sparkle at the world

Hij stond achter zijn bureau, deze overal potjes en pannetjes had staan. Gasbranders en verschillende ingrediënten. Geen gewone, nee, de zijkanten van een luciferdoosje waren afgeschraapt en de andere ingrediënten kocht hij vanuit het buitenland. De luciferdoosjes lagen allemaal in een lade en het was dus niet vreemd dat hij deze altijd wel had, enkel om iets aan te steken ging niet meer lukken. Daarvoor was de rode zijkant eraf gekrabd en kwam terecht in het goedje waar hij zo verslaafd aan was. Hij maakte veel, hij verkocht het namelijk, maar tegelijkertijd was het ook voor zichzelf. een glazen fles stond op het vuur te borrelen met een vreemd goedje erin. Met een pipet druppelde hij er wat in, totdat er een knal kwam en de glasscherven overal lagen. Een van deze scherven sneed langs zijn wang af, waar een snee ontstond. De rest raakte hem wel, maar zorgde niet voor verwondingen. De klap was hard geweest, maar alles viel mee, het spul lag enkel overal en dat zorgde ervoor dat hij weer opnieuw moest beginnen.
"Fuck, fuck!" schreeuwde hij hard, dit was ook niet de bedoeling en het zorgde ervoor dat hij moest opruimen en dat hij bloedde. Hij vloekte in zichzelf en begon met opruimen, voordat alles nog verder over de grond ging lopen. Nee, hij had er geen zin in, hij stopte ermee. Hij had nog genoeg om te verkopen en om zelf te gebruiken, dus hij deed maar een andere keer meer maken. Met een zucht liep hij op een kluis af en draaide het juiste nummer, waarna hij er wat uit pakte. Een dosis haalde hij ervan af en nam het in. Hierna pakte hij zijn motor tekenblok en ging op weg naar de stad.
Hij vond het altijd heerlijk om even buiten te zijn, binnen was het warm en was hij te druk om in dat vieze appartement te zijn. Al kon hij wat beters kopen, hij deed het gewoon niet. Het handelen in drugs leverde veel geld op en daarom alleen al zou hij het niet laten vallen. Hij stalde zijn motor en liep richting het park, een glimlach kwam op zijn gezicht toen hij iedereen zag. Haast alweer vergeten dat hij een snee op zijn wang had. Natuurlijk had hij hem thuis afgedaan en bloedde het niet meer, toch was er nog een dikke snee zichtbaar.
Hij nam snel een bankje in beslag en tikte met zijn voeten op de grond, wat ging hij doen?
"Raven?" Hij keek op, het was een naam deze ervoor zorgde dat hij niet zoals zijn echte naam allemaal overal bekend stond als een dealer.
"Ik heb iets voor je." Begon de man verder te vertellen. Hij haalde een doosje uit zijn zak en de ogen van Ryan werden groot, het was een vrij lelijk en naakt vogeltje.
"Het is een raaf." Verklaarde de man, "In ruil voor een beetje ... Zou ik hem graag aan je geven." Ryan knikte en pakte wat uit zijn zak en gaf het aan de man, deze aan hem het lelijke vogeltje overhandigde en vertrok zo snel als hij kon.
"Een baby vogel." Zei hij met een grijns en keek toen verschrikt, wat moest hij het geven.
"Wat moet een baby vogel krijgen?" Vroeg hij hardop tegen zichzelf. Hij had geen idee, wat moest hij met het ding? Het piepte zielig in het bakje en het eerste wat hij deed was eruit halen en het in zijn handen proberen warm te houden.
