Peters moeder was een typische doe-het-zelf-moeder. Julia was degene in huis die kluste, voornamelijk in de achtertuin en in de boekenwinkel als er iets gemaakt moest worden. De kans was groot dat, als Peter een keer thuis was, de houten eettafel vol lag met papier, karton en verf omdat zijn moeder zat te knutselen.
Ook nu had ze voor de lentemaanden allerlei versieringen gemaakt voor in de boekenwinkel. De boompjes met nepsneeuw werden weer opgeborgen en nu had ze rieten mandjes gemaakt gevuld met hooi en konijntjes, papieren narcissen en tulpen, fel gekleurde paaseieren van karton. En natuurlijk was Peter het slachtoffer die ze in de winkel mocht gaan plaatsen.
Goed, de paaseieren mochten nog even wachten, maar Julia wilde het allemaal netjes op plaats hebben. De hele eettafel moest leeg omdat ze al niet goed ontbijt hadden kunnen eten. Julian, Peters oudere broer, had de taak snel ontweken door te zeggen dat hij met zijn vriendin een dagje weg was en dus werd Peter er zoals altijd mee opgescheept.
Hij was al een half uur bezig toen hij zich realiseerde dat het bijna negen uur was en hij de deur kon openen. Zijn ouders waren vast ergens anders mee bezig - zijn moeder lag waarschijnlijk in bed en zijn vader was rond dit uur vaak al aan de administratie begonnen. Dus hij haalde zelf de deur van het slot, sloeg het bordje om zodat de tekst "OPEN" leesbaar was vanaf de straat, en liep weer terug. 's Ochtends waren er vaak minder klanten, zeker in het weekend, dus hij hoefde geen drukke shift te verwachten. In zichzelf neuriënd herstelde hij wat versieringen op de toonbank, zich voorbereidend op een saaie ochtend.
Ook nu had ze voor de lentemaanden allerlei versieringen gemaakt voor in de boekenwinkel. De boompjes met nepsneeuw werden weer opgeborgen en nu had ze rieten mandjes gemaakt gevuld met hooi en konijntjes, papieren narcissen en tulpen, fel gekleurde paaseieren van karton. En natuurlijk was Peter het slachtoffer die ze in de winkel mocht gaan plaatsen.
Goed, de paaseieren mochten nog even wachten, maar Julia wilde het allemaal netjes op plaats hebben. De hele eettafel moest leeg omdat ze al niet goed ontbijt hadden kunnen eten. Julian, Peters oudere broer, had de taak snel ontweken door te zeggen dat hij met zijn vriendin een dagje weg was en dus werd Peter er zoals altijd mee opgescheept.
Hij was al een half uur bezig toen hij zich realiseerde dat het bijna negen uur was en hij de deur kon openen. Zijn ouders waren vast ergens anders mee bezig - zijn moeder lag waarschijnlijk in bed en zijn vader was rond dit uur vaak al aan de administratie begonnen. Dus hij haalde zelf de deur van het slot, sloeg het bordje om zodat de tekst "OPEN" leesbaar was vanaf de straat, en liep weer terug. 's Ochtends waren er vaak minder klanten, zeker in het weekend, dus hij hoefde geen drukke shift te verwachten. In zichzelf neuriënd herstelde hij wat versieringen op de toonbank, zich voorbereidend op een saaie ochtend.