Wennings oefeningen.

Nog even bleef ze spelen met de sheet voordat ze zich weer op Kirsten richtte. Ze schudde haar hoofd en fleemde. Met kleine bokkesprongetjes bewoog ze zich voort tot ze zich omkeerde en de shetlander begon te plagen door steeds aan zijn manen te trekken, wel zachtjes, ze wou hem niet pijn doen. Malak snoof en liep rustig naar Kirsten die haar speels wegduwde. Gelijk ging ze in de tegenaanval en duwde met haar hoofd terug. Met vriendelijke ogen keek ze in de hare voordat ze wegsprintte met haar staart hoog. Malak was moe en stopte waarna ze rustig ging grazen.


[sorry sorry sorry voor de late reactie!]

Paar maanden later.
Na de Kliniek opname.

Kirsten had ruzie met Robert gehad. Nu vroeg hij wat tijd, en Kirsten respecteerde dat. Dat Steffani de dochter was van Tay was nog steeds niet zeker. Maar dat maakte niet meer uit. Ze zou voor Steffani zorgen, wie zijn kind het ook was. Steffani was nu een maand. Kirsten had Malak en shoot (Ik noem de Shetlander even zo XD) in een western Manege gezet, bij Reggi. Want Ze wou Robert even niet meer zien. Kirsten nam Steffani uit haar kinderwagen en stapte naar Shoot en Malak. De 2 pony's kwamen aandraven en Kirsten aaide over het hoofdje van Malak. "Wie is dat Steffani. Dat is een paardje." Steffani begon te lachen. Kirsten grinnikte en nam het handje van Steffani en wreef met haar handje over het hoofdje van Malak. En daarna bukte ze haar en liet ze over Shoot haar hoofdje aaien. Kirsten voelde gepruts in haar haar. En even keek ze naar boven, Malak was in haar haar aan het prullen. Weer begon Steffani te lachen.

Malak was nu al heel wat maanden drachtig en dat kon je dat ook zien. Ze werd forser en nukkiger. Toch was ze gewoon het liefste paardje van de wereld, ze wou Kirsten niet in de steek laten, ze wist dat het niet bepaald op zijn best ging met haar. Ze graasde nu wat terwijl het gras haar niet smaakte. Ze was op een ranch gezet en het gras was groener bij Kirsten. Hier smaakte het gewoon minder. Haar kudde bestond toch niet meer, niet hier. Met tegenzin hief ze haar hoofd en ze klaarde al wat op. Daar stond Kirsten. Ze hinnikte begroetend maar ze hield in, wat had Kirsten vast? Wou een mini Kirsten. Malak grinnikte en racete naar het hek. Ze ondervond alles en wist dat het een baby was. Nog even en zijzelf kreeg er ook eentje. Rustig snoof ze bij de aanraking van het kleine handje op haar hoofd en onderzocht haar haartjes. Het kleine kind moest lachen en Malak werd gevuld met blijheid. Even gaf ze een klein duwtje met haar neus tegen het kindje en gaf daarna een speels duwtje tegen Kirsten.