So curse everyone and everything, Even the sun.

Ze had een vrije dag en hoe kon je die nu beter besteden dan naar een dierentuin gaan? Abigail vond het in ieder geval leuk en ook al vond ze het ergens ook wel zielig, nu kon ze hen wel bekijken. Het was een warme dag, of beter gezegd; Een hete dag. Ze had daarom ook een kort blauw rokje aangedaan en een wit shirt. Niet te opvallend, noch te opvallend. Al was het met haar haren nogal moeilijk om niet op te vallen. Ze deed zoals gewoonlijk haar hakschoenen aan, ook al vonden sommige ze misschien vervelend lopen, zij liep er altijd goed op. Zolang ze geen naaldhakken droeg. Ze deed een tijdje over haar make-up. Toen ze helemaal klaar was en geheel in style, stond ze dan ook in de dierentuin. Maar waar ging ze als eerst naartoe, het makkelijkste was natuurlijk om via de route te gaan. Maar eerst, wat eten. Ze keek met getuite lippen om zich heen, waar was iets lekkers? Maar haar oog viel meteen op een kraampje waar ze ook suikerspinnen hadden. Daar had het meisje een zwak voor en misschien was het ook een van de redenen dat ze ervoor had gekozen om haar haren roze te laten. Met de suikerspin liep ze dan ook verder, langs de pinguïns, papegaaien en stopte toen even bij de tijgers. Ze vond katten al leuk, maar tijgers en andere katachtige vond ze al helemaal geweldig. Ze at rustig haar suikerspin op en gooide het stokje netjes in de prullenbak. Ze zuchtte, de hitte was totaal niet handig en ergens kon zij er misschien ook niet helemaal tegen. Maar zoals Abigail dan wel weer was, probeerde ze het niet te laten merken. Maar toch liep ze wat ongemakkelijk richting een bankje in de schaduw. Ze wilde best drinken, maar dat ging ze nu liever niet halen, bleef liever op het bankje zitten. Haar ellebogen plaatste ze op haar bovenbenen en ging met haar hoofd op haar handen hangen. Het ging alweer wat beter, terwijl het in de schaduw ook al ontzettend warm was. Alles beter als in de hatelijke zon, al mocht ze niet klagen. Ze kon iets beter tegen warmte als tegen de kou. Als het koud was, dan moest ze zichzelf helemaal inpakken en dat was iets waar ze toch echt wel een hekel aan had. Ach, ze kon soms zo'n zeur zijn, ze schudde de slechte gedachte van zich af en keek nu dan vanaf een afstandje naar de tijgers. Het was best rustig in de dierentuin en af en toe keken er dan toch mensen naar haar. Ze vond het niet erg, ze snapte ook wel dat ze niet naar haar keken omdat ze zo aantrekkelijk was. Maar ze keken naar het haar en natuurlijk de kleding. Abigail was dan niet lelijk, ze had ook nog wel een goed werkend brein en snapte dat niet iedereen keek omdat ze haar knap vonden. Soms glimlachte ze dan ook naar iemand die langs liep en naar haar keek of zei een simpele 'hoi' Ze was niet van plan om mensen boos aan te kijken, want ze lokte het door dit uiterlijk wel degelijk uit. Maar het voelde goed, mensen zagen haar en al was het negatief of positief. Het was een indruk achter laten.

"Jiao!" De Japanse jongen keek een beetje verbaasd op toen hij geroepen werd. Hij had gebogen gezeten over zijn Engelse huiswerk, al was het makkelijk en had hij er niet echt moeite mee. Het was logisch, verklaarbaar en... nou ja, hij was daarnet langer met wiskunde bezig geweest dan gepland dus vond hij het wel fijn dat Engels nu sneller ging dan verwacht. Betekende dat hij al met al zometeen zijn eigen gang kon gaan. Hij had immers volgende week gewoon toetsweek. Volgend jaar examens. Dit jaar gelukkig nog niet.
"Jiao, kom nou! Nami en Nagami zijn er! En ze willen je zien!" Jiao knikte wat voor zich uit, legde zijn pen op de tafel neer en stond op. Hij haastte zich naar beneden nadat hij nog een blik in de spiegel had geworpen. Zijn haar zat warrig en zijn bril stond nog steeds op zijn neus. Normaal had hij lenzen in, maar nu had hij een bril op omdat het toch een vrije dag was. En omdat hij toch nog de eerste uren aan zijn studie zat.
"Jiao!" Zijn oudste zus stond op van tafel en sloeg haar armen even uitgelaten om hem heen. Hij grijnsde blij, hij kon het namelijk goed vinden met Nami en haar gekke karakter. Zij was vaak wat hij niet was; uitbundig, sociaal, spontaan en had een grote mond. Toch was ze heel vriendelijk en heel erg lief. Eigenzinnig op haar eigen manier. En ze had haar eigen leven, iets wat hij niet helemaal kon zeggen. Nami was zo snel als ze kon uit huis gegaan en woonde nu al een jaar of 7 op zichzelf. Toch kwam ze vaak genoeg langs en had hij een goede band met haar. De tien jaar verschil was niet zozeer verkeerd.
"Hoi Nami, lang niet gezien," zei hij terwijl een brede lach op zijn gezicht lag. "Je ziet er goed uit! Al moet ik wel heel eerlijk zeggen dat je iets breder lijkt geworden te zijn." Hij wist dat zijn zus zwanger was van een tweeling, anders zou hij dit nooit zeggen. Hij kreeg een lachje als reactie.
"Breder? Man, ik ben nog net geen olifant. Jij bent nog altijd je slanke, gespierde zelf. Niet veranderd. Al kan die bril echt niet meer. Heb je al een vriendinnetje, Jiao? Je word nog een oude monnik!" Zijn andere zus stond ook op van tafel en kwam ook op hem afgelopen om hem te omhelzen. Zijn moeder gaf al antwoord op de vraag.
"Nee, onze Jiao heeft geen tijd voor vriendinnetjes. Hij heeft wel een nieuw paard erbij. Kataro's Royalty. Een op en top springdier, waar we heel blij mee zijn. Daarbij, Jiao heeft geen interesse in meiden. Alles voor zijn toekomst, hè knul?" Jiao keek even met een schuin oog naar zijn moeder en knikte toen.
"Ja moeder, dat is waar," antwoordde hij. Hij had inderdaad geen zin in een vriendin of iets van diens aard. Hij had het veel te druk met de paarden. Hoewel hij eigenlijk niet zoveel bijzonders vond aan Kataro's Royalty, was hij wel te spreken over de springkwaliteit van het dier. Al had Jiao liever een paard waar hij echt een band mee kon opbouwen. Dit dier leek eerder een machine te zijn.
"Mam, je zou hem niet zo moeten.. onderdrukken. Geef hem tijd om jong te zijn," begon Nagami. "Hij is ook nog eens bezig met een studie en op deze manier krijgt hij nooit de kans om eens lekker te leven." Jiao liet Nagami los en glimlachte.
"Nagami, dat is niet nodig, ik heb genoeg kans om lekker te leven en ik vind het leuk," mompelde hij met een schittering in zijn ogen. "Ik krijg zoveel kansen van mijn ouders en ik heb de eer om hun een plezier te doen. Ze helpen me voor een toekomst waar een ander maar slechts van kan dromen! Ik moet die kans grijpen met beiden handen en dat ik er dan maar iets voor in moet leveren, is dan maar vervelend." Het contact tussen zijn zussen ontging hem.
"Jiao! Pa geeft je wat geld zodat jij lekker even de dierentuin kan gaan bezoeken, oké? Dan kan je het hier lekker leren kennen." Jiao keek even vreemd op door de plotselinge wending, maar knikte toen.
"Prima. Dag Nagami, dag Nami." Hij kuste zijn moeder op haar voorhoofd en liep naar de keuken toe, waar zijn vader stond en hem geld gaf.
Nadat hij nog een korte douche had genomen en zijn haar had gefatsoeneerd (en zijn lenzen had ingedaan), stond hij eindelijk in de dierentuin. Na een tijdje rond te hebben gelopen plofte hij naast een meisje neer op de bank. Het was heerlijk weer, hoewel het wel een tikkeltje warm was. Even wierp hij een blik op het opzichtige meisje naast hem. Het was een meisje met opvallend roze haar.
"Wauw," zei hij dan ook. "Dat is roze. Leuk." Hij glimlachte vriendelijk naar haar en keek verder naar de mensen die voorbij liepen. Af en toe wierp hij een blik op de dieren, daarna weer op het meisje, de mensen die voorbij liepen, en dan weer de dieren.