"Ik ben je nieuwe papa. Ryan." Sprak hij zacht tegen het vogeltje. Maar keek toen

"AUSTRALIAA." Een harde schelle stem galmde door het huis. Austin opende haar ogen moeizaam en zuchtte. Ze zou geen antwoord geven aan die heks. No-way. Ze zou naar boven moeten komen wou ze haar naar beneden krijgen. Haar gedachten werden snel werkelijkheid en een enge vrouw kwam de smerige slaapkamer binnen gestormd. "Je moet beneden stofzuigen, het is echt vies." Als ze nu een schoon kussen had gehad, had ze hem op haar hoofd gedrukt, maar in plaats daar van fronsde ze en keek Melissa aan. De vrouw die haar stiefmoeder was keek haar verontwaardigd aan. Het leek er op dat ze binnen enkele seconden zou kunnen ontploffen. Ze had vast wel weer ruzie gehad met haar vader. Samen waren ze een leuk agresief stel, NOT! "Ik ga echt niet stofzuigen hoor, jullie maken die bende!" Sprak ze nog half in slaap. Boos liep de vrouw weg en klapte keihard met de deur. "Wacht maar tot je beneden bent." Riep Melissa nog. Austin zuchtte. Ze was het nu onderhand wel gewend. Een vader die agressief was en die deed wat ie wou. Het huis was een regelrechte zwijnenstal slash vuilnisbuilt en ze kon zich niet voorstellen dat ze hier woonde. Zelf, tot haar grote verdriet woonde ze hier ook. Ze had er niet voor gekozen, maar ze werd gedwongen. Haar vader had gezegd, dat als ze naar haar moeder zou vluchten, dat hij hen dan nog wel zou vinden. Eerst was ze zeker niet bang voor die man, maar toen hij haar een paar keer had geslagen, wist ze toch wel dat het niet helemaal goed zat bij hem.
Haar stiefmoeder ook, die had een hekel aan haar, en als ze iets niet naar haar zin deed, dan kon ze wel een klap verwachten. Ze miste haar moeder, en wou zo graag bij haar wonen. Zij had ook een vriend, maar tot tegenstelling tot haar vader was dat een schat. Ze hadden een groot vrijstaand huis, en hadden alles goed geregeld. Behalve dan hun dochter, die in een smerig krot woonde en twee mensen, die nog wel eens konden uithalen. Vlug kleedde ze zich aan, en deed haar haren in een hoge staart. Ze wou niet naar beneden, maar ze moest wel. Ze mocht nooit wat hebben, maar wat ze wel had was een spiegel-reflex camera. Ze moest wel eerst haar vader overhalen, dat ze die perse wou bewaren, en dat mocht. Met haar mobiel en school spullen waren dat ook bijna de enige dingen die ze had. Langzaam liep ze de trap af. De foto tas, met de camera er in hing over haar schouder. Langzaam opende ze de deur en keek naar binnen. "Stofzuigen jij." Sprak haar vader van achter een krant. Austin liep rood aan van woede maar probeerde zich toch te beheersen, ze kon niet op tegen die 2.
"Ik ga jullie bende echt niet opruimen!" Riep ze bijna schreeuwend. Ze was er klaar mee, ze was toch zeker geen slaaf? Melissa die zich ook niet meer kon beheersen gaf haar een klap in haar gezicht, en trok een keer aan haar eigen haar. Maf wijf. "DOE NORMAAL!" Gilde ze naar de vrouw, die naar de keuken stormde en daar op een stoel ging zitten. Een traan liep over haar wang en ze voelde even aan de brandende plek. Haar vader stond nu op. "Waarom luister jij niet naar Melissa?" Vroeg hij op een vreemde toon. "Ik wil hier weg." Gilde ze haast naar hem.
Haar vader greep haar bij haar boven arm en kneep daar best hard in. "Nu ben ik het zat." Siste hij. Hij trok haar mee naar de gang, gooide haar schoenen en jas in haar armen, en sleurde haar zo naar buiten op haar sokken. "Zitten."Sprak hij boos, en duwde Austin de auto in. "Dan ga je maar weg." Sprak hij en hij gaf gas. Ze walgde van die vreselijke smerige geur die in de auto hing. Wat spookte ze hier allemaal uit? Na een half uur rijden stopte de auto en haar vader opende haar deur. "Loop maar naar huis, ik verwacht je vanavond terug!" Sprak hij streng, en reed met de auto weer weg.
Austin zuchtte. Wat moest ze nou doen. Langzaam slofte ze het pad af, en kwam er later achter dat ze in het park was. Ze was hier wel eens geweest in haar kinder jaren. Ze moest namelijk na school, meteen naar huis komen anders zwaaide er wat. Op school had ze wel wat vrienden, maar na school kon ze ook nooit met ze afspreken. Een stiekeme glimlach verscheen toch op haar gezicht en ze haalde haar camera uit haar tas. Ze schoot een paar mooie plaatjes, en schoof hem toen weer terug. Ze ging dus echt mooi niet terug naar huis lopen. Ze wist de weg niet, en het was super ver. Toen ze een jongen zat zitten op een bankje liet ze zich naast hem zakken en keek hem vriendelijk aan. "Wat heb je daar?" Vroeg ze met een glimlach.

