When the sun goes down...

Quinn draafde op haar nieuwe paard Kyanos, haar moeder had het voor haar gekocht. Het verleden van Kyanos was niet zo geweldig. Ze hadden op een oude manier van temmen Kyanos zadelmak gemaakt. Ze hadden Kyanos vastgebonden aan een paal en hem geslagen met zware zakken. Het zwarte springpaard was heel bang geweest toen hij bij Quinn kwam. Maar Quinn had geleerd van haar neef Jonas dat je een paard tijd moest geven voor dat je hem ging berijden. Dat was Quinn gelukt. Ze had hem alle zorg gegeven die hij nodig had, Kyanos was een stuk veranderd. En nu waren ze aan het rijden. Ze reden op een ruiterpad dat leed naar De duinen. Het was daar altijd heel mooi als de zon onder ging. Waarschijnlijk ging ze daar alleen zijn. Er was namelijk nooit veel volk bij de Duinen als het regenachtig weer was. Maar Quinn kon het gewoon niet laten om Kyanos mee naar buiten te nemen. Het ruiterpad was best lang, dus ze kon makkelijk een galopje doen. Er lagen wel een paar boomstammen in de weg, maar dat zou Kyanos waarschijnlijk niet zo erg vinden. Quinn spoorde Kyanos aan. "Toe maar, jongen!" Kyanos spitste zijn oren en vloog sierlijk in een galop aan. Hij spitste zijn oren en versnelde zijn tempo nog een beetje toen hij een hindernis zag, of beter een boomstam. Hij zette zich af en sprong over de boomstam heen. Quinn liet hem gewoon verder galopperen. Hij spitste zijn oren weer toen hij de volgende hindernis zag, hij versnelde deze keer zijn tempo weer, hij was net een trein. Quinn lachte en liet hem gewoon doen. Hij sprong weer over de hindernis heen en hief speels en trots zijn hoofd in de lucht toen ze terug naar draf gingen. "Kyanos, wat ben je een uitslover!" Lachte Quinn en klopte op zijn hals. Kyanos hief zijn staart op en draafde trots verder. Quinn zag de zon schijnen door het bos, dat betekende dat ze bij de duinen gearriveerd waren. Na twee minuutjes was Kyanos zijn trotsheid voorbij en begonnen ze het zand onder hun voeten te voelen. Quinn stapte af en maakte de teugel van Kyanos los en gebruikte hem nu als leidtouw. Kyanos stapte vlot met haar mee. Na een tijdje stappen vond Quinn een boom en bond Kyanos daar handig aan vast. Het was fijn om nog eens te kunnen paardrijden zonder dat iemand zegt: 'Quinn, laat dat paard toch een beetje rusten.' 'Quinn, gaan we niet beter daarheen?' Nee, nu kon ze zelf beslissen waar ze naartoe kon gaan of wat ze met haar paard deed. Ze had de knoop van Kyanos redelijk laag gehangen, dan kon Kyanos -als hij wilde- gaan liggen. Quinn ging zitten en pakte uit haar tas een boterham met confituur. Kyanos rook eraan en duwde telkens zijn neus tegen haar hand. "Wil jij ook een beetje eten, jongen?" Vroeg Quinn aan het paard. Kyanos trok zijn hoofd terug en schudde heftig met zijn hoofd. "Ja, ja, jij krijgt ook wat, natuurlijk heb ik ook aan jou gedacht!" Zei Quinn en haalde uit haar tas een knalrode appel die ze aan Kyanos gaf. Kyanos beet met tegenzin in de appel. "Het is ook altijd hetzelfde, hé? Jij wilt liever de boterham, hé? Kyanos brieste en liet zijn hoofd hangen. Hij zakte met zijn voorbenen op de grond en ging daarna met zijn achterbenen ook op de grond liggen. Kyanos & Quinn waren ondertussen al hele goede maatjes geworden, en Kyanos vond dat prima. Want hij was ondertussen al erg gehecht geraakt aan Quinn. Ze was blij dat haar paard zo goed meewerkte! En ze was nog gelukkiger als ze het dressuurpaard Topaz kreeg, maar dat was nog niet zeker. Quinn aaide Kyanos over zijn hoofdje en gaf hem een stukje van haar boterham, maar nu had hij ook geen honger meer. Maar toch ad hij het stukje brood op. Quinn glimlachte. "En, Kyanos. Heb jij al een vriendinnetje?" Vroeg Quinn aan het paard. Kyanos zuchtte diep ad zijn laatste stukje appel op. "Ik niet, en dat ben ook nog niet van plan." Zei ze en stond op. "Kom je jongen? Dan gaan we nog even een paar ruiterpaden zoeken waar je je talent kan showen." Zei Quinn. Het leek alsof Kyanos haar begreep want hij stond op. Quinn maakte zijn touw los en maakte er terug een teugel van. Kyanos spitste zijn oren terwijl Quinn terug opstapte. "Kom, dan gaan we nog wat rond rijden." Zei Quinn tegen het paard. Terwijl ze op hem zat keek ze nog even rond, het was hier zo mooi.

