voor hem. Gaf hem maar gewoon simpel een paar gympen. Toen hij eindelijk helemaal klaar was, evenals Chantal, liep hij in een rappe pas naar Nathan toe om hem een kus op zijn voorhoofd te geven en Melody een knuffel en een kus. Het voelde zo raar om Melody en Nathan achter te laten bij een oppas. Normaal gesproken kwam er een bekende op de kinderen passen. Nu was het eigenlijk een onbekende voor hen. Dack haalde hij naar binnen toe voordat hij zou gaan zeuren. Wat kon er nu nog mis gaan? Onderweg naar de voordeur bedacht hij zich nog iets waardoor hij zich in een keer omdraaide en terug naar de woonkamer rende. Bijna de camera vergeten. Onschuldig lachend naar de oppas rende hij terug naar Chantal. De camera achter zijn rug houdend zodat ze hem hopelijk niet zou zien. Bij de auto legde hij de camera snel op de achterbank neer evenals zijn colbertje. De smoes dat het niet lekker zat tijdens het auto rijden en dat het zou gaan kreukelen gebruikte hij dit keer om aan Chantal haar vragende blik te ontkomen. Wanneer ze bij zijn vader zouden zijn trok hij hem wel weer aan.

Darren trommelde onderweg in een regelmatig ritme op het stuur. Ram pam, ram pam, ram pam pam, ram pam, ram pam, ram pam pam. Zo ging het door tot ze bij zijn vader aan waren gekomen en hij de auto uit kon. Nu konden ze echt niet meer terug. Helaas. Een diepe zucht verliet zijn mond toen hij zijn colbertje terug aantrok. De camera liet hij nog even liggen, misschien kon hij hem er nog uit halen als ze weg zouden gaan. Wat ze precies gingen doen wist hij niet. Zijn vader kennende werd het een of ander chic diner. Geen wonder dat hij eigenlijk nooit met zijn vader ergens heen ging. Alles was zo chic. Zo helemaal niet hem. Maar goed, wanneer je uitgenodigd word en je hebt die dag niet bepaald veel te doen kan je de uitnodiging natuurlijk niet weigeren. Daarbij was het weer eens een mooie gelegenheid om Chantal in een jurk te zien. Tijdens de hele korte wandeling naar de voordeur werd hij verrast door Chantal haar woorden. ”Is mijn jurk niet té? Met moeite hield hij zijn lach in en gaf hij haar een knuffel. ”Hij is perfect.” Wat hij niet in de gaten had toen hij Chantal een zoen gaf was dat zijn vader in de deuropening stond en ongeduldig met zijn voet tegen de deurpost aan stond te tikken. Pas toen hij zacht gekuch hoorde keek hij nieuwsgierig op. Darren trok een verveelde grijns en liep naar zijn vader toe. Zoals gewoonlijk kreeg hij een duw tegen zijn arm aan, veel voelde hij er niet van. Chantal kreeg drie kussen op haar wang en ze werden naar binnen meegenomen. Tuurlijk, eerst thuis eventjes wat drinken. Of niet? Ongemakkelijk liep hij met zijn vader mee naar de woonkamer. Twee gigantische banken stonden in een geheel modern ingerichte woonkamer. Niet geheel zijn smaak maar het zag er wel leuk uit. Darren liet zich in een hoek van de bank ploffen en ging in op het aanbod van zijn vader. Of ze wat te drinken wouden. ”Een glas water? Moet straks ook nog terug naar huis rijden.” Zijn vader liet zijn afkeur goed merken, ook al probeerde hij het te verbergen. Water vond hij geen drinken. Er zat namelijk geen smaak aan. Wat hij er van vond ging Darren echt niet aan, hij was op dit moment gast bij zijn vader en daarom zou hij krijgen wat hij wou. Hij keek verveelde de kamer rond. Op een gigantische schouw stonden een aantal fotolijstjes welke zijn aandacht trokken. Zo snel als hij daarnet was gaan zitten zo snel kwam hij nu overeind om vervolgens met een paar passen naar de schouw te zijn verplaatst. Met open mond keek hij naar de foto’s in de lijstje. ”Wat was ik een onderdeur!” Sprak hij iets te hard. Vol verbazing keek hij naar een foto van hem in de brugklas. Een gigantische tas op zijn rug, bijna groter als hijzelf. De rest van de foto’s waren even beschamend als de brugger foto. Foto’s van hem met de gestoorde shetlander waarmee hij uit mennen ging, en uiteindelijk kwam je uit bij foto’s van hun bruiloft. ”Moeten deze foto’s nou echt zo in het zich staan?” Mopperde hij tegen zijn vader. ”Mag ik niet trots wezen op mijn zoon?” Werd er terug gereageerd. Omdat hij zeker weten wist dat hij iets verkeerds zou gaan zeggen hield hij zijn mond maar. Vroeg of laat zouden die foto’s verdwijnen. Desnoods zou hij ze zelf komen stelen. Thuis ergens verstoppen of desnoods zou hij ze op de hooizolder verstoppen onder een plank. Stomme foto’s. Zelf had hij ook nog wel baby foto’s en filmpjes. Maar dat waren allemaal foto’s waar hij ook niet meer naar keek. Ja af en toe werden ze naar boven gehaald, maar dat vond hij ook niet leuk.
Van zijn vader kreeg hij een glas drinken toegereikt. Niet het water wat hij had gevraagd maar hij had sprite gekregen. Ook niet erg want dat vond hij ook lekker maar zijn vader had zijn verzoek gewoon genegeerd. Onder het mom van de avond gaat gezellig worden hield hij gewoon zijn mond en dronk hij vrolijk zijn drinken op. Ondertussen had Chantal ook haar drinken gekregen en zat zijn vader bij hen op de bank ronduit te vertellen wat voor raars er vandaag was gebeurd in de supermarkt. Hij had te weinig wisselgeld terug gekregen en had een klacht ingediend bij de manager waar niet op gereageerd werd. Waarom hij er zo’n probleem van maakte snapte hij niet. Hij had daarna keurig de juiste hoeveelheid wisselgeld gekregen en ook nog eens de excuses van de caissière. Hoe moeilijk kan je doen. Van een klein probleempje een heel groot probleem maken. Darren praatte maar vrolijk mee tot ze eindelijk weg konden. Waar ze heen gingen vertelde zijn vader niet, dat was een verrassing. Omdat ze met zijn vader zijn auto gingen haalde hij snel de camera uit zijn auto. Die moest mee, anders kon hij geen foto’s maken van Chantal. Ongezien wist hij de camera in de achterbak te leggen zodat Chantal hem niet zou opmerking. Hij wist niet wat Chantal zou gaan doen als ze hem zou opmerken. Wie weet zou ze er wel opstaan dat hij hem zou moeten achterlaten bij zijn vader. Mooi niet dat zoiets zou gebeuren. De camera ging maar mooi mee want dan kon hij foto’s maken van zijn super charmante vrouw in een jurk. Onderweg naar waar ze ook maar naartoe gingen speelde Darren met Chantal haar ring. Niet heel erg boeiend maar dan had hij tenminste wat te doen. Het was dat de radio nogal hard aanstond waardoor hij rustig met Chantal kon praten zonder dat zijn vader het door had. Meneer had het immers veels te druk met zijn handen op 2 en 11 uur houden, keurig volgens de regeltjes. ”Wat nou als we straks heel snel wegrennen en het eerste beste café induiken om daar de avond door te brengen? Of een restaurant? Minder chic dan waar we naartoe gaan natuurlijk. Die ouwe houd ons toch niet bi..” Darren kon zijn zin niet afmaken want de auto stopte en de radio werd uitgezet. Alsof hij niet met Chantal aan het praten was geweest keek hij nieuwsgierig naar buiten toe. De auto stond geparkeerd op een groot parkeerterrein waar erg veel auto’s stonden. Her en der zag je groter auto’s staan, af en toe kwam je een sportwagen tegen, en heel soms een normale auto. Waar zouden ze zijn beland? Stap voor stap, extra langzaam natuurlijk, kwam hij de auto uit om Chantal vervolgens een hand te geven en de auto uit te helpen. Hoe ze het voor elkaar kreeg om te blijven staan op die hakken was voor hem een raadsel. Hij kon het zich niet voorstellen dat het lekker liep om op een klein vlak bij de bal van je voet te lopen en verder op een stokje. Natuurlijk had hij een mannen brein maar dan nog vond hij dat hij die logica wel zou moeten begrijpen. Twee tellen liet hij Chantal haar hand los om de camera te pakken. Zodra hij Chantal haar hand weer vast had kneep hij er zachtjes in. Hij wou helemaal niet, hij wou terug naar huis. Konden ze nog wegrennen? Terug naar huis? Als een hond met zijn staart tussen zijn benen en zijn kop laag bij de grond liep hij achter zijn vader aan het restaurant binnen. In plaats van avond te gaan eten gingen ze brunchen. Of hoe hij het ook maar wilde noemen. Niet bepaald het diner wat hij verwacht had. Nee, het was vele malen erger! Er stonden mensen in strakke pakken bij de ingang door wie ze begroet werden. Binnen liepen overal dames op hoge hakken en in nette kledij met opgestoken haren. Overal waar je keek liepen mensen in jurken, pakken, veel te nette kleren! Zijn vader leek zich geheel op zijn gemak te voelen en liep dan ook gewoon door zonder er aandacht aan te besteden. Ongemakkelijk ging Darren dichter bij Chantal lopen in de hoop dat ze hem zonder iets te zeggen zou overhalen terug naar buiten te gaan en de benen te nemen. Wat deden ze hier! Hier hoorden ze helemaal niet thuis. Met zijn kiezen op elkaar liep hij maar gewoon door, wie weet zou het nog wel meevallen. Door een oudere man in pak werden ze naar hun tafel begeleid. Een prachtige tafel op een verhoging bij het raam waarmee ze kijk hadden op een prachtige vijver met allerlei bomen eromheen. Hij moest toegeven dat ze een erg goed plekje hadden. Daarbij kon je ook nog eens met een paar passen bij de dansvloer komen en zaten ze niet te dicht bij de boxen. Had zijn vader toch wel goed weten