En toen stond je op een markt

Breezer stond wat heen en weer te schommelen in een paardenwagen die hem ergens heen zou brengen. Ze had geen idee waarheen maar zo nieuwsgierig was ze nou ook weer niet. Ze had hooi en wat biks gekregen toen ze vertrokken en dat vond ze genoeg. Na een poosje kwam de wagen langzaam tot stilstand. Nou was dit niet zo heel gek aangezien ze wel vaker stopten onderweg voor een stoplicht maar dit keer duurde het wachten langer. Niet lang daarna werd de laadklep naar beneden gedaan en kwam de stalhulp door het deurtje aan de voorkant naar binnen. Okee, nu wilde ze eigenlijk wel weten waar ze was en was ze dus toch wel nieuwsgierig aangelegd. Veel zat ze er niet over in want ze werd losgemaakt en achteruit de laadklep afgeleid. Ze brieste en keek opgewonden om zich heen toen ze veilig en wel met alle vier haar voetjes op de grond stond. Overal waar ze keek zag ze paarden, pony’s, veulens en een aantal mensen die met paarden rondliepen. Was dit nou zo’n paardenmarkt waar Okidoki het over had? Okidoki was een soort mascotte van de stal waar ze vandaan kwam. Hij was al oud maar het beste maatje van iedereen. Hij had haar uitgelegd wat een paardenmarkt was en hij hoopte voor haar dat zij er nooit terecht zou komen omdat het er verschrikkelijk was. En nu was ze er toch. Maar ze was er zelf nog nooit geweest dus ze moest nog maar eens zien of het er echt zo verschrikkelijk is als ze vertelden. Misschien kon ze later als ze ook net zo oud was als Okidoki aan de jonge paarden hoe verschrikkelijk het wel niet was. Of misschien het omgekeerde, dat het juist wel leuk en gezellig is met al die paarden. Lang de tijd had ze niet om erover na te denken want ze werd meegenomen naar een plek waar nog meer pony’s stonden van haar formaat. Erg klein was ze niet maar ze was ook niet bepaald groot. Ze werd vastgemaakt tussen de andere paarden aan een hek. Je moest niet claustrofobisch zijn want dan zou je het niet lang volhouden. Op het begin was het best gezellig. Je kon lekker kletsen met de andere paarden en je werd geaaid door veel verschillende mensen die langskwamen. Dat was voor haar een voordeel want ze hield wel van aandacht. Soms werd ze ook van haar plekje weggehaald en moest ze een stukje stappen en draven voor mensen die haar kwamen bekijken. Maar elke keer als dat gebeurde werd ze weer terug gezet op haar plekje en begon ze zich weer net zo hard te vervelen als ervoor. Tot er een meisje naar haar toe kwam dat wat jonger was dan de andere kinderen die haar kwamen bekijken. Het was een echte kinderpony en de meeste vonden haar dus ook schattig. Er kwam ook een vrouw naar haar toe met bruine haren. Ze werd nog steeds over haar neus geaaid door het meisje en de vrouw die praatte wat tegen de man die over haar ging. En het gebeurde weer. Ze werd weggehaald en werd weer laten zien aan de mensen. Ze was benieuwd of ze dit keer wel een nieuw thuis kreeg. Maar er gebeurde ook wat nieuws. Nadat ze een rondje had gestapt en gedraafd mocht het meisje er even op zitten. Ze snoof vrolijk en hoorde aan het gegiegel van het meisje dat ze het ook leuk vond. Jammer genoeg werd ze dit keer ook terug gezet maar de andere mensen liepen meteen weg. Deze bleven met de man staan praten. Zou ze dan toch weg mogen van deze saaie bedoening?

