You bastard!

Zuchtend zette ze haar fiets in het fietsenrek dat tegen het muurtje aan stond aan de zijkant van het café. Echt, dir zou een lange avond worden. Niemand wilde met haar mee en thuis lijven was ook geen optie. Ze werd haar Ouders af en toe zo zat. Gelukkig had ze net haar laatste schooldag achter de rug dus konden ze haar niet meer verplicht aan haar huiswerk zetten, maar dan vonden ze vast wel andere dingen die ze tegen haar konden gebruiken. En als ze er wat van zij dat kreeg ze of boze blikken ofze kreeg het antwoord ' dat hoort bij puber zijn'. Daarhad ze echt lekker veel aan. In een rustig tempo liep zE het café in en liep regelrecht naar de bar. Ze bestelde een colaatje. Later op de avond zou ze wel iets anders nemen, iets in de alcoholische sferen. Maar ze kon natuurlijk ook niet stomdronken thuiskomen. Haar ouders zouden dat echt niet waarderen. Maar aan de andere kant... Ze was 17, dus volgens de wet mocht ze gewoon drinken, dus heel veel hadden haar ouders er niet meer Over te zeggen. En waarschijnlijk lagen ze toch al in bed wanneer ze thuis kwam. Ze keek een om zich heen om te kijken welke tafeltjes leeg waren zodat ze zich daar o kon instaleren. Ze had niet zo heel veel zin om hier te blijven zogen in der uppie. Ze pakte haar colaatje en draaide zich om om zich naar een tafeltje te begeven. Maar toen ze Ich omdraaide slaakte ze een kreetje toen ze tegen iemand opbotste en haar cola over haar kleding klotste. "Kijk is uit!" riep ze licht geschrokken en verast.

&Leroy

Hoelang zat hij hier al? Ehm, waarom was hij hier ook alweer heen gegaan? Morgen zou hij het zich vast wel weer herinneren. Leroy bestelde een groot bord patat en nog wat te drinken. Voor de verandering nam hij dit keer een normale cola. Tsja, hij kon niet blijven drinken van de alcoholistische dranken. Binnen een paar tellen stond er een bord vol vette patatten voor zijn neus en een glas cola. In plaats van het gelijk af te rekenen werd het o zijn rekening gezet. Vanavond moest hij die betalen, prima. Een voor een propte hij de patatten naar binnen toe tot hij alles op had. Hij likte zijn vingers af en goot zijn glas cola naar achteren. Zo, tijd voor wat anders te drinken. Alhoewel eerst naar de wc. Leroy liep in een stevige tred naar de toiletten toe. Het was heerkijk rustig, betekende dat hij nergens op hoefde te wachten. Nadat hij zijn handen had gewassen ging hij terug naar de bar. In je eentje drinken, hoe zielig kan je zijn. Ach, meestal waren er wel mensen waarmee hij uiteindelijk kon drinken. Binnen lette hij niet bepaald goed op, hij was in gedachte verzonken en lette nou niet bepaald goed op de mensen om hem heen. Beter gezegd, ze moesten maar plek maken voor hem. Tuurlijk moest het fout gaan. Een meisje voor hem draaide zich om waarna hij vol tegen haar op knalde. Er werd tegen hem geschreeuwd dat hij op moest passen. Hij alleen? Zij kon toch ook oppassen met waar ze zich omdraaide. "Sorry. Het zijn maar cola vlekken, doe rustig. Tis echt niet het einde van de wereld." Zei hij verveeld. Sommige mensen konden zo aangebrand reageren. Ondanks dat de woorden van het meisje hem niet geheel aanstonden, stond het meisje zelf hem wel aan. Een leuk uiterlijk, kon iets leuks betekenen niet waar? Drink er een van me, als goedmakertje." Sprak hij uit met een grote lach op zijn gezicht. Kreeg deze avond toch nog een andere wending. Bij de bar bestelde hij twee bacardi cola. Niet geheel het lekkerste drankje, maar het ging ermee door. "Zeg ehm..? Ik zou je wel bij je naam willen noemen maar die weet ik niet." Nadat hij haar naam had ging hij verder. "Kom je hier vaker?" Heerlijk cliché natuurlijk.