te regelen. Ze waren nog niet eens gaan zitten of er kwam al iemand naar hun tafel gelopen met de vraag of ze wat wouden drinken en of ze wat nodig hadden. Een voor een werd hun stoel naar achteren geschoven en daarna weer aangeschoven. Allemaal veel te overdreven maar wel leuk voor een keertje. Zolang het maar bij een keertje zou blijven. Zonder dat Chantal en hij hadden mogen zeggen wat ze wouden drinken had zijn vader al wat besteld en was de ober, eerder butler, alweer verdwenen. Darren hield zijn gezicht met moeite in de plooi en wachtte maar gewoon af. Zijn vader begon een gesprek. Dit maal niet over de kinderen maar over de paarden. ”Gaan jullie wedstrijden rijden met Evelyn en Fly? Onder het zadel of ook voor de kar? Ik heb gehoord dat ze het goed doen voor de kar, daarbij zou ik ook wel willen helpen met het mennen, dan doe ik nog iets op mijn oude dag.” Blijkbaar vond zijn vader zijn opmerking erg grappig want er was een bulderend gelach uit zijn richting de horen. Darren kreeg een glimlach op zijn gezicht en lachte schaapachtig mee. Oké, zijn vader was zo erg nog niet. Hij had gewoon een verkeerde smaak, dat was alles. Gelukkig hield de ouwe nog wel van paarden, daarmee maakte hij het weet goed. ”We gaan sowieso wedstrijd rijden met Evelyn en Fly onder het zadel, of we ook met ze gaan mennen.. Misschien?” Vragend keek hij opzij naar Chantal. Hem haalde het niet zoveel uit. Zolang hij maar niet de leidsels in handen hoefde te krijgen. Chantal mocht leuk gaan mennen, hij zou wel wat anders doen. De paardjes voor haar inspannen bijvoorbeeld. Of zorgen dat alles klaar stond. Vond hij een hele leuke taakverdeling.
Hun drinken werd al snel gebracht. Niet helemaal wat hij van zijn vader had verwacht, blijkbaar had hij zich aangepast aan hun smaak. Er werd een heerlijke rosé ingeschonken waarna er werd verteld dat de dansvloer over een paar minuten geopend zou worden en ze aan de maaltijd konden gaan beginnen. De maaltijd zou naar hen toegebracht worden en het kon helemaal naar smaak aangepast worden wanneer dat nodig was. Vol verbazing keek hij toe, voornamelijk luisterde hij, hoe er tegen hen werd gepraat. Met u en allerlei deftige woorden waarvan hij de helft niet begreep. Omdat het liedje wat er gespeeld werd hem wel aanstond pakte hij Chantal haar hand en stond hij op. De camera duwde hij ondertussen bij zijn vader in zijn hand. Hij wist vast wel hoe hij werkte. ZO niet dan werden het niet zulke hele mooie kwaliteit foto’s. Gelukkig was het licht niet al te slecht. ”Mag ik deze dans van u?” Zonder op een antwoord te wachten sleurde hij Chantal zowat mee. Voorzichtiger dan normaal, hij was veel te bang dat ze zou gaan vallen op die hakken van haar. Eenmaal op de dansvloer keek hij Chantal met een onschuldig glimlach aan. ”Weet je al dat je de mooiste, liefste, aller beste van de hele wereld bent?” Op het tempo van de muziek danste hij met Chantal. Niet helemaal volgens het boekje maar volgens het boekje was niet leuk. Daarbij vond hij het leuk om mensen te irriteren met hoe ze danste. Oude mensen keken hen behoorlijk zuur uit als ze wat anders deden dan de rest. Best wel een grappig gezicht. Toen de dans eindigde zag hij zijn vader met de camera in zijn hand terug lopen naar de tafel. Een grote glimlach sierde zijn gezicht. Zijn vader was tenminste niet tegen Chantal. Hij had zelfs een foto van hun bruiloft op zijn schouw staan. Zolang hij Chantal maar niet af zou pakken van hem. Chantal was van hem en niemand anders. Toen ze terug kwamen bij de tafel stond hun maaltijd op hun te wachten. Heerlijke dampen kwamen er vanaf welke zijn maag lieten rommelen. Had hij toch meer honger dan hij dacht. Omdat ze in een chic restaurant zaten haalde hij zijn etiketten naar boven en deed zijn vork in zijn linkerhand. Mes in zijn rechterhand, geen ellebogen op tafel. Netjes rechtop zitten en vooral niet met het verkeerde bestek beginnen. Van buitenaf beginnen en zo naar binnen toe werken. Het voorgerecht was een warm voorgerecht, wat het precies was kon hij niet vertellen. In elk geval was het een mengeling van zoet en zout samen met nog wat. Het was in elk geval lekker en daar ging het hem om. Tussen de gerechten door had je tijd om te dansen en met elkaar te praten. De muziek kon je bij hen tafel horen maar het was niet overduidelijk aanwezig waardoor het prettig was om naar te luisteren. De dansvloer was over het algemeen goed bezet, dan wel niet vaak met Chantal en hem maar met andere mensen. Hij hield niet zo heel erg van dansen. Darren zijn mond klapte open toen zijn vader opstond en hij naar Chantal liep om haar hand vast te pakken en te vragen of ze met hem wou dansen. Dit keer werd de camera in zijn handen geduwd en moest hij foto’s maken. Als het dan toch echt moest. Chantal had niet heel erg veel te vertellen want zijn vader had hetzelfde trekje als hij had. Geen antwoord afwachten maar iemand gewoon meetrekken. Gelukkig voor Chantal was de dans al bijna voorbij en zou ze snel weer terug kunnen gaan zitten. Al zag het er wel erg leuk uit wanneer ze aan het dansen was. Zoals zijn vader van hem gevraagd maakte hij een aantal foto’s. Ondertussen bekeek hij de foto’s van hem en Chantal. Er zaten een aantal leuke tussen, ze waren zelfs nog eens van goede kwaliteit. Misschien zou hij er een aantal uit laten printen, hadden ze weer wat leuks om naar te kijken. Bij één foto van de zoveel bleef hij hangen. Het was een portret foto van hem en Chantal. Niet helemaal perfect maar hij was wel erg mooi geworden. Ze keken elkaar net aan met beide een lach op hun gezicht. Deze foto zou zeker weten uitgeprint gaan worden. Hij liet zich terug op zijn stoel zakken en stopte de camera weg. In dansen had hij eventjes geen zin, hun eten was namelijk weer gebracht. Vol bewondering keek hij naar het keurig opgemaakte bord, niets lag verkeerd. Er werd hun weer smakelijk eten gewenst en voor hij het door had zaten ze alweer te eten. Veel werd er niet gezegd. Af en toe opende zijn vader zijn mond, af en toe opende hij zijn mond. Wat moest hij vertellen? Hoe het met Nathan en Melody ging, of hoe het er op de manege aan toe ging? Nee, een gespreksonderwerp was er niet bepaald. Wanneer er gepraat werd dan ging het over koetjes en kalfjes. Niet bepaald interessant en ook niet bepaald gezellig. Darren bleef desondanks lief lachen en deed mee tot ze terug naar huis gingen. Samen met Chantal had hij veel te veel gedanst, veel te veel verveeld en zich nou niet bepaald vermaakt op een manier waarop hij zich zou willen vermaken. Tijdens de autorit terug naar zijn vaders huis zat hij al met de autosleutels te spelen. Zo snel mogelijk naar huis om de kinders te vervelen. Ondertussen was het laat in de middag en lagen ze waarschijnlijk te slapen. Desondanks keek hij er al helemaal naar uit om hun schattige kinder koppies te zien. Voor hij het in de gaten had stond de auto plots stil en ging de deur open. Yes! Vrijheid, blijheid! Misschien iets te enthousiast stapte hij de auto uit, zei zijn vader gedag en liep met de camera in zijn handen naar zijn auto toe. Geduldig wachtte hij op Chantal tot ze in de auto zat voor hij wegreed. Alsof er niets aan de hand was zwaaide hij naar zijn vader toen ze wegreden. ”Je had me bijna af mogen schieten als we daar nog langer hadden moeten zitten.” Met een ie wat serieuze kop keek hij naar Chantal toen ze bij het stoplicht stonden. Links was naar huis, rechts naar de stad. In naar huis gaan had hij heel veel zin in maar nog eventjes samen met Chantal klonk ook wel leuk. Vlug wisselde hij en sloeg rechtsaf toen het stoplicht op groen ging. ”Tijd voor chocomelk en wedstrijdplannen.” Sprak hij met een grijns op zijn gezicht. Vlak bij een gezellig café/ restaurant parkeerde hij de auto. Een klein stukje lopen, al zou het een lang stukje zijn voor Chantal op haar hoge hakken. Ergens had hij wel medelijden met haar. Hij hoefde niet op hakken te lopen. Zolang hij maar schoenen aan had welke bij zijn kleren paste kreeg hij amper opmerkingen over zijn schoenen. Natuurlijk was het vele malen netter als hij nette schoenen onder een net pak aan had, zoals vandaag, maar dat kostte vaak te veel moeite. Niet dat hij vaak een pak aan had. Maar de keren dat hij een pak aanhad maakte hij het zichzelf toch liever makkelijk dan moeilijk. Enkel al bij het binnenlopen van het restaurant ontspande hij zich meer dan hij eerst had gedaan. Hij trok Chantal mee naar een tafel en bestelde voor hen allebei chocomelk met slagroom en appelgebak. Er ging niets boven vers gebakken appelgebak bij een goed gesprek. Naja, een goed gesprek. Waarschijnlijk zouden het er alleen maar over gaan dat ze wedstrijd gingen rijden met Evelyn en Fly. De vraag was dan ook nog met welke wedstrijd ze mee gingen doen en of ze tegelijk zouden starten waardoor ze tegen elkaar zouden moeten gaan rijden. ”Ik wil in het bruin.” Opperde hij opeens toen hij een slok van zijn chocomelk had genomen en eens zorgvuldig had bekeken hoe hij het beste zijn stuk appelgebak op gaan eten. Met hele kleine hapjes, dat wist hij zeker, maar waar ging hij beginnen?

