With Mommy and Daddy

Esmée was dan wel niet Nikita der echte moeder maar zo noemde Nikita haar wel. Haar echte moeder was overleden in een auto ongeluk waar ze zelf toen ook in zat na dat ongeluk was ze bij Mido en Esmée terecht gekomen. In een jaar tijd had Nikita veel mee gemaakt. Ze had een eigen pony gekregen een bonte shet genaamd Mercury maar ze noemde hem altijd Murpy omdat ze Mercury niet kon uitspreken. Ook in dat jaar waren ze met het vliegtuig op reis geweest naar een ander land en daar mocht Nikita een heel mooi jurkje aan en voor Esmée uit lopen met een mandje met bloemblaadjes. Toen ze weer terug in HH waren had Nikita veel met Mercury had geoefend thuis in de bak omdat ze het goed met Mercury deed mocht ze nu een keertje in het bos rijden terwijl Mido en Esmée aan het wandelen waren. Ze mocht dan wel niet zelf sturen maar wel op Mercury met het zadeltje zitten. Waarschijnlijk ging of Esmée of Mido Mercury vast houden omdat hij buiten het erf gewoon te heet werd en dan kon Nikita der misschien niet houden en dan ging Mercury er vandoor met haar op der rug. Toen ze in de auto zaten naar het bos was Nikita haast aan het stuiteren. Bij het bos parkeerde Mido de auto en haalde Esmée Nikita uit het zitje. Snel liep Nikita naar de trailer en wilde er in maar dat kon nog niet omdat de trailer nog dicht zat. Toen de trailer open was moest ze wachten tot iemand Mercury er uit had gehaald helaas mocht Nikita dat niet zelf doen omdat ze nog te klein er voor was. Nikita stond rustig te wachten met een borstel in der handen. Toen Mercury uit de trailer was werd hij vast gemaakt aan de trailer en ging Nikita der borstelen. Nikita poetsen heel zorgvuldig haar pony zodat Esmée of Mido hem kon zadelen. Qua optuigen moest Nikita het nog leren en natuurlijk ook nog wat groter worden. Nikita rende ondertussen naar de auto en pakte haar capje. Ze zetten haar capje op en was nu helemaal een ruitertje. Ze had een rijbroek, rijlaarzen en haar capje. Het zag er best schattig uit en dat werd het nog meer als ze op Murpy ging zitten.



[&& Esmée & Mido&Mercury]

Voor ze weggingen hadden ze Mercury in de trailer gezet met een handje biks en wat hooi zodat ze wat te doen zouden hebben. Ze zouden niet heel ver weg gaan, maar toch, anders stond dat paardje zich maar te vervelen, en een rit in de trailer was toch al net zo fijn. Ze had wel eens in de trailer gestaan met een ziek paard die er ernstig an toe was. Ze werd zelf nog erger heen en weer geschud door het paard zelf. De spullen had Mido in de trailer gelegd. Het zadel en hoofdstel, een paar peesbeschermers en een halstertouw. Nikita had zelf haar cap meegenomen de auto in. Toen ze klaar waren gingen ze op weg naar het bos. Het was iet meer dan 20 minuten rijden, maar dat was voor Nikita lang genoeg. Ze kon het aan haar merken naarmate ze dichterbij de bestemming kwamen. Esmée haalde Mercury uit de trailer terwijl Mido haar tegenhield zodat ze niet van de loopplank af zou glijden. Nikita stond al klaar met een borstel, en terwijl Nikita haar pony poetste haalde Mido en Esmée de spullen uit de trailer en auto. Ze hadden ook een tas mee met broodjes, koekjes en drinken voor onderweg. Ze hadden ook een halster en een kleedje meegenomen zodat ze zouden kunnen picknicken onderweg. Dan kon Mercury ook even wat eten zonder het bit in haar mond. Toen Nikita klaar was zadelde Esmée Mercury op en zette Nikita erop. De beugels zate al goed, maar dat was logisch want Nikita was de enige die er op reed. Waarom zou je dan de beugels verstellen? De beugels van het zadel van Flame zaten ook op haar maat. Die werden ook nooit veranderd, omdat zij de enige was die er op reed. Ze haalde het halstertouw door de dichtstbijzijnde bitring en maakte hem aan de andere vast. Ze hield het touw losjes vast zodat Nikita wel het idee had dat ze het zelf deed. Ze kon al aardig goed rijden, dus ze zou Mercury alleen tegenhouden als ze echt te druk werd, en nu leek dat er niet op. Ze was vrij rustig. Zou het komen doordat ze met haar vaak buiten hadden gelopen, gewoon aan de hand? Waarschijnlijk wel. ze zouden er maar mee door moeten gaan. Dan kon Nikita over een poosje mee op Mercury, Mido op Sensation, en zij op Flame. Heerlijk leek dat haar. Ze liepen het ruiterpad op. Nikita op Mercury, Mido met de tas met eten en drinken en zijzelf hield Mercury en Mido vast.

