Adopting... A horse?

Isaura wandelde met Aiko door de kennel heen. Er zaten veel honden in asielen zonder een echte reden. Het waren stuk voor stuk prachtige dieren waar ze bewondering voor had. Chika kwam ook uit een asiel en niemand had het ooit gemerkt. Met een beetje training had je het beste huidsier ter wereld. Aiko was enorm goed bezig en had nood aan een gezelschapsmaatje. Heaven was nu toch een heel stuk te groot voor haar. Isaura was bang dat het paard haar perongeluk zou vertrappelen. Daarom zocht ze een nieuwe hond. Ze bekeek elk dier stuk voor stuk. Ze stopte bij een prachtige stafford maar zag langs hem ook een duitse herder. Er bekeek beide dieren nauwkeurig maar kon geen keuze maken. Een vrouw wandelde naar haar toe. "Die herder is al besproken." Melde ze haar. Isaura slaakte een zuchtje van opluchting. Ze moest dus geen keuze meer maken tussen beiden. "Zouden deze twee even samen kunnen? Dan kan ik zien of dat gaat." De vrouw knikte en nam een leiband, leidde de hond naar een buitenren en hield hem stevig vast terwijl ze aan elkaar aan het snuffelen waren. "Miklo is een heel brave hond. Hij loopt alleen vreemd doordat hij als pup waarschijnlijk een ziekte heeft gehad." Vertelde de vrouw terwijl ze hem langzaam losser. Isaura knikte maar haar besluit stond al vast. Ze zou die hond een nieuwe thuis geven en hem een normaal leven geven.

Ze had alles papieren getekend en wandelde naar buiten. Onderweg naar huis liet ze hem rustig stappen en merkte nu pas op hoe vreemd hij echt wel liep. Ach, Isaura had daar geen probleem mee, hij was prachtig gelijk hij was. Ze draaide een zijstraatje in en zag een armzalig weidje. Er stond een paardje op dat graatmager was. Isaura schrok zich haast te pletter terwijl ze naar het dier keek. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand dat een paard kon aandoen. Ze hoorde voetstappen maar was op dit moment net ietsje te verbaasd om het dier. Wie deed nu toch zo iets?

Spoiler:

Jacky was op weg naar de dieren asiel met haar 2 pups. Ze had zich op gegeven voor een cursus die ze daar verzorgde. Jacky zette zich vaak in voor het asiel en daarom deed ze ook aan zo veel mogelijk cursussen mee en stortte elke maand een bedrag. Ze had twee riemen in haar hand, beide honden hadden een pup. Ze had Embush haar 10 weekse alaskan malmute pup,die af en toe wel eens wat van die cursussen nodig had. En haar andere hond Blade een great pyrenees, een van de grootste honden rassen op de wereld. Ze vond die cursussen niet alleen leuk maar ook goed, zo werden ze gesocialiseerd. Haar ogen vielen op een blond meisje en een raar lopende hond. Was dat niet Miklo niet, Jacky bracht veel uren door in het asiel en had veel medelijden met het hondje gehad. Een geweldige lieve hond was maar niemand wou hem door het raar loopje en nu had hij eindelijk een eigenaar. "Miklo" riep ze vrolijk. Toen die om keek begon Embush vrolijk te blaffen en te kwispelen, Blade die al wat ouder was deed niet veel alleen een beetje kwispelen.

Isaura hoorde een meisje naar Miklo roepen. De hond begon vrolijk te kwispelen en trok wat aan de leiband. ISaura vond het helemaal geen mooie riem maar daar zou heel snel verandering in komen. Zodra ze in de auto zouden stappen zou ze naar een hondenzaak rijden en er daar een heel deel gaan passen. Ze liet Miklo voorzichtig snuffelen terwijl aiko braaf langs haar zat. Ze had nooit echt behoefte aan te veel aandacht. Ze was meer op haar eigen. Miklo was heel anders, dat zag ze nu al. De pup reageerde nogal euforisch, iets te naar aiko haar zin. Ze stond recht en gromde boos. "Aiko, rustig." Zei Isaura kalm terwijl Aiko weer ging zitten. Ze ging maar achter Isaura zitten als eerst. Ze had het niet zo op super drukke honden en toch was ze een schatje. Pruts was haar allerbeste maatje en haar broertje. Aiko kon niet blaffen zoals alle Shiba inu's. Soms kwam er iets blafachtigs uit haar mond maar veel was het niet. Ze maakte meer katachtige geluiden wat grappige dingen veroorzaakte. Isaura was van plan om ook eens langs een specialist te gaan voor Miklo zijn loopje. Mischien kon het nog verbeterd worden en daar zou ze alles aan doen. Het kon alleen maar beter worden voor de hond. Ze aaide hem even over zijn hoofd, waarna hij haar aankeek. Hij hield duidelijk van aandacht. "Hee, ik ben Isaura." Begroette ze het meisje. Ze kon haar nu moeilijk een hand geven met dat ze beide honden vast had in een andere hand. Zo zou ze wel een hand vrij kunnen maken.