Reggi voelde zijn eigen schuldig. Hij had Bailey veel te vaak met wedstrijden laten meedoen, en nu was ze weg. Reggi ging zitten op een bank. Hij had heel HH rond gewandeld maar nergens was zijn paard te vinden. Maar als Bailey nu gelukkiger was, dan vond hij dat goed. Maar als iemand anders Bailey zou vangen, en hij kwam dat te weten, dan zou hij er echt kapot van zijn. Was hij dan echt zo een slecht baasje? Reggi zuchte en stond op. Hij had zijn handen in zijn broekzakken verstopt, hij wou zo snel mogelijk naar huis. Liefst verkocht hij al zijn paarden spullen. Bailey zou normaal bij hem blijven tot ze stierf, maar blijkbaar dacht het lot daar anders over. En nu…voelde Reggi zich niets meer. Hij had Bailey gekocht als een klein veulen, die hij zelf had opgeleerd. Eerst was hij zodanig tegen wedstrijden tot hij aan een wedstrijd moest meedoen, wilde hij zijn Ranche behouden. Dat deed hij dan ook, en sinds dien vond hij het leuk, maar hij had geen rekening gehouden dat Bailey rust en liefde nodig had. En nu werd hij ervoor gestraft. Maar Reggi zou er echt van balen als nu een andere trainer Bailey vond, en er ook wedstrijden mee ging doen. Toen hij bij zijn huis aankwam nam hij de leiband en de halsband en deed die om bij zijn 1 jarige Duitse herder. Reggi liet de deur achter hem dichtvallen en ging weer het bos in. In de hoop dat Darko Bailey kon vinden. Nee, hij moest gewoon Bailey vinden. Ookal was het alleen maar om haar kopstuk af te doen.
Reggi keek op zijn horloge. Het was 18.15 u. Dat betekende dat hij ongeveer al 8 uur had gezocht. Hij liet Darko los en ging op de grond zitten. Een traan kwam te voorschijn uit zijn ogen, die hij meteen weg veegde. Bailey was dus voor altijd weg. Een hele tijd zat hij daar , na te denken. Zijn hond lag naast hem en legde troostend zijn hoofd op Reggi’s schoot. Reggi aaide hem over zijn hoofd. “Misschien kunnen we beter terug gaan. We zullen wel weer verhuizen. Ik heb hier toch niks meer te zoeken.” Darko piepte. Reggi stond op en stapte naar huis.
_Iedereen is welkom_
Reggi keek op zijn horloge. Het was 18.15 u. Dat betekende dat hij ongeveer al 8 uur had gezocht. Hij liet Darko los en ging op de grond zitten. Een traan kwam te voorschijn uit zijn ogen, die hij meteen weg veegde. Bailey was dus voor altijd weg. Een hele tijd zat hij daar , na te denken. Zijn hond lag naast hem en legde troostend zijn hoofd op Reggi’s schoot. Reggi aaide hem over zijn hoofd. “Misschien kunnen we beter terug gaan. We zullen wel weer verhuizen. Ik heb hier toch niks meer te zoeken.” Darko piepte. Reggi stond op en stapte naar huis.
_Iedereen is welkom_