Hoewel ze het nog steedsvreselijk vond dat er een enorme cola vlek op haar nieuwe kleding zat moest ze bijna lachen om de woorden van de jongen voor der. "niet het einde van de wereld nee, maar wel het einde van mijn shirtje" ze hoopte dat het er nog uit ging. Ze had wel eens vaker cola vlekken gehad op een wit shirt. Het was er grotendeels uit gegaan, maar je bleef het zien. Dat shirtje was dus uiteindelijk in de prullenbak geëindigd. Daar zou dit shirtje waarschijnlijk ook eindigen. "lekker" zei ze terwijl ze haar lege glas terug op de bar zette. Vrijwel gelijk daarna kreeg ze een andere aangereikt. Ze nam een slokje. Nee geen gewone cola. Ze liepen naar een tafeltje en gingen zitten. "ja, ik kom heit wel vaker. Meestal met de vast groepje, maar niemand kon mee. En ik had ook geen zin om thuis te blijven. Ik ben Melody trouwens." ze bekeek degene voor haar eens wat beter. Het was niet Ehm... Erg om hem te zien. Sterker nof, helemaal niet zelfs. Met een glimlach nam ze nog een slokje. Ze was blij dat hij tegen haar aan was gelopen, anders hadden ze elkaar waarschijnlijk niet gevonden en ze had eigenlijk wel behoefte aan wat aanspraak. Vanuit haar ooghoek zag ze een vriend van der opduiken. " Halloooo lekkertje" zei ze tegen haar allerbeste homovriendje. Lachend lieP hij door waarna ze haar aandacht weer op de jongen voor haar richtte. "kom jij hier eigenlijk vaker? Ik heb je hier nog nooit eerder gezien" vanbinnen zuchtte ze. Wat moest je nou weer zeggen als je iemand nauwelijks kent? Lastig...

Melody. Bijzondere naam, pastte wel goed bij haar. Cliché, moest hij echt eens mee gaan stoppen. Of in elk geval een poging doen tot. Leroy nam een slok van zijn drinken en luisterde wat Melody te zeggen had. Vaste groepje? Had hij ook wel eens, wanneer hij stom dronken was en het hem niets boeide waar hij bij ging zitten. Echter had hij verder nou niet bepaald vrienden in HH. Hoe komisch het ook klonk. Door wat vervolgens uit Melody haar mond kwam zetten trok hij zin wenkbrauw op. Pardon? Langs hen liep vervolgens een jongen, niet iemand waar hij uit zichzelf heen zou stappen. Vriend van haar? Moest haast wel, anders zou ze hem toch geen lekkertje noemen. Of wel soms? Een opmerking waard. "Kijk ik weet dat ik een lekkertje ben maar we kennen elkaar pas net dus denk je niet dat het er nog een beetje vroeg voor is om zulke dingen te zeggen?." Een brede glimlach sierde zijn gezicht. Hij wist dat het niet op hem gedoeld was, maar pech. "Maare, zelf mag je er ook wel wezen hoor."
Leroy moest lachen om haar vraag. "Het zou niet best zijn als ik hier vaker zou komen." De woorden kwamen wat lacherig uit zijn mond. Nee, het zou geen goed idee zijn als hij nog vaker in een café zou verblijven. Nogmaals nam hij een slok van zijn drinken. Nee, niet het lekkerste drankje. In plaats van naar Melody te blijven kijken liet hij zijn blik door het café gaan. Niet veel mensen die hij kende. Bracht hem terug bij Melody haar woorden van daarnet tegen de jongen die langsliep. "Moet je niet bij de vrienden zitten in plaats van bij een of andere vreemdeling waarvan je de naam niet eens weet?"

Melody Moest lachen om de reactie van Leroy van haar hallo lekkertje reactie. "o ja sorry, ik ben soms ook zo'n flapuit" ze giechelde bij de woorden die ze vervolgens te horen kreeg. "dus je houd welvan een lekker drankje?" grapte ze. Hmm misschien zou het nog wel eens een leuke en gezellige avond kunnen worden. Watze overigens niet verwacht had. Ze keek naar Rens en naar de mensen waar hij bij was gaan staan. Geen van alle peeps die daar stonden kende ze. "No thanks. De enige die ik van dat groepje ken is Rens, de rest ken ik niet." ze nam nog een slokje. Hmpf alweer bijna op. "ik heb trek ik bitterballen" ze liep naar de bar en bestelde twee porties bitterballen en liet het op haar rekening zetten. Zonder het wist stonden er twee bordjes voor haar neus. Toen ze eenmaal weer zat stak ze van wal. "Als je nou even verteld hoe je heet, dan weet ik en je naam en je bent geen vreemde meer. Opgelost zei ze met een grijns op haar gezicht geplakt.