6626 woorden

Eenmaal in de auto waren ze beide stil. Nou ja stil Darren was steeds op het stuur aan het tikken met zijn vingers. Steeds hetzelfde deuntje. De hele tijd was het ram pam ram pam. Pas toen ze bij het huis van zijn vader aan kwamen hield hij er mee op. Met veel tegenzin stapte Chantal uit de auto. Ze wachten met lopen tot dat Darren bij der was. Hij moest natuurlijk eerst zijn colbert aan trekken. Toen hij die aan had pakte Chantal gelijk zijn hand. Terwijl ze naar de voordeur liepen dacht Chantal aan der jurkje. ”Is mijn jurk niet té?” vroeg ze een beetje onzeker. Voor ze het wist kreeg ze een knuffel van Darren en zei hij dat hij perfect was. Terwijl ze voor de voordeur stonden gaf Darren haar een zoen. Automatisch deed ze mee. Ze had haar armen om zijn nek gedaan omdat dat veel lekkerder stond. Ineens hoorde ze beide een zacht gekuch. Gelijk stopte ze en keken ze op zij. Daar stond Darrens vader hoe lang had hij daar al niet gestaan. Waarschijnlijk lang genoeg om hun zien te zoenen. Even beetje ze op haar onderlip. Agh wat maakt het uit. Hij had hun al vaker zien zoenen. Darren liep naar binnen en Chantal ging achter hem aan. Jammer genoeg werd ze tegen gehouden door Nick. Die moest natuurlijk haar weer drie kussen op haar wangen geven. Al snel kon ze achter Darren aan. Vandaag wilde nog meer dan normaal in zijn buurt zijn. Samen zouden ze door deze lange dag door komen. Toen ze in de woonkamer kwamen was het echt modern in gericht. Qua dat had Nick echt een andere smaak dan Darren en zijzelf. Darren ging in het hoekje van de bank zitten en Chantal ging gelijk naast hem zitten. Mooi niet dat ze uit zijn buurt ging zitten. Dan was er veel te veel kans dat Nick naast haar kwam zitten. Gelukkig ging hij nog niet zitten hij vroeg of ze iets te drinken wilde. Darren wilde water. Wat zou zij kiezen. Als ze een sapje vroeg zou hij vast weer gaan denken dat ze zwanger was. Niet dat er nog een kindje kwam. Ze hadden twee prachtige kinderen en dat vonden ze beide genoeg. Toch vroeg ze om een sapje dan ging hij het misschien maar denken. Maar ze vond het nu nog te vroeg voor alcohol. Ineens stond Darren snel op en liep naar de schouw. Ze was benieuwd waar hij naar ging kijken. Al snel hoorde ze een opmerking dat hij een onderdeur was. Omdat ze nieuwsgierig was geworden door zijn opmerking stond ze op en ging ook kijken. Chantal schoot in de lach toen ze een foto van Darren als brugger zag staan. ”Wat ben je daar schattig. Net een schildpadje met die rugtas.” zei ze lachend. Ze bekeek de rest van de foto’s. Ook stond er een foto van Darren met een shetlandertje echter viel haar mond open toen ze een foto van haar in een trouwjurk zag. Darren stond natuurlijk ook op die foto maar toch. Waarom die foto. Okee ze moest toe geven dat het niet een vreselijke foto was. Ze keek naar Darren toen hij een opmerking maakte naar zijn vader over de foto’s. Als antwoord terug kwam er of hij niet trots op zijn zoon mocht zijn. Chantal dacht bij der zelf tuurlijk mag je trots zijn maar waarom dan een foto van mij op de schouw. Natuurlijk zei ze het niet hard op. Ze wilde nou niet dat deze dag nog vervelender werd. Chantal kreeg gelukkig wel wat ze gevraagd had aan Nick qua drinken. In tegenstelling tot Darren die vroeg water maar kreeg duidelijk iets anders dan water. Darren zat weer in de hoek van de bank en Chantal zat weer tegen hem aan. Chantal begon een beetje met haar glas en drinken te spelen. Gewoon vanuit vervelening. Ook vooral omdat het verhaal van Nick niet echt boeiend was. Een beetje een probleem in een winkel maken. Een klacht indienen. Hoe ver kan je wel niet gaan. En dan ook nog een excuses willen van de caissière. Gelukkig gingen ze weg toen ze het drinken op hadden. Darren liet Chantal ineens alleen omdat hij naar huis auto ging. Voordat Chantal in de auto van Nick ging zitten wachten ze. Mooi niet dat ze alleen in een auto met Nick ging zitten. Pas toen Darren in de auto ging zitten deed Chantal het ook. Ze kregen nog steeds niet te horen waar ze naar toe gingen het zal wel weer iets zijn waar Darren en zijzelf zich niet prettig voelde. In de auto zat Chantal net als op de bank tegen Darren aan. Het was wel weer een voordeel dat Nick reed. Normaal konden ze niet in de auto naast elkaar zitten. Gevolg was nu wel dat Darren met haar trouwring zat te spelen. Waarom hij het deed wist ze niet maar ja. Chantal legde automatisch haar hoofd op Darrens schouder. Het zat zo stukken beter. Chantal schoot in de lach door de opmerking van Darren. ”En jij denkt dat ik kan rennen op mijn hakken………… Ik kan ze natuurlijk ook uit doen.” Jammer genoeg stopte de auto en werd de radio uit gezet voordat ze het er meer over hadden kunnen hebben. Gelijk ging Chantal recht zitten niet meer met haar hoofd op Darrens schouder. Ook niet meer zo dichtbij hem. Gelukkig had Nick de hele weg zijn hoofd bij het auto rijden gehouden en niet gezien hoe Darren en zijzelf achterin zaten. Darren ging erg langzaam de auto uit. Toen was het de beurt aan Chantal met haar jurk en hakken. Voor ze er erg in had stak Darren zijn hand uit om haar te helpen uit de auto te komen. Ze pakte zijn hand en kwam zo netjes mogelijk uit de auto. Niet dat ze netjes uit stapte maar gewoon jurk netjes houden en zo. Toen ze uit de auto was keek ze even Darren aan en daarna even rond. Ineens liet Darren haar hand los waardoor ze gelijk weer zijn kant op keek. Wat ging hij nou ineens doen. Eigenlijk was ze verbaasd en schrokken tegelijk. Normaal liet hij nooit haar hand zo maar los. Gelukkig kwam hij al snel weer terug en pakte haar hand waar hij zachtjes in kneep. Chantal keek automatisch even naar der hand en daarna keek ze naar Darren. Beide hadden ze er zo geen zin in. Gewoon omdat ze nu al wisten dat het een lange trage dag zou gaan worden. Hoe meer ze richting het restaurant kwamen hoe meer Chantal der moed in haar schoenen zakte. Wat had Nick wel niet geregeld. Of beter gezegd waar had hij iets geregeld. Mensen in strakke pakken stonden bij de ingang en binnen liepen serveersters in nette rokken op hogen hakken misschien nog wel hoger dan die van Chantal zelf en ook liepen ze met opgestoken haren. Onbewust keek Chantal best ongemakkelijke rond. Ze voelde zich hier helemaal niet thuis. Dat Nick het voelde kon ze best begrijpen. Hij was echt te veel van manieren en etiquette. Plotseling voelde ze Darren dichter bij haar komen lopen. Dat vond ze echt helemaal niet erg. Waarom konden ze niet gewoon ergens anders gaan eten of wat dan ook. Waarom had Nick dit nou weer uit gezocht. Kon hij niet eens voor een keertje aan zijn zoon en schoondochter denken. Vast niet. Misschien was het ook wel weer een trucje om bij hun beide hun manieren en etiquette boven te brengen. Ze werden door een oudere man naar hun tafel gebracht. Het was een prachtige tafel maar het stond op een verhoging. Waarom koos Nick altijd tafels die op een verhoging stonden. De laatste keer dat ze met hem uit eten gingen zaten ze ook aan een tafel die op een verhoging stond. Ook al was het deze keer een tafel bij het raam. Het kwam mooi uit want als ze zich verveelde kon ze naar de vijver kijken die je vanuit het raam kon zien. Chantal haar stoel werd voor haar naar achter geschoven door de man die hun naar de tafel had begeleid. Chantal ging zitten en zorgde tegelijk