Hunting down the mustangs

Jacky haalde een grote poets kist te voorschijn, meteen begon Rice with te sun of hoe ze hem noemde sun te hinniken. Hij wist wel wat het betekende als ze met het tuig en poetskist aankwam, het betekende rijden. En daar was hij helemaal verzot op, zeker als ze lekker naar buiten gingen hoewel hij trainen ook geen probleem vond. En vandaag was z’n dag, Jacky had beslotende natuur te verkennen en te kijken als hier ook mustangs rondliepen, net als waar zei vandaan kwam. Na een grondige poetsbeurt zodat de huid van haar bruin zwarte Sunny weer glom zadelde ze hem op en zei ”Now is the picture perfect hottie” terwijl ze hem een zoen op zijn snuit gaf, ze had haar paard engels opgevoed omdat ze op een stal stonden vroeger waar ze engels praatte, het was dan ook een gewoonte geworden. De groene pad en bandages kleurde mooi bij zijn vacht. Tevreden liet haar paard een bries horen, Jacky grinnikte even. Met haar cowboy laarsjes met sporen eraan, die ze overigens alleen gebruikte als het nodig was om de hulp te verduidelijken – wat bij sun niet nodig was omdat ze elkaar zo goed konden -, stapte ze op. Buiten was het lekker weer warm met een koel briesje die haar bruine haar onder haar witte cowboy hoed liet wapperen. Opgewonden snoof Sun even, Jacky aaide hem kalmerend en liet hem stevig doorstappen. Sun had een heel goede conditie en altijd een flinke pas , hij was echt een paard dat met buitenritten voorop lag, maar dat kwam ook omdat ze hem voor barrelracing trainde. Relaxt keek Jacky haar ogen uit, er was veel te zien zoals wilde dieren en planten. Ze zette Sun aan in een draf en zo draafde ze heerlijk door, hij had een heerlijke vlakke gang zodat je makkelijk kon doorzitten. Het plezier was van beide gezichten af te lezen, samen genoten ze er echt van, ze waren ook een enorm goed team. Hoe verder ze gingen hoe ruiger het gebied was, af en toe moest ze de twijfelde pony aansporen met de woorden ”Go on boy”. Dit deed ze alleen echter als ze het zeker wist en om hem zelf vertrouwen te geven want soms was hij nog al onzeker. Na een tijdje kon hij ook makkelijk zijn eigen weg vinden zodat Jacky weer tijd had om rond te kijken. Toen ze weer berg afgingen, wat geen moeite was voor beiden want ze waren wel wat gewend, kwamen ze in een vallei af. Op de grond lagen hopen mest wat niet van 1 paard kon zijn, het moest wel een kudde zijn. Ze stapte af en zei ”Stay”. Dit commando was genoeg voor hem om meer als een half uur stil te kunnen staan. Jacky keek naar de mest en kwam er achter dat dit nog vers was, ze waren dus niet zo ver weg !. Te voet volgde ze het spoor van hoeven, ze wist 100% zeker dat haar paard zou blijven staan – het zou wel een raar aanblik zijn voor vreemde mensen- ze wou alleen zeker zijn dat ze niet ineens om het hoekje verschenen en dat Sunny zich dan kapot schrok. Toen ze zag dat dat niet zo was floot ze op haar vingers en niet veel later kwam haar paard aangegaloppeerd, ze gaf hem een klopje als beloning en zei Good boy”. Rustig om de kudde later niet af te schrikken volgde ze het spoor, maar inplaats het pad te kiezen dan dieper het dal in ging koos ze het pad dat naar boven ging, haar instinkt zei dat ze het daar beter konden zien. Bij het ruiken van de geur van een kudde mustangs snoof Sun en schraapte zijn hoeven. Hij werd altijd opgewonden als hij een wilde kudde rook, dan wou hij gaan drijven want dat vond hij ook heerlijk.”Easy boy” suste ze hem toe. Ze wou niet dat de mustangs haar hoorde en weg galoppeerde. Toen ze op het platform was keek ze haar ogen uit een kudden van 15 paarden stond beneden te grazen, haar hart sloeg over. Wat zou ze er eigenlijk graag een willen vangen en temmen, maar de andere kant was het wel zielig. Sun snoof nog eens maar bleef rustig stil staan, samen genoten ze van het uitzicht.