[Nikita, Esmée]

De laatste paar dagen was Nikita echt ontroostbaar. Haar vader had zomaar Murpy haar shetlander verkocht zonder enige reden. En dan kwam het er ook nog bij dat hij en Esmée die als een moeder voor Nikita was uit elkaar gingen. Haar vader wilde Nikita bij zich houden maar ze had er een goed stampij van gemaakt dat ze naar Esmée wilde en niet meer bij hem wilde wonen. Op één of andere manier had het gewerkt want Mido had haar bij Esmée gebracht. Vol tranen vertelde Nikita het aan Esmée wat haar vader had gedaan. Esmée kon het niet geloven dat Mido dat had gedaan. Zeker omdat Mercury gewoon een schat van een pony voor Nikita was. Wel vaak een boef maar als nog een schatje. Nikita had nu al een paar dagen niet meer gelachen of gegeten omdat ze echt ziek van verdriet was. Nu zat ze verdrietig in de auto naar buiten te kijken. Zelfs haar berenknuffel kon haar niet opvrolijken.

[Flutje srry moet weer even met Nikita er in komen]

Esmée had Nikita beloofd dat ze een nieuwe pony uit mocht kiezen nadat Mercury verkocht zou worden. Ze was er erg verdrietig over geweest en Esmée vond het eigenlijk niet kunnen om een kind zomaar een pony af te pakken. Maar ze mocht dus een nieuwe pony uitkiezen. Ze zou er dit keer wel een krijgen die wat groter was dan Mercury zodat ze er langer mee kon doen. Ze stapten uit de auto en stonden vrijwel meteen in een enorme drukte. De markt begon bij de veulens. Ze wilde Nikita geen veulen geven want ze wist dat ze daar het geduld niet voor het. Je zou hem dan helemaal moeten beleren en voor zij er echt goed op kon rijden dan waren ze weer een aantal jaartjes verder. Ze liepen door en kwamen de paartjes tegen. Ze liet Nikita een aantal; paarden aaien. Na de paarden kwamen ze bij de categorie aan waar zij bij gingen kijken. Er stonden heel veel verschillende pony's van allemaal ongeveer dezelfde grootte. Bonte, schimmels, gitzwarte, pony's met poefhaar en nog veel meer. Ze stonden een poosje bij een vergrootte versie van Mercury te kijken tot Nikita een andere in het zicht kreeg. Het was een pony met een kleur die niet zo heel erg vaak voorkwam. Ze liep erheen en leek de tweede Mercury al bijna vergeten. Ze zei dat ze deze wilde hebben dus vroeg ze aan de man of ze haar even mochten zien. Ze werd rond geleid en Nikita keek waarschijnlijk alleen maar naar hoe mooi en lief het paardje was, maar Esmée keek meer naar de manier van lopen en dat soort dingen. Alles zag er prima uit en aangezien Nikita helemaal gek was op de pony besloot ze om het over de prijs eens te worden. Ze was wel blij toen ze hoorde dat de pony een duidelijk verleden had. Dat ze niet van hot naar her gesleept was maar gewoon bij een fokker vandaan kwam waar ze goed verzorgd werd. Ze was op zich niet duur dus ze waren het snel eens over de prijs. Ze waren lopend hierheen gekomen want de markt werd dicht bij hun huis gehouden. Ze zei dus ook dat ze Breezer aan de hand mee zouden nemen. Het tuig kregen ze erbij. Ze tuigden Breezer op zodat ze niet met de spullen hoefden te sjouwen. het zadel was te zwaar om door Nikita gedragen te worden en ze wilde Nikita nu nog niet met Breezer laten lopen. Eerst maar eens kijken hoe ze het bij hen thuis deed. Maar bij het opzadelen deed ze niks dus durfde ze Nikita er op te zetten toen ze de hekken doorgingen van het pad dat het naar het huis zouden leiden. ze was echt super braaf, echt een kinderpony hoe die man haar al had genoemd. Nikita mocht haar meenemen naar haar stalletje en helpen met afzadelen. Ze wilde eigenlijk al gelijk poetsen en rijden en al die andere dingen maar Esmée zei heel nadrukkelijk tegen haar dat ze Breezer vandaag nog even de tijd zou moeten geven om te wennen aan haar nieuwe thuis, dat ze na het eten of anders morgen. Ze vond het natuurlijk niet leuk . Maar toen ze zei dat ze hem zelf vanmiddag in de paddock mocht zetten was ze algauw overgehaald.