dat haar jurk netjes bleef. Toen iedereen zat ging de ober alweer weg omdat Nick had gezegd wat ze wilde drinken. Chantal had het vermoeden dat het vast weer witte of rode wijn werd of champagne. Ze keek even rond en hoorde ineens Nick praten. Gelijk keek ze richting Nick. Tot haar verbazing ging hij het dit keer over de paarden hebben niet eens over Melody of Nathan. Door de vragen van Nick begon ze na te denken. Was het iets voor haar om menwedstrijden te gaan doen. Misschien ooit maar nu wilde ze vooral onder het zadel wedstrijden doen omdat ze dat miste. Gelukkig beantwoorden Darren de vragen of ze onder het zadel gingen rijden. Ze werd aangekeken door hem terwijl hij misschien zei over de men wedstrijden. ”Ik denk van niet. Ik men voor me plezier en ik hoef niet zo nodig wedstrijden te rijden. En ik kan ook weer niet zo goed mennen. En om naast de wedstrijden onder het zadel ook nog te gaan mennen is echt te veel voor Fly en Evelyn.” zei ze met een kleine glimlach op haar gezicht. Toen het drinken werd gebracht keek Chantal erg verbaasd. Haar vermoeden van witte of rode wijn of champagne was helemaal verkeerd. Nick had rosé besteld. Had hij nu gewoon rekening gehouden met zijn zoon en schoondochter. Het was bijna te ongeloof waardig om te geloven. Maar hij had het toch echt gedaan. De ober was van alles aan het vertellen tijdens het inschenken van de rosé. Alleen Chantal besteden er niet veel aandacht aan. Had ze het maar wel gedaan dan wist ze dat er gedanst kon worden. Chantal had een slokje van haar rosé genomen en net haar glas neer gezet toen Darren haar hand te pakken had. Even schrok ze dat hij haar ten dans vroeg. Veel keuze had ze niet want Darren nam der al mee. Ze merkte wel op dat hij der voorzichtiger dan normaal mee nam. Eenmaal op de dansvloer keek Darren haar aan. Om wat hij zei moest ze even blozen en lachen. ”Het kan niet dat ik dat ben want iemand anders is dat al.” zei ze onschuldig. ”Jij bent diegene. Door jou ben ik de gelukkigste persoon op aarde.” Ondanks dat er allemaal andere mensen er waren legde Chantal tijdens het dansen haar hoofd op zijn schouder. Jammer genoeg was de muziek snel afgelopen en gingen ze weer naar hun tafel. Toen ze bij hun tafel kwam stond het voorgerecht al te wachten en als Nick eigenlijk die wachten ook tot ze terug kwamen want dan kon hij eten. Chantal ging zitten terug Darren haar stoel aan schoof. Voordat ze ging eten legde ze het servet op haar schoot. Ze was veelste bang dat ze iets op haar jurk zou morsen. Zoals ze had geleerd deed ze de vork in haar linkerhand en mes in der rechter. En ze zat niet met haar rug tegen de leuning maar wel rechtop met haar houding. En natuurlijk pakte ze de vork en het mes wat het verste van het bord af lag. Wie had dat ooit verzonnen dat je voor elke gang een andere vork, mes en zelfs een andere lepel moest hebben. Hapje voor hapje at Chantal het voorgerecht op. Ze deed het express langzaam zodat ze vaak iets in haar mond had. Nick was vooral aan het praten. En Darren antwoorden vooral. Net toen de borden van het hoofdgerechtwaren weg gehaald stond Nick op en liep naar Chantal der kant. Voor ze het wist hand hij der hand te pakken en nam der mee naar de dansvloer. Snel keek ze nog even om naar Darren. Liet hij het zomaar toe dat zijn vader met haar wilde dansen. Veel keuze had ze niet want net als Darren had Nick het trekje om niet op antwoord te wachten maar haar gewoon mee te nemen. Of Darren had het trekje van Nick geërfd. Agh ze beleven vader en zoon. Tijdens het dansen met Nick keek Chantal af en toe naar Darren. Gelukkig was de dans sneller voorbij dan net met Darren. Samen met Nick liep ze weer terug naar hun tafel waar de volgende gang al klaar stond. Net als het voorgerecht was het hoofdgerecht ook perfect opgemaakt. Als je de drie borden vergeleek waren ze allemaal precies hetzelfde. Alles lag op dezelfde plek en in dezelfde hoeveelheden. Zoals het hoorde pakte ze nu een andere vork en mes. Ook at ze weer express langzaam. Die van binnen had ze geen zin om alles op te eten anders was het joggen van vanmorgen weer voor niets geweest. Was het waarschijnlijk toch wel voor niets geweest. Dan ging ze vanavond maar weer joggen als ze de kans er voor kreeg. Na het hoofdgerecht en nagerecht stond Chantal zelf op en trok Darren mee naar de dansvloer. Ze wilde nu gewoon even alleen met hem zijn zonder Nick. Ze stond weer heerlijk in zijn armen toen Nick even later naar hun toe kwam. De rekening was betaald en ze konden naar huis. Net zoals op de heen weg zaten Chantal en Darren achterin. Dit keer speelde Darren met de autosleutels en niet eens met haar ring zoals op de heenweg. Jammer genoeg ging de terugweg niet zo snel als Chantal hoopte. Hoe eerder ze weer haar spijkerbroek of jogging broek aan kon hoe beter. Uiteindelijk toen de auto stil stond stapte ze snel uit. Voordat Chantal alleen naar hun auto kon gaan werd ze tegen gehouden door Nick. Hij moest en zou natuurlijk een verhaal houden dat het gezellig was en dat hij hoopte dat ze snel nog zo iets zouden gaan doen. Natuurlijk moest hij ook vragen of hij binnenkort weer eens met de merries mocht mennen. Ze had tegen hem gezegd dat hij best kon komen mennen zolang zij of Darren niet aan het trainen waren voor de wedstrijden die ze gingen rijden. Gelukkig had Nick daar begrip voor en hij zou eerst bellen voor dat hij zou komen. Nog voor Chantal dacht naar de auto te gaan kreeg ze nog even drie kussen op haar wang van Nick. Ze zei hem nu toch echt gedag en liep naar de auto. Met een diepe zucht ging ze in de auto zitten. Toen Darren een opmerking maakte dat ze hem dan bijna had mogen afschieten. ”Voel jij je wel goed? Dan had ik daar alleen met je vader moeten zitten. En dan was ik de man van me leven kwijt. Was ik in de cel gekomen en dan hadden de kinderen bij Iris en Jace moeten gaan wonen.” zei ze lachend. Bij het verkeerslicht was ze even verbaasd omdat hij rechts afging in plaats van links naar hun huis. Al snel kwam ze er achter waarom hij de andere kant op ging. Hij vond dat het tijd was voor chocolade melk en wedstrijd plannen. Daar had ze echt niets op tegen. Toen de auto geparkeerd was liepen ze naar binnen. Darren trok haar mee naar een tafel en daar gingen ze zitten. Er kwam een ober die vroeg wat ze wilde bestellen. Dit maal bestelde Darren nog voor Chantal iets kon zeggen. Hij bestelde warme chocolademelk met slagroom en voor beide een punt appeltaart. Al snel werd het gebracht. Chantal begon een beetje te spelen met haar lepel in de chocolademelk. Ineens zei Darren dat hij in het bruin wilde. Chantal moest even lachen. ”Dat betekend dus dat je nieuwe wedstrijdkleding nodig hebt. Of heb je dat al? Ik moet mijne nog even uit de kast halen. Heb ze nog niet aan gehad omdat ik ze natuurlijk heb gekocht toen ik van Nathan zwanger was.” Ondertussen had ze de mok met chocolademelk in haar handen. Ze had het namelijk best koud gekregen en kon nu lekker op warmen. Rustig aten ze hun stuk taart op en dronken de chocomelk. Ondertussen hadden ze het over hoeveel wedstrijden ze gingen rijden en of ze ook beide mee gingen doen met dezelfde wedstrijden. Tegen de tijd dat ze weer richting de auto gingen hadden ze besloten dat ze aan dezelfde wedstrijden gingen mee doen. Dit betekende wel dat ze tegen elkaar moesten rijden aangezien