Prima, dan ging ze niet bij de andere zitten. Had hij tenminste gezelschap. Melody had blijkbaar trek in bitterballen, ze zei het duh, want kwam aan zetten met twee portie bitterballen. Vreetzak. Leroy dronk zijn drinken verder op, ja hij was een zuiplap, en keek verder toe hoe Melody aan het eten was. Zelf voelde hij zich altijd zo verschrikkelijk ongemakkelijk wanneer iemand naar hem zat te kijken. Nu deed hij het zelf bij iemand anders. "Stel dat ik mijn ga zeggen dan ben ik nog altijd een vreemde. Want ik ben die ene Leroy die tegen je aan liep in het café. Ik weet bijna zeker dat je me zo gaat herinneren als je straks de deur uit loopt." Een grijns sierde zijn gezicht. Of hij moest ook even een goede indruk bij haar maken. Zoiets als een ijsje halen?
Toen alles op was, en betaald, vroeg hij aan Melody of ze met hem mee ging. Natuurlijk wel met de juiste woorden zodat ze miet zou schrikken en hem een of andere viezerik zou vinden. Buiten was het ondertussen al zo donker als wat. Fijn, hij liep al niet zo zuiver recht meer zorgde die duisternis er ook nog eens voor dat hij moeite had met de wandelpaden vinden in plaats van het gras en de perkjes. Oeps, weer een stukje gras. "Wist je dat er hier om de hoek een ijskraam is en wij daar een ijsje met spikkels gaan halen?" Raaskalkend over het ijs deed hij zijn uiterste best om recht te lopen. Best wel lastig op z'n tijd. Hij kon het gewoon niet. Nuchter of lichtelijk aangeschoten, het maakte niet uit. Zoals hij had gezegd gingen ze naar de ijskraam toe. Leory bestelde twee ijsjes met spikkels. Lekker jeugdsentiment. "Als je de onderkant van je hoorntje af bijt, pas als je de bovenkant zo goed als op hebt, dan kan je het ijs laten borrelen." Sprak hij vol interesse waarna hij het ook liet zien. Vervolgens at hij het ijsje maar snel op voor hij nog meer rare dingen ging doen. Ondertussen waren ze een rondje gelopen door het park, heel gezellig en alles, behalve dat zijn hoofd een soort van tolde. Oeps, te veel gehad. Ach, hij hoefde morgen toch niet naar school. De vakantie was namelijk aangebroken. Op het grasveld naast het pad liet hij zich op zijn rug zakken. "Komt u ernaast liggen? De sterrenhemel is prachtig. Tenminste, dan moeten de wolken wel even weggaan samen met de satelieten. Het verschil kan ik momenteel niet zo goed meer zien.." Ongegeneerd pakte hij Melody haar hand in de hoop dat hij haar over kon halen om ook te gaan liggen. Veel beter voor zijn koppie, dat liggen.

"Misschien heb je dan wel geen goede status, maar ik ken je wel. zei de wat wijsneuzerig. Algauw had Melody haar bitterballen op. Gelukkig had ze twee kleine porties genomen, precies goed. Nadat ze haar bitterballen op had stelde Leroy voor om een ijsje te gaan halen. Ze vond het allemaal prima. Zelf voor een avond was het warm, benauwd en plakkerig. Als het nou iets minder warm was en iets minder benauwd dan was het perfect. Het zou haar niets verbazen als het vanacht zou gaan onweren. Melody grinnikte toen ze merkte dat Leroy moeite had met recht lopen. Ze wist natuurlijk niet wat hij Allemaaloo had voor hij tegen haar aan was gelopen, maar goed. Zelf kon ze 1 bacardi cola prima hebben. Dus had ze ook geen mOeite met rechtlopen. Snel trok ze Leroy terug op het pad voor het recht de sloot in liep. "pas je op?" misschien had ze hem beter kunnen laten lopen, dan had ze wat te lachen. Slecht... Al snel waren ze bij de ijscodinges. Nadat Leroy zijn ijsje met spikkels had besteld bestelde zi een Cornetto soft choco&chip. Ze was niet echt zo van de snoePies en dingetjes. Ze liepen een stukje verder het parkje in. Maar en klein stukje, want Leroy liep het gras in. Of het nou weer kwam doordat hij iets teveel op had of dat het bewust was, ze volgde hem braaf. Toen Leroy in het gras plofte stond ze stil. " Ehm" nog voor ze er iets tegenin kon brengen pakte Leroy haar hand. Ze ging naast hem liggen en keek naar de lucht. "prachtig die wolken" zij ze grinnikend waarna ze grijnzend naar Leroy keek. Okee, ze gaf toe, er waren ook wat sterren te zien, maar toch...