Mido ad beloofd zijn kinderen van jongs af aan paard te leren rijden, en daar heeft hij zich ook aan gehouden. Nikita had een pony Mercury genaamd gekregen voor haar verjaardag, en elke dag reden ze wel een stukje met haar. Maar vandaag was het anders. Dit keer zouden ze in het bos gaan wandelen, zodat Nikita nog meer het gevoel kreeg alsof ze echt helemaal alleen kon paardrijden. Uiteindelijk kon ze dat als de beste. Maar ja wat wil je met zulke ouders. Alle twee ruiters. Mido top springer, en Esmée was het beste in dressuur. Nouja .. dat vond Mido dan. Mido zat in de auto, en zachtjes reden ze naar het bos toe. Het was druk op de weg, dus er was hier en daar wat file. "Zijn we er al zijn we er al?" vroeg Nikita op haar manier om de 5 minuten. Mido grijnsde alleen maar en zette zachtjes k3 voor Nikita aan. Gapend reedt Mido verder. Hij sliep niet zo goed..

Eenmaal aangekomen in het bos, haalde Esmée mercury uit de trailer. Mido hielp haar zodat er niets kon gebeuren. Ze zadelden Mercury op, en Nikita klom gauw op haar shetje. Grijnzend en trots keek Mido naar Nikita. Ooit wilde hij samen met Esmée kinderen.. Maar of dat er van zou komen.. Hij wist het niet. Mido sloeg een arm rond de middel van Esmée en legde zijn hoofd op haar hoofd. Zachtjes liepen ze verder het bos in. De zon scheen tussen de bladeren door zodat het een mooi gezicht gaf. Mercury bleef aardig rustig al vond Mido het zelf. Meestal was ze veel drukker. Mido neuriede zachtjes een liedje dat hem bekend voor kwam. Hij hield van dat nummer: "Avril, What the hell". Hij kon hem samen met zijn vriend op de gitaar spelen en hij hield van gitaar spelen. Ineens vloog er een vogel laag over, waarvan Mercury schrok, maar Esmée had haar net op tijd vast. Opgelucht haalde Mido adem, toen Nikita begon te schreeuwen van de lol. "Nog keer nog keer!" riep ze. Mido schudde zachtjes zijn hoofd. "Raar wezen" grijnsde hij naar zijn dochter, en gaf een klapzoen op haar voorhoofd.

Een kleine pony werd uit haar stal gehaald, gepoetst en klaargemaakt voor een rit met de trailer. Ze kreeg transport beschermers om, die helemaal niet lekker zaten. Wel lag er wat hooi in de trailer op haar te wachtte, iets wat haar algauw overhaalde om toch de trailer in de stappen. Eigenlijk was ze van plan geweest o te protesteren, maar als je eten als lokaas gebruikte had je een lekkerbek als Mercury algauw in de trailer staan. Toen ze vaststond had ze algauw spijt van haar beslissing. ze had een gruwelijke hekel aan ritjes in de trailer. He kwam de onzekerheid tegen, je wist dus niet waar je naartoe ging, je werd heen en weer geschud alsof je in een achtbaan zit die uit de bocht vliegt en je verveeld je te pletter waardoor je eten al heel snel op is en je je nog meer verveel omdat je niks te oen hebt. Maar ze had wel van te voren gezien dat haar zadel en hoofdstel meegingen de trailer in. Ze gingen dus nergens heen wat verschrikkelijk zou zijn. Want rijden vond ze niet verschrikkelijk. Misschien was het ook niet iets wat ze alleen maar zou willen doen, aar erg vond ze het niet. Ze snoof en merkte dat het gevaarte in beweging kwam.