Een zucht kwam over haar lippen, die ze met mooie felle lippenstift was bedekt. Althans, zijzelf vond het mooi. Al was het er al wel wat af gegaan doordat ze alweer een suikerspin op had. Toen de warmte wat meer weg was, ging ze weer rechtop zitten en ze zag vanuit haar ooghoek dat er iemand op de bank ging zitten. Ze keek niet op of om. Soms waren het namelijk een vervelend groepje jongens, die elkaar dan gingen uitdagen wie er langs haar durfde te zitten. Ja, je kon wel zeggen dat je het wel meemaakte met het uiterlijk dat ze had. Ze kreeg een klein lachje op haar gezicht door het idee eraan, alsof ze een soort monster was en ze mensen ieder moment op kon bijten. Toch was ze te nieuwsgierig en keek dan toch even om, maar niet lang, enkel om te zien wie er naast haar zat. Aziaat, dat was het eerste wat in haar hoofd kwam en ze keek dan ook even verder om zich heen of er nog een groepje van zijn soort was. Maar die was er toch niet te zien. 
"Wauw." Deze woorden lieten haar dan toch om kijken, want waar hij ook naar moest kijken, het was goed genoeg om het hardop te zeggen. Maar in plaats daarvan, keek de jongen naar haar. Ze wilde vragen wat er aan de hand was, maar ze hoorde de andere woorden van de jongen al. Het toverde een lach op haar gezicht, ook al snapte ze het als mensen het niet leuk vonden. Ze vond het toch wel weer heel leuk om te horen dat mensen er ergens positief op reageerde. Dat mensen het gewoon zeiden, want ook al vond hij het niet leuk en had hij dat gezegd. Had ze waarschijnlijk nog een lach op haar gezicht gehad. Simpelweg omdat mensen vaak veel te gevangen zaten in hun eigen kooi om ook maar iets tegen een ander te zeggen. Ze bekeek hem toch even en het verbaasde hem dat hij er toch vrij normaal uit zag. Normaal vonden andere alternatieve mensen het leuk. Maar de mensen die er... Bijvoorbeeld zoals de jongen uit zagen, vonden het vaak te overdreven. 
"Dankjewel." Zei ze dan ook tegen hem. "Dat zeggen niet veel mensen." Gaf ze dan ook eerlijk toe en knipoogde naar hem. Dat had bij Abigail enkel de betekenis dat ze het goed bedoelde. 
"Wacht even." Zei ze en dacht even na. "Wil je een ijsje? Ik bedoel, het betuigt toch echt van kracht en lef." Het was te zien dat ze blij was om eens iemand tegen te komen die iets zei. Sowieso vond ze het leuk om met mensen te praten en heel vaak was zij ook degene die op mensen af moest lopen om te laten zien dat ze echt niet beet. Dat nu eens iemand anders dat deed, vond ze een 'beloning' waard. Al was het natuurlijk wat overdreven om het zo te noemen. "Ik ben Abigail." Zei ze toen snel en haar hand uit stak naar de jongen. Ze was vaak zo druk met werk bezig, dat ze haast niemand kende. Dus weer een naam erbij was niet verkeerd.

Het meisje keek hem aan nadat hij het gezegd had en het toverde een lach op haar gezicht. Hij vroeg zich op het moment even af of ze vaak van dat soort opmerkingen kreeg. Hij wist het niet.
"Dankjewel. Dat zeggen niet veel mensen." Jiao grinnikte even want dat kon hij zich best wel goed voorstellen. Hij vond het echt tof dat roze haar, hoewel hij het zelf nooit zou doen, maar het paste volgens hem wel ontzettend bij de rest van het meisje. Plus dat Jiao niet echt een hokjesdenker was en zodanig in het leven stond dat het hem vrij weinig kon schelen hoe een meisje eruit zag. Zolang ze maar tevreden was met zichzelf. Niet dat hij een van die jongens was die stond voor een eigen identiteit, maar hij vond dat je in staat moest zijn zelf te kiezen wie je was. Wist hij veel dat hij tamelijk onder druk gezet werd door zijn ouders. Hoewel zijn zussen hem er wel eens op wezen, was het niet zo dat hij er echt naar luisterde, puur omdat hij dol was op zijn ouders en ook omdat zijn zussen er te weinig waren om hem op de feiten te wijzen.
"Wacht even." Hij fronste. Waarop moest hij wachten? "Wil je een ijsje? Ik bedoel, het betuigt toch echt van kracht en lef." Dat verdiende een grote grijns en een harde schaterlach van Jiao's kant.
"Een ijsje? Is dit een nieuwe soort versiertruck?" vroeg hij plagend. Niet dat hij hier was gaan zitten om haar te versieren, ze moest hem niet verkeerd opvatten. "Kracht en lef omdat ik eigenlijk vond dat je op een suikerspin leek maar gewoon maar zei dat je haar roze was.." Hij realiseerde dat hij haar vergeleek met een suikerspin maar hij was haar ook een beetje aan het uitproberen. Toch had hij niet echt het gevoel dat hij een kwade aan dit meisje had. Ze bood hem een ijsje aan en mensen die je een ijsje aanboden waren over het algemeen wel goed.
"Ik ben Abigail." Hij nam haar hand in de zijne en boog zijn hoofd even. "Misaki Jiao. Eh, wacht. Westerse manier. Jiao Misaki. Iedereen noemt me gewoon Jiao." Hij grijnsde breed. "En dat ijsje sla ik trouwens niet af. Kom op! Het is bloedheet, dan wil ik hem wel nu hebben." Hij sprong op en trok Abigail galant omhoog. Een aantal mensen keken om maar het kon Jiao niet heel veel schelen, want hij kon de mensen niet zo. Een oud echtpaar keek op toen hij Abigail omhoog trok, want ze hadden al een tijdje in de buurt van het bankje gestaan. Nu had hij een legitieme reden om met Abigail van het bankje af te gaan. Hij vond het belangrijk dat oude mensen goed verzorgd werden en op een bankje konden zitten. Hij en Abigail waren jong en konden zeker met deze hitte best nog wel een rondje lopen. Voor die oude besjes was dat al wat moeilijker, vond hij.

Een versiertruck? Ze moest lachen om die woorden en schudde haar hoofd. Dat was totaal niet haar bedoeling geweest! Maar ze moest om de jongen lachen, hij meende het vast niet, aan de toon van zijn stem te horen en toen hij zei dat ze op een suikerspin leek, keek ze hem met grote ogen aan en met een open mond. Maar Abigail zag het niet als iets ergs, ze vond het juist grappig en het was ook in haar ogen te zien. 
"En ik denken dat jij wel origineel kon zijn." Zei ze hem dan ook. Zoveel mensen hadden haar al met een suikerspin vergeleken. Al was het vaker achter haar rug om en daarom mocht ze de jongen wel. Hij zei het tenminste en het was niet eens iets wat ze erg vond. Maar hoe kon je een suikerspin dan ook als iets slechts zien? 
"Daarbij, suikerspinnen zijn leuk en lekker. Houd dat in dat je zo over mij denkt? Is dit soms een versiertruck" Vroeg ze plagend en naar hem knipoogde en herhaalde dan ook de vraag of het een versiertruck was. Ja, ze hield echt wel van gezelligheid en was blij dat ze eens iemand tegen kwam die het had. Normaal kwamen alternatieve mensen op haar af en de mensen vonden zichzelf dan zielig. Dat als je er zo uit zag, je ook niet blij kon zijn. Nee, zij was zo totaal niet. Ze zag er juist zo uit omdat ze blij was. Dat ze niet te serieus genomen wilde worden, want serieus genomen worden was ergens toch best wel saai? Mensen moesten het naar hun zin hebben en dat had Abigail zeker, vooral als er mensen in de buurt waren die normaal konden doen. Ze keek hem even vragend aan toen hij zijn hoofd boog, maar al snel kreeg ze een grijns op haar lippen. Hij kwam dan ook blijkbaar niet hier vandaan. Anders zou het vreemd zijn als hij dat gebruik nog deed. 
Toen hij haar omhoog trok, schudde ze enkel lachend haar hoofd. Maar stond het toe en toen ze op haar benen stond keek ze even om zich heen, op zoek naar een ijskraam. Al snel was die gevonden, want natuurlijk stond er al een rij bij. Ze bleef zijn hand even vast houden om mee te sleuren en liet hem los toen ze bij de rij waren. Ze keek even naar het plaatje dat een beetje verderop hing en toen naar hem. 
"Dus, wat gaat het worden meneer?" Vroeg ze hem alvast, ja, ergens was ze ook werkelijk benieuwd naar welk ijsje hij zou pakken. Maar Abigail was sowieso heel nieuwsgierig naar alles. Het kon soms een slechte eigenschap zijn, maar ze durfde tenminste wel dingen te vragen.

