The party never ends.

Haar blonde lokken wipten vrolijk voor haar neus terwijl ze een liedje neuriede. Gehuld in een kleurrijk blauw jurkje met daarboven een zwart vestje -aangezien het nu niet het weer was om in je blote armen rond te lopen- trippelde ze richting het strand. Haar felblauwe ogen keurden elke persoon die in haar gezichtsveld viel waarbij ze af en toe een knipoog gaf als een knappe jongen haar passeerde. Haar looppas was wel erg elegant doordat ze op haar hoge hakken liep en dat achteraf gezien misschien toch niet zo slim was.
Met haar rechterhand wreef ze een hoop haren van voor haar ogen weg en beende ze richting een grote tent waar ze hoorde te zijn. "Mahiya, eindelijk!" Een eerder kleine man kwam enthousiast op haar afgelopen en legde zijn handen langs beide kanten van haar heupen. Mahiya duwde -eerder gegeneerd- zijn handen van haar heupen af en glimlachte flauwtjes. "Tyler, wat een genoegen." Mahiya knikte vriendelijk maar van zodra ze zag dat hij ergens anders naar keek liep ze van hem weg en liep ze in een simpel tredje richting de uitgang van de tent. Ze had gehoord dat haar twee beste vriendinnen rond het kampvuur zaten dus besloot ze daar ook heen te gaan. Voor dat ze in het zand stapte trok ze met de nodige zorgvuldigheid haar hakken uit en terwijl ze die in haar rechterhand hield sprong ze hyperactief op het zand. Mahiya had van de hele dag nog niets anders dan gedaan dan binnen gezeten dus wat frisse lucht had haar wel degelijk deugd gedaan. Toen ze het groepje zag zitten op banken voor een groot vuurtje verscheen er een reusachtige glimlach op haar gezicht en wam ze vrolijk aanzetten. "Hyee guys!" Alice liet zich naast haar vriendinnen zakken en keek het groepje rond. Haar gezicht stond wel erg meisjesachtig; Ogen al schitterend op iedereen gericht, een brede glimlach en af en toe een lief lachje. Dat Mahiya een vrolijk meisje was wist iedereen en dat ze wel heel erg scherp uit de hoek kon komen dat wisten ze ook allemaal.
Een jongen naast haar sprak haar aan en goedkeurend bekeek ze hem ongegeneerd van top tot teen. Ja, mis was ie niet. "Mahiya. Insgelijks." Gek als ze was sprong ze overeind en deed ze een overdreven diepe buiging waarbij ze de zijkanten van haar jurkje beetnam. Haar blauwe kijkers glinsterden terwijl ze hem een korte knipoog zond. Elyssa en Jessey stonden haar al giechelend gade te slaan maar Mahiya sloeg daar geen acht op. "Psst.." Mahiya porde Avan grijnzend in zijn zij. "..wat dacht je ervan om iedereen hier versteld te doen staan?" Ze liet haar wenkbrauwen samenzweerderig wiebelen. Eventjes legde ze haar wijsvinger op haar kin en liet ze een kort zuchtje horen. Toen ze wat wist sprong ze overeind, nam ze de nog voor haar totaal onbekende jongen vast bij de hand en duwde hem tot vlak bij het kampvuur. "Kus me, snel." Mahiya grinnikte en hoopte dat hij het spelletje zou meespelen. Haar vriendinnen en de rest stonden hun niet-begrijpend aan te kijken maar Mahiya wist van zodra ze hem zou zoenen haar vriendinnen achterover zouden vallen van jaloezie. En waarom Mahiya dit deed? You only live once. En waarom niet? Deze jongen zag er goed uit en misschien dat als hij een goeie kusser was ze hem wel beter wou leren kennen. Tja, om Mahiya beter te leren kennen zou je soms wel veel grenzen moeten verleggen.

Mahiya schrok van het contact van zijn lippen op de hare, ze had immers niet verwacht dat hij het écht ging doen. Maar toch drukte ze haar lippen tegen de zijne en keek ze hem daarna recht in zijn ogen aan. Haar blonde haren vielen voor haar gezicht door de wind en zijn woorden deden haar tot over haar oren smilen. "Dat is précies wat ik bedoelde." Haar stem was niet meer dan een fluistering terwijl er een vurige glans in haar ogen scheen. Haar vriendinnen giechelden luid en een aantal jongens stonden met elkaar te konkelfoezen. Ja, dit is precies wat ze wilde, dat ze er versteld van stonden dat ze beiden zovel lef hadden. Een korte gil verliet haar keel bij het voelen van de grond die onder haar voeten wegzakte. Haar benen wiebelden onzeker heen en weer terwijl ze haar hoofd naar de jongen draaide. Zijn ogen spraken boekdelen, hij was iets van plan. En van zodra ze het water dichterbij hoorde komen wist ze al meteen dat hij haar erin ging laten vallen. Al gillend en spartelend probeerde Mahiya zich uit zijn greep te bevrijden. Maar hoe hard en krachtig ze dat ook deed, het had geen zin. En nog geen vijf seconden later liet hij haar, poef, het water in vallen.