Moonheart stapte rustig door het hoge gras, kijkend om zich heen. Ze was vlakbij de watervallen, ze hoorde het al. Het harde geluid van het vallende water, dat met veel lawaai beneden terecht kwam, was een bekent geluid. Zelfs mensen en paarden die nog nooit bij watervallen waren geweest, konden het bijna altijd wel weten, als ze bij een waterval waren. Heel misschien niet als je doof was, dan kon je het niet horen. Het water had een frisse geur altijd, wat een slootje vaak niet had. Een geur die je tot rust liet komen. Moonheart hield er persoonlijk wel van, de watervallen waren een van haar favoriete plaatsen hier. Er was volop drinken, wat verderop groeide gras en het was er mooi. Moonheart liep met trotse en stevige pas door. Tot ze opeens iets rook, paarden. En iets anders. Een mens! Moonheart bleef stil staan, ze keek in de verte, maar daar zag ze nu alleen maar de watervallen. De geuren waren niet vlakbij, maar toch. Het was oppassen geblazen nu. Ze kon misschien beter terug gaan, hoewel. Haar nieuwsgierigheid liet haar niet om keren. Dus, nog even aarzelend, zette de lichte mustang merrie de pas er in. Eerst waren het langzame passen, maar ze gingen steeds wat vlugger. Bij de watervallen klom ze, zoals paarden dat doen, met veel moeite naar boven. Toen ze daar was, liep ze verder. De waterval af en toen kwam ze bij een ravijn. Ze keek naar beneden, nu zag ze de kudde. Ze graasde rustig, alsof er niks aan de hand was. Maar Moonheart zag nu ook het mens, wat ze net rook, zitten. Samen met nog een paard, maar die was duidelijk van haar. Moonheart liep, nou ja gleed bijna, naar beneden. Ze kwam naast het mens in stilstand. Ze was zo stil als ze kon, terwijl ze het mens bekeek. Maar Sun, zo heette het paard, hoewel ze dat niet wist. Had haar allang opgemerkt. Hij hinnikt naar Moonheart. Moonheart hinnikt terug. Ze deinsde wat naar achteren, haar oren waren plat gelegd in haar nek. Niet voor het andere paard, maar voor het meisje. Wat zal die nu doen? Moonheart snoof angstig, ze wist niet wat ze moest doen. Waarom had ze dit gedaan? Ze kon weten dat dit ging gebeuren. Maar altijd deed ze het weer. Ze wist waarom dat was. Misschien... Misschien omdat ze ooit bij mensen had geleefd. Maar nu was ze wild, toch? Of verlangde ze toch weer naar mensen? Mensen hadden haar moeder gedood, maar een mens had haar verzorgt. Toen ze nog een veulen was. Met wazige blikken dacht ze terug aan die tijd. Simon... Waarom was hij weg gegaan? Waar was hij gebleven. Moonheart hinnikt nogmaals, ze deinsde verder naar achteren, maar vluchtte niet weg.

Met zo minmogelijk geluid proberen te maken keek ze naar de kudde en pakte ze haar foto toestel uit een van de zadeltassen. Ze maakte een paar prachtige foto’s toen Sun weer snoof ze dacht dat het gewoon om de kudde beneden was. Ze siste hem stil toen hij hinnikte want enkele mustangs keken geschrokken op, zelf schrok ze ook toen ze een hinnik terug hoorde vlak langs haar. Ze keek recht in de ogen van een mustang, haar camera viel uit haar handen op de grond. Even snakte Jacky naar adem en bleef een paar tellen verstijfd zitten. Toen gleed uit automatisme haar hand naar de lasso maar ze stokte. Ze was hier om de natuur te bewonderen niet om te verwoesten door een mustang eruit te halen. En al zou ze het wel doen, had ze wel genoeg ervaring, ze werkte wel eens met mustangs maar ze had er nog nooit echt eentje helemaal getemd. De merrie deinsde bang achteruit en Sun bewoog onrustig heen en weer, om in actie te komen als het nodig was. Een halve ophouding was al genoeg om hem te laten weten dat hij rustig moest stilstaan ”stay” fluisterde ze hem. Voorzichtig kwam ze uit het zadel en stapte af, ze wou eens kijken hoe gewend mustangs hier aan mensen waren. Een soort van expiriment, als deze helemaal niet bang was – wat ze raar zou vinden want de merrie was angstig achteruit gegaan- zou ze het misschien nog over haar hart krijgen om haar mee te nemen. De andere kant ze had niet eens een plek voor haar en ze wist niet als ze het aan kon. Zachtjes kwam ze op de vloer neer, en keek de merrie expres niet aan met haar ogen. Ze zocht naar een appel uit de zadeltas en brak die in 4 stukken. Ze gaf 1 stukje aan Sun die zijn oortjes spietste toen hij wist dat ze appel had. De rest stak ze uit naar de merrie ”easy girl klonk haar zachte stem. Nog steeds staarde ze naar de grond ze wou niet als een roofdier lijken. Ze moest zich zelf eraan herinneren om adem te halen, zo geconsenteerd was ze aan het wachten op de kleinste beweging van de mustang. Haar bruine ogen gleden toch even over de mooie glinsterende vacht van de merrie. Het was een mooi beest!