"En ik denken dat jij wel origineel kon zijn." Quasi beledigt keek hij haar aan. Hij was toch ook hartstikke origineel? Nou ja, eigenlijk niet, hij kon zich zo voorstellen dat er meer mensen waren die een opmerking maakte over haar roze haren. Toch vond hij haar roze haren wel grappig. Lekker bijzonder, lekker apart, niet zo standaard als dat hij op de manege altijd voorbij zag komen. Al betwijfelde hij of hij de fanatieke ruiters waarmee hij over het algemeen een praatje maakte, wel kon zien als 'standaard'. Het waren bloedfanatieke meisjes die echt alles deden voor het rijden, waardoor uiterlijk ze vaak niets kon schelen. Jiao deed met ze mee, zijn uiterlijk kon hem ook niet zo veel schelen. Maar gelukkig had hij daar zijn ultra-hippe moeder voor die hem er wel op wees dat hij zich, zeker als hij in het openbaar kwam, toch net moest kleden. Wat ervoor zorgde dat zijn haar altijd goed zat en dat hij vrijwel altijd een leuke outfit aan had, als hij niet bij de paarden was dan. En die hippe bril van hem? Alleen als hij huiswerk maakte, anders droeg hij heel braaf zijn zachte lenzen. Daglenzen, dat dan weer wel.
"Daarbij, suikerspinnen zijn leuk en lekker. Houd dat in dat je zo over mij denkt? Is dit soms een versiertruck" Hij liet even een vrolijke lach horen. Abigail was grappig gezelschap en hij ging graag op haar dolletje in. "Wie weet, Abigail, wie weet. Wie weet wil ik wel graag in je happen, lekker zoet en suikerig." Hij grinnikte kort. Toen ze in de rij stonden liet ze zijn hand los. Even vroeg hij zich af wat dit was. Was hij met haar aan het flirten ofzo? Hij wist het niet. Hij wist alleen dat hij altijd met mensen liep te stangen. Even voelde hij de aandrang om aan zijn tshirt te gaan frunniken omdat hij tamelijk onzeker was over zijn gedrag, maar toen hoorde hij weer dat eeuwig bekende stemmetje in zijn hoofd. Het stemmetje van zijn vader die hem opdroeg een echte man te zijn. Wat er ook was, nooit onbeleefd of onzeker worden. En daar hield Jiao zich dan ook aan. Dat hij eigenlijk geen idee had of het goed was wat hij deed, deed er niet toe. Hij stond hier, met Abigail, in de hitte, in de rij voor een ijsje. Dat deed er toe. 
"Dus, wat gaat het worden meneer?" Jiao keek vluchtig naar de kaart maar vond het niet nodig om echt te kijken. "Een Twister, mevrouw," antwoordde hij beleefd terug, met een speelse glimlach rond zijn lippen. Zodra Jiao lachte, lachte niet alleen zijn mond. Ook in zijn ogen was deze lach terug te zien en merkte je direct wanneer het gemaakt was en wanneer Jiao echt lachte. Het kwam zelden voor dat Jiao niet echt lachte. Toen ze aan de beurt waren wachtte hij geduldig tot Abigail had gezegd wat ze voor een ijsje wou hebben, toen zei hij zelf wat hij wou hebben, pakte hun ijsjes aan en betaalde voordat Abigail dat kon doen.
"Je hebt pech," grinnikte hij toen hij Abigail haar ijsje aanreikte. "Ik betaal. Want zo hoort dat. De man betaalt."

"Je wil graag in me happen?" Zei ze met een speelse glimlach. Ze schudde lachend haar hoofd en rolde toch even met haar ogen. Hij was gezellig en tenminste niet serieus. Ze kende niet veel mensen waar ze gewoon onzin mee uit kon halen.
"Wie weet dat het je ooit nog eens lukt ook." Zei ze hem met een knipoog. Toch vond ze het ergens vreemd dat ze hem pas had ontmoet, dit terwijl ze nu al best goed met hem op kon schieten. Normaal vonden mensen haar ergens vreemd, ze zei gewoon wat ze vond. Was ergens misschien nogal aanhankelijk en had niet het gevoel dat het bij iedere aanraking meer moest betekenen. Hij zei dat hij een twister wilde en moest zelf toch ook even nadenken wat ze wilde. Want er was tegenwoordig zoveel keus, maar ze waren al snel aan de beurt. Want omdat ze zo aan het nadenken was over wat ze wilde, was ze even vergeten iets tegen hem te zeggen. Maar ze besloot om gewoon hetzelfde te pakken als hem, een waterijsje was nu iets waar ze zin in had en in een raketje had ze toch weer geen zin. Maar toen ze het geld wilde pakken, betaalde hij snel en ze keek hem verbaasd aan.
"Dat is oneerlijk." Zei ze, maar toch moest lachen. Ze had niet verwacht dat hij dat ging doen. Maar ze merkte dat ze sowieso al meer dingen niet had verwacht van de jongen. Hij zag er nogal hip uit en zij was nogal alternatief voor de meeste hippe mensen. Die ontweken haar dan ook, ze werden namelijk ook aangekeken als ze met haar praatte. Maar hij leek er niet zoveel problemen mee te hebben en dat vond ze ergens wel leuk.
"Ik betaal. Want zo hoort dat. De man betaalt." Ze schudde haar hoofd en gaf de jongen een speelse vuist tegen zijn bovenarm. Het was niet hard, het was ook niet iets om hem pijn mee te doen.
"Dat is op een date, slimmerik." Althans, zij vond dat op een date, de man moest betalen. "En zover ik weet, is dit geen date... Of je bent van de blind-date-verassings-parade?" Vroeg ze hem gemaakt serieus, maar dat hield ze niet lang vol. Ze wiebelde even veelzeggend met haar wenkbrauwen, maar moest dan toch echt lachen. Ze had het ijsje aangepakt en was blij om eindelijk eens verfrissing te hebben. Ze liep toch een beetje door, zodat ze ook nog werkelijk wat zouden zien van de dierentuin.
"Ik neem aan dat je dieren leuk vind, waarom ben je anders hier..." Zei ze rustig en af en toe toch eens aan het ijsje likte. "Heb je zelf dieren?" Vroeg ze hem nu toch wat rustiger. Al zat er nog veel energie in haar lichaam, normaal zou ze een van haar hobby's uitvoeren, al was dat meer iets voor in de avond.
Naar verlaten gebouwen gaan, kijken of er bewaking was of een autootje die aangaf dat er een mannetje was die even moest checken of het gebouw in orde was. Natuurlijk was ze netjes in zwart en dan zou ze gewoon rennen, het gebouw in en hopen dat ze zonder opgepakt te worden er weer uit kwam. Het lukte altijd vrij goed, al is het wel eens fout gegaan. Een slim idee voor vanavond dan maar... Ze keek naar de jongen en was stiekem ergens benieuwd of hij het zou durven, al ging ze er niks over zeggen. Als zijn vader politie was, dan was ze dus zwaar de pineut. Ze keek toen weer naar hem, want ze was weer eens half afgedwaald in haar gedachte.
"En daarbij, waarom ben je hier alleen?" Vroeg ze toen toch heel nieuwsgierig.

"Je wil graag in me happen?" Hij grinnikte omdat het zo absurd klonk en hij het daarstraks toch echt gezegd had. Hij antwoordde haar vraag met een brede glimlach van zijn kant. "Wie weet dat het je ooit nog eens lukt ook." Ze knipoogde hierbij waardoor hij nog een lach liet horen. Hij was er eigenlijk niet het type voor om op deze manier met een meisje te praten, maar het beviel hem wel en het was op zo'n manier onschuldig en leuk dat hij zich er wel mee vermaakte.
"Dat is op een date, slimmerik," was haar witty opmerking toen hij had gezegd dat de man behoorde te betalen. "En zover ik weet, is dit geen date... Of je bent van de blind-date-verassings-parade?" Het serieuze toontje onderging hem niet en daardoor keek hij naar haar gezicht waar een schouwspel met haar wenkbrauwen te bewonderen viel.
"Oh, je wist niet dat dit een date was," zei Jiao, terwijl hij haar gemaakt verbaasd aankeek. "Maar jij bent Abigail, toch? Het meisje met het roze haar, zeiden ze. Daar had ik een date mee. Blind date. Jou dus. Abi. Duh." Jiao haalde zijn schouders op en nam het kleingeld aan van de vrouw. Daarna liep hij samen met Abigail weg bij het kraampje en reikte haar haar ijsje aan. Zelf trok hij van zijn ijsje het plastic eraf en gooide dat netjes in de prullenbak. Een lik van het ijsje bracht een gelukzalige glimlach op zijn gezicht, hij was echt dol op waterijs.
"Ik neem aan dat je dieren leuk vind, waarom ben je anders hier..." Jiao knikte. "Ja, dieren zijn wel tof. Ik vind het heerlijk om in een dierentuin rond te lopen en een beetje naar ze te kijken. Al zie ik ze liever in een wat natuurlijkere omgeving. Vandaag ben ik meer weggestuurd dan dat ik echt naar de dierentuin wou, maar oh well, ik heb jou leren kennen dus dat was het waard." Hij glimlachte breed naar haar. Er klonk niets in zijn stem door van pijn, want het was heel normaal in Jiao's geval dat hij werd weggestuurd als zijn zussen weer eens begonnen over zijn opvoeding tegen zijn moeder. Jiao trok zich er vrij weinig van aan, want zijn zussen bedoelden er niets rots mee.
"Heb je zelf dieren?" Jiao schudde zijn hoofd.
"Momenteel heb ik drie paarden in bezit maar..." Hij zweeg even en voelde zich schuldig toen hij het uitsprak; "Ze voelen niet van mij. Ik heb er totaal geen band mee. Ik rij erop en daar houdt het op. De mensen die de dieren verzorgen en bijrijden lijken er veel meer mee te hebben." Oh het was zeker zo dat Jiao van paarden hield, maar tot nu toe had hij hier nog geen paard gereden waar hij echt een band mee had. Hij hield ook bewust een afstand aan want hij wist dat zijn vader op zoek was naar het 'ideale' springpaard. Zijn moeder had geen verstand van paarden en die kon je dan ook alles wijsmaken. Dus als er iets mis ging, dan lag dat vaak aan het paard en niet aan omstandigheden. Tja, Jiao zou het haar niet gaan vertellen.
"Heb jij huisdieren? En vind jij de dieren van de dierentuin leuk?" vroeg hij toen aan haar. Ze waren ondertussen ergens gestrand bij de lynxen met die schattige oortjes.
"En daarbij, waarom ben je hier alleen?" Jiao glimlachte vaagjes.
"Familiezooi. Niet echt.. heel boeiend te noemen. M'n zussen, die zijn beide echt tien jaar ouder ofzo, zijn op bezoek en meestal bemoeien ze zich tegen mijn opvoeding aan. Mijn moeder wil niet dat ik het hoor, dus stuurt ze me op dat soort momenten weg, zo nu ook. I don't mind really, vind de dierentuin wel leuk om in rond te hangen en zo ontmoet je nog eens wat mensen. Meeste mensen die ik leer kennen zijn van de stal." Weer haalde hij zijn schouders op. Even veegde hij vluchtig een plukje haar weg. Een ongemakkelijk gevoel bekroop hem toen hij het erover had. Het klonk niet echt heel erg normaal en hij voelde zich niet heel erg op zijn gemak dat hij het over zijn thuissituatie had. Het was net alsof hij zijn moeder aan het afkraken was op haar opvoeding en dat was niet zijn bedoeling. Dus besloot hij gauw maar te vragen naar haar thuissituatie.
"Maar dat heb jij vast ook wel, dat je ouders je wel eens wegsturen omdat je anders dingen hoort die je niet aangaan, of niet soms?"