Na 5 keer bijna vallen, 3 keer et haar hoofd tegen de voerbak aangeknald en 6 slidings later stonden ze stil. Ze hadden vaker stil gestaan voor ie lichten die de kleur groen, rood of oranje hadden, maar dit duurde niet zo lang en ze hadden over een soort hobbelige weg gereden en ze had een auto deur horen opengaan en dichtslaan. En ze had gelijk. Het deurtje aan de voorkant werd opengedaan en Esmée kwam naar binnen. Van buiten hoorde ze de stem van haar baasje ie enthousiast klonk. Zou zij nu ook enthousiast moeten zijn? Ze dribbelde wat toen ze de loopplank af liep, maar de handen van Mido voorkwamen dat ze er af zou vallen. Gelukkig maar, want ze had geen zin in de dierenarts als ze een of andere verwonding aan haar been zou krijgen. Meestal stond ze wel gewoon stil als hij haar onderzocht, maar echt fijn vond ze het niet. Maar nu had ze even andere dingen aan haar hoofd. Ze keek nieuwsgierig om haar heen om te kijken waar ze was. Bomen, bomen en... bomen? Ze waren duidelijk in het bos, dat kon niet anders. Ze werd aan een ring aan de zijkant van de trailer vastgemaakt en daar werd ze verzorgd, deels door Nikita. Door Nikita werd ze gepoetst en door Esmée en Mido gepest. Niet eerlijk. Mido haalde de beschermers van haar benen af en wisselde ze om voor peesbeschermers, die zaten een stuk lekkerder, en Esmée pestte haar het eest door het bit in haar mond te stoppen. Ze vond rijden leuk, zonder bit. Het bit verpeste het gewoon. Gelukkig had ze een bitje van stevig rubber, dat zat al een stuk comfortabeler. En Nikita kon misschien al wel aardig rijden, maar soms wist ze haar eigen kracht niet. Ze trok dan best wel hard en doordat het geen trens was klapte het bit niet dubbel en prikte dus ook niet in haar gehemelte. Een hele verbetering. Ze kreeg een roze dekje op haar rug waar de letters 'Mercury' op stonden in sierlijke zwarte letters met een hartje erboven, en daarna volgde het zadel. Het was een licht zadel, die lekker zat, in tegenstelling tot de sommige andere zadels die ze wel eens had. De singel zat ook lekker doordat er een soort zachte stof omheen zat. Kortom: Ze zorgden echt wel goed voor haar. Toen ze helemaal klaar was werd Nikita op haar rug gezet en gingen ze op pad. Mido en Esmée liepen hand in hand, Esmée liep naast Mercury, en Mido had een tas mee. Ze keek met haar oortjes naar voren om zich heen. Ze vond het lang niet zo boeiend eer om buiten te lopen dan eerst. Nog steeds vond ze het verschrikkelijk leuk, maar ze schrok niet zo heel vaak meer als in het begin. Ook een hele verbetering. Het eerste gedeelte ging goed tot er opeens een 'iets' langs kwam vliegen. “AAAAAAHH” riep ze en ze sprong een meter de lucht in. Esmée had snelle reflexen dus die hield al snel de teugels vast. Van boven zich hoorde ze Nikita kraaien van plezier. Maar ze hield zich verder rustig tot ze bij een open veld kwamen met een aantal bomen en een zonnetje. Toen ze nog geen eens haar eerste stapje op het groene gras had gezet boog ze haar hoof al naar beneden om ervan te genieten, het bit in haar mond negerend. Helaas werd ze meegenomen en bij een boom werd Nikita van haar rug gehaald en werd ze verlost van het tuig en werd het vervangen oor enkel een halster. Ze werd vastgemaakt aan een boom in de schaduw waar ook veel gras was. Ze had genoeg de ruimte om van het gras te genieten dus dat deed ze dan ook. Maar het zonnetje een paar meter verderop zag er ook erg aanlokkelijk uit. Ze zag dat Nikita, Esmée en Mido half in de zon en half in de schaduw op een kleedje zaten met allemaal lekkere dingetjes. Ze keek naar de knoop waarmee ze vast zat. Mido was dit keer vergeten om het uiteinde door een lus te doen, aangezien ze doorhad hoe die knoop werkte. Met één rukje aan het touw was ze los. Ze liep heel sneaky langs de andere en draafde toen een stukje verderop. Ze hadden natuurlijk algauw door dat ze was losgebroken. Ze kwamen achter haar aan, maar steeds als ze het touw bijna te pakken hadden draafde ze een paar meter weg, en dat ging een poosje zo door. Ze stoorde zich er niet aan. Ze stond veel liever in het zonnetje dan weer in de schaduw. Ze hadden net in het bos ook onder de schaduw van de bomen gelopen, en dan nu weer? Nee. Dat wilde ze niet. De anderen mochten wel in het zonnetje zitten en zij niet. Het was niet eerlijk. Ze wist wel dat ze zich op een gegeven moment zou laten vangen, maar nu nog niet. Ze vond het leuk en werd lichtelijk aangespoord door het lachje van Nikita die het nogal grappig vond o te zien hoe Mido en Esmée aar probeerden te vangen. Tsja, het is en blijft een shetlander.