[Open voor Iedereen!]

Melanie was Raisa aan het opzadelen, nadat ze Black Beauty bij Lollita had gezet, het ging nu veel beter, als het ooit slecht was gegaan met haar wilde hengst. Hij leek mee te willen werken. En dat kwam natuurlijk helemaal niet slecht uit. Raisa trappelde met haar hoeven en schudde met haar hoofd van opwinding, ja, ze had er zin in. Jenna bleef thuis, Yue ging mee. Jenna kon dan op het erf enzo letten, Yue kon dan mee met haar baasje. Raisa was helemaal opgezadeld, geel kaptoom-touwhalster, Engels veelzijdigheid-zadel bruin dekje met een bruin wolletjes eronder met de naam Raisa in het zwart erop. De merrie schudde met haar hoofd, Mel deed echte teugels aan, maar in de zadeltas zat een zwart leidtouw, een appel, een doos met 1 broodje smos en nog wat dingetjes. Melanie stapte op, "Yue!" De hond kwam vrolijk aangetrappeld en liep met haar mee toen ze in stap de weg tussen de weides deed, Raisa schudde veel met haar hoofd, maar na een klein rukje aan de teugel stopte ze daar ook mee. Mel stuurde haar het bos in, dat naar de duinen leidde. Mel spoorde haar aan door haar heupen naar voor te brengen, de merrie ging in draf. Yue bleef mooi naast hen en liep niet voor Raisa's hoeven. Een boomstam van een kleine meter hoog lag op hun weg. Raisa schudde één keer met haar hoofd, Mel wist genoeg en liet haar naar een ontspannen galop gaan en kwam netjes boven de sprong in de verlichte zit, ook Yue sprong erover, eerst erop en dan eraf om precies te zijn. Mel nam Raisa direct terug na de sprong en liet haar terug naar draf gaan en aaide haar zachte, bruine hals. De merrie kalmeerde en ze draafde ontspannen naar het pad dat richting de duinen ging. Toen ze bij het zand kwamen liet Mel haar naar galop gaan en namen ze een paar sprongen. Ze liet de merrie naar beneden gaan en kwamen op het strand, er was niemand. Het zand van het strand was zonder stenen, Mel ging in de verlichte zit en liet de teugels iets losser, Raisa was een Quarter horse, en dat waren kampioenen op snelheid van een kwart mijl, ook Raisa ging heel hard. Toen Mel haar een beetje aanspoorde vlogen ze over het zand, ze gingen maar een kwartmijl doen in deze snelheid, langer was teveel, na 80 meter zaten ze op een topsnelheid van 70 km per uur. Sommige Quarter gingen nog sneller. Ze kwam ongeveer bij de kwart mijl en toen namen ze langzaam snelheid af, tot een sprintje van toch 30 per uur. Na dat nog heel even te hebben gedaan kreeg Mel haar stil en lachte, ze knuffelde haar merrie die aan het zweten was. Ze stapte terug omhoog en gingen bij een boom zitten, vanaf de duinen waren ze gemakkelijk zichtbaar geweest. Mel stapte af en haalde het zadel van de merrie die direct begon te rollen, maar goed dat ze een harde borstel had meegebracht. Ze haalde de singel en het dekje eraf zodat die wat konden drogen terwijl Raisa zich druk bezighield met rollen. Toen de merrie klaar was bleef ze gewoon liggen, Mel nam een boek en kwam fijn tegen haar aan liggen, Yue had hen niet kunnen bijhouden met de 70 km per uur maar ze zag haar nu bij een blond meisje staan. Mel schoot direct recht en rende snel naar hen toe. Toen bij het paard wandelde ze rustig. "Sorry, ik was aan het rijden, ze kon ons niet bijhouden." Mel gebaarde naar hoefsporen in het zand die vrij ruim uit elkaar stonden dat duidde op een aardige sprint.