"Een date in een dierentuin, jij weet ook precies wat een meisje wil." Ze moest lachen om haar eigen woorden. Hield haar hoofd schuin en keek geamuseerd naar hem. Onzin uitkwamen, dat was zeker iets waar Abigail goed in was en ze had er ook werkelijk plezier in. Hijzelf zei dat hij was weggestuurd, maar dat het niet uit maakte omdat hij haar had ontmoet en een speelse klap gaf ze hem tegen zijn bovenarm aan.
"Wat ben je een slijmbal." Je kon in haar stem horen dat ze het niet helemaal meende.
Ze keek hem met een brede lach aan, ze vond hem een leuke jongen. Hoe hij reageerde en kon het goed met hem vinden. Heerlijk om weer eens met iemand lol te kunnen hebben, normaal kwam ze enkel mensen tegen die te serieus waren. Die niet zo graag een grapje maakte of er tegen zouden kunnen.
Hij schudde zijn hoofd, maar vertelde dat hij paarden had. Echter dat deze niet zozeer van hem voelde. Had vast iemand anders van hem gekocht? Je kocht niet zelf een paard waar je niks aan vond namelijk.
"Heb jij huisdieren? En vind jij de dieren van de dierentuin leuk?" Hij stelde die vraag aan haar en ze keek dan ook naar hem.
"Een kat, ik vind katten geweldig. Vooral de snoezige met te dikke vacht." Zei ze dan ook en je kon zien dat ze ook straalde nu ze het over de kat had. Het was een schat van een beest en ze zou hem voor geen goud kwijt willen. Ze streelde door haar roze haren en knikte.
"Ja, ik vind dierentuinen super. Ik vind het niet altijd leuk om ze in een kleine kooi te zien. Toch vind ik ze interessant." Zei ze hem dan ook. Ze keek naar de lynxen, katachtige en Abigail hield van katachtige. Deze waren al helemaal schattig met de pluimpjes aan hun oren. Ze had hem gevraagd wat hij hier alleen deed, familiezooi? Zijzelf had ook wel een tijdje in familie zooi gezeten, maar toen hij verder vertelde, kwam ze erachter dat hij in een ander soort familie zat als hem. Hij vertelde over zijn zussen en dat deze zich bemoeide met de opvoeding. Ergens klonk het wel grappig, maar volgens haar was dat totaal niet het geval. Ze begon meteen nieuwsgierig te worden over zijn opvoeding. Hij was weggestuurd? Het was vreemd voor haar om dat in te zien. Toen hij aan haar vroeg of ze wel eens door haar ouders werd weggestuurd, schudde ze in eerste instantie haar hoofd. Niet omdat ze niet werd weggestuurd, maar zijzelf had enkel een moeder.
"Ik ben enkel opgevoed door mijn moeder en omdat we het niet zo extreem goed hadden met geld, woon ik op mezelf in een studentenhuis." Het was nu de beurt aan Abigail om haar schouders op te halen.
"Het is altijd wel iets, mijn moeder was ook niet blij met mijn suikerspinnen look." Ze gaf hem een speelse knipoog. Ze kon echt wel tegen een beetje zelfspot, daarbij zorgde het ervoor dat het onderwerp misschien niet zo drukkend was. Ze had er namelijk erg mee gezeten dat ze niet echt een vader had.
"Maar meneer heeft eigen paarden? Dat is behoorlijk gaaf, ikzelf heb ook altijd gedacht om dat te gaan doen. Maar is er nooit van gekomen." Zei ze hem met een kleine glimlach. Ze keek even naar de lynxen die voor hen waren, maar zag even verderop aapjes zitten en nam de hand van Jiao vast om hem mee te nemen.
"Aapjes!" Zei ze dan ook tegen hem en hing op de rand van de kooi. Het was een soort eiland, de apen zaten in het midden. Iets wat vaak gedaan werd als het om kleine aapjes ging, zover ze wist waren het ringstaart maki's en ze zagen er heel schattig uit. Abigail had zijn hand dan ook weer losgelaten.
"Soms lijkt het me zo handig om op instinct te werken. Gewoon doen wat je denkt dat goed is." Abigail glimlachte richting een van de diertjes en keek toen naar Jiao.
"Zullen we vanavond uit gaan?" Vroeg ze eigenlijk uit het niets aan de jongen. Maar ze was ergens gewoon blij met de klik die ze met deze jongen had.
"We zijn nu toch al op een date en jongens moeten altijd de vrouw op drinken trakteren." Ze grijnsde naar hem. Het was te merken dat je veel moest doen om Abigail werkelijk serieus te krijgen. Ze kon het wel en als er iets ergs was gebeurt, dan was zij niet degene die als een gek grappen zou maken. Maar kijk nou naar de jongen, Jiiao was toch super schattig! Nee, ze bedoelde het niet op een manier van, ik wil hem hebben schattig. Maar wel, ik wil met hem omgaan schattig.