Nikita vond het helemaal geweldig toen ze zelf in het bos mocht sturen. Toen ze op het wandelpad kwamen schrok Murpy van een vogel die over hun heen vloog. Nikita vond het geweldig toen Murpy er van schrok. Nikita begon te lachen en te giebelen toen Murpy schrok. "Jaaaaa Nog een keertje." Ze vond het helemaal geweldig waarschijnlijk had ze dat van haar vader geerft want die was ook gek op wilde paarden enzo. Jammer genoeg had Esmée Murpy snel te pakken voordat ze nog iets kon gaan doen. Jammer genoeg werd Nikita van Murpy der rug gehaald toen ze op een groen veld kwamen. Nikita keek voor verwondering naar haar vader hoe hij het zadel en hoofdstel van Mupry af haalde. Toen dat klaar was werd Nikita mee genomen naar een kleed waar allemaal lekkere dingen op werden gezet. Wel keek ze steeds naar Mupry die niet in het zonnetje mocht staan. Het leuke was dat Mido en Esmée met hun rug naar Murpy toe zatten. Nikita was de enigste die zag dat Murpy los was geraakt en toen begon ze een klein lachje te doen. Het lachje van Nikita leek haast wel op een geit maar het was gewoon te grappig. Al snel kregen Mido en Esmée door waarom Nikita zo aan het lachen was. Ze gingen achter Murpy aan maar die liet zich echt niet vangen en elke keer als ze in de buurt waren begon Nikita weer te lachen en ging Murpy weer weg rennen. Nikita stond voorzichtig op en pakte een appel. Bijdehand liep ze naar Murpy en liet de appel zien. Tenslotte was het haar pony die gevangen moest worden. "Murpy appel kijk." Rustig ging ze op haar kont in het gras zitten en keek naar haar pony.

Esmée had Mercury al lang niet meer vast nadat het een kwartiertje goed was gegaan nadat de pony van een opvliegende vogel was geschrokken. Ze lette ook minder goed op als eerst. Het had meerdere redenen: Nikita vond het totaal niet eng, en Mercury had een rustige uitstraling, na de laag vrolijkheid die over haar heen lag. Ze naderde een veld waar een aantal bomen op stonden. Ze liepen naar een plekje toe bij een boom die deels schaduw over hen wierp. Ze vroeg aan Mido of hij Mercury vast wilde zette zodat zij de tas uit kon pakken. Ze haalde er een kleedje uit, het kon ook wel zonder maar dat maakte het picknicken toch een stuk minder echt, ze pakte de broodjes, belegd met kaas en worst, een bakje waar verschillende soorten koekjes in zaten, 4 appels, één voor Nikita, Esmée en Mido en één voor Mercury en een pak met sinaasappelsap en een fles water voor het geval dat..Toen Mercury vast stond aan een boom in de schaduw en alles lag op het kleedje uitgestald begonnen ze met eten. Ze hadden wat minder goed ontbeten dan normaal zodat ze nog genoeg eetlust over zouden hebben voor al dit lekkers. Ze nam zelf eerst een broodje met kaas en een broodje met worst. Mido legde al wat bij Nikita op haar bordje. Ze keek af en toe even naar Mercury om te kijken hoe het ging, maar ze stond lekker rustig te grazen onder de boom. Ze besloot om het maar zo te late en er even niet naar om te kijken. ze wist zeker dat de pony zich zou gedragen, maar het kon ook niet anders want voor zover zij wist stond ze goed vast aan de boom. Toen de broodjes op waren, ze stond versteld dat ze ook allemaal op waren(het waren er nogal veel), begonnen ze aan de koekjes. Er zaten roze koeken in en bastognes. Zelf was ze dol op roze koeken, daar kon je haar echt voor wakker maken. Tenminste, liever net natuurlijk, ze werd altijd heel chagrijnig als je haar wakker maakte, maar ze vond ze in ieder geval heel lekker. als ze ze at dacht ze liever niet aan het feit dat de roze laag van luizen was gemaakt. Want ze moest eerlijk zeggen dat ze gruwelde bij dat idee. Toen ze moest lachen om een grapje die Nikita maakte zag ze opeens wat bewegen in haar rechter ooghoek. Ze keek meteen om en zag Mercury heel vrolijk lang lopen. Ze snapte eigenlijk niet hoe dat kon. Ze stond toch goed vast? Ze wist dat ze wist hoe de veiligheidsknoop werkte en dat ze daarom altijd het uiteinde door de laatste lus deden. Had Mido dit dit keer niet gedaan dan? Ze legde haar eten weg en stond op. Kom op, we moeten een eigenwijze pony zien te vangen. Het oranje touw sleepte achter haar aan terwijl ze een plekje op zocht waar volgens haar het lekkerste gras lag. Toen ze eindelijk stilstond sloop Esmée steeds dichter bij om het touw te grijpen, maar steeds als ze het bijna te pakken had liep Mercury weer een aantal meter verder weg en graasde dan onverstoorbaar verder. Daarna probeerde Mido het. Ook bij hem lukte het niet. Ze hoorde het gelach van Nikita die het nogal grappig vond. Eigenlijk vond ze het ook wel grappig. ze wist dat ze de pony ooit wel te pakken zouden krijgen en aangezien hier gras was zou ze niet weglopen. Ze grinnikte en zag toen Nikita aankomen lopen met een appel die bedoelt was voor Mercury. Ze wachtte verwachtingsvol naar de reactie van Mercury. En jawel. Natuurlijk liep de merrie naar het lekkers toe. Waarom luisterde de ze wel naar Nikita, en niet naar Mido en Esmée? Als ze Mercury uit de wei haalde wilde ze haar ook nooit laten vangen. ze had het al heel vaak geprobeerd met een appel, of iets anders lekkers, maar ze trapte er nooit in.