[eigenlijk was deze voor reggi ,maar misschien als je het niet erg vind kan hij later in dit topic komen]

Reggi had Bailey-Gunner Qaurter Horse.- uit de stal gahaalt,gepoetst, een vliegen- en een schoonheids spray op haar gedaan en opgezadelt. Hij ging met Bailey te voet naar de bos en singelde haar daar nog eens aan. Daarna stapte hij op en spoorde Bailey aan tot een rustig drafje. Zoals hij vaak deed, zocht hij naar wilde paarden. Hij had nu al 2 mustangs, maar hij wou een 5 tal Mustangs. Hij was een zachtaardig type bij paarden, niet hoe de meeste dachten. Zoals altijd had hij een Lasso bij. Reggi was al aangekomen bij de watervallen. en had al uitwerpselen gevonden. Verse uitwerpselen. Reggi grijnsde en in plaats hij naar beneden Stapte, stapte hij naar boven. Hij verschool zich achter de bosjes. Daar zat een meisje. "Man wat moet die hier." Dacht hij. Reggi zag hoe de mustang redelijk dicht bij het meisje was. "Eazy." Zei hij tegen zijn merrie toen ze begon te trippelen. Maar toen had hij door dat zijn Sidepull niet goed aan was. "Man ben ik verstrooit ofzo?" Zei hij zacht. Hij stapte af en deed het bitloos hoofdstel goed aan. Daarna stapte hij weer op Bailey. Hij spoorde Bailey aan in stap. Rustig nam hij zijn Lasso al en toen hij dicht genoeg was smeet hij de lasso om de hals van de mustang. Zo snel hij kon wikkelde hij de uiteinde van de lasso aan de top van zijn western zadel. Hij stapte naar voor, en knikte naar het meisje. "Je kan beter niet treuzelen als je een wild paard wild vangen." Zei hij spottend. Hij ging wat verder van de afgrond staan, want hij wou niet van dat afgrond vallen. Hij keek naar het meisje, maar hielt de mustang in het oog.

Sorry echt inspiloos.

De vrouw stapte van haar zadel af, waardoor Moonheart nog meer naar achteren deinsde. Ze hinnikt angstig, afwachtend wat de vrouw zal doen. De vrouw pakte een appel, wat ging ze doen? Moonheart kwam voorzichtig wat naar voren, gedwongen door haar nieuwsgierigheid. Ze keek naar de appel. Met luid gekraak werd de appel in vier stukken gedeeld. Een stuk werd aan Sun gegeven, de rest aan haar. Moonheart aarzelde even en pakte toen vlug een stukje. Daarna wou ze weg gaan. Opeens gleed er iets ruw,s over haar nek. Ze schrok en steigerde, gelukkig raakte ze de vrouw net niet. Ze trok, wat nu? Moonheart keek op, ze zag de dader al. Een man op een ander paard. De man ging wat naar achteren, maar omdat het touw nog niet heel erg strak stond, werd Moonheart niet meteen mee getrokken. Ze voelde dat de man naar haar keek. Ze trok aan het touw, maar het was te sterk. Moonheart hinnikt hard, een boze hinnik was het dit keer. Opeens hoorde ze het getrappel van weg rende paarden, ze hoefde niet te kijken, ze wist het al. De kudde was gevlucht. Niets aan te doen. Moonheart trok nog harder aan het touw, ze had van inspanning haar ogen dicht. Maar ze lette nog steeds op. Maar zo lasso werd aangetrokken, als je er aan trok. Dus het touw kwam stevig om haar nek te zitten. Eerst voelde ze het nog niet, pas toen het ruwe touw bijna in haar vel ging snijden en ze werd bijna gewurgd, stopte ze met trekken. Ze stond stil, keek bang en boos naar de man. Wat dacht hij wel? Moonheart ging opeens in volle gelop naar hem toe. Het zweet stond op haar rug en zij. De flanken van de woeste merrie gingen vlug heen en weer. Het was een korte klim naar de man. Toen ze er was, begon ze te steigeren. Ze raakte de man expres, maar ook zijn paard. Dat was de bedoeling. Hopelijk viel de man daar van af. Maar Moonheart was moe geworden, intussen. Even rusten hoor. Heel even. Ze stond weer op vier benen op de grond, nog steeds bangkijkend.

Opgelucht zuchtte Jacky toen de merrie een stukje appel weg griste, het ging dan wel snel maar het was een begin. Ze had haar plan klaar, ze zou de merrie laten en rustig aan vrienden worden. Misschien als ze thuis alles op een rijtje had, ze had de laatste tijd veel ruzie over haar vader die ze niet kon, haar kon vangen. Maar dat idee werd gauw verstoord. Ineens gleed er een lasso om de nek van de merrie, Jacky schrok even erg als de merrie. Ze vermande zich toen ze de stem hoorde van de dader. "Je kan beter niet treuzelen als je een wild paard wild vangen." Een eigenwijze glimlach kwam op haar gezicht. Misschien wou ik haar wel helemaal niet vangen zei ze en trok een wenkbrauw omhoog. De merrie stond hevig te steigeren, Rustig suste ze Easy girl Even leek de merrie erop te luisteren maar het was valse hoop want ze stormde op de jongen af. In al die hevigheid had Sun alleen zijn hoofd omhoog gegooid, maar hij was trouw blijven staan. Toen de merrie de jongen sloeg met haar hoeven. gaat het riep ze. Ze steeg snel op haar paard en gooide ook haar lasso handig om de merrie’s hals zodat ze de jongen niet nog een keer kon aanvallen. Snel maakte ze het vast met een knoop aan het zadel, ze had dit al vaker gedaan maar ze was niet zo handig er nog in. Rustig maakte ze het touw korter zodat de merrie meer naar haar toe kwam. Ze zuchtte even, nu was haar hele plan in duigen gegaan. Rustig praatte ze tegen de merrie aan haar eigen sun. Ze kon uren en verhalen tegen paarde praten, haar paard ontspande meteen. Ze hoopte dat het over sloeg op alle paarden. Ze had geleerd dat je veel meer aankon met een ontspannen paard, maar misschien lag het anders bij mustangs.

