Hidin'

Storm haar hoeven denderden over het begraste heuvelgedeelte van HH. De paarden hier waren allemaal verdwenen dus had ze bijna heel het rijk voor haar alleen. Alleen was er een probleempje. Iets rook hier niet naar de paarden van tegenwoordig. Het rook naar iets anders... Naar mensen? Ze wilde wegrennen. En niet zo traag. Maar ze had geen idee waar de mensengeur vandaan kwam. Ze schudde met haar hoofd en steigerde perfect, waar een dressuur leraar erg trots op zou geweest zijn. Ze kwam met een harde dreun terug op de grond en draafde met snelle passen over het grasgroene landschap. Ze liep maar voor zich uit, misschien waren er niet eens mensen. Misschien was het gewoon haar verbeelding. Ze vertraagde haar passen en ging over naar stap. Ze graasde wat van het grasgroene gras. Niet veel, ze had net nog een konijn aangevallen. Maar de geur van mensheid kwam nog steeds dichterbij. Storm probeerde zich te ontspannen en ademde rustig in en uit. Het geluid van hoefstappen hoorde ze niet, alleen maar een koud winterachtig briesje wind. Ze stond rustig stil. Maar eigenlijk was ze erg zenuwachtig, ookal wist ze niet waarvoor. Ze hoorde een lawaaierig geluid achter haar en maakte dat ze wegkwam. Ze galoppeerde hard weg en maakte hier en daar een sprongetje om nog wat sneller op gang te komen. Als Storm naar de grond keek leek het alsof ze zweefde. Ze was te snel om waar te zijn. Storm slipte en keek om zich heen. Was ze ver genoeg weg van enig teken of mensheid?

[&Reggi]

Reggi zat al even te kijken naar het zwarte dier dat daar aan het grazen was. Andere paarden waren gevlucht, omdat ze wisten dat hier mensen zaten, maar deze niet. Reggi had wat vrienden meegenomen, hij wou nog 2 mustangs vangen. Gewoon puur voor de lol deze keer. Maar deze was echt beeldmooi. Spijtig was hij nog geen Pinto/Paint tegen gekomen, maar het maakte niet zoveel uit. De merrie Galoppeerde weg, maar even later stopte ze weer. Reggi deed teken om hen op te splitsen. Ze waren zodanig opgesplitst dat ze de merrie omsingelde. Maar de merrie had het blijkbaar nog niet door. Reggi trok een wenkbrauw op toen hij een schimmel hengst naar de merrie draafde. Ze waren duidelijk aan het communiceren. "Storm, we moeten hier weg. Nu meteen." Zei Jumper tegen de merrie. Reggi gaf een teken en al snel stonden de Cowboys rond het 2 tal. Iedereen smeet een Lasso naar beide paarden. Jumper voelde een lasso rond zijn nek en al snel steigerde hij. Hij wou Storm beschermen, en hij wou zijn vrijheid niet afgeven. Hij beet naar de paarden die te dichtbij kwamen. Reggi keek hem vies aan. De merrie waarop Reggi zat schotte terug naar de hengst. "Laat ons gerust." Hinnikte hij. Maar hij wist dat de cowboys hem niet begrepen. Hij keek naar de paarden. "Waarom vangen ze ons? Laat ons gerust. Jullie kunnen dit niet doen." De merrie waarop Reggi zat begon te praten. "Wij doen alleen maar wat ons baasjes ons vragen, en je kan je er beter bij neer leggen." "Nee, nooit. Ik heb al genoeg afgezien bij de mensen." Zei hij en ontblote zijn tanden en wou naar de merrie bijten. De merrie stapte achteruit omdat ze wist dat jumper 2 lasso's om zijn nek had dus niet bij haar kon geraken. Jumper wou bij storm zijn. Maar de 2 cowboys die Jumper vast hadden en de 2 Cowboys die Storm Vast hadden. Sleurde de 2 paarden van elkaar af. Hard hinnikte hij. Nee, ze zullen niet alles van hem afpakken. Dat nooit!!

Reggi zette de 2 paarden in 2 apparte kralen. Jumper werd er zot van. Hij wou niet meer bij de mensen zijn. En nu hielden ze Jumper van Storm af. Hij begon rondjes te draven, zijn staart in de lucht. Zijn spieren rolde onder zijn huid, en iedereen kwam kijken naar de 2 nieuwkomers. Reggi keek naar Jumper. En iemand kwam naar hem toe. "Reggi, misschien moeten we ze bij elkaar zetten." Reggi keek de jonge man aan. "Neen, want dan hebben ze meer kans om te ontsnappen. Ik wil ze even appart houden, tot ze allebij wat rustiger zijn." De stalhulp knikte en keek naar beide paarden. Reggi vroeg aan het hulpje om even mee te helpen met hooi te geven en water. Jumper zag het gedroogde gras op de grond vallen maar hij weigerde ervan te eten. Hij wou bij Storm zijn !!! In zijn eigen Territorium!!!