Mido keek vertederend naar zijn dochter die aan het paardrijden was. Hij hield er ziels veel van om te zien hoe groot de passie was voor paarden van zijn dochter. Het gezeur met Alison was achter de rug. Het bleek zijn dochter helemaal niet te zijn.Dat vond hij maar aar.. De kinderen leken als twee druppels water op elkaar.. Toch bleek het niet zo te zijn, en moest Mido een boette betalen voor kipnaping. Samen met zijn advocaat kwam hij er uit, en heeft hij niets hoeven te betalen. "Maak jij Mercury even vast?" vroeg Esmée die vervolgens met opzetten van het tafelkleed op de grond begint. Mido knikt en loopt met mercury naar een boom toe. "Zo, kan jij ook lekker grazen" grijnsde hij. Mido ging bij zijn gezinnetje zitten, en maakte een boterham voor Nikita. Mido ging lang uit liggen met zijn gezicht in de zon. Heerlijk vond hij dat als de zon op zijn gezicht scheen. Ineens hoorde hij Nikita grinniken. Hij ging recht op zitten, en zag dat Esmée al op stond. Hij keek naar Mercury. "Oeps.." zei hij beschaamd. Mido stond op en ging zijn vrouw helpen. Esmée probeerde het touw te pakken om steeds dichterbij te komen, maar Mercury was te slim af. Mido probeerde het ook, maakte een duikvlucht naar voren door de modder heen. Het had die dagen daar voor hard geregend, maar nog steeds was Mercury te snel weg. Mido begon hard te lachen toen hij zag hoe hij onder de modder zat. "Kusje?" vroeg hij grijnzend aan Esmée. Hij rende op zijn vriendin af, en gaf haar een grote zoen op haar voorhoofd en een dikke knuffel. Al haar kleding zaten nu ook onder de modder. "Je bent sexy in je moddercostuum" grijnsde hij naar haar. Nikita had Mercury te pakken gekregen. Mercury vond de appel veelste lekker, ookal duurde het wel even voor ze kwam. Mercury was nu de haren aan het besnuffelen van Nikita, dat er best wel comies uit zag. Mido maakte een foto met zijn Black berry. Grijnzend keek hij naar zijn twee meiden. Hij was trots op ze alle twee. "Je ziet er echt heel grappig uit zo" grijnsde hij naar zijn vriendin.

Mercury vond het wel een grappig spelletje zo. Steeds als ze haar bijna te pakken hadden liep ze snel weg. Mido vloog zelfs half door de lucht toen hij op het to7uw afdook die achter har aan sleepte. Toen dat gebeurde galoppeerde ze zelfs een stukje weg omdat ze anders alsnog gepakt werd. En dat wilde ze niet. Ze vond het veel fijner zo in de zon. Het gaf veel meer een weilandeffect. Ze hoorde nog steeds het gegrinnik van Esmée en het gelag van Nikita en Mido. “Hee!” Hoorde ze opeens achter zich. Ze zag hoe Mido in zijn modderkleren op Esmée afvloog en haar knuffelde. Klef gedoe, dacht ze. Ze hield er nooit zo van als ze mensen zag…. Dingesen? Ze kwam even niet op het woord, ze wist gewoon niet hoe het heette in mensentaal. Ze keek weg en zag dat Nikita naar haar toe kwam lopen met een rood rond ding in haar handen wat ze herkende als een overheerlijke appel. Ze liep vrolijk met haar oortjes naar voren naar haar ruitertje toe en nam de appel uit haar hand, terwijl Nikita het touw pakte.
Toen ze kwijlend en smakkend de appel op had boog ze haar hals weer naar de grond en begon weer aan het gras. Ze was echt een veelvraat. Nikita ging op het touw zitten zodat Mercury niet weg kon en pakte haar beker drinken. Ondertussen waren Mido en Esmée bog aan het klieren samen met hun modderige kleren. De enige die nog echt schoon waren Nikita en… Mercury. Het was een wonder.