Reggi grijnsde toen het Meisje begon te praten. "Nou, dan neem ik hem mee." Zei hij rustig. Het maakte hem niks uit dat de mustang begon te steigeren, hij deed zijn eigen alleen maar pijn. Maar op de volgende reactie had hij zich niet op voorbereid. Hij kreeg een klop tegen zijn hoofd. Snel handelde Reggi door haar hard weg te duwen. Maar Bailey was sneller. Bailey draaide haar om en bokte naar de mustang. Bloed seipelde van zijn hoofd af. "Ja het gaat wel. Ik zou ook zo reageren als ik een Mustang was. Het dier wilt alleen maar vrij zijn." Zei hij rustig. Het meisje kon al redelijk goed lasso werpen. Want ze smeet de lasso over de nek van de merrie. "Je bent goed, meid. Hoe noem je?" Vroeg hij rustig. Hij wreef over de hals van Bailey, en hoorde het meisje praten. Ze had iets van een paardenfluisteraar. "Heb je zin om even mee te gaan naar de Ranch? Ik kan je misschien iets laten zien, wat je misschien wel intersant zult vinden. En ik kan deze Mustang niet alleen naar de Ranch brengen, want dan vermoord hij me." Zei hij al Grijnzend. Hij had nog 2 mustangs in de Ranch staan, Saricha en Assassin. Saricha was al wat tammer dan Assassin. Die hengst was gek, hij brak alles kapot. Maar hij wist zeker dat het meisje het intersant zou vinden. Hij wreef over zijn hoofd en het bloed plakte aan zijn mauw. Nou dat ook nog, fijn.

-Sorry ben echt inspiloos.-

Haar glimlag en gezicht stond nog steeds kopig en zei “En als k haar nou hier wil houden” Het was haar bedoeling geweest om vrienden te worden met de Mustang in haar eigen gebied. Na de aanval bloedde de jongen of moest ze zeggen man, hij was zeker 20 . Zelf was ze maar 15 jaar maar wel heel erg zelfstandig en verantwoordelijk maar zeker ook koppig. Zo ziet het er anders niet uit, je bloed zei ze zachtjes. Over de mustangs wist ze wel maar ze wou ook niet bijdehand klinken. Toen ze de lasso om de nek van de merrie gooide kreeg ze een complimentje , verlegen knikte ze. Ze was niet gewend om complimentjes te krijgen , thuis deed ze alles alleen maar fout. Ze ratelde maar zachtjes door, niet echt over iets belangrijks want er was iemand bij. Meestal praatte ze tegen haar Sun altijd over de thuissituatie, maar met een vreemde man erbij deed ze dat niet. "Heb je zin om even mee te gaan naar de Ranch? Ik kan je misschien iets laten zien, wat je misschien wel intersant zult vinden. En ik kan deze Mustang niet alleen naar de Ranch brengen, want dan vermoord hij me." . Even grinnikte ze hij had wel gelijk. ”Ik geef haar volkomen gelijk, ik zou je ook vermoorden als je zomaar uit de natuur rukt” Ze vond het wel prachtig hoe ze mustangs temde zeker als ze het zacht handig deden, maar ook zielig voor de mustangs. Ze hoorde vrij te zijn, en rond te kunnen rennen. “Zullen we dan maar?” keek ze hem vragend aan. Sun schraapte even ongeduldig met zijn hoeven en bewoog zijn gewicht van zijn ene been op het andere, hij had zin om te werken en niet om stil te staan. Ze maakte haar zit wat dieper en toen hield hij op, soms leek het net alsof ze alleen maar hoefde te denken en hij het deed. Ze zuchtte even trost, ze waren een goed team al zei ze het zelf. Ze keek hem nog eens aan en zette toen zelf maar actie in. Ze verplaatste haar gewicht en gaf een beetje druk met haar kuiten, opgewekt stapte sun weg. Zachtjes neuriënd om de merrie te kalmeren reed ze voort. Ze wist de weg wel niet meer eerst de berg afkomen.