ze beide voor het eerst met hun merries gingen wedstrijd rijden. Het kon nog best leuk worden want beide waren ze vast besloten de ander te verslaan. Ook was het wel leuk om een heel wedstrijdseizoen mee te doen. Dat betekende dat Iris en Jace of Nick veel moest gaan oppassen op de kinderen. Net toen ze aan Nick dacht schoot haar iets te binnen. ” Waarom heeft jou vader een foto van mij op zijn schouw staan. En nog wel een trouwfoto.” Nadat de rekening was betaald liepen ze naar buiten. Het was nu een stuk kouder dan eerst waardoor Chantal het weer koud kreeg. Blijkbaar had Darren het door want hij deed zijn colbertje over haar heen leggen. Chantal gaf hem een kus op zijn wang en liep dicht tegen hem aan naar de auto. Voordat ze in de auto stapte legde ze Darrens colbert op de achterbank. Daarna stapte ze voorzichtig in. Het was ook wel wat met die hakken. Ze was blij als ze eindelijk die dingen uit kon doen. Mooi niet dat ze die dingen binnenkort weer zou aan trekken. Ze verdwenen weer voor de eerst komende tijd in de schoenendoos in de kast. Net zoals het jurkje die verdween in de hoes in de kast. ”Ik hoop dat die oppas nergens in heeft lopen snuffelen. Ik had er een beter gevoel bij gehad als iemand ging oppassen die we kende.” Darren stelde haar gerust. Zijn vaders kennende had hij iemand uit gezocht die hij uitvoerend had na getrokken. Het eerste wat Chantal deed toen ze thuis waren was die hakken uit schoppen en de oppas bedanken. Ze liep met der hakken in de handen naar boven. Ze moest gewoon even de kinderen controleren. Kon wel zijn dat Nick het een goede oppas vond maar ze was zelf geruster als ze de kinderen nog controleerde. Ze legde haar hakken op de trap richting de zolder en ging voorzichtig het kamertje van Nathan in. Haar kleine mannetje lag heerlijk te slapen met zijn apenknuffel in zijn armpjes. Ook keek ze gelijk of de babyfoon aan stond. Toen ze zag dat die aan stond liep ze voorzichtig het kamertje van Nathan uit. Ze liep naar Melody der kamertje en ging die ook heel stil in. In tegenstelling tot Nathan lag Melody niet te slapen dus nog voor ze haar moeder door kreeg liep Chantal de kamer uit. Omdat ze nu toch boven was liep ze door naar boven waar ze haar jurkje uit trok en heerlijk haar bruine joggingbroek aantrok. Omdat ze geen trui van haar kon vinden pakte ze een trui van Darren. Hij vond het toch niet erg als ze zijn kleren aan trok. Nou ja ze paste ze niet echt. Ze verzoop haar in zijn truien. Broeken deed ze nooit aan omdat ze sowieso wist dat die veelste groot waren. Ze liep naar beneden naar de badkamer. Daar haalde ze alle schuifjes en speldjes uit haar haren. Ze haalde nog even snel een borstel er door en deed daarna een vlecht in. Net toen ze zich omdraaide zag ze haar sportkleren van vanmorgen liggen. Voordat Darren ze zou zien gooide ze de kleren in de wasmand. Morgen zou we wel alles wassen nadat ze terug was van het ziekenhuis. Morgen had ze hopelijk haar laatste controle. Als het haar laatste controle was mocht ze weer gaan rijden. Dat kwam dan weer mooi uit want dan kon ze gaan trainen voor de wedstrijden die ze met Fly ging rijden. Dat deed haar der gelijk aan denken dat ze nog twee startkaarten moest gaan aanvragen. Net toen ze uit de badkamer in gedachten kwam stond Darren ineens voor der neus. ”Hee.” Hij vertelde dat de oppas weg was. ”Mooi dan zijn we alleen want de kinderen liggen ook te slapen.” zei ze met een glimlach op haar gezicht. Ze deed haar armen om zijn nek en keek hem aan. ”Wat vind je van lekker in bad gaan. En dan op bed een filmpje kijken. We hoeven toch niet meer te eten.” Blijkbaar vond hij het een goed idee want hij duwde voorzichtig Chantal de badkamer weer binnen. In de badkamer maakte Chantal rustig het overhemd van Darren los en zoende hem ondertussen. Het bad lieten ze ondertussen vol lopen. ”Voorlopig trek ik echt geen jurk of hakken meer aan. Hoe hard je ook zal smeken ik doe het niet.” zei ze met een serieuze blik op haar gezicht. Ondertussen was het bad vol gelopen en gingen ze er in. Chantal ging zoals altijd tegen Darren aan zitten. Ze liet even een diepe zucht. Dat warme water zorgde er voor dat ze helemaal ontspande. Toen het water koud begon te worden besloten ze om er maar uit te gaan. Chantal pakte uit het kastje naast de wastafel een badlaken voor Darren en voor haar een badlaken en een handdoek. Ze boog voor over en deed de badlaken om haar hoofd heen. Snel droogde ze zich af en kleden zich aan omdat ze een bekend gehuil hoorde. Haar kleine mannetje was wakker het kon niet anders wan Melody sliep eigenlijk altijd de nacht tegenwoordig door. Chantal wreef haar haren droog en haalde snel er een borstel doorheen. Een vlecht zou ze er straks wel in doen. Eerst moest Nathan aandacht hebben. Ze liep zijn kamertje in en praten zacht toen ze bij zijn bedje stond. ”Hee, Mannetje. Wat is er toch?” Voorzichtig pakte ze hem uit zijn bedje en nam hem mee naar de schommelstoel. Daar ging ze in zitten en probeerde hem te troosten. Hij gooide nu mooi de plannen van zijn ouders in de war. Het duurde een hele tijd voordat ze Nathan eindelijk stil had. Ook begon hij langzaam in te dommelen. Chantal wachten met opstaan net zolang tot hij eindelijk sliep. Toen hij sliep stond ze heel voorzichtig op en liep naar zijn bedje. Zo voorzichtig mogelijk legde ze hem neer en dekte ze hem toe. Heel stil liep ze nu zijn kamertje uit en deed zacht de deur achter haar dicht. Toen ze zich omdraaide stond Darren ineens achter haar. ”Eindelijk slaapt hij weer. Je zou haast denken dat hij weet wat zijn ouders voor plannen hebben.’ zei ze lachend. Snel gaf ze hem een zoen en trok hem mee naar boven. Het was leuk om hem nu weer een keertje mee te trekken. Dat was weer eens iets anders dan altijd maar door Darren mee getrokken te worden. Eenmaal boven duwde ze Darren op bed en ging boven op hem zitten. Ze had aan beide kante èèn been dat zat gewoon lekker. ” Morgenmiddag komen de peetouders van onze kinderen langs en ’s morgens moet ik met Nathan naar het ziekenhuis voor mijn laatste controle en voor Nathan de tussentijdse.” zei ze voor dat ze hem zoende. Het leek der wel handig om te vertellen anders zou hij misschien raar op kijken als ze ineens met Nathan weg ging. Het scheelde dat het maar een kleine controle was dus ze zouden zo weer thuis zijn. Het enige jammer was dat ze wel vroeg uit haar bed moest maar goed. Omdat ze van plan waren om een film te gaan kijken ging Chantal maar naast Darren liggen. Gewoon zoals ze altijd lagen. Heerlijk in slaap vallen in zijn armen. Eigenlijk had ze het zo getroffen met hem. Ineens bedacht ze wat voor leven ze had gehad als ze niet naar horsehome was gekomen. Als ze ergens anders was gaan wonen had ze Darren waarschijnlijk nooit ontmoet. Had ze nooit twee pracht van kinderen gehad. Okee misschien wel twee kinderen maar niet Melody en Nathan. Van de film die op stond kreeg Chantal niet echt veel mee omdat ze aan het nadenken was. Nog altijd zat in haar achterhoofd de vraag wat haar ouders van Darren hadden gevonden. Jammer genoeg hebben ze hem nooit mogen kennen. Ze probeerde weer haar gedachten bij de film te krijgen maar het lukte niet helemaal. De gedachten bleven toch een beetje rond spoken in haar hoofd. Ondertussen begonnen haar ogen ook aardig zwaar te worden. Langzaam viel ze in slaap.