Nikita was het er niet echt mee eens om het huis uit te gaan. Maar toen ze zag waar ze naar toe liepen waar allemaal paardjes en pony’s stonden werd ze weer even blij. Met Esmée liep ze over de markt. Heel even was ze het verdriet dat haar pony weg was vergeten. Tot dat ze een grotere pony zag staan die veel op Murpy leek. Toen kreeg ze weer even een verdrietig gevoel en liep ze maar verder. Voor haar neus stond toen een hele prachtige pony met zwarte manen en een kleurtje die je niet zoveel zag op de markt. Ze trok aan Esmée der shirt en ging toen naar de pony. Ze zag Esmée met een man praten en de pony ging ineens lopen voor hun ogen. Voor ze het wist waren ze onderweg naar huis met een nieuwe pony. Murpy zou ze dan wel nooit vergeten maar nu had ze een grotere pony. Ze hield de hand van Esmée vast. Ergens baalde ze dat ze haar nieuwe pony niet vast mocht houden van Esmée maar dat werd helemaal vergeten toen ze haar op der nieuwe pony zetten. ”Mama wat is de naam?” Toen Esmée de naam vertelde toen zei ze gelijk dat Nikita nog niets met Breezer mocht doen. Met een boos gezichtje keek ze naar Esmée. Maar dat gezichtje verdween helemaal toen ze zei dat Nikita der wel naar de paddock mocht brengen. "Mag ik morgen wel rijden in de bak?"

Wat ze had gehoopt gebeurde echt. Nadat de vrouw met het meisje tegen de man had gepraat werd ze weer weggehaald, maar dit keer door de vrouw zelf. Hij had verwacht dat ze weer in een stal op wielen zou worden gezet, maar dat was niet het geval. Ze gingen met de benenwagen. Erg vond hij het niet ze het niet, ze vond het juist wel fijn om even haar benen te strekken zonder dat ze steeds alleen maar cirkels moest stappen en draven. Ze brieste opgewonden en hoewel ze erg vrolijk was liep ze wel gewoon netjes rustig met de vrouw die Esmée bleek te heten mee. Stel je voor dat ze het niks vonden en ze terug gebracht zou worden. dat moest ze natuurlijk niet hebben. Ze maakte een bochtje naar een niet al te groot vrijstaand huisje met rechts een paddock met ernaast een wei en ze werd naar de stallen geleid. Het waren drie ruime stallen die er netjes verzorgd uit zagen. Ze werd in de middelste stal gezet. Ze stond rustig op haar hooi te knabbelen toen ze opeens een vreemd geluid hoorde uit de box naast haar. De boxen werden van elkaar gescheiden met een houten want en daarboven spijlen dus ze kon in de andere box kijken. Ze zag een vierbenig beest lopen die er wel erg vreemd uit zag. "Wat ben jij voor een rare pony" vroeg ze aan het dier. Ze hoorde weer het vreemde geluid en het bleek het gehinnik te zijn van het dier uit de stal naast haar. "I(k ben geen paard, ik ben een geit" hoorde ze uit de geit komen. Ze dacht na of ze al wel eens eerder geiten had gezien. En dat was niet het geval dus dat verklaarde ook gelijk dat ze eerst dacht dat het een pony was. Ze schoot in de lag en zei sorry tegen de geit. Ze vond het wel grappig dat hij in zo'n zelfde box stond als zij. Ze had altijd gedacht dat deze boxen speciaal voor paarden bedoeld waren. Niet dus. Ze grinnikte nog eens en knabbelde weer wat aan har hooi. Ze had het zelfs in haar stalletje naar haar zin. Na een poos hoorde ze voetstappen richting haar stal komen. Ze kreeg een halster om werd voor de eerste keer meegenomen door Nikita. Ze werd in de paddock gezet. Toen ze helemaal vrij was en het hek dicht was liet ze zich even gaan. Maar ze keek raar op toen de geit ook de paddock in kwam. Ze keek hem blijkbaar heel stom aan want de geit schoot in de lag. Ïk was ooit gekocht als gezelschapsmaatje voor Santos maar nu mag ik jou gaan vermaken." Ze bekeek de geit nog eens goed. "Hoe kom je eigenlijk aan die rechtopstaande staart?"