Nikita zat rustig in het gras en wachten tot haar pony naar haar toe. Al snel kwam Murpy en gaf Nikita de appel aan haar. Bijdehand pakte Nikita het touwtje en liep met Murpy naar het kleed toe. Nikita ging op haar kont zitten en deed het touw daar onder. Ze pakte haar beker met fristi en keek lachend naar haar ouders. "Papa en mama vies zijn." Toen Nikita net een slokje wilde nemen van haar drinken begon Murpy met der vieze appel en graskwijl mond in haar haren te kriebelen. Nikita vond dat echt niet leuk want ze was trots op der haartjes omdat Esmée ze elke morgen heel netjes deed. Nikita begon te huilen ze stond op en rende naar Esmée toe. "M m m mama............ Murpy stout doen." zei ze snikkend tegen Esmée. "Nu mij haartjes nie mooi doen zijn. Murpy nie lief." Nikita stond dicht tegen Esmée aan en keek boos naar Murpy. Waarschijnlijk trok Murpy zich er niet veel van aan want die stond gewoon door te vreten. Nikita liep met haar armpjes omhoog naar der vader. "Papa optil." Jammer genoeg vond haar vader dat ze niet opgetild hoefde te worden. Nikita liep boos naar het kleed toe en liet zich daar op der kont zitten.


[Niet echt veel inspi xD]

Esmée gilde toen Mido op haar af kwam rennen met zijn modderige kleding. Ze probeerde nog weg te rennen, maar zonder succes. Mido had haar al te pakken en gaf haar een kusje op haar voorhoofd. “Gedver, viespeuk!” zei ze lachend. Nu waren er nog twee schoon, en dat waren Mercury en Nikita, maar dat duurde niet lang meer. Nikita kwam naar haar toe en ging nog net niet tegen haar aan staan. M m m mama............ Murpy stout doen. Nu mij haartjes nie mooi doen zijn. Murpy nie lief." Zei ze snikkend tegen haar. “Ja, Murpy is inderdaad stout. Weetje wat? We hebben een fles met water bij ons, dan maken we je haartjes even schoon.” Ze zag dat Nikita naar haar vader toe liep en vroeg of hij haar wilde optillen. Dat was niet zo’n goed idee omdat hij zo modderig was. Daarna ging ze op het kleedje op haar kont zitten. Ze pakte de fles met water uit de tas die in de schaduw stond en liet het over de haren van Nikita gaan zodat het zou schoonspoelen. Ze hield haar hoofd wel een beetje schuin naar achteren zodat ze niet helemaal nat zou worden. Nu werd ze maar een klein beetje nat, en dat was niet zo erg. Het was nog steeds ontzettend warm. Ze deed een beetje in een bakje en zette die voor Mercury neer die wonderbaarlijk genoeg bleef staan en de rest liet ze over haar eigen armen en gezicht gaan zodat ze er niet meer uitzag als een moddermonster. Ze grijnsde naar Mido die aan kwam lopen. “Das pech, water weg” lachte ze. De enige die er echt nog verschrikkelijk uitzag was Mido. Alleen de kleren van Esmée waren nog vies, en de haartjes van Nikita waren weer schoon en waren nu aan het opdrogen in het zonnetje. Ze plofte languit in het gras voor de helft in de schaduw en met haar gezicht in de zon. Ze vond het heerlijk z9o. Ze voelde en hoorde de steeds dichterbij komende voetstappen van Mido. Zonder haar ogen open te doen wist ze al wat hij van plan was. “Waag het niet Mido Cremfield, want dat staat er nog een leuke verassing voor je te wachten als we weer thuis zijn” Haar stem klonk alsof ze het meende, en ze meende het ook, maar ze grijnsde er wel achteraan. Ze had ook het touw van Mercury in heer handen. Als hij haar inderdaad weer vies zou maken, zou ze ook Mercury loslaten en dat mocht hij haar weer gaan vangen. Goed idee toch? Maar dat was nog niks met wat hij dan thuis zou krijgen. Ze lachte bij het idee.

