Training For the Games

Omdat haar vader der met Breezer had opgeven voor het NK springen in Schoorl moet ze goed gaan trainen met Breezer. Ze had gister de manege gebeld of ze daar mocht komen trainen omdat ze thuis bij Esmée geen springspullen hadden. Gelukkig vond de manege het goed. Nu liep ze de stallen in en werd begroet door een vrolijke hinnik van haar Breezer. Ze deed het halster om en nam haar mee naar de poetsplaats. Na het poetsen haalde Nikita het tuig van Breezer en zadelde haar op. "Zo meidje we gaan ff flink trainen op de manege." Zoals ze altijd met martingaal reed deed ze dat nu ook. Het was een klein beetje rot werk om hem overal vast te maken enzo maar ja. Breezer was zo beleerd dus deed ze het ook maar zo laten. Na nog een keertje aangesingeld te hebben hees Nikita zichzelf in het zadel en dreef Breezer rustig aan. Onderweg naar de manege liet Nikita Breezer gewoon aan de lange teugel stappen. Toen ze het terrein van de manege op gingen maakte ze haar teugels op de goede maat.

[&Breezertje]

Breezer hoorde bekende voetstappen naderen. Ze keek over de staldeur heen en haar zicht bevestigde het geluid wat ze net had gehoord. Ze begroette haar bazinnetje met een hinnik. Ze werd uit de stal gehaald en vrolijk liep ze mee naar de poetsplaats waar ze genoot van een poetsbeurt. Dat had ze ook wel nodig want de vlekken die eerst wit waren waren nu niet wit meer. Maar na een poosje was het weet schoon en glom ze in het herfstzonnetje. Ze werd opgetuigd met haar vertrouwde tuig. Toen ze helemaal klaar was singelde Nikita nog even aan en toen steeg ze op. Veel geduld had ze niet dus toen Nikita nog niet eens goed in het zadel zat kwam ze in beweging en stapte ze weg. Ze gingen niet naar de bak bij het huis zelf en ook niet richting het pad dat naar het bos leiden, maar ze gingen de hekken door naar een graspad die langs de hoofdweg ging. Breezer was wel verkeersmak maar toch waren die ijzeren gevaartes op ronddraaiende dingen nog best spannend. Maar heel lang hoefde ze niet langs de weg te rijden want op een gegeven moment staken ze over wat nog enger was en kwamen ze op een terrein waar ze nog nooit geweest was, maar overal paarden in de wei te zien waren en een aantal gebouwen waren. Ze reden door terwijl ze nieuwsgierig om zich heen keek naar al het nieuws dat ze tegen kwamen. Ze reden door naar achteren waar een bak was waar allemaal hindernissen stonden. Nikita nam de teugels aan en samen reden ze de hekken door waarna een stalhulp het hek achter hen sloot en zij alleen waren met de sprongen.

Nikita liet haar nog even stappen om de omgeving nog wat te verkennen maar na een poosje zette ze haar in draf en werd ze veel voltes in gestuurd. Na een poosje begon ze na te geven en werd ze op een lage hindernis gestuurd, hooguit 90 cm. Dit was waarschijnlijk nog maar inspringen, of tenminste, dat hoopte ze, want dit was nogal saai. Ze sprong er netjes overheen maar toch liep ze niet echt lekker door zodat ze aan Nikita liet merken dat deze sprongen haar verveelde. En blijkbaar werkte het want ze werd op een sprong aangereden van ongeveer 1.30 meter hoog, de hoogte die ze nog steeds makkelijk aankon maar met een grotere uitdaging. Ze luisterde naar de hulpen die Nikita haar gaf en zo vlogen zo over de hindernis met de blauwe balken.

In de bak ging Nikita nog niet gelijk springen en galopperen omdat ze eerst Breezer kennis wilde laten maken met de omgeving. Ze had namelijk geen zin om er naast te liggen omdat Breezer misschien wel ergens van schrok. Toen ze klaar was met Breezer de omgeving had laten verkennen dreef ze haar aan. Eerst een paar rondjes draven toen een paar rondjes galopperen en toen op de inspring hindernisjes af. Het waren hindernissen van 90 centimeter omdat ze niet gelijk naar de 1.30 wilde dit omdat ze best lang niet gesprongen hadden. Waarom had haar vader der ooit voor het NK opgegeven nu moesten ze hard trainen. Nikita begon te merken dat Breezer niet door liep wat echt vervelend was. Want net met het galopperen zonder de hindernissen liep ze wel door. Ze gaf een tik met de zweep en dreef nog wat extra met der benen maar het hielp niet. Toen ze weer even op een lang stuk gingen galopperen deed Breezer weer door galopperen. Omdat ze toch al hadden ingesprongen stuurde Nikita Breezer rustig naar de hogere hindernissen. Ineens kon ze nu wel tijdens het springen door galopperen. "Kleine etterbak dat je er bent. Maar toch ben ik erg gek op je." Nikita maakte even een misrekening qua galopsprongen op de hindernis af waardoor Breezer weigerde en zij ineens op haar nek lag. Ze ging weer goed in het zadel zitten. Ze klopte Breezer op der hals. "Sorry meisje dat was mijn schuld. Ik had je beter aanwijzingen moeten geven aan je." Nikita stuurde Breezer op een volte en liet der galopperen toen ze weer op de goede route zaten. Gelukkig kwamen ze nu wel goed uit en vlogen over de hindernis heen.

Breezer werd op een hindernis afgereden, een vreemde sprong die de mensen een oxer noemden. Ze snapte de hulpen niet helemaal die ze doorkreeg van Nikita, waardoor ze niet goed uitkwam. Ze had wel kunnen springen maar dan moest ze hard afzetten en dan zou ze de hoogte niet halen die ze bij deze sprong juist zo hard nodig had, en dan zou ze waarschijnlijk dwars door de hindernis vliegen. Wat waarschijnlijk ook wel weer een leuk effect had voor degene die stonden te kijken of net langsliepen, want wie zag er nu elke dag een paard door een hindernis zien rennen. Ze had het idee dat het niet heel veel mensen waren. Maar ze had er ook niet zo heel veel zin in om uitgelachen te worden, dus koos ze ervoor om te weigeren. Ze voelde een druk op haar nek die niet normaal was maar ze merkte al gauw dat het Nikita was. Gelukkig was ze blijven zitten, haar er af gooien was niet bepaald de bedoeling. Toen Nikita weer goed zat werd ze op een volte gestuurd en werd ze weer naar de oxer toe gereden. Dit keer waren de hulpen die Nikita haar gaf veel duidelijker en veel consequenter dan de eerste keer waardoor de wel goed uitkwam en ze er overheen vlogen. Ze brieste opgewonden en ging met haar hals licht gebogen en met een snelheid dat nodig was als je een barrage reed naar de volgende sprong. Dit keer was het een steilsprong, ook eentje waarbij het vooral om hoogte ging. Ze zette af en raakte met haar achterhoef de balk, maar hij bleef wel liggen. Ze gingen naar de volgende, een soort hindernis die ze nog niet kende. De staanders waren versierd met struiken, en het was een normale steilsprong, maar daaronder zat een bak die gevuld was met… Water?? Door de hulpen van Nikita kreeg ze niet de kans om erover na te denken want ze werd goed aangereden op de sprong. Maar ze had nog nooit over water heen gesprongen dus ze vond het wel een beetje eng. Ze sprong dan ook zo hoog als ze kon. Het koste wel wat extra inspanning maar ze kwam wel meer dan een halve meter hoger dan had gehoeven. Ze ging toen ze met vier voeten op de grond stond er als een speer vandoor.