Plotseling werd er nog een touw over Moonheart,s nek gegooid. Geschrokken keek ze op, wat nu weer? Ze voelde dat er aan haar getrokken werd, ze moest wel mee. Dus draaide ze zich om en keek bijna recht in de bruine ogen van het meisje van net. Ze hoorde haar praten, maar zei, wat zij niet kon horen, ''Verrader'' . "Heb je zin om even mee te gaan naar de Ranch? Ik kan je misschien iets laten zien, wat je misschien wel intersant zult vinden. En ik kan deze Mustang niet alleen naar de Ranch brengen, want dan vermoord hij me." zei de man. Moonheart keek om, haar ogen keken nog steeds boos, nu echter weer naar de man. Vermoorden was ook niet waar, maar hij zal dan wel veel pijn lijden. Moonheart,s hekel aan mensen kwam weer naar boven, als een pijl die je de lucht in schoot. Ze bokte met woede en begon weer te trekken. Opeens voelde ze weer hoefslagen, het paard van de man was weer bezig. Moonheart schopte hem terug, maar het paard kon wel wat hebben. “Zullen we dan maar?” hoorde ze opeens. Ze keek weer om,naar het meisje. Het echode in haar hoofd, “Zullen we dan maar?” Ze hinnikt weer, een angstige hinnik. ''Wat?'' vroeg ze aan het paard van de man. Het paard keek haar aan, ''Wat? Wat?'' vroeg hij. Moonheart zuchtte, ''Wat gaat er nu gebeuren?'' vroeg ze, ''Je gaat naar een Ranch toe,'' was het antwoord. Wat? Moonheart schrok bij deze woorden, een ranch, dat wou ze niet. Opeens begon het andere paard te lopen. Moonheart werd mee getrokken. Het paard stapte rustig en Moonheart moest dat dus ook doen. Het meisje neuriede zachtjes. Moonheart trok meteen het andere paard mee, want daar zat ze ook aan vast. Was ze verslagen? Nee, dat mocht niet. De merrie stopte abrupt, ze zette al haar hoeven stevige op de grond. Maar het had geen zin, de man en zijn paard konden weer naar voren gaan en dan werd ze door twee paarden getrokken. Ze liep weer verder, maar ze was nog steeds onrustig. Ze moest ontsnappen, dit kon ze niet laten gebeuren! Maar hoe?

“En als k haar nou hier wil houden” Reggi begon er vervelend van te worden." Dan bel ik mijn collega's, en komen zij haar halen. " Hij zag dat de mustang naar Bailey schopten, maar Bailey liet haar niet kennen." Zo ziet het er anders niet uit, je bloed" Reggi grijnsde. "Het is maar bloed. Wat dat beest bij mij doet, zal ik nooit terug doen." Zei hij rustig toen hij naar de mustang keek. ”Ik geef haar volkomen gelijk, ik zou je ook vermoorden als je zomaar uit de natuur rukt”Reggi zuchte. Hij wist heus wel dat het rot moest zijn voor het dier. Maar niet als het wist wat er echt met haar ging gebeuren. "Kijk, het is niet dat ik haar gevangen ga houden. Binnen 5 maanden ziet ze de vrijheid terug. Alleen is het haar keuze dat ze terug naar de natuur wilt of in de Ranch wilt blijven. Ik leg straks alles uit. Als het mij in die 5 maanden niet lukt, ziet ze zoiezo de vrijheid terug. Maar je zult zien, ze zal tammer zijn dan nu. En ik gebruik geen geweld, alleen ik en mijn..." Damn wat zei hij nu. Het was zijn vriendin nog niet, ze waren alleen nog vrienden." ...En Valerie werken met haar en de andere. We gebruiken bepaalde oefeningen, zodat de paarden ons gaan beginnen vertrouwen. We zijn geen wrede cowboys hoor." Zei hij rustig. Reggi volgde het meisje, de mustang weigerde even mee te gaan, en Reggi ging voor, nu moest ze wel verder gaan.

"Kom gewoon mee. Doe niet zo moeilijk." Zei Bailey tegen de mustang. "Reggi is een goed baasje, en je zult wel zien wat zijn bedoeling is. Alles gaat wel meevallen. Valerie zal je ook mogen, het is een lief meisje. Je gaat het bij ons goed hebben. Reggi is niet wreed bij paarden. Ik heb nog nooit slaag gehad van hem." Zei Bailey rustig tegen de mustang. "Je mag zelfs content zijn dat Reggi je gevangen heeft, dan die andere cowboys van die andere Ranch, daar mishandelen ze je pas." Voor de rest zweeg Bailey tegen de mustang.

Reggi en het Meisje waren eindelijk bij de Ranch aangekomen. Stalhulpen deden de kraal open en Reggi ging samen met het meisje (op hun paarden) in de kraal. Daar lieten ze de mustang los. Reggi stapte de kraal uit. "Zadel Bailey af. " Zei Reggi tegen een stalhulp. "En zet haar paard in een luxe stal met wat drinken en eten." De mensen knikte en deden wat Reggi zeiden. "Kom even mee. Valerie zal nu wel bezig zijn met Saricha. Een witte mustang achtige. Daar zal je zien hoe wij paarden behandelen." Reggi stapte naar de binnenbak waar Saricha en Valerie aan het werken waren. Valerie zat op de grond met een eetbak tussen haar benen en Saricha was aan het eten. Even keek Saricha wantrouwend op, maar begon dan weer te eten. "Saricha is een wild paard die wel nog maar een week hebben. Op begin viel ze mij aan. De volgende dag axepteerde ze mij al in haar buurt en begon ze te spelen. Aaien mogen we haar nog niet, maar dat doen we ook nog niet meteen." Reggi ging weer naar buiten. Nu zou hij Assassin laten zien. De mooie buckskinkleurige mustang stond in een andere Kraal, waar nu staal was rond gemaakt. "Dit is Assassin. Een paard die echt mensen haat, hij valt grote mensen aan. Maar houd van kinderen onder de 10 jaar. Hij heeft onze vorige kraal gans kapot gemaakt, en daarom hebben we hem in zo'n stale kraal gezet. Hier werkt ook Valerie mee. Want hij axepteert alleen maar meisjes." Zei hij rustig en keek naar het meisje.

