Met rustige passen verliet Valerie het huis met haar trouwe viervoeter Junior aan haar zijde. Hoe moeilijk ze het vond om Ty binnen te laten, ze moest Junior maar even uitlaten en ze kon heus wel eventjes zonder Ty. Er was een hevige sneeuwstorm voorspeld, en het was handig om binnen te blijven. Jaja, we moesten de weermannen op tv ook altijd gaan vertrouwen? Sinds wanneer was dat. Ze had net binnen nog naar buiten gekeken en alles zag er nog prima uit, het zou vast wel vanavond komen ofzo. En als de storm drie dagen zou duren, waar moest de hond dan zijn behoeftes doen? Waar moest je dan eten vandaan halen als dat op was. Daarom had ze toch liever de zomer. Er zou een hittegolf kunnen komen, maar dan kon je tenminste nog even naar buiten. Ze zou een niet al te groot rondje met Junior gaan, maar ze zou nog wel zien hoe dat zou lopen, je wist het nooit van te voren. Bij de weg sloeg ze rechtsaf en dat was al een paar honderdmeter van het bos af. Het waaide al stevig, maar in het bos zouden ze meer beschut zijn. De grond was al bedekt onder een laagje sneeuw, maar je kon er makkelijk nog door heen lopen of fietsen of rijden of skeeleren, wat je ook maar wou doen buiten. Met deze seeuw kon het nog. Helaas was dat morgen waarschijnlijk een andere situatie en konden ze niet eens naar buiten. Naja, ze zou zich er niet te veel zorgen over maken, aangezien er nu nog helemaal niks aan de hand was. Met haar handen in haar jas zakken staarde ze een beetje voor zich uit. Handig, een hond die zo goed luisterde. Hij hoefde niet eens een riem om, ze twijfelde zelfs of ze die wel in huis had. Achja, hij had hem toch niet nodig. De hond bleef netjes naast haar lopen maar was toch meer op zijn hoede, als of hij wist wanneer de storm kwam.
Eenmaal in het bos, voelde je de wind veel minder, en het leek daar wel een sprookje met al dat sneeuw op de bomen. Prachtig. Valerie keek haar ogen uit terwijl ze stevig door bleef lopen, voor stilstaan was het te koud. Toch langer als verwacht liepen ze al en langzaam begon ze te sneeuwen. Nee toch.. zou het echt? De wind kwam op zetten en de sneeuwvlokken dwarrelde hard naar beneden. De wind was hard en je zag bijna geen hand voor ogen meer. Ze voelde Junior langs haar been staan, gelukkig die was er nog. Waar moest ze nou heen? Ze kon het ook niet zien. Met haar handen voorzich uit liep ze naar een dikke wilg boom toe en bleef daar onder staan. Het was er onder wel droog, maar zeker niet minder koud. Jep, de sneeuwstorm had HH bereikt en zij zat er midden in. Ze bekeek de witte oase die zich voor haar neus afspeelde. Haar mobiel, die had ze natuurlijk in haar zak. Meteen pakte ze hem en toetste het nummer van Ty in? Geen gehoor, zal wel weer. Een sms dan maar. "Ty help, ik zit in de sneeuwstorm met Junior. Sta onder n grootte wilgenboom bij de wandelweg." Typte ze snel en drukte op verzenden. Hopelijk kon hij haar snel vinden, want ze zouden hier nog door vriezen. Verslagen liet ze zich tegen de boom zakken maar keek op toen haar mobiel trilde. Zwart beeld, wat de batterij was leeg. Godesnaamallemachtig, wat was dit allemaal?
Eenmaal in het bos, voelde je de wind veel minder, en het leek daar wel een sprookje met al dat sneeuw op de bomen. Prachtig. Valerie keek haar ogen uit terwijl ze stevig door bleef lopen, voor stilstaan was het te koud. Toch langer als verwacht liepen ze al en langzaam begon ze te sneeuwen. Nee toch.. zou het echt? De wind kwam op zetten en de sneeuwvlokken dwarrelde hard naar beneden. De wind was hard en je zag bijna geen hand voor ogen meer. Ze voelde Junior langs haar been staan, gelukkig die was er nog. Waar moest ze nou heen? Ze kon het ook niet zien. Met haar handen voorzich uit liep ze naar een dikke wilg boom toe en bleef daar onder staan. Het was er onder wel droog, maar zeker niet minder koud. Jep, de sneeuwstorm had HH bereikt en zij zat er midden in. Ze bekeek de witte oase die zich voor haar neus afspeelde. Haar mobiel, die had ze natuurlijk in haar zak. Meteen pakte ze hem en toetste het nummer van Ty in? Geen gehoor, zal wel weer. Een sms dan maar. "Ty help, ik zit in de sneeuwstorm met Junior. Sta onder n grootte wilgenboom bij de wandelweg." Typte ze snel en drukte op verzenden. Hopelijk kon hij haar snel vinden, want ze zouden hier nog door vriezen. Verslagen liet ze zich tegen de boom zakken maar keek op toen haar mobiel trilde. Zwart beeld, wat de batterij was leeg. Godesnaamallemachtig, wat was dit allemaal?