"Een date in een dierentuin, jij weet ook precies wat een meisje wil." Jiao grijnsde naar haar.
"Tuurlijk weet ik dat. Al helemaal als het een meisje zoals jij betreft. Een erg leuk meisje." Hij knipoogde naar haar. Ha, alsof hij, Jiao Misaki, ook maar iets afwist van daten. Hij had nog nooit een date gehad, laat staan dat hij ooit een vriendinnetje had gehad. Een meisje haar hand vasthouden deed hij alleen als hij zich voorstelde en iemand een kus geven? No way gossay. Nog nooit in zijn leven dat hij ook maar iets had gehad. Niet dat het hem kon schelen. Nou ja, stiekem wel. Iedereen van zijn leeftijd, bijna alle jongens uit de klas hadden het over hun vriendin of over een ex of over een ander meisje. Jiao praatte daar niet over mee. Soms wel wat woorden over dat het meisje er leuk uitzag, maar doordat merendeel van de jongens over een meisje praatten alsof ze een lapje vlees waren. En naar Jiao's mening kon je niet zo over een meisje praten.
"Wat ben je een slijmbal." Hij grinnikte.
"Dankje, Abby, voor jou doe ik het graag," antwoordde hij. "Voor jou ben ik graag een slijmbal." Hoe lang zou hij dit nog vol kunnen houden, vroeg hij zich af. Hoe lang nog voordat ze hem eigenlijk niet zo gezellig vond? Hij meende de dingen die hij zei, beleefde er plezier van, maar hij kon zich gewoon niet voorstellen dat Abigail echt leuk vond wat hij deed. Hij vond het dan misschien wel gezellig, maar misschien zou zij er zometeen wel genoeg van hebben. Dat was haar goed recht.
"Een kat, ik vind katten geweldig. Vooral de snoezige met te dikke vacht." Ze begon te stralen toen ze het over het diertje had en nieuwsgierig keek hij haar aan. Katten dus, hè?
"Dus als ik je in het vervolg nog eens meeneem op een date maar dan wel een cadeautje geef, dan moet ik je iets met een kat geven en dan ben je helemaal van mij?" vroeg hij, terwijl een plagerig glimlachje op zijn lippen lag. Natuurlijk leek het hem niet erg om haar vaker te zien, ze was oké. Maar om ervanuit te gaan dat de volgende keer dat ze elkaar zagen een date was, was wel ver gezocht. En hij wist niet of hij dat wel ermee bedoelde.
"Ja, ik vind dierentuinen super. Ik vind het niet altijd leuk om ze in een kleine kooi te zien. Toch vind ik ze interessant." Daar knikte hij door. De kleine kooien waren zonde maar de dieren op zichzelf waren dan wel weer heel erg leuk.
"Ik ben enkel opgevoed door mijn moeder en omdat we het niet zo extreem goed hadden met geld, woon ik op mezelf in een studentenhuis." Hij voelde zich ineens schuldig omdat hij het altijd breed had. Hij kreeg wat zijn hartje hem begeerde, hoewel hij nooit om iets vroeg. Hij werkte voor school en had nauwelijks de tijd om buiten het paardrijden om nog te werken, maar het bijrijden wat hij deed bij verschillende paarden bracht geld in het laatje. Waar hij dan meer spullen voor de paarden kon kopen. Eigenlijk ging al het geld wat hij in zijn bezit had, direct door naar de paarden. Door een nieuwe cap, rijlaarzen, zweepjes, snoepjes, dekjes, bandages, rijbroek.. zo gek kon je het nog niet bedenken maar daar ging het geld heen. De laatste keer dat hij iets niet paardgerelateerd had gekocht was... voor zijn moeders verjaardag, waarschijnlijk. Voor haar had hij een boek gekocht.
"Dat zuigt," mompelde hij, niet in staat om iets anders te zeggen. Hij meende het oprecht. Hij vond het echt zuigen voor mensen als ze niet genoeg geld hadden om te doen wat ze wouden doen. Als ze niet dezelfde kansen kregen als hij.
"Het is altijd wel iets, mijn moeder was ook niet blij met mijn suikerspinnen look." Ze knipoogde en Jiao grijnsde naar haar.
"Begrijp ik nou echt niet," terwijl hij even met zijn hand over haar haren streek. "Mooi suikerspin is niet lelijk?" Hij grinnikte. Eigenlijk begreep hij het wel. Zo iets over de tops kon ouders nogal van streek maken, zeker moeders die toch liever overal de grip op hadden. "Maar ik vind het wel heel leuk staan hoor," grinnikte hij.
"Maar meneer heeft eigen paarden? Dat is behoorlijk gaaf, ikzelf heb ook altijd gedacht om dat te gaan doen. Maar is er nooit van gekomen." Hij hield benieuwd zijn hoofd schuin en dacht even na.
"Dus je kan rijden? Ik kan je wel eens een keertje meenemen. Sorry dat het dan een wat stinkdate wordt." Stallen konden behoorlijk ruiken als je pech had. "Ik heb toch zat paarden waaruit ik kan kiezen.." Dat laatste klonk wat beroerder dan hij het bedoelt had.
Ineens pakte ze zijn hand vast en trok hem mee naar de apen. Hij keek even verbaasd naar haar maar grijnsde toen breed. Hij zat er echt niet mee dat Abigail zo met hem omsprong. Hij vond het eigenlijk wel leuk om zo te kunnen doen. Toch vroeg hij zich een beetje af hoe dit er moest uitzien. Waarschijnlijk zouden zijn zussen zeggen dat hij gewoon knoerthard met het meisje aan het flirten was en alles. Jiao wist het zo nog niet.
"Soms lijkt het me zo handig om op instinct te werken. Gewoon doen wat je denkt dat goed is." Ze had zijn hand weer losgelaten en hij keek haar aan. Jeb. Dat was soms ook heel wat handiger dan het gepieker wat een mens kon doen.
"Mee eens. Soms is nadenken echt rete-irritant," antwoordde hij dan ook.
"Zullen we vanavond uit gaan?" Jiao verstijfde en keek haar toen aarzelend aan. Kon ze soms zijn gedachtes lezen ofzo?
"Ik weet het niet. Lijkt me leuk, maar ik weet niet of mijn ouders dat oké vinden," mompelde hij. Hij wist het echt niet.
"We zijn nu toch al op een date en jongens moeten altijd de vrouw op drinken trakteren."
"Was dat een stille hint van; 'ik heb dorst'? Meiden zijn ook zo omslachtig. Kom, dan gaan we wat te drinken halen bij het cafeetje." Hij nam haar hand vast en trok haar mee naar het dierentuincafeetje waar hij de deur voor haar openhield zoals het een nette jongen betaamde en waar hij de stoel voor haar van de tafel haalde zodat ze erop kon gaan zitten. netjes schoof hij haar aan en ging toen tegenover haar zitten.
"Of had je ook nog graag wat te eten gehad?" vroeg hij, terwijl hij al een menu-kaart uit een houder trok.

Een erg leuk meisje? Ze had zich bijna gevleid gevoeld als de sfeer anders was. Maar omdat ze zoveel lol hadden, kon ze enkel om de opmerking lachen. Ze hield van zijn gedrag, niet zo'n ingewikkelde onzin, natuurlijk kon Abigail best serieus zijn. Maar je moest niet verwachten dat als je in haar spel mee ging zoiets nog ging lukken, dan duurde het erg lang voordat ze opmerkingen serieus ging oppakken. Ze had arrogant kunnen reageren door te zeggen dat ze natuurlijk wist dat ze een leuk meisje was. Maar dat was niet hoe ze zichzelf zag.
"Een slijmbal is nog goed, maar zorg ervoor dat je niet gaat kwijlen. Dat ziet er verschrikkelijk uit, maar ik kan een uitzondering maken als je slaapt." Grijnsde ze en een twinkeling was in haar ogen te zien. Ze vond het ontzettend vermakelijk om met de jongen om te gaan. Kon het niet helpen dat de kleine complimentjes haar toch ten goede deden. Ze nam ze niet helemaal serieus, maar toch was het heerlijk om met iemand te kloten.
"Dus als ik je in het vervolg nog eens meeneem op een date maar dan wel een cadeautje geef, dan moet ik je iets met een kat geven en dan ben je helemaal van mij?" Die woorden deden haar opkijken, maar de woorden kwamen zeker niet negatief tot haar door.
"Je zult wel iets meer moeten doen als je wil dat ik helemaal van jou ben." Zei ze dan ook, nog steeds met de lach op haar gezicht. "Geloof me, als iedereen die me een plaatje van een kat zou schenken, ik van diegene ben... Dan zou het mis gaan." Ze dacht na, die zin klopte niet helemaal, maar hopelijk begreep hij het. Maar tot nu toe verstond hij haar prima, dus dit zou hij ook wel snappen.
"Dat zuigt." Abigail schudde haar hoofd.
"Ik ben niks tekort gekomen, ik weet helaas niet hoe een huiselijke sfeer eraan toe gaat met een vader een moeder, zussen. Dus daar verdien jij deze punten weer op." Ze streelde door haar roze haren heen en raakte zijn hand die ook over haar haren heen ging. Alles wat de jongen deed verbaasde haar ergens, maar hij deed haar aan zichzelf denken. Ze was zelf altijd aanhankelijk en daarom accepteerde ze het dat hij hetzelfde deed.
"Dus je kan rijden? Ik kan je wel eens een keertje meenemen. Sorry dat het dan een wat stinkdate wordt." Ze knikte.
"Ja ik kan rijden. Een stinkdate?" Ze bewoog haar hoofd iets naar hem toe en snoof om zijn geur in zich op te nemen. Niet slecht, dat rook absoluut niet slecht.
"Als je er maar voor zorgt dat je zo blijft ruiken." Het leek alsof haar lippen niet meer normaal op elkaar konden. Haar tanden waren nog steeds met een brede lach ontbloot van plezier. Ze was niet bang om te zeggen wat ze dacht, natuurlijk was ze niet van plan om meteen te zeggen dat ze hem werkelijk leuk vond. Niet dat ze echt iets voelde voor hem, maar wat als hij nu gewoon stoned was en de volgende keer dat ze elkaar tegen kwam hij zo'n ziekelijk saai geval was.
"Ik weet het niet. Lijkt me leuk, maar ik weet niet of mijn ouders dat oké vinden." Ze zei er niks over, maar de woorden bleven ergens hangen in haar hoofd, toen hij haar mee sleurden, huppelde ze haast vrolijk achter hem aan. Het moest er haast uitzien alsof ze een stelletje waren dat pas verkering had. Nog helemaal dol van elkaar, bleven om elkaar heen draaien, handje vasthouden. Maar vond Abigail dat erg? Totaal niet, het maakte haar vrij weinig uit hoe mensen haar zouden zien. Het enige wat ze voor de jongen hoopte, was dat hier geen bekende waren, want hoe dan ook, ze zouden worden gezien door haar haren. Ze liet hem doen, moest lachen om zijn gedrag en toen hij tegenover haar ging zitten en de menu kaart pakte.
"Heb ik eigenlijk wel een keus?" Grijnsde ze breed, ze was nog geen jongen tegen gekomen die zo deed op een 'fake date' zo noemde ze het maar. Want ergens begon het er toch erg op te lijken. Ergens zorgde het ervoor dat je speciaal was, deur open houden, stoel aanschuiven. Je hoefde niks te doen, enkel een beetje te lachen.
"Ik vind het treurig dat je niet aan kaarslicht en wijn hebt gedacht." Zei ze gemaakt beledigd. Ze vroeg zich af of ze ooit een act zou kunnen opzetten, want ze moest alweer lachen. Met een vlakke hand tikte ze zacht op de hand van Jiao.
"Ik ben dan wel roze, maar je moet aan je ouders vragen of je uit mag?" Vroeg ze en keek hem nu toch iets serieuzer aan. Ergens was ze verbaasd dat het aan ouders gevraagd moest worden.
"Moet ik mijn portfolio meegeven aan je ouders? Dan kunnen ze me keuren." Zei ze met een brede grijns. Ze sloeg een hand voor haar mond. "Laat maar, dan mag je helemaal niet meer het huis uit." Ja, ze snapte dat als zij haar portfolio aan de jongen mee zou geven, zijn ouders nu niet blij zouden worden. Nee, ze was geen naaktmodel. Maar ze kon zich wel voorstellen dat als hij al aan zijn ouders moest vragen of hij uit mocht, dat haar portfolio meer slecht deed, dan dat deze het goed deed.
"Maar mijn buik rammelde wel toen je het woord eten zei." Ze grijnsde en deed het geluid van haar buik na. Het klonk meer als een soort spinnen van een kat en haar schouders gingen ook omhoog alsof ze iets at wat heel lekker was.
"Geen vlees en vis." Zei ze tegen hem. "Om alles wat moeilijker te maken." Ze gaf hem een knipoog, maar ze deed het niet werkelijk om het hem moeilijk te maken. Want ze at werkelijk geen vis en vlees.