Jacky trok een boos/verslagen gezicht toen hij " Dan bel ik mijn collega's, en komen zij haar halen. " sprak. Ze zag zijn geërgerde gezicht en hield haar mond maar verstandig. Ze vond het nog steeds een beetje zielig voor de mustang, ze moest zelf de keuze hebben. Maar om hem niet nog meer te ergeren luisterde ze rustig naar zijn woorden. Verbaasd keek ze naar de man, ze kregen dus wel de keuze. Ze zuchtte dat was heel anders als ze gewend was van thuis, daar werden de mustangs gebroken, daarom deed ze ook nooit mee aan het temmen van de beesten. En heeft ze zelf haar paarden beleerd, die haar gehoorzamen omdat het wilde en haar vertrouwde niet omdat ze bang waren voor slaag. Ze stapte rustig aan en knikte op zijn woorden, door de rustige stem van hem geloofde ze hem wel. De wrede cowboys waren meestal heel opvliegend en hij zag er niet zo uit.
Na een tijd stappen kwamen ze op een grote Ranch uit, verbaasd hield Jacky even halt Ik wist niet dat er hier een ranch zat” zei ze opgewekt. Misschien kon ze [u]Rice with the sun[/] hier neer zetten, in plaats van bij de boer waar ie nu staat. Want op een dressuur of springstal werden ze alleen maar uitgelachen, maar Jacky wist beter. Rustig stapte ze de kraal binnen, opgewonden snoof Sun hij rook hier zo veel, Als een hinnik begroette hij alle paarden even en liet zich verder niet meer afleiden. ”Good boy” fluisterde heel zachtjes, het enigste teken van dat ze sprak was dat de oren van Sun naar haar toe gericht gingen. Toen de mustang los was gingen ze weer de kraal uit. Met tegenzin liet ze haar paard mee nemen, meestal deed ze zelf de na zorg zo dat ze wist dat het goed gebeurde maar ze vertrouwde hen wel met haar paard, en als ze niet goed voor Sun waren zou Sun het zelf wel oplossen. Zo had hij ooit een Wrede jongen uit zijn stal getrapt terwijl Sun eigenlijk niet gemeen is, maar gewoon oprecht en eerlijk. Geïnteresseerd luisterde Jacky naar wat de man zei, en ze keek haar ogen uit. Het was prachtig hier met al die paarden. Ze volgde hem naar de witte mustang waar een meisje mee bezig was. Zo te zien hadden ze hier het geduld van de wereld dat beviel Jacky wel. Daarna gingen ze naar een prachtige mustang, die in een stale kraal stonden. Ze hield haar adem even in toen hij op hen af kwam stormen. ”Woow wat een pracht beest floot ze door haar tanden. Toen kwam ze er achter dat ze zich zelf nog niet had voorgesteld. Jacky is de naam en uwe” vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze haar ogen niet van de mustang kon afhouden, die dreigend met zijn spieren rolde. Dat zal nog een lastige woorden voor die vrouw en deze man.

