Hij nam de tak stevig tussen beide tanden en trok er met een harde ruk aan, om een poging te wagen die sappige appel eruit te laten vallen. Hij was al zo'n paar minuten bezig, zonder succes. Hij zuchte iets wat geiriteerd, en was het van plan te laten zoals het was. Nog even keek hij nijdig richtig de appel, alsof het zijn schuld was. Vervolgens liep hij nors bij de boom vandaan, dieper het bos in. Het gebied was rijk gevult met prachtig grote bomen. Als je niet uitkeek kon je zo verdwalen. Mort was de dwarse appel van daarnet alweer vergeten, en keek zijn ogen uit terwijl hij tussen de bomen door liep. Alle bomen waren bedekt met grootte dikke taken en de groen met oranje gekleurde bladeren , die tot de hemel leken te groeien. Hij slaakte een zucht, en lieper dieper de bossen in en bereikte een stuk bos met minder grootte bomen waar de takken gewoon richting de hemel groeide.
Schichtig keek Mort richtig een een boom, waarachter geluid vandaan kwam. Hij richte zijn oren naar de plek, en zijn neusvleugels spande zich wijt, een onbekende lucht kwam hem tegemoet. Zo nieuwsgierig als hij was, liep hij dichter richting te geur. Hij zag nog niks en bleef lopen, even leek hij de geur kwijt te zijn geraakt. Maar nadat hij zijn weg volgde naar links pikte hij de geur weer, die steeds meer naderde. De geur verdween weer, raar. Hij liet het maar zo en liep verder richting een stuk bos waar geen bomen groeide en alleen maar gras. Hij zuchte en liet zijn hoofd neerstrijken naar de grond, en vervolgens begon hij te eten van het verse nog vochtige gras. Hij miste zijn oude leven totaal niet, vroeger had hij een baas een mensenbaas, Hij was immers door mensen opgevoed, zijn ouders had hij nooit gekent, als veulen werd hij goed behandeld en vertrouwde hij de mens, maar nadat hij 1 jarige leeftijd werd verkocht aan een handelaar, wantrouwde hij mensen hij werdt behandeld als een ding en vaak werd hij geslagen en sindsdien hij is ontsnapt loopt hij nu vrij rond zonder last te hebben van wie dan ook. Rustig grazend keek hij niet op of om.
Schichtig keek Mort richtig een een boom, waarachter geluid vandaan kwam. Hij richte zijn oren naar de plek, en zijn neusvleugels spande zich wijt, een onbekende lucht kwam hem tegemoet. Zo nieuwsgierig als hij was, liep hij dichter richting te geur. Hij zag nog niks en bleef lopen, even leek hij de geur kwijt te zijn geraakt. Maar nadat hij zijn weg volgde naar links pikte hij de geur weer, die steeds meer naderde. De geur verdween weer, raar. Hij liet het maar zo en liep verder richting een stuk bos waar geen bomen groeide en alleen maar gras. Hij zuchte en liet zijn hoofd neerstrijken naar de grond, en vervolgens begon hij te eten van het verse nog vochtige gras. Hij miste zijn oude leven totaal niet, vroeger had hij een baas een mensenbaas, Hij was immers door mensen opgevoed, zijn ouders had hij nooit gekent, als veulen werd hij goed behandeld en vertrouwde hij de mens, maar nadat hij 1 jarige leeftijd werd verkocht aan een handelaar, wantrouwde hij mensen hij werdt behandeld als een ding en vaak werd hij geslagen en sindsdien hij is ontsnapt loopt hij nu vrij rond zonder last te hebben van wie dan ook. Rustig grazend keek hij niet op of om.