De volgende morgen werd Chantal wakker door de wekker die afging. Snel sloeg ze het irritante ding uit en trok daarna het deken over haar hoofd heen. Jammer genoeg ging de wekker tien minuten later weer af. Nu was het toch echt tijd om het bed uit te gaan. Als ze nog langer bleef liggen zou ze te laat zijn voor haar afspraak in het ziekenhuis. Ze kwam met haar hoofd onder de dekens vandaan en keek opzij. Niet dat ze Darren zag want hij lag ook met zijn hoofd onder de deken. Wat hadden ze eigen veel dezelfde trekjes. Vaak als de wekker ging deden ze beide het deken over hun hoofden trekken. Chantal trok even het deken van Darrens hoofd af en gaf een kus op zijn wang. Rustig ging ze het bed uit en liep naar beneden. Omdat ze geen van de kinderen hoorde huilen of wat dan ook liep ze verder naar beneden en zetten in de keuken de waterkoker aan. Ondertussen dat het water begon te koken gaf ze alle honden te eten. Eigenlijk was het nog best leuk al die honden. Maar naast twee kinderen ook nog eens vier honden in huis te hebben was toch iets te veel van het goede. Binnenkort moesten ze maar eens andere baasjes voor ze gaan vinden. Ze moesten alleen dan een manier vinden om het aan Melody uit te leggen waarom de kindjes van Dack en Indy weg gingen. Ondertussen was het thee water klaar en maakte ze een mok thee. Voor Darren had Chantal koffie gemaakt net zoals twee croissantjes. Ze dronk haar thee op en bracht daarna Darrens ontbijt naar boven. Zoals verwacht lag meneer weer te slapen. Ze zetten het dienblad op het nachtkastje. Daarna ging ze bij Darrens kant op het bed zitten en maakte hem wakker. ”Wakker worden. Uw ontbijtje wacht Meneer Parker.” Ze gaf hem een kus op zijn wang en wilde op staan. Helaas was ze niet snel genoeg want Darren had der al om haar middel te pakken. ”Lieverd ik kan niet blijven liggen hoe graag ik het ook wil. Ik moet me aankleden en met Nathan naar het ziekenhuis.” Uiteindelijk werd ze met een beetje tegenzin los gelaten. Snel voordat hij zich van gedachten veranderde stond ze op en liep naar de kast. Uit de kast pakte ze een broek en een shirt en ging naar beneden naar de badkamer. Daar kleden ze zich om. Toen ze klaar was ging ze naar Nathans kamertje en haalde hem uit bed. Gelukkig begon hij niet te huilen anders werd Melody misschien wel wakker. Ze nam hem mee naar de badkamer en waste Nathan daar. Toen ze hem gewassen had liep ze met hem naar zijn kamertje waar ze hem aankleden. Ze pakte een stoer spijkerbroekje en een hip bloesje. Chantal vond het wel leuk om voor de kinderen kleertjes te kopen. Net als hun ouders moesten ze ook gewoon leuke kleren hebben. Darren moest vandaag maar Melody der kleertjes uit zoeken. Als zij dat nu nog moest doen dan zou ze echt te laat komen in het ziekenhuis. Ze liep nog even met Nathan naar boven en zei Darren gedag. Hopelijk hoorde ze vandaag dat ze weer mocht rijden. Ze had al veelste lang niet meer gereden. Als ze weer mocht rijden dan zou ze daar vandaag ook gelijk gebruik van maken. Misschien zou Darren wel denken dat ze het zelf had verzonnen maar dan kon hij nog altijd de dokter bellen of het waar was. Omdat ze besloten hadden haar auto te verkopen moest ze nu maar de auto van Darren mee nemen. Met een kleine twintig minuutjes rijden was ze bij het ziekenhuis. Ze pakte de maxicosi waar Nathan in lag en ging naar de afdeling waar ze zich melden. Eenmaal in de wachtkamer zat Chantal een beetje met Nathan te spelen. Na ongeveer tien minuutjes werd Chantal gehaald door de dokter. Ze pakte de maxicosi toen ze opstond en liep naar de dokter die ze een hand gaf. Met hem liep ze naar de spreekkamer waar ze plaats nam. Na een aantal vragen werd Chantal is nog even onderzocht en daarna Nathan. Beide waren ze gezond voor Nathan moesten ze over twee maanden weer langs komen. Gewoon weer een tussentijdse controle hoe hij aankwam en groeide. Toen ze weer zaten kon Chantal het niet laten om te vragen of ze weer mocht paardrijden. Eindelijk kwam daar het verlossende antwoord. Ze mocht na een hele tijd weer gaan paardrijden. Natuurlijk wel weer opbouwend. Dat maakte haar helemaal niets uit. Ze mocht weer rijden daar ging het om. Toen ze klaar was liep ze naar de balie en maakte daar een afspraak voor over twee maanden voor Nathan. Als ze die nu alvast neer zetten kon ze het niet meer vergeten. Toen alles was geregeld ging ze naar de auto. Op de achterbank maakte ze de maxicosi vast zoals het hoorde en stapte toen achter het stuur. Omdat Jace en Iris zouden komen ging ze nog even snel boodschappen halen. Ook kon ze dan gelijk spullen halen voor het avond eten. Maar ook voor Melody als ze naar school ging. Zoals koekjes en pakjes drinken. Op de parkeerplaats van de winkel zetten ze de auto neer en pakte de maxicosi met Nathan van de achterbank. Ze pakte een winkelwagen en zetten de maxicosi er in. Omdat ze vaak in de winkel kwam wist ze waar alles stond. Eigenlijk was ze zo klaar. Ook nam ze nog even croissantjes mee die je nog in de over moest afbakken. Ook nam ze appels mee omdat ze dat nog wel eens lekker vond om mee te ontbijten. Niet dat Darren het goed vond dat ze een appel als ontbijt at maar ja het was beter dan niets eten. Bij de kassa rekende ze alles af, pakte het in en ging naar de auto. Nathan zetten ze met de maxicosi op de achterbank. De boodschappen deed ze in de kofferbak. Nu was het tijd om naar huis te gaan. Dan kon ze weer na een lange tijd even weer Fly rijden voordat Jace en Iris kwamen. Het ritje naar huis ging eigenlijk heel snel. Ze parkeerde de auto, pakte Nathan en de maxicosi en de boodschappen en ging naar binnen. Toen ze binnen kwam hing er een lekker lucht door het huis. Ze liep naar de keuken waar ze Darren van alles in de vaatwasser aan het zetten was. ”Hee.” Ze gaf hem een kus en keek nieuwsgierig wat hij had gedaan. In de oven zag ze een taart staan. Verbaast was ze dat hij had lopen bakken in de tijd dat ze weg was. Toen ze even naar Melody keek zag ze dat haar dochtertje allemaal bakmeel op haar gezichtje had. Chantal kreeg een nog grotere glimlach op haar gezicht. ”Zo te zien hebben jullie het aardig naar jullie zin gehad terwijl wij weg waren.” zei ze lachend. ”Ik heb trouwens weer toestemming van de dokter om te rijden. Dus kan ik gaan trainen met Fly voor de wedstrijden die we gaan rijden.” Ondertussen had ze de boodschappen op tafel gezet en was ze bezig met Nathan uit de maxicosi te pakken. ”Over twee maanden moet Nathan weer langs voor controle om te kijken hoe hij groeit en aankomt.” Chantal legde Nathan in de box neer en liep snel even naar boven. Ze verwisselde haar spijkerbroek voor een rijdbroek. Ze trok haar sokken over der rijbroek heen en liep naar beneden. Ze ging op de trap zitten en trok haar rijlaarzen aan. Voordat ze naar de paarden ging liep ze nog even naar Darren. ”Ik ga even rijden voordat Jace en Iris komen. Kan ik er even weer aan wennen om elke dag te rijden.” Ze gaf hem een zoen en wilde weg lopen. Niet dat ze ver kwam want Darren greep haar hand vast. Verbaast keek ze hem aan en zei dat ze weer mocht rijden van de dokter. Hij zei dat hij het geloofde maar eerst moest ze iets eten. ”Ik heb al gegeten voor dat ik naar het ziekenhuis ging.” Helaas moest ze toch eerst iets gegeten hebben voordat hij der naar de paarden liet gaan. Omdat ze wist dat hij voet bij stuk hield ging ze maar een broodje eten. Uiteindelijk had ze hem op en ging ze snel naar de paarden voordat Darren vond dat ze nog meer moest eten. Uit de zadelkamer pakte ze Fly der halster en ging door naar de wei. Daar riep ze Fly die gelijk op keek en met een klein beetje tegenzin naar Chantal toe kwam. Chantal deed het halster om en nam Fly mee naar de poetsplaats. Daar zetten ze Fly vast aan de ring en haalde het deken van haar af. Het was zo makkelijk als je, je paard schoor dan hoefde je amper te poetsen. Ze haalde het tuig, cap, zweep en borstel en liep terug naar Fly. Het zadel en zo legde ze op de zadelsteun en haalde daarna even de borstel over Fly heen. Ze moest niet vergeten dat ze haar stijgbeugels weer op haar maat moest zetten aangezien ze vast nog wel op Darrens maat zouden staan. Na de borstel legde ze de pad op Fly der rug en daarna het