"Ja ik kan rijden. Een stinkdate?" Ze bewoog naar hem toe en begon aan hem te snuffelen. Zijn wenkbrauwen vormden een frons maar een lach tekende zijn gezicht.
"What the hell, Abigail, niet waar de rest het kan zien," siste hij zachtjes, haast alsof er paparazzi in de struiken zat. "Straks wil iedereen aan mij gaan snuffelen en dat wil ik niet hebben. Dat doen we wel als we privé zijn." Hij wiebelde vrolijk met zijn wenkbrauwen en grinnikte toen even. Ze was een heel bijzonder meisje. Met haar roze haar en spontane gedrag was ze een verademing om mee om te gaan. Hij vond het fijn dat het ook eens makkelijk kon, niet zo doordacht. Voor Jiao was dat heel wat anders dan de meeste contacten die hij had.
"Heb ik eigenlijk wel een keus?" Hij schudde zijn hoofd.
"Niet echt, je moet wel. Je bent voorlopig nog niet van me af." Dat meende hij. Als hij het even kon, rekte hij deze dag zo lang het kon. Het was fijn om met haar rond te hangen en te geinen. Het was alweer een tijd geleden dat hij.. Wacht... Hij was nog nooit zo makkelijk met een meisje omgesprongen en had haar zeker nog nooit zo makkelijk aangeraakt. Niet dat hij er moeite mee had, maar het was opmerkelijk. Ergens...
"Ik vind het treurig dat je niet aan kaarslicht en wijn hebt gedacht." Jiao rolde met zijn ogen.
"Nog veeleisend ook. Ik heb nog niets in response gehad, madame. Hooguit dat je aan me snuffelde, maar dat zou ik ook nog beledigend op kunnen vatten ook." Hij keek haar hooghartig aan en lachte toen naar haar. Ze tikte met haar hand op de zijne en hij grijnsde, niet helemaal zeker of hij het erg vond dat ze haar hand daar had. "Ik verwacht wel een soort beloning, een klein bedankje..." Hij knipoogde.
"Ik ben dan wel roze, maar je moet aan je ouders vragen of je uit mag?" De toon was serieus en Jiao's wangen werden rood. "Moet ik mijn portfolio meegeven aan je ouders? Dan kunnen ze me keuren." Haar brede grijns maakte een klein glimlachje bij hem los, maar hij voelde zich misselijk worden van de waarheid. Ja, ze kon beter een portfolio meegeven, dan kon zijn moeder haar keuren... en vervolgens zeggen dat ze nooit meer met elkaar mochten afspreken, ofzo.
"Laat maar, dan mag je helemaal niet meer het huis uit." Alsof ze de spijker op zijn kop sloeg. Hij knikte met een bedrukt gezicht naar haar.
"Zoiets ja," mompelde hij en hij haalde zijn schouders op. Onwennig keek hij de andere kant op en voelde zich bezwaard dat hij gek werd van zijn moeder. Toen keek hij weer met een klein lachje naar haar.
"Nu zijn ze er niet, dus ik ga volop van je genieten voordat ze er ook maar iets van kunnen zeggen." Hij wierp een kushandje naar haar.
"Maar mijn buik rammelde wel toen je het woord eten zei." Hij reikte haar de menukaart aan en grijnsde.
"Dan moet je wat bestellen, wat lekkers uitzoeken, doos," antwoordde hij. "Daarom zitten we hier, zodat jij je poezelige maagje kan vullen met iets te eten."
"Geen vlees en vis. Om alles wat moeilijker te maken." Hij grijnsde breed naar haar. Hoewel hij het niet hardop wou zeggen, vond hij dat wel onwijs cool. Dat ze geen vis en vlees at. Ze gaf echt om dieren! Dat hij meestal biologische shit... nou ja, eigenlijk wist Jiao niet wat hij normaal gesproken aan vlees kreeg. Niet dat het hem heel veel kon schelen, daar hield hij zich niet mee bezig. Maar uit principe at hij geen paardenvlees. Niet omdat hij het zielig vond, nee. Meer omdat hij het niet kon. Dat was net zoiets als een huisdier opeten, vond hij. Hij liet anderen in hun waarde als ze het wel aten, zolang ze het hem maar niet opdrongen.
"Je kan een ei bestellen? Ze schijnen hier goede omeletten te maken," wees hij haar op de omelet die op de kaart stond. "Of iets anders.. wat je maar wil, ik trakteer." Zelf keek hij ook vluchtig op de kaart en besloot dat een tosti hamkaas goed genoeg was. Echt heel veel honger had hij toch niet en anders kon hij nog altijd in Abigail bijten.
Dit laatste deed hem hardop lachen en even later grinnikte hij tegen Abigail;
"Mocht ik niet genoeg hebben gegeten kan ik nog altijd aan jou beginnen. Maar dat noemen ze kannibalisme en dat is niet toegestaan in dit land, helaas. Anders had ik het wel geweten." Hij knipoogde en zwaaide toen naar een ober die voorbij kwam. Deze nam hun bestelling op en liep daarmee naar de keuken.
"Dus," begon Jiao, terwijl hij naar voren boog. "Wat doe jij zo op een dag allemaal, behalve hier rondhangen."