Terwijl ze richting het huis liepen vroeg Nikita twee dingen aan haar. "Het is een merrie en ze heet Breezer" Gaf ze als antwoord op de eerste vraag. "En je mag tuurlijk morgen rijden. Maar je moet haar vandaag even tijd geven om aan haar nieuwe huisje te wennen." Ze glimlachte naar haar en nam Nikita mee naar binnen om een boterham te eten. Het was ondertussen al 12 uur dus tijd om wat te eten. Ze deed hagelslag op de boterham en gaf het aan haar. Zelf nam ze een boterham met kaas. Allebei nog een glas melk en ze waren weer even gevuld tot het avondeten an de beurt was. Toen ze klaar waren ging zij even achter de pc terwijl Nikita wat voor zichzelf aan het doen was. Rond 2 uur vond ze dat Nikita Breezer wel in de paddock kon zetten. " Ga je mee?" zei ze tegen haar. Ze gingen samen naar de schuur waar ze een halster pakte. Nikita mocht een mooie uitzoeken. Samen liepen ze naar de stal toe waarin ze Breezer hadden geparkeerd. Shirka dartelde wat rond. Toen ze haar twee jaar geleden vond was het nog een kleine pup geweest. En het was ook fijn voor de hond dat ze hier woonde want hier had ze de ruimte om vrij rond te rennen wanneer ze maar wilde. En aangezien husky's veel beweging nodig hadden was dit fijn voor haar en voor Shirka zelf. Ze paste het halster eerst bij Breezer deed hem daarna weer af en liet Nikita het halster om doen. Ze moest op haar tenen gaan staan om erbij te kunnen maar uiteindelijk lukte het wel zonder hulp. Ze bleef wel meelopen terwijl Nikita met Breezer liep hoewel ze geen problemen verwachtte en dat gebeurde ook niet. Toen Breezer in de paddock stond liepen ze terug naar de stallen. "Zo Smurf, ga je mee?" Het was altijd een heel gedoe om de geit mee te krijgen want hij was zo eigenwijs als de pest, maar Nikita hielp altijd en het was gewoon grappig om met Smurf aan de wandel te gaan. Toen ze een half jaartje geleden hier heen verhuisden toen had ze Smurf gekocht als vriendje voor Santos omdat ze toen nog geen ander pony'tje voor Nikita hadden. Maar Smurf was het beste vriendje van Nikita geworden en ook een beetje van Santos dus ze zag er niet het nut in om hem weg te doen omdat ze nu nog een paard op stal hadden. Als er ooit nog eens tal bij kwam en ze hadden geen stallen meer over dan zouden ze wel een hokje bouwen. Waar moesten ze dan nog maar een keer bekijken. "Zullen we een stukje wandelen met Shirka? Ik denk dat ze het wel leuk vind om het bos in te gaan" Vroeg ze aan Nikita.

Gelukkig mocht ze van Esmée morgen wel rijden op Breezer. Haar nieuwe pony deze was zelfs nog groter dan Murpy. Toch miste ze Murpy maar nu ze Breezer had werd het wel wat minder. Nog voor Esmée had gezegd ga je mee rende Nikita naar de stallen en trok een halste van de haak en gaf die aan Esmée. Esmée paste hem en deed hem weer af. Gelijk stond Nikita te glunderen ze mocht haar eigen pony een halster om doen en met haar lopen. Wel was het even wat moeite om het halster om te doen maar ze kreeg het wel voor elkaar. Ze nam haar mee naar de paddock en laten haar daar los. Toen Esmée Smurf ging pakken begon Nikita al te lachen. Ze mocht van Esmée Smurf mee nemen naar de paddock en maakte daar het halstertouw los. Voor de handigheid had Esmée haar geleerd dat Smurf gewoon met halsband in de wei mocht om houden. Zodat ze Smurf makkelijk konden pakken als dat nodig was. Nikita klom op het hek en ging naar Breezer kijken. Toen Esmée vroeg of ze met Shirka een stukje in het bos gingen wandelen sprong Nikita van het hek af. "Mag Breezer dan ook mee?"