Mido grijnsde van oor tot oor toen hij de kreten hoorde van Esmée. “Gedver, viespeuk!”zei ze lachend. Mido glimlachte. Ineens stond Nikita naast Esmée en hem. "M m m mama............ Murpy stout doen." zei ze snikkend tegen Esmée. "Nu mij haartjes nie mooi doen zijn. Murpy nie lief.. Voor het eerst hoorde Mido dat Nikita Esmée echt moeder noemde. Mido voelde hoe de warmte in zijn lijf groter werd. Hij was al gelukkig maar nu was het perfect gewoon. Nikita voelde zich al helemaal thuis bij Esmée en hem, daar was hij heel erg blij mee. Nikita vroeg of papa haar wilde optillen maar hij schudde zijn hoofd. “Dan word je nog viezer lieverd” zei hij zachtjes. Nikita ging met een pruillip op het kleed zitten, waardoor hij een raar gevoel in zijn maag kreeg. Esmée spoelde de haartjes van Nikita, waardoor er geen water meer was voor hem om zich zelf een beetje te fatsoeneren. Esmée ging lang uit liggen in het gras half in de schaduw, en half in de zon. Met een grote grijns liep Mido op zijn beeldschone vrouw af. “Waag het niet Mido Cremfield, want dat staat er nog een leuke verassing voor je te wachten als we weer thuis zijn” zei ze met iets in haar stem dat het leek te menen, maar met een grote grijns op haar gezicht. Mido knielde op 1 knie. “Je daagt me uit” fluisterde hij zachtjes in haar oor. Hij schoof zijn arm onder Esmée door en tilde haar op. Met een grote grijns keek hij haar aan. Ze lag nu in zijn armen. Hij rende met Esmée naar het meer en sprong er grijnzend in.

Mercury stond heel onschuldig te grazen toen Nikita opeens naar Esmée toe liep en wat tegen haar zei met een verdrietig stemmetje. Wat verstond ze natuurlijk niet, maar het klonk wel zielig. Zelf wilde ze de moeite niet nemen om weer weg te lopen, ze vond het ook een beetje zielig voor haar ruitertje. Misschien was ze wel ondeugend, maar lief was ze wel. Ze bleef gewoon staan waar ze stond. En nog een rede was, dat ze er gewoonweg geen zin meer in had. Ze was al lichtelijk aan het zweten en aan het tuig te zien dat op een tak hing moest ze zo weer rijden. Als ze dezelfde weg terug gingen wist ze zeker dat ze in de schaduw zouden lopen. Er werd een bakje met water voor haar neus gezet en opeens merkte ze dat ze niet meer los was. Nou ja, wat maakte het ook uit? Ze was toch niet van plan om weer moe te worden. Ergens was ze ook lui maar dat liet ze niet zo vaak merken, en al helemaal in de winter niet. Dan kon je ruitertjes als Nikita ook beter niet op haar laten rijden, in ieder geval niet buiten. Opeens hoorde ze de stem van Esmée naast zich die wat tegen Mido zei blijkbaar want die stond zo ongeveer naast haar, en hij zei later wat terug. Opeens hoorde ze een gilletje en ze keek verast op, want dat had ze niet verwacht. Ze zag dat Mido met Esmée in zijn armen naar een meertje toe liep en in het water sprong. Dat vond ze wel interessant. En ze was nu toch weer vrij. Alleen ze werd het touw dat nog steeds achter haar aansleepte een beetje zat. Konden ze het niet gewoon losmaken nu ze haar toch lieten lopen? Verder dacht ze er niet over na want ze had het meertje bereikt. Het water aan de oever was niet diep, dus je kon er zo instappen. Hoe meer je naar het midden liep hoe dieper het water werd. Het water was niet al te koud doordat er de hele dag door het zonnetje op stond. Uiteindelijk hadden haar hoeven geen grond meer onder haar voeten. Ze zwom wat heen en weer en dronk ondertussen wat van het water. Ze wist hoe ze moest zwemmen want ze had het al wel eens vaker gedaan. Toen ze het wel genoeg vond zwom ze terug naar de kant en bleef daar staan. Zo stond ze voor de helft met haar benen in het water dat verkoelend was en kon ze ondertussen gras eten.

Een beetje met een boos gezichtje zat Nikita op het kleedje. Toen ze de handen van Esmée op haar hoofdje voelde keek ze weer heel even blij maar nog steeds vond ze Murpy niet lief. Esmée goot het flesje water over Nikita der haartjes waar door die weer schoon werden. Ondertussen had Esmée Nikita der stoute pony vast. Eigenlijk kon Nikita niet lang boos blijven op haar ponytje. Ze stond op en liep naar Murpy maar tot haar verbazing was haar pony aan het zwemmen. En haar ouders lagen ook in het water waardoor Nikita zich een beetje in de steek gelaten voelde. Ze liep naar de kant en keek naar het drietal die in het water aan het zwemmen waren. ”Pappa ikke ook water in wil!” Ze zag haar vader zich omdraaien en naar de kant toe komen. Hij deed zijn armen wijd open. Normaal als hij dat deed dan mocht Nikita zo in zijn armen springen. Toch vond ze nu we erg spannend omdat er nog best een afstand tussen zat. Toch sprong Nikita ver en belanden zo in zijn armen. Vrolijk begon Nikita te lachen omdat ze er nu een beetje bij hoorde. Nikita werd zo op Mido zijn nek gezet vanaf deze hoogte kon ze alles goed zien. Ze keek naar de kant en zag dat Murpy half in het water stond en half op de kant. Natuurlijk als een echte Shetlander stond ze te eten alsof ze nooit thuis te eten kreeg.