zadel. Ze liep naar de rechterkant om daar de singel eerst vast te maken. Chantal had altijd haar singel en pad van en onder het zadel af. De reden was dan het dan kon luchten. Ze liep naar de linker kant toen ze rechts klaar was en singelde Fly licht aan deed daarna het hoofdstel om. Met cap op der hoofd, zweep in der hand en Fly naast der liep ze naar de bak. Daar singelde ze Fly nog een keertje aan en maakte de stijgbeugels op haar maat. Eindelijk na een lange tijd klom ze weer op haar paardje. Rustig begon ze met stappen eerst met lange teugel en toen begon ze langzaam haar teugels op maat te maken. Gelijk merkte ze dat Fly alerter werd toen ze de teugels op maat had. Toch moest Fly nog even stappen. Na een rondje met teugels op maat gereden te hebben dreef ze Fly aan. Alles ging eigenlijk weer als vanzelf en niet zoals ze zelf had verwacht dat ze er weer moest in komen. Waarschijnlijk zou ze morgen wel spierpijn hebben maar dan klom ze weer op Fly en ging zo weer rijden. Toch wilde ze ook weer een galopje doen. Door de handelingen die ze al begon te doen wist Fly gelijk dat ze in galop mocht. Het was best grappig hoe erg Fly haar door had gekregen. Misschien moest Chantal gewoon iets gaan doen de volgende keer dat Fly in de war er van was. Dat ze niet meer snel zelf in galop ging maar gewoon pas als Chantal het zei. Op Chantal der gezicht zat een grote glimlach. Gewoon omdat ze heerlijk weer kon rijden. Omdat zo Iris en Jace kwamen liet Chantal Fly even stappen. Omdat ze niet heel hard hadden gewerkt en Fly geschoren was zweten ze zo goed als niet. Dat was lekker makkelijk. Omdat ze bakrand nog open was reed Chantal de bak uit. Haar voeten haalde ze uit de stijgbeugels en liet ze gewoon los langs Fly hangen. Het was toch een klein stukje naar de poetsplaats. Eenmaal daar sprong ze nog redelijk spoel van Fly af wat ze eigenlijk niet had verwacht. Het eerste wat ze van Fly afhaalde was het hoofdstel. Die hing ze op de haak die aan de muur zat. Omdat Fly toch wel bij haar in de buurt bleef liet ze haar gewoon los staan terwijl ze naar de haak was gelopen. Eenmaal weer bij Fly deed ze weer het halster om. Rustig maakte ze de singel los. En liet hem los toen hij haar rechterbeen niet meer kon raken. Omdat ze het allemaal los maakte liep ze naar de rechterkant en haalde de singel los. Die legde ze boven op het zadel en haalde toen het zadel van Fly der rug af. Ze liep naar de zadelsteun aan de muur en legde daar het zadel op. Ze pakte daarna nog de pad van Fly der rug af en legde die op de kop op het zadel. Zo kon het zweet als dat er was er uit dampen en zou hij de volgende keer niet meer zo vies plakkerig zijn. Het tuig zou ze zo wel opruimen. Rustig deed ze het deken om Fly heen en zetten haar even in de stal naar die van Kini. Daar zou ze even haar brokken rustig kunnen eten zonder dat Evelyn of Mercury haar zou storen. Als ze Fly naar de wei ging brengen nam ze wel nog even twee plakken hooi voor de merries mee en voor Kini en Dribbel één plak. Uit de voerton pakte ze een halve kilo brokken en uit een andere een kwartje met muesli. Dit deed ze in een voerbak en zetten het bij Fly op de grond. Ondertussen liep ze naar buiten om het tuig op te halen. Dit ruimde ze netjes op, op de plek waar het zadel altijd hing. Haar cap gooide ze in de kast met de zweep erbij. Voordat ze Fly naar de wei bracht pakte ze een mand en deed daar drie plakken hooi in. Met de mand in haar ene hand liep ze naar de stal waar Fly stond en pakte haar met de andere hand bij der halster er uit. Zoals altijd liep Fly gewoon braaf mee. Ze liet Fly de wei en verdeelde de twee plakken hooi in de wei. De merries vielen met ze drietjes op het hooi aan. De andere plak hooi verdeelde ze in de paddock voor Kini en Dribbel. Alles had nu eten gehad en Chantal liep naar het huis. Indy en Dack kwamen samen op haar af gerend. Chantal liet ze beide rustig doen en gaf ze toen een aai. Ze liep door naar binnen en trok haar laarzen op de trap uit. Even keek ze waar Darren was. Ze kon hem nergens beneden vinden. Verbaast liep ze naar boven en hoorde hem toen ze boven was in Nathans kamertje praten. Heel stil deed ze de deur een stukje open. Ze keek naar Darren hoe hij met Nathan bezig was om het in bed te leggen. Omdat ze hem niet wilde storen ging ze verder naar de badkamer. Ze had voordat ze ging rijden haar schone kleren in de badkamer gelegd zodat ze niet meer naar boven hoefde. Snel kleden ze zich uit en ging onder de douche. Omdat Jace en Iris er zo konden zijn stond Chantal maar kort onder de douche. Snel haren en lichaam wassen en zo er weer onderuit. Ze wikkelde een handdoek om haar haren heen en droogte met een handdoek haar lichaam af. Ze trok daarna haar kleding aan. Volgende was om haar haren te drogen, föhnen, kammen en in een vlecht te doen. Ook deed ze even mascara op en was daarna klaar. Ze zocht nog even snel de was uit zodat ze zo een was aan kon zetten. Nu ze twee kinderen hadden waarvan èèn vaak zijn kleertjes onder spuugde moest ze wel wat wakker wassen. Net toen ze de was uit had gezocht en eentje aan had gezet ging de deurbel. Chantal liep naar beneden waar ze Darren bij de deur zag staan en Iris en Jace binnen liet. Gelijk liep Iris naar Chantal toe toen ze Darren drie kussen had gegeven en gaf Chantal een knuffel een knuffel. Iris moest natuurlijk gelijk weten hoe het in het ziekenhuis was. Chantal vertelde dat alles prima met haar was, dat ze weer mocht rijden en dat Nathan over twee maandjes weer even voor controle moest. Samen met Iris liep Chantal even naar de stallen. Iris had natuurlijk gehoord dat ze voor Nathan een shetlander hadden gekocht dus die wilde ze zien. Ze liepen door de stallen naar de paddock. Toen Iris Dribbel zag was ze gelijk gek op het ruintje. Ze vond het een prima ponytje voor haar peetzoontje. ”Wat ga je allemaal met hem doen?” vroeg ze terwijl ze Dribbel een aai over zijn hoofd gaf. ” We gaan hem in tweespan met Mercury zetten. Natuurlijk ook in enkelspan en als Nathan het paardenvirus heeft dan gaat Nathan er op. Heeft hij het niet dan is het jammer maar dan blijft hij gewoon als gezelschapspony voor Kini.” zei ze met een lach op der gezicht. Samen met Iris liep ze naar binnen waar Darren en Jace op de bank zaten met een kop koffie. Voor de dames stond er thee op het tafeltje. Ineens stond Darren op en liep naar de keuken. Chantal begreep even niet was hij ging doen maar al snel kwam hij terug met de appeltaart die hij samen met Melody had gebakken. Chantal stond op en besloot hem maar te helpen. Ineens kwam Melody met haar knuffelpaardje die ze van Jace en Iris had gekregen de woonkamer in. Ze liep gelijk op tante Iris en oom Jace af zoals Melody ze altijd noemde. Gelijk tilde Jace zijn peetdochtertje op en begon een beetje met haar te spelen. Natuurlijk kwam ook de vraag waar Nathan was. Darren antwoorden nog voor Chantal het kon dat hij boven op bed lag te slapen. Als hij straks wakker werd kon hij wel naar beneden. Ineens ging Chantal der mobiel af. Ze pakte hem en zag dat Nick belde. Even zuchten ze diep voordat ze opnam. Hij wilde nu al weten wanneer hij een keertje met Fly en Evelyn naar het bos kon met de wagen. Chantal sprak met hem af dat hij overmorgen wel met de dames naar het bos kon. Dan hoefde zij en Darren ook de merries niet te rijden dat was eigenlijk ook wel een keertje fijn. Nog voor Nick haar nog langer aan de praat hield zei Chantal dat ze visite hadden en dat ze daar echt weer naar toe moest. Gelukkig vond hij het niet erg. Chantal hing snel op en zuchten diep. ” Je vader komt overmorgen Fly en Evelyn lenen.” zei ze terwijl ze een draai beweging met haar ogen maakte. Voor Iris en Jace zetten ze een stuk appeltaart neer. Er werd even medegedeeld dat Darren het vandaag gemaakt had met Melody. Net nadat ze de taart op hadden hoorde ze ineens gehuil vanuit de babyfoon komen. Gelijk stond Iris op om naar haar peetzoontje te gaan. Een paar tellen later kwam en met Nathan in haar armen naar beneden en was ze allemaal verhalen tegen hem aan het vertellen. Chantal wist nu helemaal dat ze een goede keuze hadden gemaakt om Jace en Iris peetouders te maken. Ze waren beide zo gek met Melody en Nathan.