Met een vuurrood gezicht sprong ze overeind, toverde ze een brede grijns op haar gelaat en nam ze Avan bij zijn beide schouders vast. Om dat te doen moest ze natuurlijk op haar tenen staan om hem daarna zorgvuldig te vloeren en hem in het water te duwen. Natuurlijk zou hij wel wat meegewerkt hebben want in haar eentje zou ze hem nooit omver gekregen hebben. Ondertussen waren er al een paar mensen komen kijken wat er aan de hand was en een paar stonden luid naar hen te schreeuwen. "Zijn jullie niet goed wijs? Het is herfst, koud en jullie zitten in dat water te ploeteren!" Een oude man stond bezorgd met zijn handen te zwaaien terwijl hij met heimwee naar zijn jongere tijden naar de hemel keek. Mahiya schudde het hoofd, sprong in Avan's nek en begon al lachend met haar voeten water tegen zijn benen te schoppen. "Komaan paardje, hup!" Mahiya stond Avan maar kleine tikjes tegen zijn hoofd te geven, in veronderstelling dat hij wel vooruit zou gaan.
"Hee tortelduifjes, soms geen zin om mee doen durven of waarheid te spelen?" Het was Elyssa die het spelletje had voorgesteld en Mahiya had niets anders van haar verwacht. Mahiya sprong van Avan's rug en begon als een hysterisch konijn te crossen richting het kampvuur. De andere jongens keken haar lacherig aan en haalden kort hun schouders op toen ze elkaar niet-begrijpend aankeken. "Okeey, wie begint er?" Mahiya had zich weer op haar vaste plekje op het bankje geplaatst en stond iedereen verwachtingsvol aan te kijken. Een bruinharige jongen met een vunzige grijns op zijn gezicht wees haar richting uit. "Meisje met de grote mond", Mahiya richtte haar blik beledigd zijn kant op. "Mahiya voor jou, bruintje." Op haar gezicht stond een serieuze uitdrukking waarop de jongen enkel achteloos zijn schouders optrok. "Mahiya dan, doen durven of waarheid?" Mahiya wist dat hij het liefst wou dat ze 'doen' koos dus deed ze dat dan ook. "Maak het maar wat leuk, wil je?" Mahiya deed alsof ze erg onverschillig was maar eigenlijk was ze best wel nieuwsgierig naar wat hij haar zou laten doen. "Ik wil dat je samen met iemand uit deze kring in je ondergoed naar de tent loopt, kei hard 'HOEREN' roept en dan al lopend terugkeert." De jongen moest zijn best doen om zelf niet in de slappe lach te schieten. Mahiya echter keek de kring rond. "Ik durf maar de vraag is, wie durft er met me mee te gaan?"

Mahiya sloeg haar blik neer naar de grond en haalde luchtig haar schouders op. Langs de ene kant was ze teleurgesteld dat er niemand zijn hand opstak en ze allen enkel om zich heen keken, bang om gekozen te worden. Nog net voor ze haar opdracht ging opgeven rees er een hand de lucht in. Haar ogen vlogen schichtig richting diegene die zich had opgegeven en van zodra ze zijn blik vast had verscheen er een grote grijns op haar gezicht. Dit wordt nog leuk, dacht ze bij zichzelf. "Toch iemand met ballen aan zijn lijf." Haar blauwe ogen gingen uitdagend de kring rond en stiekem genoot ze van de jongens die hun blik naar de grond wierpen en haar niemand durfden aankijken. Pussy's. Mahiya sprong enthousiast overeind, nog niet echt nadenkend dat ze straks, zo onbeschoft als het maar kon, 'hoeren' moest roepen met Avan aan haar zijde. In hun ondergoed dan nog wel. Mahiya slikte, keek Avan zijdelings aan en knikte op zijn woorden. "Ik wel ja, de vraag is; Ben jij dat wel?" Ze liet haar wenkbrauwen grijnzend op en neer wiebelen terwijl ze hem bij de hand nam en richting de tent trok. Het gejoel en gelach liet ze maar achter zich, iedereen die daar zat besefte goed genoeg dat ze het niet durfden.
