The Sweet Nature Of The Horse [Keano And Perrie]

Een klein meisje lachte vermaakt. Haar lange blonde haren lagen warrig alle kanten op. Ze had een schattig wit jurkje aan. Ze had grote fel blauwe ogen en een lieve glimlach. De had slordige laarzen aan die niet echt bij haar mooie jurkje pasten. Het was de kleine zusje van Keano die op zijn 10 jarige hengst zat. De zwarte hengst slenterde loom achter zijn baasje aan. Hij leek het best te vinden dat dat meisje zoveel plezier had. Keano zijn kastanje bruine ogen gleden even rond de omgeving heen. De bladeren verkleurden langzaamaan. Hier en daar lagen er al de eerste bladeren. De temperaturen werden ook steeds zachter en zachter. Vandaag hing er een zachte zonnetje. Het was niet al te warm maar wel winderig. Keano leidde zijn indrukwekkende hengst naar de paddock. Keano en Spartus hadden net wat dressuur gereden. En Keano was zeer tevreden over de prestaties van Spartus van vandaag. Daarom verdiende Spartus nog een extra paar uur in de paddock. Keano zijn bruine haren waren wild omhoog gekamd. Dat stond hem wel leuk. Lill, zijn zusje die eigenlijk Lilly heette grapte elke morgen'd of hij alweer geëlektrocuteerd was door de haardroger. Hij gooide het poortje open en leidde zijn hengst in de paddock. ''Kom op Lill, laat je afglijden van Spartman. Ik van je dan op.'' Het meisje deed enthousiast wat haar grote broer van haar vroeg. Keano ving haar met gemak op en hield haar stevig vast met één arm. Spartus schuurde ongeduldig tegen Keano aan. ]i]''Jaja mannetje, momentje ja?''[/i] Keano grijnsde en deed het halster uit. De hengst draafde tevreden weg en onderzocht de wereld. Spartus was een zeer speciale hengst. Veel te kalm voor een hengst. Keano liep de paddock uit met nog steeds zijn zusje in zijn armen. Uiteindelijk zette hij haar neer toen dat ze zei dat ze even wat paardjes wou aaien. Keano leunde tegen het houten hek aan en keek toe hoe zijn hengst vrolijk rond croste. Plots klom Lill op het hek en bleef daar aanhangen. "Spartman vindt spelen leuk he? Wanneer krijg ik warme chocomel?" Het kleine meisje keek vragend naar Keano. Keano smolt weg van haar smekende ogen. ''Zo meteen Lill, nog even Spartman in het oog houden tot hij rustig word oké?'' Het meisje knikte instemmend.

Wieeee wil? Iedereen welcome!

Perrie liep ongeduldig even door de stallen heen. Ze had het niet zo heel erg op stallen waar nog meer mensen stonden. Ze had het liever zoals waar haar eigen paardjes stonden. Althands haar eigen paardje. Paco haar veulentje was helemaal van haar zelf en Vans de voskleurige ruin en de zwart bonte shetlander hengst Snor waren haar verzorg paarden, maar ze kon ze eigenlijk helemaal beschouwen als haar eigen paarden. Met Paco was ze de band nog helemaal aan het opbouwen en met Vans reed ze gewoon recreatief en met Snor deed ze wat vrijheidsdressuur. Soms had ze wat medelij met de pony omdat hij nooit gereden werd terwijl hij dat wel hartstikke leuk deed.Perrie zelf kon natuurlijk niet op haar rijden maar een kleiner meisje wel. En daar om was ze hier ook zodat ze misschien iemand kon vinden die Snor een keer wou rijden of misschien wel vaker. Natuurlijk had ze hem wel voor de zekerheid eerst helemaal uit laten dollen, maar met rijden verdween al die brutaliteit en die streken van het beesie. Gelukkig maar. De grote stal deur stond open en perrie hoorde wat gepraat buiten misschien was daar wel iemand? Ze had Snor mee genomen, en mocht hem even in een lege stal zetten. Met rustige pas liep ze door de lange stallen gang heen, en bleef bij de deur opening even staan. Een klein meisje zat op een redelijke grote hengst te lachen. Een jongen liep er voor. Dat meisje zat nu al op zo'n grote. Dat zou nog eens een goede ruiter worden. Misschien wou zij Snor wel rijden, ook al was dat heel wat anders al deze hengst. Met een glimlach keek ze naar het tweetal. De jongen tilde het meisje op en ze verlieten de paddock maar ze bleven nog wel even kijken naar de hengst die even lekker ging rennen. Rustig liep Perrie op hen af. "Eeuhm mag ik jou wat vragen?" Vroeg ze vriendelijk aan het meisje. "Ik heb een pony, en ik was benieuwd of je hem misschien een keertje voor me wou rijden?" Vervolgde ze. Ze keek de jongen aan. "Ik ben Perrie!" Stelde ze zich voor en ze stak haar hand uit. Een glimlach sierde haar gezicht en ze keek weer naar het meisje. "Ik ben een beetje te groot voor hem." Zei ze weer en ze keek weer terug naar de jongen.


