Rina zwierf rond het meer. Ze was er weer een keer in geslaagd om te ontsnappen. Hoe ze het deed? Het was al een keer geweest en nu weer dat ze uit het raampje van de staldeur sprong. Deze keer had ze zich verwond aan haar linkervoorbeen, de wond liep van aan haar knie tot aan haar vetlok. Nu ze aan het meer was misten ze de mensen en hun aandacht. En de snoepjes die ze kreeg. Ze gaf veel om de mensen, maar ze had het gevoel dat ze dat niet terug kreeg. Ze zat nu aan het meer en ze had gras, water, zand en rust. Het enige nadeel aan het meer was, dat er soms mensen met bootjes er over kwamen en naar haar staarden. Ze stopten zich dan ook weg en het bos. Maar haar halster was wel afgeschoten rood, dus je zag het nog een beetje. Sommige waren zo hard afgeleid dat hun boot om draaiden en dat ze nat werden. Het was een warme ochtend en Rina werd wakker van de zon die tussen de groene bladeren scheen. Ze strekten zich uit en er volgden een geeuw tot gevolg. Ze ging naar een plek waar er veel zand lag. Ze ging liggen en rolden een keer. Daarna ging ze weer rechtstaan en schudden zich uit. Ze ging nu verder naar het water van het meer. Ze ging daar even drinken en vertrok naar de weide vol gras, er niet ver vandaan. Ze sprong over het hek en begon te grazen, ze deed om de paar minuten haar hoofd omhoog en als het veilig was terug naar beneden voor met haar zachte lippen het gras te pakken en op te eten. Er was wel een luxe er stond een automatische drinkbak. Als je tegen het zwart streepje kwam, kwam er lekker fris water uit. Ze bleef een tijdje en sprong terug over het hek. In de weide er naast stonden veel kleine shetlanders , dus hun hek was niet erg hoog. Ze ging terug naar heet slaap plek en zo bracht ze elke dag rond. Maar op een dag toen ze in die weide zat, hoorden ze een raar geluid in haar richting komen en ze sprong over het hek uit angst en struikelden er over. Ze viel aan de andere kant en haar wonde begon erg hard te bloeden. Ze hinnikten zo hard ze kon, voor hulp.
Paradigm Shift