"De meeste weten het niet echt. Maar dat is goed voor dikke nekken weg te houden. Wij willen hier geen mensen die slecht met paarden omgaan. Of die ons de les komen spellen van hoe wij onze paarden moeten leren. Raar genoeg zijn hier alleen maar aangename mensen, iedereen helpt elkaar. Natuurlijk kan iedereen eens een slechte dag hebben. Wij maken Reclamen op plaatsen waar alleen echte dierenvrienden komen. Natuurlijk kan het zijn dat je juist die plaatsen niet kent. " De laatste zinnen zij hij wat plagerig. Reggi had opgemerkt dat het meisje niet graag haar paard afgaf. "Het is goed dat je bezorgt bent om je paard, maar hier kan je gerust zijn dat de paarden goed worden behandeld." Zei hij rustig. "In plaats dat ze worden afgeslagen." Mompelde hij zacht. Hij vocht voor de paarden, dat kon je wel zien aan de schot- en steek wondens op zijn arm. Toen Reggi beide wilde paarden had laten zien, en dus bij Assassin aankwamen. Zag hij hoe Jacky naar de prachtige hengst keek. ”Woow wat een pracht beest" "Dat is hij zeker. Maar hij is alles behalve makkelijk. Ik heb mijn leven op spel gezet voor dat paard, en toch wild hij liever mij in stukjes zien, dan mijn rug. Ik weet dat hij voor zijn vrijheid zal vechten, en ik weet dat hij er recht voor heeft. Als ik klaar ben met hem, dan denk ik dat hij nog voor zijn vrijheid zal kiezen. En daar ben ik helemaal niet kwaad om, hij is een hengst en een Mustang. Dus echt moeilijk te temmen, en ik betwijfel dat ik hem aankan. Ik heb dan veel ervaring, maar dit is echt een uitdaging." Grinnikte hij. "Aangenaam Jacky. Ik ben Reggi." Zei hij rustig. Hij stapte weer naar de andere mustang, de mustang die hij net had gevangen. "Vertel eens Jacky, hoe zou je haar willen noemen?" Reggi keek haar vriendelijk aan, en dan weer naar de mustang. "Ik heb een voorstel. Ik ga hem temmen, maar jij mag erbij zijn, en me erbij helpen. Je mag doen alsof ze van jou is, maar onthouw dat ze later zelf mag kiezen dat ze bij ons blijft of terug naar de natuur gaat. Ik wil dieren niet opgesloten houden, die echt tegen hun zin in gevangenschap leven. Dan moet je ook niet kwaad worden op mij als ze voor de natuur kiest. Je mag haar dan mee los laten, en je mag elke training volgen. Als je dat wilt." Vroeg hij rustig. "Ik weet niet welke ervaringen je hebt. Maar hier worden geen paarden geslagen, en er word niet met zwepen gereden. Botte sporen mag wel, maar dan word er niet gestampt. Een kleine tik mag er wel gegeven worden als ze bv. bijten. Maar niet als ze iets niet willen doen." Reggi keek terug naar de mustang en keek de beeldmooie merrie aan. "Dus wat vind je ervan?" Vervolgde hij.

`Ze knikte bij de woorden waarom ze de Ranch niet kende. ” Ik ben hier pas net komen wonen” zei ze zachtjes. Het liefst was ze op de ranch gebleven, de paarden werden daar misschien niet altijd even aardig behandeld- waar ze overgens zelf niet aan mee deed- maar ze kon daar gewoon haar dingen doen. Trainen voor barrelrace en helpen met de kudde te hoeden. Hoe meer ze er over na dacht hoe pijnlijker het werd om zo verweg van haar paarden en haar thuisbasis te zijn. Haar bezorgdheid was blijkbaar af te lezen want de man reageerde er met gerust stellende woorden op. En anders laat Sun zich wel horen zei ze zelf verzekerd, ze wist dat het waar was. Sun was niet een paard dat zomaar wat voor iedereen deed, hij moest je vertrouwen en je moest ervoor zorgen dat je iets deed waardoor hij voor je wilde werken. Bij de hengst vertelde hij hoe moeilijk hij was, ze kon het wel geloven dit was een paard met veel trots dat hij niet zomaar opgaf. Ze keek even naar Assassins gezicht en zei ”Hij is wel eerlijk en trots, en zeker nieuwsgierig, je moet hem alleen weten te prikkelen”. Jacky kon veel van het gezicht aflezen. Zijn ogen stonden gewoon eerlijk, maar ze zag de pijn en angst erin. Snel zei ze erachternaan ”Denk ik” Ze wou niet dat iedereen dacht dat ze z’n penny meisje was. De man stelde zich voor als Reggi, en gaf haar een aanbod. Ze werd helemaal overrompeld door wat hij zei. Ze stammelde ”Dat lijkt me geweldig”. Over de naam hoefde ze niet lang ze denken, haar paard had iets in de trance met zon, en omdat deze mustang het tegenover gestelde was van haar brave knul moest het iets met moon te maken hebben ” Moon… moon.. Maar dat klinkt zo kaal. MoonHeart! zei ze vrolijk. Ze was hem zo dankbaar dat ze nog eens stamelde Dankje , ik hoop veel te leren. Ze begreep volkomen zijn manier. En zei Je kan een paard wel wat laten doen uit angst maar dat houden beide niet vol. Uit vertrouwen doen ze het dubbele voor je zei ze wijs. Tenminste dat was haar opvatting