Ik ben iedereen

Quinn aaide Kyanos over zijn hals, en ze voelde meteen dat hij erg ontspannen was. Opeens hoorde ze galop passen over het zand denderen. Quinn keek op een zag een meisje vrijuit op een Quarter Horse galopperen. Quinn glimlachte bij het zien van mens en paard. Het was altijd zo fijn om een mens en een paard samen te zien rijden. En het paard zag er ook al helemaal niet gespannen uit, ze genoot. Even later verdwenen de twee uit het zicht en hield Quinn zich weer bezig met Kyanos. Het begon al te schemeren, maar dat kon haar niet zo veel schelen. Zolang het maar lekker warm bleef zou ze hier nog wel even kunnen zitten. Opeens kwam er een hond uitgeput langslopen. De hond keer even en ging toen uitgeput zitten. Opeens hoorde ze een meisje roepen. Kyanos stond op van de drukte die opeens kwam. Maar hij was helemaal niet bang voor het meisje dat aan kwam lopen. Kyanos brieste en keek ongeïnteresseerd weer weg. Was dat niet het meisje dat zojuist aan het rijden was? Dat zou goed kunnen, maar het zou iedereen kunnen zijn. "Sorry, ik was aan het rijden, ze kon ons niet bijhouden." Riep het meisje. Het meisje liet de hoefsporen zien die ze had achtergelaten toen ze aan het rijden was. "Helemaal niet erg, hoor. Ze viel ons helemaal niet lastig. Alleen is mijn paard niet zo'n hondenliefhebber." Zei Quinn aardig. Quinn keek om naar het paard dat het meisje had meegebracht. Het paard zag er sterk gebouwd uit, zeker een Quarter Horse. "Ik had jullie zojuist zien rijde, geweldig om te zien!" Meende Quinn. "Een Quarter Horse, toch?" Quinn aaide Kyanos over zijn voorhoofd. Kyanos deed een stapje naar het meisje en snuffelde nieuwsgierig aan de handen van het meisje. Hij nam haar geur op en snuffelde toen in de zakken van het meisje. Toen hij ontdekte dat ze niets bij zich had liep hij terug naar Quinn toe. Quinn hoorde het gehinnik van de Quarter Horse, waarschijnlijk miste het paard zijn baasje even. Kyanos verstijfde even maar Quinn aaide geruststellend over zijn hals. Kyanos hinnikte luidkeels terug naar de Quarter Horse en keek wantrouwend naar de hond. "Rustig maar, Kyanos. Ze doet je helemaal niets." Suste Quinn tegen de ruin. Opeens merkte Quinn dat ze hem niet meer aan de boom vast had. Ze greep rustig naar zijn touw en maakte het handig terg los. "Ik was net van plan nog even rond te rijden, wil jij met je paard misschien ook meekomen?" Vroeg Quinn vriendelijk aan het meisje. "Ik ben trouwens Quinn." Ze was al vergeten haar naam te zeggen. Maar dat zou niet zo'n grote zorg zijn. Kyanos hoorde het woord 'rijden' en spitste zijn oren weer meteen. Hij vond het altijd heerlijk om over boomstammen heen te springen en zo, maar gewoon even rondrijden vond hij ook geweldig. Hij was gewoon gemaakt om mee rond te rijden. Hij was zo lief. Ze dacht weer aan hoe hij was in het begin. Zo angstig, en nu was hij zelfs niet meer bang van vreemdelingen.