"Storm, we moeten hier weg. Nu meteen." Zei Jumper opeens tegen haar. Jumper? Wat deed die nou weer hier? "Huh? Waarom?" Vroeg ze hem maar ze hoorde hoeven van paarden over de grond denderen. Ze keek op en zag twee lasso's rond de nek van Jumper trekken. "Jumper!" Schreeuwde ze de longen uit haar lijf, Jumper werd mee getrokken waardoor Storm meteen naar hem toe sprong. Maar toen ze naar hem toe sprong kreeg ze ook een lasso rond háár nek. Ze viel op de grond, maar ze krabbelde meteen terug overeind. "Laat ons gerust." Hinnikte hij naar de mensen en paarden. "Waarom vangen ze ons? Laat ons gerust. Jullie kunnen dit niet doen." Vroeg hij aan een paard waar een stevig gebouwde persoon op zat. Het paard begon te spreken terwijl het mens op haar rug nog steeds met lasso's aan het dier trok. Storm kreeg een tweede lasso rond haar nek, deze keer kon ze niet meer. Hoe meer ze steigerde, hoe harder ze trokken. Ze liet zich meegaan. "Goed zo, kom maar mee, zwarte." Zei een hengst. "Nooit!" Ze probeerde weer te trekken, terug naar Jumper toe, die verder weg van haar getrokken was. Het touw schuurde in haar nek. Het deed verschrikkelijk veel pijn, het was alsof iemand haar keel open sneed. Ze kon niet meer. Ze liet zich mee gaan. Ze hinnikte luidkeels naar Jumper, ze hoorde enkel een harde hinnik terug, de rest... van Jumper, zag ze niet of hoorde ze niet meer.

Storm werd in een kraal gezet, waar Jumper niet was. Ze keek mensen, en paarden van de zijkant kil aan. Wat ze hadden gedaan, was niet leuk. En ze zouden er spijt van gaan krijgen, ooit. Niet nu. Er zette iemand een stap in de kraal, een mens. Storm stapte een pas achteruit. Achteruit, paardenverslinder. Een verkeerde beweging en ze zou het mens aanvallen. Tot nu toe had hij de juiste bewegingen. Rustig was nu het laatste wat ze was, was Jumper hier nu maar. Dan zou het een stuk makkelijker zijn voor haar. Ze hinnikte luid en steigerde, ze maaide met haar hoeven in de lucht en kwam met een hevige dreun terug op de grond. Ze maakte een boksprong en en galoppeerde naar het hek toe. Precies op tijd draaide ze zich om een maakte een sierlijke bok beweging tegen het hek. Tevreden maar kwaad galoppeerde ze rond in de kraal. Toen ze was uitgeput was vertraagde ze en ging ze in het midden van de kraal staan. Haar oren waren gespitst en met haar donkere ogen keek ze iedereen aan om te kijken wat ze van plan waren. Ze had een soort van shock zonder Jumper, en als het moest zou ze over het hek springen en op zoek naar Jumper gaan.

Jumper werd zot. Hij zag Storm nergens niet. Waar was ze? Hij hinnikte luid toen hij een bekende hinnik hoorde. Maar hij zag Storm niet, maar hoorde ze wel. Jumper begon hard rondjes te galopperen. En zo hard hij kon probeerde hij de balken kapot te stampen. Hij was al woedent dat hij gevangen was genomen, maar het werd compleet toen hij Storm niet meer mocht zien. Hij had veel schrik. Schrik dat hij Storm niet meer zou zien. De leider van de cowboys kwam hem water en eten geven. Maar hij stampte naar de waterbak. Het gevolg was dat de waterbak omviel en dat er wat water op de cowboy viel. Reggi vloekte van woede en keek in de ogen van Jumer. Haat was in de ogen te zien van Jumper. Reggi probeerde rustig te worden. Want hij gaf de frustraties gewoon over. Jumper galoppeerde naar Reggi en boog zijn hoofd wraakzuchtig over het hek en beet naar Reggi. Reggi gaf Jumper een tik. Hij kon vanalles verdragen, maar bijten moesten ze wel afleren. En dat maakte Jumper gewoon kwader. Hij steigerde en kwam met zijn benen over de omheining. Maar toen hij neer kwam, bleef 1 poot op het hek. Paniekerig probeerde hij zijn been terug te trekken. Maar hij kon het niet. Paniekerig begon hij te ademen door zijn neus. Zijn neus was wijd open. Hij begon te bibberen. Van angst, van woede. Zweet drupte gewoon van zijn lichaam af als dikke waterdruppels. Reggi duwde zijn been van het hek af. Anders was die straks gebroken. Jumper rende naar achteren en bleef zo ver mogelijk van Reggi weg. Reggi legde de waterslang in de waterbak en stapte naar Storm. hij keek naar haar. En stapte rustig in de kraal. Zij was veel rustiger dan Jumper. Reggi maakte zich kleiner en in het midden ging hij zitten. kijkend naar de schoonheid. Man, hij pakte toch altijd de mooiste mustangs eruit. Hij vroeg zich nog steeds af waarom Jumper zo overstuur was. Miste hij Storm dan zo hard? Reggi kon Jumper misschien toch beter naar Storm brengen voor hij alles vernietigde. Hij maakte zelf een weggetje van draad van Koral naar Koral. Hij deed Daarna Jumpers kraal open en Jumper schoot naar buiten. Volgde de weg van Draad. Hij was nu niet gefixeert op de vrijheid. Maar hij wou Storm Terug zien. Reggi deed snel de poort van de kraal open waarin Storm zat. Zo snel als een pijl schoot Jumper naar Storm. Achter hem werd de poort gesloten. Hij leek nu al stukken rustiger. "Alles goed met je?" Vroeg Jumper aan Storm. Reggi keek raar op dat Jumper opeens pakke rustiger was. Jumper en Storm stonden heel dicht bij de weg. Hun kraal was juist het dichste bij de weg. En even keek Jumper raar op toen er een auto verbij raasde. "We komen er wel uit." Zei hij rustig tegen Storm.