(mag ik ook nog)-Zoals ze al dacht, had het geen enkele zin. Ze liep vrijwillig mee, terwijl ze naar de hengst van de man luisterde, "Kom gewoon mee. Doe niet zo moeilijk." Zei Bailey tegen haar. "Reggi is een goed baasje, en je zult wel zien wat zijn bedoeling is. Alles gaat wel meevallen. Valerie zal je ook mogen, het is een lief meisje. Je gaat het bij ons goed hebben. Reggi is niet wreed bij paarden. Ik heb nog nooit slaag gehad van hem." Zei Bailey rustig tegen haar. "Je mag zelfs content zijn dat Reggi je gevangen heeft, dan die andere cowboys van die andere Ranch, daar mishandelen ze je pas." Voor de rest zweeg Bailey tegen haar. Moonheart keek naar hem, was hij ook gevangen genomen? Sprak hij de waarheid? Moonheart keek weer naar voren, op haar borst was het litteken goed zichtbaar. het litteken in een duidelijk maan vorm. Ze had er een slechte gedachte aan. Deze mensen wisten niet, dat zij ooit bij mensen had geleefd, maar ze was er mishandelt. Alleen Simon beschermde haar. Ze dacht terug aan die tijd, een vreselijk tijd was dat. Vooral toen Simon opeens naar die kostschool moest. Vlak daarna was ze ontsnapt en in HH terecht gekomen. Opeens kwam er de geur van stallen en andere paarden in haar neus. Ze richtte haar hoofd op, zo te zien waren ze hier bij de ranch. Even werd ze wel benieuwt naar alles. Ze werd los gemaakt, toen ze in de kraal waren. Achter haar werd de kraal weer dicht gedaan, door de klap schrok ze. Even steigerde ze, gewoon even met de voorbenen wat van de grond komen. Wat zal er nu gebeuren? Ze kwam weer neer en keek om. Waar gingen ze naar toe? Nu gingen ze weer weg en lieten haar in de steek! Mensen waren soms zo... Ze hinnikt naar hun. Sun werd weggeleid door stalhulpen en het andere paard ook. Daarna verdwenen de twee mensen ook, nu was Moonheart alleen. Alleen de stalhulpen waren er nog.

Bah, wat stom van haar! Ze had nooit moeten gaan, ze had nooit naar het meisje moeten kijken! Nu zat ze gevangen, het was haar eigen schuld! Ze voelde zich ontzettend stom. Waarom had ze dat gedaan? Waarom was ze altijd zo nieuwsgierig naar mensen? Ze wist het wel, altijd hoopte ze dat het Simon was. Maar hij was het nooit. Ze had moeten ophouden met die flauwekul. Moonheart begon te steigeren en te bokken, haar hinniken schalde door de ranch. Andere paarden hinnikt terug, maar het drong niet door de mustang heen. Ze galoppeerde heen en weer, ze stopte steeds bij het hek. Haar oren lagen in haar nek. Woede was in haar ogen te lezen, ze schopte tegen het hek. Twee keer. Het zand stoof op, het getrappel van de hoeven klonk. Ze hinnikt nog een keer. Opeens hoorde ze voetstappen en die kwamen naar haar toe. Rustig draaide ze zich om en zag de andere twee aankomen. Toen ze bij haar waren, stonden ze stil en keken naar haar. Moonheart keek woedend terug, wat moesten ze nu weer? "Vertel eens Jacky, hoe zou je haar willen noemen?" Zei de man tegen het meisje, dat blijkbaar Jacky heette. "Ik heb een voorstel. Ik ga hem temmen, maar jij mag erbij zijn, en me erbij helpen. Je mag doen alsof ze van jou is, maar onthouw dat ze later zelf mag kiezen dat ze bij ons blijft of terug naar de natuur gaat. Ik wil dieren niet opgesloten houden, die echt tegen hun zin in gevangenschap leven. Dan moet je ook niet kwaad worden op mij als ze voor de natuur kiest. Je mag haar dan mee los laten, en je mag elke training volgen. Als je dat wilt." Vertelde de man tegen Jacky. Moonheart had aandachtige geluisterd, dus ze kon weer vrij? Ze mocht weer vrij? Maar wanneer dan? getemd worden, nee, ze kon niet getemd worden. Ze... Even wist ze het niet meer. Opeens was ze van iemand, ze stond opeens bij een ranch. ” Moon… moon.. Maar dat klinkt zo kaal. MoonHeart!'' zei Jacky. Maar dat was precies Moonheart,s naam! Ze heette inderdaad zo! Ze knikte opgewonden ja en maakte duidelijk dat ze inderdaad zo heette. Ze voelde zich opeens weer wat beter, want ze verloor haar naam niet. Ze heette zelfs nu dubbel Moonheart. Het zal een vreemde tijd voor het paard worden.

"Dan moet je vast nog veel verkennen? Naja, ik heb deze Ranch ook maar pas hoor. Echt overdreven lang woon ik hier ook niet." Zei hij rustig. Bij de opmerking van dat Sun anders zich toch liet horen glimlachte Reggi. "Paarden kunnen makkelijk tegen mensen winnen. Ik snap soms niet waarom ze zoveel voor de mens doen. Als ze het echt beu zijn, kunnen ze makkelijk winnen." En dat wist hij uit ervaring. Hij keek naar Assassin die nog steeds woedent naar Reggi keek. Reggi keek weer naar Jacky toen ze begon te praten. "Je hebt gelijk. Je weet veel om zo jong te zijn." Zei hij rustig waarna hij weer naar Assassin keek. "Vroeger was ik ook zoals jou. Veel wetend van paarden, maar je mag nooit denken dat je alles weet. Maar zo te horen ben jij niet zo'n opscheppertje, als de meeste pubers." Zei hij waarna hij wegstapte naar de nieuwe Mustang


Maak het nog af. Moet door.