Alles wat de jongen zei maakte haar aan het lachen. Hij zei dat ze wel aan hem mocht snuffelen als ze privé waren en dat was niet slim om te zeggen tegen haar. Want dan zou ze dat werkelijk gaan doen, ze knikte dan ook met een brede lach. Slim idee, dacht ze dan ook over wat hij zei. Al vroeg ze zich af of ze deze jongen nog wel eens zag, ze hoopte van wel maar het was iets waar ze nu nog niet over na hoefde te denken. Want hij was er nog en het was gezellig.
"Nog veeleisend ook. Ik heb nog niets in response gehad, madame. Hooguit dat je aan me snuffelde, maar dat zou ik ook nog beledigend op kunnen vatten ook." Zei hij haar en hij bleef het doen. Haar verassen met alles wat hij zei. Het was leuk om tegen hem te praten omdat ze niet helemaal wist wat hij terug zou zeggen. Het kon alles zijn namelijk en dat maakte het ergens ook wel spannend. Was ze iedere keer benieuwd wanneer hij zijn mond zou openen.
"Ik verwacht wel een soort beloning, een klein bedankje..." Ze keek hem met grote ogen aan. Maar kon enkel vrolijk kijken door wat hij zei.
"Wat voor beloning wil je hebben meneer? Ik zal ervoor zorgen." Ze schonk hem een van haar vele knipogen. Maar ze meende het, ze wilde hem best iets geven voor de leuke dag. Ook al was hij dan niet over, dat wilde niet zeggen dat ze hem niet nu al een 'beloning' zou kunnen geven. Ze merkte dat hij niet helemaal blij werd van haar vraag en ergens voelde ze zich dan ook wel schuldig dat ze het had gevraagd. Maar ze was nieuwsgierig, wat dat betreft was haar moeder niet iemand die zich heel erg met haar bemoeide. Volop van haar genieten voordat ze er iets van konden zeggen? Hij was dus ergens minder braaf als dat hij zich voordeed en dat mocht ze wel. Stelen en mensen pijn doen ging haar te ver, dat waren namelijk ook dingen die niet zo braaf waren. Maar bij haar waren het meer de kleine dingen, rondstruinen in een verlaten gebouw, soms misschien een bewaker pesten. Maar het waren altijd vrij onschuldige dingen te noemen. Poezelige maagje? Ze grinnikte om zijn woorden om daarna haar hoofd te schudden. Waarom kwam ze nooit andere tegen die zo waren! Ze wilde meer mensen zoals Jiao, ze zou ze allemaal aan een riempje doen en mee achter zich aan sleuren. Want het was leuk en gezellig en ze wilde best wel vaker met gezellige mensen om gaan. Het was wel een idee om hem aan een riempje achter zich aan te sleuren. Ze vroeg zich ergens af of hij het erg zou vinden, misschien ging dat net iets te ver?
Abigail pakte de kaart aan om deze te bekijken en toen hij een omelet aanwees knikte ze.
"Prima keuze." Grijnsde ze dan ook naar hem en sloot de kaart.
"Mocht ik niet genoeg hebben gegeten kan ik nog altijd aan jou beginnen." De woorden waren weer verassend en je zag aan haar dat ze genoot van dat effect.
"Je had het mogen doen, maar dan moet je het wel rauw eten." Zei ze speels en vertelde tegen de ober wat ze wilde hebben. Een simpele water en een omelet.
"Dus," Abigail keek nieuwsgierig naar hem en toen hij naar voren boog werd ze er al helemaal nieuwsgierig van.
"Wat doe jij zo op een dag allemaal, behalve hier rondhangen." Nu was het de beurt voor Abigail om naar voren te buigen. Nee, ze was niet van plan om hem te kussen, al kon het misschien zijn dat het er in eerste instantie op leek. Ze hield er misschien ook ergens wel van om uit te dagen, maar zo was het op dit moment niet bedoel.
"Eigenlijk werk ik normaal op de meeste dagen, dus ik ben erg blij als ik hier rond mag hangen." Ze glimlachte naar hem en haalde haar schouders op.
"Soms een photoshoot, maar meestal ben ik saai een serveerster." Ze keek bij het laatste een beetje zuur. Ze hield totaal niet van het werk, maar het verdiende. Ze had het nodig om haar kleine kamertje te kunnen betalen.
"En natuurlijk mensen zoals jou zoeken, jongeren die weten hoe het is om lol te maken en er goed uit zien." Ze grijnsde breed naar hem en tikte met haar vinger zijn neus speels aan.
"Niet te geloven dat je die vind in een dierentuin" Ze haalde dan toch haar schouders op en was blij dat het water kwam en nam snel een slokje en keek hem daarna aan.
"Jij, wat doe jij op een dag allemaal?" Ze was benieuwd naar wat hij deed, voor werk of wat hij voor dagelijkse dingen deed. Dat van haar was namelijk behoorlijk saai te noemen en misschien had hij een interessanter leven als haar.

"Wat voor beloning wil je hebben meneer? Ik zal ervoor zorgen." Hij deed alsof hij diep in gedachten verzonken was en echt aan het bedenken was wat hij wou, alsof het er echt toe deed.
"Hmm. Ik wil..." Een korte pauze van stilte viel tussen hen in en hij keek haar geheimzinnig aan terwijl hij zijn vingers tegen elkaar duwde. "Voor altijd met jou rond hangen." Zijn ernstige blik en zijn donkere ogen die haar serieus aankeken hielden haar vast. Hij meende het deels, niet al te serieus. Maar hij meende dat hij haar vaker wou zien, dat hij vaker rond met haar wou hangen, dat hij vaker met haar wou afspreken en dat het niet hierbij bleef. Dat zou hem gelukkig maken, als hij vaker met haar rond kon hangen.
Hij dacht dat ze waardeerde dat hij met haar meedacht en de omelet aanwees. "Prima keuze." Mooi, dan was hij wel op haar ingespeeld. Hij zou wel eens sushi voor haar maken, sushi met komkommer en andere groenten. Misschien kon hij zelfs wel iets met ei fixen. In dit geval zou hij zijn moeder wel eens raadplegen hoe hij zo vegetarisch mogelijk sushi kon maken. Misschien met tofu?
"Oh, ik weet een betere, minder vage beloning. Ik neem je binnenkort mee op een picknick. Laten we er een overdreven romantische bedoeling van maken. Met strandrit en al. En daarna over het strand wandelen met zonsondergang. Zoiets. Echt, overdreven romantisch. Maar vooral met de picknick." Als hij geen sushi voor haar kon maken, dan zou dat echt balen zijn. Niet dat ze wist dat hij dat wou, maar goed. Ookal had ze het wel geweten...
Zat er een bijzondere waarde aan de sushi? Nah, dat viel wel mee. Maar hij kon zich zo voorstellen dat het voor haar onmogelijk moest zijn om gewoon uit eten te gaan in een sushi-restaurant. Alhoewel er vast genoeg vegetarisch te vinden zou zijn. Nou en. Het ging om het idee.
"Je had het mogen doen, maar dan moet je het wel rauw eten," reageerde ze op als hij nog honger had, dat hij wel aan haar kon beginnen.
"Ik lust je graag rauw, lieve Abigail." Plagend legde hij zijn hand op haar wang en streelde deze even speels. Nu boog zij naar voren en hun gezichten kwamen dicht bij elkaar. Hij kon de pretlichtjes in haar ogen zien stralen.
"Eigenlijk werk ik normaal op de meeste dagen, dus ik ben erg blij als ik hier rond mag hangen." Had hij kunnen verwachten. Zou ze nog bij haar ouders wonen?
"Wat doe je dan voor werk?" vroeg hij, waarop ze antwoordde: "Soms een photoshoot, maar meestal ben ik saai een serveerster."
Saai een serveerster? Zij, saai? Onmogelijk.
"Daar moet je gewoon zelf wat van maken. Je kan mij niet doen geloven dat er ook maar iets is wat jij doet, dat saai is." Hij grinnikte. "Dus als je werkt moet je maar even een smsje sturen waar je precies werkt en tot hoe laat, dan kom ik daar een hapje eten." Een vrolijke knipoog en een grote grijns. Zou ze dat doen, vroeg hij zich af. Hij wist het niet.
"En natuurlijk mensen zoals jou zoeken, jongeren die weten hoe het is om lol te maken en er goed uit zien." Hierbij tikte ze lachend zijn neus aan en een rode kleur trok omhoog naar zijn wangen. Goed uit zien? Hij? Wauw. Hij glimlachte en voelde zich verlegen worden. Hij kon best omgaan met andere complimenten, maar complimenten over zijn uiterlijk wist hij nooit goed te behappen.
"Dat is dan ook een lastige baan," mompelde hij toen, niet volledig in staat om er iets goeds uit te krijgen. Een brok had zich gevormd in zijn keel en onwennig probeerde hij deze weg te slikken. Hij schudde even met zijn hoofd, flikte zijn haar uit zijn gezicht, keek even weg en kuchte. Toen kon hij zich weer grijnzend naar Abigail draaien.
"Niet te geloven dat je die vind in een dierentuin." Nu lachte hij. "Nou ja, het is eens wat anders dan aapjes kijken, vind je niet?" De ober kwam aangelopen met een blad vol voedsel en zette dit voor de juiste personen neer. Nu moesten ze weer wat uit elkaar wijken. Jiao nam een slokje van zijn drinken en snoof de geur van zijn tosti op. Hm, nou hij het eten voor zich had staan, kreeg hij toch wel trek.
"Jij, wat doe jij op een dag allemaal?" Jiao had net een hap van zijn tosti genomen toen hij besefte dat dit misschien wel heel onbeleefd opgevat kon worden.
"Oh, eh," gauw slikte hij zijn hap voedsel door. "Eet smakelijk. Maar ehm, ik ben voornamelijk bezig met school, VWO 5, en volgend jaar examens. En buiten VWO en school om rij ik de hele tijd paard. Mijn ouders zijn me aan het klaarstomen voor belangrijke wedstrijden die ik hoogstwaarschijnlijk toch niet mag rijden, tenzij zij daar toestemming voor geven.' Soms wist hij niet helemaal of hij wel wou blijven rijden, op deze manier.