Ryan was in een soort dilemma geraakt. De jongen had er geen problemen mee om zijn drugs te ruilen voor andere onzin. Dingen waar hij eigenlijk helemaal niks aan had. Maar dat zorgde er wel voor dat hij op dit moment met een vogel zat waar hij niks vanaf wist. Zijn gezicht stond er dan ook moeilijker bij.
"Wat moet ik met jou?" Zei hij dan ook tegen het kleine vogeltje wat maar aan het piepen was.
"Wat heb je daar?" Hij kreeg een lach op zijn gezicht en draaide zijn hoofd naar haar toe. Zijn groene ogen keken haar met een lach aan, ook al was het licht, zijn pupillen waren groot en bleven dat ook.
"Het is een vogel... tje" Hij knikte en keek weer terug naar het kleine ding. "Blijkbaar een raaf, ik had altijd al een vogel willen hebben." Zei hij en keek naar het meisje dat naast hem was gaan zitten.
"Maar ik heb geen idee wat ik met het ding moet doen." Zei hij dan ook eerlijk. Hij wist het ook gewoon echt niet. De man had hem de vogel gegeven en hij had hem met plezier aangenomen. Natuurlijk had hij er ook geen spijt van, het was misschien iets wat hij niet eens kende.
"Ik ben Ryan trouwens." Zei hij blij en stak zijn hand uit om deze met de hare te schudden. Een man kwam naar hem toelopen en hij drukte snel het beestje in haar handen.
"Heb je een moment?" Vroeg hij vrolijk en liep op de man af.
"Raven? Ik heb nodig." Sprak hij en Ryan lachte enkel naar de man.
"Zoiets snap ik nog wel. Wat heb je?" Vroeg hij rustig en de man zuchtte, hij had blaren op zijn gezicht en zag er slecht verzorgd uit.
"Ik heb een auto van mijn vader geërfd." Dit klonk nog beter als geld, dat had hij namelijk genoeg, al zag je het niet aan zijn kleding of aan hoe hij deed.
"Ze vertelde me dat je van ouderwetse auto's hield." Hierop knikte Ryan en hij kreeg een sleutel in zijn handen gedrukt. De man legde uit waar de auto stond en Ryan gaf de man een aantal zakjes.
"Je weet mijn standaard plek. Ik zal ervoor zorgen dat je meer krijgt. Zo ongeveer... vijftig gram." Sprak hij met een glimlach naar de man. "Niet meer gebruiken als een zakje per keer. Oke?" De man knikte wat afwezig terwijl hij het spul in zijn zakken stopte. Ryan was niet dom en stond met zijn rug naar het meisje toe, in de hoop dat zij daardoor niks zou hebben gezien. Nonchalant stopte hij de sleutel in zijn broekzak en liep naar haar terug. Hij ging naast haar zitten, hij had er een auto bij en was er ontzettend blij mee. De jongen hield van oude auto's en sowieso ouderwetse dingen die opgeknapt waren. Sommige mensen gaven hem dan ook zulke dingen en hij had alles in een berging staan. Hij wist ook wel dat hij misschien een nieuw appartement moest kopen om al de spullen in te zetten. Nu had hij namelijk niks aan de spullen, een goed idee vond hij zelf, dus ging hij dat straks wel even doen.
"Wat vind jij van het dier?" vroeg hij met de lach, die eigenlijk standaard op zijn gezicht stond.
"Weet jij wat je met zo'n ding moet doen? Of hoe hij volwassen word?" Hij was benieuwd of zij het wist en nu hij beter naar haar keek sloeg hij zijn hand voor zijn mond.
"Wat ben je mooi." Sprak hij enthousiast, al vond hij vaker meiden mooi en vertelde het gewoon tegen ze, hij zei dingen altijd. Behalve als het ging om de drugs...