Esmée vond het fijn om te zien hoe leuk Nikita het vond om met Breezer te lopen. En ook om te zien dat Breezer heel lief voor haar was en gewoon naast haar mee liep zonder te trekken. Ze wit nu al een beetje dat het een goede koop was geweest en ze hadden haar nog maar een dag. Morgen zou Nikita erop rijden. ze was van plan om eerst een paar rondjes te stappen en te draven terwijl zij er naast liep en haar daarna aan de longe te doen zodat Nikita zelf kon rijden terwijl zij Breezer toch vast hield. Als dat goed ging konden ze kijken of ze een andere keer helemaal zelf kon rijden.. ze wilde natuurlijk niet dat Nikita iets overkwam. Toen ze Nikita voor stelde om te gaan wandelen met Shirka kreeg ze de vraag of Breezer ook mee mocht. "Maar je hebt hem net een de paddock gezet" lachte ze. "Nou vooruit dan maar." ze glimlachte en gaf het halster aan Nikita die de paddock instapte en het halster weer omdeed. Het ging nog steeds wat moeizaam maar al wel wat beter. Breezer was gewoon hoog voor haar en ze kon er dus nog niet zo goed bij. Maar het lukte wel en even later liepen ze met zijn viertjes over het pad dat hen naar het bos zou leiden. Naja, Shirka liep niet, die rende steeds heen en weer met een stok. Nikita liep met Breezer en Esmée liep naast haar met de hondenriem in haar hand. Ze had een klein tasje mee genomen met wat lekkers voor shirka, wat lekkers voor Breezer en natuurlijk ook wat lekkers voor Nikita en haarzelf. Ze liepen over een wandelpad waar vrij weinig mensen waren. Zo gek was het niet want het was best frisjes als je niet in het herfstzonnetje liep maar er waren ook zat mensen die juist wel naar het bos toe kwam omdat er overal bladeren lagen met een rood oranje kleur wat best wel een mooi gezicht was. Na een poosje gingen ze rechts een veldje op. Ze had hem een paar dagen geleden gevonden toen ze met Santos aan het rijden was. Er was een boomstam waar je op kon zitten maar voor de rest was het niet bijzonder groot. Ze ging op de boomstam zitten en deelde wat lekkers uit.

Breezer stond net in de paddock toen ze er weer uit werd gehaald. Ze liet Smurf achter die het helemaal niet erg leek te vinden. Ze liep naast haar nieuwe baasje, Nikita, mee. Ze gingen ergens heen waar ze nog nooit geweest was. natuurlijk was ze al wel een keer in het bos geweest, maar nog nooit in deze, ze herkende het in ieder geval niet. Er liep ook een hond rond. Ze had deze soort nog nooit gezien, maar op de fokkerij waar ze vandaan kwam liep er ook eentje rond. Dat was een Herder en deze twee leken totaal niet op elkaar. Ze liep vrolijk naast Nikita mee. Ze trok niet maar ze keek wel opgewonden om zich heen. Het waaide een beetje waardoor er af en toe bladeren van de bomen vielen en er vlogen soms vogeltjes op. ze vond het heerlijk om hier te lopen. Soms was de hond wel een beetje vervelend aangezien ze soms onder haar door liep. Na een poosje gingen ze een inham in en kwamen ze op een niet al te groot veld. Esmée en Nikita gingen op een boomstam zitten en als automatisch boog ze haar hals naar beneden om van het gras soldaat te maken. Maar ze hoorde ook wat gekraak van de mensen af komen. en dat vond ze toch wat interresanter. Ze liep erheen en keek nieuwsgierig naar wat Esmée allemaal uit de tas haalde. Iets bruinigs wat ze aan Nikita gaf iets in een rare vorm voor Shirka en een oranje iets wat ze herkende als wortel. ze smulde ervan en boog zich daarna weer naar het gras alsof ze nog niet genoeg eten had gehad. ze had niet bepaald veel ruimte want het halstertouw was niet lang genoeg om naar de veel lekkerdere sprietjes te gaan die een meter verderop stonden.