"Voor altijd met jou rond hangen." Verbaasd knipperde ze dan toch even met haar ogen. Ze wilde hem vragen wanneer hun bruiloft dan zou plaats vinden en of hij alvast de ringen zou gaan regelen. Maar ze hield zich in, al ging ze zich bij de tweede een dergelijke opmerking niet inhouden. Maar het was geen verkeerd aanbod, want zij wilde ook vaker met hem rondhangen en ze zei dan ook geen nee toen hij die beloning aan haar vertelde. Ze knikte enkel, niet goed wetend of het nu een grapje was of hij het serieus meende. Ze vond hem maar moeilijk te pijlen door hoe hij deed. Maar hij zei dat hij een betere beloning had? Ze was het met de eerste beloning eigenlijk ook eens. Ze keek hem dan ook achterdochtig aan, wat voor andere beloning had hij in gedachte? Maar de vraag die ze in haar hoofd stelde, werd al snel beantwoord door de jongen. Een picknick, ze wilde net haar mond open doen, maar hij zei meer. Ze sloot hem dus snel weer, hij wilde er een overdreven romantische bedoeling van maken. Dit zorgde voor een glimlach op haar lippen, ze zag het namelijk al helemaal voor zich. Jiao op een wit paard, die haar op kwam halen. Natuurlijk moest zij dan achterop het paard zitten, of hoorde de vrouw dan voorop te zitten en- Ze stopte met denken, het sloeg nergens op namelijk. Maar een romantische picknick sloeg ze niet af, romantiek was af en toe leuk. Daarbij was het ook alweer een tijd geleden dat ze iets  in die richting had gedaan. Natuurlijk ging ze wel eens naar een feest met wat vriendinnen, zoende ze wel eens. Dat ze geen nee zei tegen de romantische picknick, was omdat het Jiao was en als deze 'date' al leuk was, was een tweede 'date' vast ook ontzettend leuk.
"Een tweede date?" Vroeg ze dan ook speels, ergens wist ze ook niet waar ze mee bezig was. Ze deed tegen mensen altijd zo, maar ze was niet gewend dat het zo goed ging. In andere gevallen was het al vreselijk geëscaleerd, had ze de jongen al een klap moeten verkopen omdat deze werkelijk dacht dat ze opgewonden was en dingen wilde doen. Natuurlijk daagde ze het voor een groot deel zelf uit, maar waarom moest er gelijk daaraan gedacht worden?
"Een overdreven romantische bedoeling, wat is de dress code en wanneer?" Ze had bijna morgen willen reserveren bij hem. Maar ze wilde zichzelf niet opdringen bij hem. Zelfs al had hij gezegd dat hij 'voor altijd' met haar rond willen hangen.
Hij geloofde niet dat serveren saai was? Hij had eens moeten zien wat ze moest dragen, een normale spijkerbroek, met een zwarte blouse. Ze had nog geluk dat ze haar roze haren accepteerde. Sowieso was ze bezig om aan de bar te gaan werken in plaats van te serveren.
"Overdag werk ik ook bij een piercing shop." Het was dan ook alweer even geleden dat ze had gewerkt, dus was ze haast vergeten te vertellen dat ze dat ook nog deed. Dat deed ze dan tot vijf uur en ging daarna naar het café om tot ongeveer tien uur te werken. Het was niet veel, maar altijd beter als niks. Toen ze hem vertelde dat ze ook naar mensen zocht die gezellig waren en er goed uit zagen, merkte ze zijn gedrag op. Ze vroeg zich haast af of hij zoiets nog nooit had gehoord. Abigail ging maar niet zeggen hoe schattig hij eruit zag als hij verlegen was. Ze wist namelijk niet of het veroorzaakt werd doordat hij wist wat lol hebben was, of dat hij er goed uit zag. Ze zou het nog wel testen. Toen kwam er iemand aan met het eten en met wat tegenzin ging ze weer rechtop zitten. Toen hij vertelde wat hij deed, glimlachte ze dan ook. VWO, natuurlijk. Zijzelf had haar vmbo diploma gehaald, iets wat dus niet zo'n geweldig goede prestatie was. Ze vond het dan ook goed hoe mensen VWO deden of hadden gedaan. Hij reed werkelijk wedstrijden! Dat vond ze gaaf, ze had ondertussen een hap van het omelet genomen. Hij had daarin gelijk gehad, het smaakte goed. Snel slikte ze haar eten door.
"Dus ze gaan je klaarstomen voor wedstrijden, die je achteraf niet mag rijden?" Ze fronste hierbij toch kort, dat was vreemd. Of was zij degene die op dit moment niet goed begreep wat hij zei. Het was dan toch juist de bedoeling dat hij wedstrijden ging doen, waar hij voor klaargestoomd werd? Waarom klonk het in haar hoofd makkelijk genoeg, maar was er blijkbaar toch iets waardoor hij niet mee mocht doen.
"Je moet me echt vertellen als je een wedstrijd gaat doen, dan kom ik je aanmoedigen." Zei ze vastbesloten. Ze vond wedstrijden leuk, maar alles werd nog leuker als er iemand mee deed die ze zou kennen.
"Als ik je dan niet teveel afleid natuurlijk." Grapte ze erachteraan, maar ze kon geloven dat haar roze haren erg afleidend konden zijn. Maar ze hoopte toch werkelijk dat zijn ouders hem wedstrijden zou laten rijden. Anders vond ze het erg flauw als dat niet mocht. Ervaring was toch juist nodig om beter te worden?

"Een tweede date?" Ging ze erop in? Was ze bereid om het echt te doen? Wist ze het echt te waarderen?
"Een overdreven romantische bedoeling, wat is de dress code en wanneer?" Jiao liet een bulderende lach horen. Hij was nog nooit zo gemakkelijk aan een date gekomen. En als het nou ook nog eens de bedoeling was geweest... Maar het was Jiao's uitgangspunt niet. Abigail leek hem het type waar hij supergoed bevriend mee kon zijn, maar meer niet. Het 'zij is een kattenpersoon, ik ben een hondenpersoon'-gedoe. Vriendschap ja. Relatie nee.
"Dresscode? Je weet toch dat jongens helemaal niet zo moeilijk doen over de kleding? Wat daaronder zit, daar gaat het om. Of is er een regel voor, niet op de tweede date al samen - " Jiao maakte zijn zin af door even flink te kuchen.
"Ik stel voor dat we die date dan verplaatsen naar een moment dat het lekker weer is. Als de zon schijnt en het niet zo koud is dat je vingers eraf vriezen. Geloof me, er is niets romantisch aan koude vingers onder je tshirt." Ja want Jiao kon echt spreken van ervaring. Hooguit de koude hand die hij wel eens in zijn nek gelegd kreeg van zijn moeder of zijn zussen, maar voor de rest: zero ervaring.
Ach, wist Abigail veel. Misschien was hij wel de macho van de school, macho van de manege of macho van heel HorseHome. De chicky-fixer, ja. Dat zou ze vast van hem denken.
"Overdag werk ik ook bij een piercing shop." Hij keek haar even serieus aan. Een piercingshop? Ja. Hij zag het haar wel doen. Ze was dat soort hippe persoon dat daar stond en daar casual mensen een naald door hun lichaam deed. Jiao niet gezien. Maar hij vond wel dat het bij haar paste en hij zag het haar ook wel doen ook.
"Dus geen angst voor naalden dan, hm?" grapte hij. "Kun je dan niet beter in het ziekenhuis gaan werken? Mensen prikken? Elke jongen wil wel geprikt worden door je." Weer een lach, zachter ditmaal maar wel een lach.
Nu zaten ze beide aan hun lunch en Jiao's rammelende maag gaf toch wel aan dat hij er behoefte aan had gehad. Zijn tosti smaakte zeker goed en verlekkerd nam hij nog een hapje.
"Dus ze gaan je klaarstomen voor wedstrijden, die je achteraf niet mag rijden?" Er klonk verbazing door in Abigails stem, verbazing die ook op haar gezicht afgedrukt stond. Jiao haalde zijn schouders op.
"Zo eenvoudig is het niet," weerlegde hij. "Mijn ouders willen me laten trainen en laten oefenen met wedstrijden rijden zodat ik, op het moment dat mijn VWO is afgerond, ik echt wedstrijden kan rijden." Zijn ongeluk kwam erin naar voren en het klonk zeurderiger dan hij had bedoeld.
"Sorry. Dat klonk als zelfbeklag." Hij vond het ook oprecht vervelend dat hij de wedstrijden niet mocht rijden. Hij had graag nu al wedstrijden gereden die hadden geteld, maar zijn moeders wil was wet. En Jiao geloofde dat hij al zoveel kansen had gehad als zijn moeder hem niet had tegengewerkt.
"Je moet me echt vertellen als je een wedstrijd gaat doen, dan kom ik je aanmoedigen." Jiao lachte nu naar haar.
"Dat zou echt geweldig zijn! Dan mag jij mijn ererondje rijden." Direct voelde hij hoe zijn sombere bui over de wedstrijden wegebte. Abigail had het weg weten te duwen door simpel enthousiast te zijn over wedstrijden. Dat ze erbij wou zijn! Jiao had nog nooit zoiets ervaren maar hij vond het erg prettig en kon niets anders dan blij reageren op haar reactie.
"Als ik je dan niet teveel afleid natuurlijk."
"Hmm, nou.. dan weet ik het zo net nog niet," lachte hij. "Gegarandeerd dat je me dan laat lachen of iets en dan val ik van m'n paard af op het moment dat ik een driedubbele volte moet springen." Hij vroeg zich af of ze iets afwist van paarden. Als ze het zou weten zou ze iets opmerken over zijn 'driedubbele' volte-opmerking. Maar aan de andere kant, ookal zou ze niets van paarden afweten, Jiao zou alsnog dolgraag met haar om blijven gaan.
"Zal ik je zo anders meenemen naar de stallen?" vroeg hij toen nieuwsgierig.