Ik persenteer met trots mijn post van 7211 woorden !!!!!!!!!!!

Darren lag nog heerlijk te slapen toen hij opeens de stem van Chantal hoorde. Normaal gesproken klonk haar stem prachtig in zijn oren maar nu vond hij het maar helemaal niets. MOest ze hem nou serieus uit zijn slaap halen voor zijn ontbijt? Nog half slapend kwam hij iets overeind. Zijn armen sloot hij om haar heen en hij ging weer terug lekker liggen. Chantal in zijn armen gesloten, al was het niet voor lang want ze moest weg. Met veel tegenzin liet hij haar los en opende hij zijn ogen. Bah. Nog even bleef hij liggen om vervolgens zijn ontbijt vies aan te kijken. In eten had hij niet bepaald veel zin. Desondanks at hij rustig zijn ontbijt op en begon aan zijn koffie onder het genot van een soap serie op de tv. Helaas was er niets ander te zien. Beneden hoorde hij de deur dichtvallen en even later een auto wegrijden. Chantal was weg. In het slakkentempo als gewoonlijk stapte hij uit zijn bed, nam zijn ontbijt spullen mee naar beneden en ruimde het netjes op in de vaatwasser. Vervolgens douchte hij zich snel, kleedde zich aan en haalde Mleody uit haar kamertje. Na heel kort badderen haalde hij kleertjes tevoorschijn die wel een klein beetje vies mochten worden. Hij had er namelijk niet veel vertrouwen in dat ze schoon zou blijven met wat ze gingen doen. Pas toen Melody haar ontbijt ook op had haalde hij de spullen voor de appeltaart tevoorschijn. Melody liet hij spelen met het deeg, zolang ze het maar niet op zou eten, terwijl hij bezig ging met de vulling. Appels schillen, suiker wegen, kaneel eroverheen, rozijnen erbij en als laatste deed hij er spijs doorheen. Spijs hoorde er dan misschien wel niet doorheen maar het was wel heel erg lekker. Darren stopte zijn vinger in het meel, want het deeg was nog niet helemaal klaar, en drukte zijn vinger tegen Melody haar wangetje aan. Gelijk kreeg hij een hoop gekrijs over zich heen waarna er twee witte handjes op zijn arm werden geplaatst en op zijn shirt. "Dat kan ik ook hoor." Zei hij lachend. In plaats van zijn hele hand in de meel te duwen stopte hij zijn vingers erin en gooide het meel wat hij aan zijn vingers had zitten naar Melody. Zo ging het een tijdje door tot de keuken, Melody en hij behoorlijk wit zagen. Dan straks nog maar een keertje onder de douche. Samen met Melody maakte hij het deeg verder af en zorgde ervoor dat de appeltaart er goed uit zag. Blijkbaar had hij te veel vulling gemaakt want er bleef nog wat over in de schaal. Voor Chantal thuis zou komen gooide hij dit over in een kleiner schaaltje. Een rood plastic pap lepeltje gaf hij aan Melody net zoals het schaaltje. Hij zette haar in haar stoel aan de tafel waar ze stilletjes het schaaltje leeg begon te eten. Hoe druk zou ze straks worden? Ondertussen ruimde hij de spullen op en haalde hij een doek door de keuken heen zodat deze er weer netjes uit zag. Bij het wegzetten van het schaaltje en de lepel van Melody kwam Chantal plots binnen. Wat een timing.

blablaa geen zin om de rest neer te zetten

Iris en Chantal waren naar buiten verdwenen en Jace en hij zaten op de bank met een kop koffie. De twee dames zouden vanzelf wel weer naar binnen komen. Pas wanneer hij werd geroepen ging hij naar buiten. Samen met Jace vrolijk te praten over de wedstrijd die eraan kwam. Jace zou zijn groom worden. Meneer mocht leuk zijn proefje voor gaan lezen, zorgen dat Evelyn opgezadeld zou zijn wanneer hij zich om moest kleden en al die andere dingen. Toen Chantal en Iris binnen kwamen stond hij op om de appeltaart en een aantal schoteltjes te halen. Er was niets lekkerder dan appeltaart bij de koffie. Daarbij moest je hem vers opeten. Chantal was hem komen helpen maar werd halverwege door zijn vader gebeld dus sneed hij zelf de appeltaart in stukken en bracht de schoteltjes naar de tafel. Zijn vader zou Fly en Evelyn over twee dagen lenen. Mooi, dan hoefde hij niet te rijden. Melody was ondertussen naar beneden gekomen en had zich bij Jace op zijn schoot genesteld samen met haar knuffel paardje. Iris had Nathan uit zijn bedje gehaald en zat met hem opschoot. "Waar blijft ons petekind?"

Voor Chantal ging zitten maakte ze in de keuken een flesje voor Nathan die kon Iris dan mooi geven. Net toen ze het flesje aan Iris gaf vroeg Darren wanneer hun petekind kwam. Ze schoot in de lach. Het was ook echt iets voor hem om het te vragen. Een beetje ongemakkelijk keken Iris en Jace elkaar aan. ”We hadden eigenlijk een vraag voor jullie……………….Zouden jullie onze getuigen willen zijn?” ”Wacht even dit betekend dat jullie eindelijk gaan trouwen. Na een tijd het te hebben ontkend.” zei Chantal met een glimlach op haar gezicht. ”Ja Chantal dat is zo. Maar wil je het? Nou ja willen jullie het?” zei Iris een beetje ongemakkelijk terwijl ze Nathan de fles gaf. ”Tuurlijk wil ik dat.” Net als Chantal was Darren er ook enthousiast over. ”Er is alleen nog iets wat ik jullie wil vragen……………… Zou Melody mijn bruidsmeisje mogen zijn?” ”Vraag dat maar aan Melody zelf.” zei ze lachend als antwoord. Natuurlijk wist ze wel dat haar meisje het wilde maar het was leuker als Iris het zelf vroeg. Zoals verwacht knikte Melody gelijk ja toen ze hoorde dat ze in een mooi jurkje mocht lopen en met bloemen. Het was mooi dat ze nu wisten dat ze gingen trouwen. Dan was de kans om hun beide terug te pakken voor de vrijgezellenfeesten die hun hadden gedaan. Omdat Iris en Jace nog dingen moesten doen gingen ze na een drankje weer richting huis. Voor Chantal was het tijd om te gaan koken. Ze liep de keuken in en keek in de koel- en voorraadkast. Ze pakte broccoli, kipfilet, aardappelkrieltjes, een uitje en een pakje voor kaassaus. Dit was altijd erg lekker bij elkaar. Darren had liever broccoli niet maar Chantal wilde dat de kinderen zoveel mogelijk dingen leerde eten. Dus aten ze zo vaak mogelijke verschillende dingen. Ook was het een voordeel dat die altijd zo klaar was omdat ze de broccoli en aardappeltjes stoomde en daarna bij de kipfilet in de wok deed. Kaassaus was ook zo klaar even water op zetten poedertje er bij en tegelijk roeren. Hoe makkelijk wilde je het hebben. Na ongeveer twintig minuutjes was het eten klaar. Omdat Melody tegenwoordig aardig zelf kon eten aten ze steeds vaker aan tafel. Nathan had net van Iris zijn flesje gehad dus hoefde die nog niets te hebben en kon hij heerlijk door slapen. Chantal tilde Melody op en nam der mee naar de keuken waar ze haar in der stoeltje zetten. Chantal schepte een klein beetje voor Melody op. De grote stukken sneed Chantal alvast kleiner en gaf daarna een vork aan Melody. Gelijk begon Melody van haar prakje op het bordje te eten. Chantal hoefde haar alleen maar aan te kijken en ze zei op haar manier eetsmakelijk. Voor ze zelf begon te eten zei Chantal het ook voordat Melody iets zou zeggen of wat dan ook. Even keek ze naar Darren die met een lang gezicht naar zijn eten keek. Toch veranderde zijn gezicht toen hij het eenmaal aan het eten was. ”Is het toch lekker?” zei ze een beetje lachend.