Toen Avan zich begon uit te kleden had ze toch moeite om haar lach in te houden. Ze gingen het écht doen, en dat drong nu pas tot haar door. Tijd voor twijfelen was er niet dus liet ze haar jurkje tegen de grond zakken en voelde ze hoe de wind haar blote rug streelde. Een aantal rillingen maar voor de rest hield ze zich staande in haar BH en haar ondergoed. "Oké, op drie stormen we naar binnen, roepen we het en maken we dat we wegkomen. Goed?" Mahiya's stem trilde en dat merkte ze van zichzelf ook. Haar borstkas ging wild op en neer en langzamerhand voelde ze dat de adrenaline haar lichaam overmeesterde. "Go!" Zo rap dat ze kon snelde ze de tent binnen en negeerde ze de verschrikte kreten van familieleden en kennissen van de bruid en bruidegom. Zo luid als ze kon tierde ze 'Hoeren', er niet op lettend of Avan hetzelfde deed en rende ze tent weer uit. Ze merkte dat haar benen niet schenen te stoppen met lopen en ze zich uiteindelijk uitgeteld in het zand liet vallen. Haar borstkas ging wild op en neer en toen ze goed en wel besefte wat ze had gedaan geneerde ze zich voor dood. Avan had het ook gedaan. Of wacht, hád hij het wel gedaan? Mahiya sprong terug overeind en keek vluchtig om zich heen. Er was niemand te bekennen en eigenlijk vroeg ze zich af waar ze was. "AVAN?" Haar stem echode door de stilte van de nacht en weerkaatste ergens verder tegen de rotsen van de zee. Een vriendin van haar kwam uit het niets op haar af met haar jurkje in de hand. Wild zwaaiend stond ze voor Mahiya terwijl ze Mahiya's jurkje terug over haar hoofd gooide. Vluchtig worstelde Mahiya zich in haar jurkje en keek ze onzeker haar vriendin haar richting uit. "Waar is Avan?" Mahiya nam haar vriendin bij de schouders. "Ik.. Ik weet het niet! Blijkbaar heeft één koppel jullie achtervolgd en hebben ze Avan op een of andere manier kunnen pakken. Ze kunnen er hélemaal niet mee lachen en ik denk dat het een goed idee is om je verontschuldigingen te gaan aanbieden. Ze zijn allemaal erg geschrokken." Haar vriendin keek Mahiya met een bepaald soort emotie aan waaruit ze alleen kon afleiden dat iedereen van haar familie vast teleurgesteld zou zijn. Maar, toch trok Mahiya zich er niet te veel van aan. Eigenlijk vond ze het allemaal zelf nog grappig. "Ik ga 'm gaan zoeken!" Mahiya snelde richting de tent -waar ze dacht dat ze heen was gelopen- tot wanneer ze opeens tegen een bruinharige jongen knalde. Geschrokken bleef ze in het zand liggen, niet wetend tegen wie ze zojuist was geknald.

Mahiya lag nog steeds op de grond en keek aarzelend omhoog om te zien wie ze nu zonet had omver gelopen. Pas toen ze een bekende stem hoorde sprong ze overeind en omhelsde ze Avan met een kracht waarmee je bijna iemand kon wurgen. Zo blij was ze dat hij er was. "Damn, waar ben jij zolang gebleven? Ik dacht dat je al een kruisverhoor of zo zou gekregen hebben of dat je het feest werd uitgezet!" Mahiya grijnsde van oor tot oor en trok aan een klein stukje van zijn haar. Pas toen ze zijn verdere woorden hoorde viel haar mond open van verbazing. "Waren ze héél kwaad?" Mahiya lachte en zag het al zo voor zich. "Dude, nu voel ik me zo schuldig .. Ik heb je zo goed als achtergelaten!" Mahiya legde een hand voor haar mond en probeerde haar gezicht in de plooi te houden. Maar om eerlijk te zijn voelde ze zich echt wel schuldig. Nu viel alle schuld op Avan terwijl ook zij de boel uitgelokt had. "Sla me maar, zo hard als je kan .." Mahiya nam zijn hand in de hare -al grinnikeend- en liet hem enkele keren op haar wang kletsen. "Stoute Mahiya, stout stout stout!" Gieren van het lachen sprong ze terug recht en nam ze zijn hand zodat ook hij recht zou kunnen staan. Bij het zien van zijn been liet ze zijn hand los, merkte ze niet dat ze hem weer liet vallen in het zand en haar ogen werden zo groot als eieren. "Wat heb jij met je been uitgestoken?" Mahiya liet zich op haar knieën in het zand vallen en nam het verband voorzichtig vast. Damn, dat zag er niet zo fraai uit. Maar waarschijnlijk zou het wel snel genezen, dat zag ze wel aan het bloed dat allang opgedroogd was. "Het spijt me, het spijt me zó erg!" Mahiya haalde een hand door haar haren en vervloekte zichzelf dat zij niets had en Avan zich bezeerd had met nog eens alle schuld erbovenop.
"Weet je, ik stel voor om even het stad in te duiken en ons ergens anders te gaan amuseren. Goed idee?" Mahiya nam dit keer zijn beide handen vast en trok hem overeind. Alsof hij een volledige invalide was nam ze zijn arm en liet ze die over haar schouder leunen. "Niet dat ik dit lang ga volhouden maar ik denk dat dit mijn verdiende loontje wel is." Mahiya lachte en stapte met hem het zand uit. Eenmaal op straat keek ze rond zich. "We kunnen iets gaan drinken, een rustig plekje ergens anders gaan opzoeken of wacht. Ik weet nog wel iets!" Mahiya trok hem richting de overkant van de straat en ging met hem een geheimzinnig wegje in. Een lange trap leidde hen naar een dakterras waar er een prachtig uitzicht was over heel het strand. "You like it? Hier kwam ik altijd als kind." Ze lachte en was best nieuwsgierig naar zijn reactie.