Name: Damian.
Age : 2 years.
Race: Kiger Mustang.
Herd: I was the leader of my herd. Until ...
Gebasseert op Spirit.
Age : 2 years.
Race: Kiger Mustang.
Herd: I was the leader of my herd. Until ...
Damian`s Story:
Ik zat nog in de buik van mijn moeder toen er bepaald werd dat het veulen van mijn moeder, ik dus, als het een hengstje was de leider van de kudde zou worden. Mijn vader was de voormalige leider van de kudde, maar nadat hij mijn moeder had gedekt was hij overleden. Toen ik geboren werd, werd er na een paar dagen verteld aan me dat ik de leider van de kudde was. Ik snapte toen nog niet wat dat betekende, en ik vond het niks bijzonders. Ik speelde gewoon met andere veulens, en was met alle paarden van de kudde bevriend. Naarmate ik ouder werd begon ik steeds meer te begrijpen wat leiderschap was. Ze namen mij in vertrouwen en rekenden op mij als er iets was. De druk op mijn schouders werd groter, en ik begon me al echt een leider te voelen, het was mijn taak om de kudde te beschermen. Op een dag was de kudde vredig aan grazen, het was tegen de avond. Ik liep mijn rondje om de kudde, om te kijken of iedereen er nog was. Een vreemde geur drong mijn neus binnen. Mijn ogen speurden de omgeving af, maar er was niks te zien. Ongerust ging ik wat grazen, maar bij het geringste geluidje keek ik op, en speurde opnieuw de omgeving af. Na een tijdje liep ik voor de zekerheid nog maar een rondje om de kudde heen. Op dat moment kwamen er van alle kanten vreemde wezens aan gerend, met touwen en andere wapens. Ik hinnikte hard, het had eigenlijk niet gehoeven, want de hele kudde had het al gemerkt. Woedend was ik, ik begon te steigeren, en ik raakte de wezens één voor één met mijn krachtige benen. Het waren er te veel, en voor we het wisten waren we gevangen. Sommige paarden spartelden tegen, andere liepen verbaast mee. Ik was één van de paarden die tegenstribbelde, en niet zo`n beetje ook. Ik steigerde en bokte, en deed er alles aan om los te komen. Maar het was te laat…
Het ging allemaal zo snel, even later stonden we op een veiling, en één voor één werden er paarden meegenomen. Ik keek toe hoe mijn kudde uit elkaar werd getrokken. Zelf werd ik meegenomen door een wezen die me in een klein ding stopte. Toen ik uit het ding stapte was ik ergens anders. Ik werd vrijgelaten in een weiland. Ik dacht dat ik weer werd vrijgelaten, maar toen had ik nog niet gezien dat het weiland omheind was met grote hekken. Dagen en nachten lang trapte ik tegen het hek, totdat het eindelijk brak, ik was vrij! Ik galoppeerde dagen lang, totdat ik hier uit kwam. Hier, in Horse Home.
Ik zat nog in de buik van mijn moeder toen er bepaald werd dat het veulen van mijn moeder, ik dus, als het een hengstje was de leider van de kudde zou worden. Mijn vader was de voormalige leider van de kudde, maar nadat hij mijn moeder had gedekt was hij overleden. Toen ik geboren werd, werd er na een paar dagen verteld aan me dat ik de leider van de kudde was. Ik snapte toen nog niet wat dat betekende, en ik vond het niks bijzonders. Ik speelde gewoon met andere veulens, en was met alle paarden van de kudde bevriend. Naarmate ik ouder werd begon ik steeds meer te begrijpen wat leiderschap was. Ze namen mij in vertrouwen en rekenden op mij als er iets was. De druk op mijn schouders werd groter, en ik begon me al echt een leider te voelen, het was mijn taak om de kudde te beschermen. Op een dag was de kudde vredig aan grazen, het was tegen de avond. Ik liep mijn rondje om de kudde, om te kijken of iedereen er nog was. Een vreemde geur drong mijn neus binnen. Mijn ogen speurden de omgeving af, maar er was niks te zien. Ongerust ging ik wat grazen, maar bij het geringste geluidje keek ik op, en speurde opnieuw de omgeving af. Na een tijdje liep ik voor de zekerheid nog maar een rondje om de kudde heen. Op dat moment kwamen er van alle kanten vreemde wezens aan gerend, met touwen en andere wapens. Ik hinnikte hard, het had eigenlijk niet gehoeven, want de hele kudde had het al gemerkt. Woedend was ik, ik begon te steigeren, en ik raakte de wezens één voor één met mijn krachtige benen. Het waren er te veel, en voor we het wisten waren we gevangen. Sommige paarden spartelden tegen, andere liepen verbaast mee. Ik was één van de paarden die tegenstribbelde, en niet zo`n beetje ook. Ik steigerde en bokte, en deed er alles aan om los te komen. Maar het was te laat…
Het ging allemaal zo snel, even later stonden we op een veiling, en één voor één werden er paarden meegenomen. Ik keek toe hoe mijn kudde uit elkaar werd getrokken. Zelf werd ik meegenomen door een wezen die me in een klein ding stopte. Toen ik uit het ding stapte was ik ergens anders. Ik werd vrijgelaten in een weiland. Ik dacht dat ik weer werd vrijgelaten, maar toen had ik nog niet gezien dat het weiland omheind was met grote hekken. Dagen en nachten lang trapte ik tegen het hek, totdat het eindelijk brak, ik was vrij! Ik galoppeerde dagen lang, totdat ik hier uit kwam. Hier, in Horse Home.
Gebasseert op Spirit.