Mel glimlachte opgelucht toen Quinn zei dat Yue geen overlast had bezorgd. "Yue, kom eens hier." De hond ging langs haar voeten zitten. Mel was een beetje buiten adem, maar ja, dat had je wel vaker als jij en je paard aan 70 km per uur over het zand galopperen. "Bedankt, Raisa is een schat." Ze haalde het donkere haar voor haar ogen uit en aaide Raisa over haar hals. Haar paard hinnikte en keek wantrouwend naar Yue, Raisa hinnikte terug en Yue keek gewoon wantrouwend terug. "Maakt niet uit, Yue zal hem niets doen." Dat gezegd hebbende richtte ze zich op Yue en knikte een keertje, de hond spurtte weg, richting zee en in ging in de golven spelen. Mel lachte zachtjes met de rariteiten van de hond. Maar die had er lol in, en dat was wat telde. Toen Quinn voorstelde of ze mee wou rijden knikte ze. "Aangenaam Quinn, ik ben Melanie, zeg maar gewoon Mel hoor. Ik zou graag meerijden." Haar paard hield blijkbaar van buitenritten, want toen Quinn dat woordje zei spitste het paard zijn oren. Mel lachte er mee en sprong soepel op Raisa die vrolijk met haar oortjes wiebelde. Kyanos was een mooie hengst, Raisa hinnikte naar hem. "Yue teacht!" De hond kwam kletsnat aanrennen en schudde zich eerst uit, voordat ze bij Raisa ging zitten. Yue was zo slim om uit de buurt van de hengst te blijven. Raisa begon te stappen toen Mel haar heupen naar voren bracht, maar ze reed een klein rondje om Raisa een beetje te laten ontspannen. Yue bleef netjes aan haar rechterkant.

Flutje, er kwam niet meer uit

Quinn deed hetzelfde als Mel deed. Ze sprong op Kyanos en klopte hem op zijn hals. Haar stijgbeugels hingen nog prima en zijn singel... Zijn singel moest nog een beetje aangespannen worden; Dat deed ze van op het paard. Kyanos kwam even met zijn hoofdje piepen en blies in haar haren. Quinn lachte en gaf langzaam benen. "Kom je mee?" Zonder op antwoord te wachten begon Quinn al een beetje te stappen, Kyanos hield er niet van om te wachten. Even later passeerden ze het bospad weer. Hier waren Kyanos en Quinn ook over gegaan. "Zullen we dit wegje nemen of gaan we linksaf." Als je linksaf ging kon je veel naar beneden rijden en er zaten veel diepe kuilen in die wegen. Kyanos spitste zijn oortjes en keek naar de sprongen. "Ik denk dat Kyanos liever het springparcours neemt. Maar jij mag beslissen, ik heb dat parcours zo juist ook al gedaan." Ze mocht dit meisje, dus was ze gewoon normaal en aardig tegen haar. Quinn keek naar de weg die leed naar het springparcours. Het was heel lang en er langen heel veel omgevallen bomen. Kyanos brieste en begon te trekken, Quinn kreeg hem makkelijk onder controle en uiteindelijk was Kyanos weer rustig. Kyanos trok zijn hoofdje naar de merrie van Mel. Even gingen zijn oren naar achter maar die kwamen meteen terug naar voor toen Quinn hem gekalmeerd had. "Dus... Welke zullen we nemen?" Vroeg ze terwijl ze keek. Zij zou het op zich wel leuk vinden om het kuilen parcours te nemen, maar springen was altijd haar ding geweest. Ze zuchtte eens diep en dacht toen na. Haar moeder was ook altijd dol op springen, dat deed ze heel graag. Ze vond dressuur saai en het had zo weinig zin, zei ze altijd. Maar eigenlijk vond Quinn dat eigenlijk ook wel leuk. Ze glimlachte bij de gedachte aan zij en haar moeder. Ze hielden allebei erg veel van paarden, maar waren zo verschillend.