Moest zomaar iets verzinnen:')

Spartus was uiteindelijk tot rust gekomen. In de herfst is hij niet zo knorrig. In de lente was het wel een ander verhaal. Dan waren heel veel merries hengstig. En daar werd Spartus zot van. Maar hij liep dan wel zeer spectaculair. Keano wilde net zeggen tegen Lill om nu eens lekkere warme chocolademelk te drinken. Hij hoorde voetstappen en draaide zich rustig om en zag dat een jongere meid hem en Lill naderde. Hij fronste even en vroeg zich af waarom ze naar hen toe liep. Hij glimlachte vriendelijk. Lill sprong ondertussen van het hek af. "Eeuhm mag ik jou wat vragen?" Begon het meisje. "Ik heb een pony, en ik was benieuwd of je hem misschien een keertje voor me wou rijden?" Lill haar blauwe ogen werden heel erg groot. Meteen begon ze hevig te knikken. "Ooo mag dat echt van jou?" Lill draaide zich met een ruk om en gebruikte haar smeek gezichtje. "Please!! Mag het?" Keano zijn handen gleden in zijn voor zakken en moest heel even nadenken. Maar uiteindelijk toverde hij een toestemmend blik op zijn gezicht. ''Nou... vooruit dan maar.'' Lill knuffelde hem eens stevig en huppelde toen ongeduldig naar het meisje. "Ik ben Perrie!" Keano zijn kastanje bruine ogen gleden kalm naar de hare. '' Aangenaam, deze kleine boef is mijn zusje Lilly. Maar we noemen haar vaak Lill. En ik ben Keano.'' Ze zei nog tegen Lill: "Ik ben een beetje te groot voor hem." Hoe moest hij dan nou weer uitleggen aan zijn moeder? Lill kwam zaterdag elke keer mee om mee te helpen. En het kleine meisje had inderdaad veel talent. De paarden gehoorzaamden haar altijd. Ze trok veel op hem toen hij net zou oud was. Keano wist al lang dat zijn zusje van paarden zou houden. Lill zag ze doodgraag. Zijn gekke zusje.

Sorry moet nog wat inkomen ;D

Lill

Spoiler:

Perrie keek met een grote glimlach naar het meisje, dat overigens iedereen liet smelten. Ze was echt schattig. Ze keek naar de jongen, die instemde. Mooi! Het meisje knuffelde de jongen. Perrie keek toe, echt schattig. ''Aangenaam, deze kleine boef is mijn zusje Lilly. Maar we noemen haar vaak Lill. En ik ben Keano.'' Zei de jongen. Ze keek naar hem. Hij had echt grappig haar, maar hem stond het lief. "Keano." Zei ze zacht. Ze vond het een leuke naam, die ze echt nog nooit had gehoord in het echt. En de naam van zijn zusje paste echt perfect bij haar. Verder kende ze haar natuurlijk niet, maar het paste zoiezo bij haar uiterlijk. "Ga je mee dan? Dan laat ik je Snor zien." Zei ze met een lach op haar gezicht en liep alvast een stukje voor uit, en bleef even bij de deur staan. Ze keek Keano aan, dat hij ook mee moest. Natuurlijk zou hij waarschijnlijk mee gaan, want het was zijn zusje en zo te zien leken ze nog al close. Rustig liep ze verder door de stallen en grinnikte toen ze het hoge hinnikje van Snor hoorde. Het was nu ook wel zielig voor hem, want hij stond in een stal die veel te groot voor hem was. Hij kon niet over de deur heen kijken. Maar dat was alleen voor nu eventjes, thuis had hij gewoon zijn eigen stal die precies goed was, en waar hij wel over heen kon kijken. Ze opende zijn staldeur en keek naar de kleine zwart bonte patser. Maar hij was zo ontzettend lief, hij verdiende het wel om gereden te worden. "Dit is hem dan!" Zei hij en hij keek naar Keano en Lill.

Perrie keek naar Keano. "Leuke pony heb je. Hoe is ie?" Zei hij. Ze keek weer even naar snor, en grijnsde toen ze zag dat Lilly al niet kon wachten tot ze er op mocht waarschijnlijk. "Haai Snor!! Ik mag op jou rijden! Leuk he?!" Zei ze tegen hem. "Dankje, hij is geloof ik een jaar of 10/11." Sprak ze. Ze wist het nooit helemaal zeker. Hij had geen papieren niks, dus ze wist het niet. Snor was totaal onbekend. De dierenarts had eens gekeken naar zijn gebit, en die had het geschat op die leeftijd dus daar ging ze dan maar van uit. Een slanke dame kwam in eens langs gelopen en gaf Lill een aai over haar bol. Ze knipoogde ook een keer naar Perrie. Wat ze wel een beetje vreemd vond maar ze schonk de meid een glimlach. Haa Keano, kom je straks ook eens drankje drinken met Max?" Zei ze tegen Keano. ''Misschien, valt te zien of ik nog tijd heb. Morgen rond 10 uur gingen we een buitenrit maken he? Met Max?'' Antwoorde hij terug. Dat gesprek ontging haar even, maar het maakte niets uit, ze kende tenslotte niemand hier. Het meisje zei nog wat over haar paard en verdween daarna. Keano keerde zich weer terug naar Per. ''Sorry voor de onderbreking. Lill kan al zelf een halster omdoen, opzadelen en zelfs al zelfstandig rijden.'' Ze glimlachte even. "Dat is mooi." Zei ze en ze keek even naar Lill die trots omhoog keek. Ze had Snor zijn spulletjes allemaal mee genomen en op een hooi baal gelegd. "Kijk daar licht zijn dekje, zadeltje en hoofdstel. Ik hoorde van je broer dat je dat al helemaal zelf kon." Zei ze met een grijns en keek naar Keano. "Ik heb zelf ook nog een vos, hij heet Vans." Zei ze tegen Keano. Het was niet dat ze alleen maar Snor had. Ze had natuurlijk ook naar haar lieve veulen Paco.