Toen ze de woorden van Mido kreeg ze al zo.n gevoel dat ze hem niet had moeten uitdagen. Opeens lag ze in zijn armen en gingen ze ergens heen. Ze gilde af en toe aangezien Mido soms in haar zij prikte. Even later lagen ze met zijn tweetjes in het water. Ze probeerde boos te kijken, maar dat lukte niet helemaal, dus algauw had ze de slappe lag. Ze spatte het water een keertje naar hem en begon toen wat rond te zwemmen. Het water was niet te koud maar ook weer niet te warm. Heerlijk dus. Misschien een ideetje voor de volgende keer: Zwemkleding meenemen! Ze keek om zich heen en merkte dat zij de enige waren die in het water lagen te zwemmen, plus een pony. Mercury zwom ook wat rondjes. Ze vond het grappig om te zien dat Mercury er ook van genoot. Ze zuchtte tevreden en liet zich op haar rug drijven terwijl ze genoot van het water, de blauwe lucht en de vogels die overvlogen en de stemmen van Nikita en Mido.

[uber slechte post;No inspi]

Mido keek op toen hij Mercury ook in het water zag, en zich realiseerde dat Nikita de enige was die niet n het water was. Mido zwom naar de kant toe en tilde Nikita op. "Wil je ook zwemmen?" vroeg hij en glimlachte naar haar. Hij zette haar op zijn rug, en liep het water in. Hij zou haar zo goed mogelijk vast blijven houden, want Nikita had haar A diploma nog niet. Toen Mido halverwege zijn middel was, trok hij Nikita van zijn rug af, en liep rustig verder met haar in zijn armen. "IS lekker he het water" glimlachte hij naar zijn dochtertje. Mercury was dol in het water. Mido wist niet eens dat het paardje kon zwemmen. Hij wist het wel van zijn eigen paarden dat hij dat kon. Helaas had hij weinig tijd gehad voor zijn paarden de laatste tijd. Hij had het erg druk gehad met de trouwerij, zijn dochter, en zijn vrouw Esmée natuurlijk. Binnenkort zou hij maar weer eens gaan trainen met Sensation.

Nikita vond het geweldig om bij haar vader op zijn rug te zitten. Steeds gingen ze dieper hoe dieper ze gingen hoe leuker Nikita het vond. Ineens werd ze van zijn rug afgehaald en voor ze het wist hing ze in zijn armen in het water. Gelijk begon Nikita met het water te spetteren. Toen haar vader vroeg of het water lekker was had Nikita een grootte glimlach op haar gezicht. "Jaaaaaaaaaa." Ze werd echt enthousiast van het water. "Papa los laat Nikki zelf doen." Nikita vond dat ze zelf ook in het water kon staan. Natuurlijk kon dat niet omdat ze veelste diep stonden. Toen ze merkte dat haar vader der niet ging los laten liet ze het er maar bij. Ze keek naar Esmée en deed haar armpjes naar haar uitsteken. Ze wilde van haar vader naar haar moeder gaan. Wat wilde je ze was een kleuter van 4 jaar en vond spelen gewoon geweldig. Ook wilde ze steeds bij Mido en Esmée blijven maar over een poosje kon dat niet meer 5 dagen per week overdag. Want dan zou ze naar de basisschool gaan moeten. Maar dat had Nikita nog helemaal niet door dat er zo grootte gebeurtenis zou gaan gebeuren.

Mido glimlachte. Hij was dols blij met zijn vrouw en kindje. Hij wilde dit elke dag wel doen, maar over een aantal dagen zou ze voor het eerst naar school gaan. Hoe trots was Mido wel niet geweest toen ze vier werd, en hij zich bedacht dat zijn dochter dan eindelijk eens naar de grote school mocht! Ze werd al zo snel oud bedacht hij zich toen. Esmée had het ook geweldig gevonden toen ze het over scholen hadden. Ze wilde het zo dichtbij mogelijk, maar wel een goede school waar ze goed kon leren. Maar nu was het een mooie dag. De wind waaide guur, en de bomen waaide. Het was al weer herft geworden. Mido glimlachte. "Kom we gaan maar eens uit het water, en naar huis. Het is al laat" glimlachte hij. Samen met nikita liep mido uit het water en droogde haar wat af. "Zo" grijnsde hij. "Ga je weer op Mercury weer terug? of wil je wandelen? Jij mag het zeggen" glimlachte mido naar zijn dochter. Hij hoorde Esmée ook uit het water komen, en gaf haar ook een handdoek. "Alsjeblieft lieverd" glimlachte hij en gaf haar een zoen op haar voorhoofd.