Pachtige wolken, ja echt wauw gewoon. "Als ze verdwijnen zijn ze nog mooier."
Leroy wees naar een wolk en brabbelde wat over dat hij leek op een misvormd konijn. Of nee, het kon ook nog een koekenpan zijn. Beetje jammer. "Melody, mag jij eigenlijk wel van je ouders zo laat nog buiten zijn. En dan ook nog eens met die ene Leroy uit het café." Hoe vaak had hij wel niet op zijn flikker gehad omdat hij zonder wat te zeggen naar buiten was gegaan om met vrienden wat te drinken. Juist, iets te vaak. Tegenwoordig zeiden ze er maar niets meer over. Daarnaast, hij woonde niet meer thuis maar op kamers. Perfect om aan je ouders te ontkomen. "Weet je wat, ik geef je wel een lopende escorte naar je huis toe. Dan weet ik zeker dat je thuis bent aangekomen, en wie weet word mijn hoofd dan wat nuchterder." Met enige moeite kwam hij overeind tot hij terug op zijn voeten stond. Wat, draait de wereld tegenwoordig ook al? Voor hij het wist lag hij terug plat op zijn rug in het gras. Oeps, gestruikeld en achterover gevallen. "Dit blijft tussen jou en mij, oke? Normaal komt het nooit zover." De woorden kwamen wat ongelovig uit zijn mond. Als het niet zover zou komen moest hij zich toch een aantal avonden herinneren. Of niet soms? "Daarbij, als ik je weg breng dan kan ik gelijk je ouders ontmoeten. Niet dat ik mijn aangeschoten kop een wit voetje kan halen bij ze. Laat maar zitten, is gedoemd slecht af te lopen als ik ze nu al ontmoet. Kidding."

Met een glimlach op haar gezicht draaide ze haar hoofd zo totdat ze weer naar de lucht keek. De wolken waren al ietsje weggetrokken waardoor er meer sterren te zien waren. "mijn ouders weten dat ik weg ben, ik heb alleen niet vergeld hoelaat ik thuis zou komen. Pech, merken ze vanzelf wel... ze grinnikte en dacht na over het volgende wat Leroy zei. "tsja, waarom ook niet? Alleen ik denk niet dwt het slim is als je mijn ouders nu onder Ogen komt." ze lachte en ging rechtop zitten. "misschien is het handiger om met de fiets te gaan. Het is best wel een stukje, anders zijn we morgenochtend nog niet bij mijn huis." ze stond op en hielp Leroy overeind waar hij wat moeite mee had. Rustig liepen ze terug naar het café waar langzamerhand de verschillende groepjes vertrokken. Ze haalde haar fiets van het slot en gaf hem met een grijns aan Leroy. "Succes" nog steeds met dezelfde grijns sprong ze achterop haar fiets. Als dat maar goed ging...

Met de fiets? Grapjas, hoe moest hij gaan fietsen met zijn o zo heldere kop. "Zo, jij durft om mij te laten fietsen." Zei hij toen hij Melody haar fiets in zijn handen had en ze achterop sprong. Gedoemd fout te gaan, niet zijn schuld. Misschien een klein beetje. Vol plezier stapte hij op de fiets. Natuurlijk gingen de eerste paar meters helemaal niet goed. Een hoop gezwabber en gelach van zijn kant zorgde ervoor dat ze bijna om lagen. Op het laatste moment trok hij de fiets terug recht, vanaf dat moment ging het wel redelijk goed. Onderweg brabbelde hij aan een stuk door tegen Melody over van alles en nog wat. Voornamelijk over waar ze heen gingen. Links en rechts waren ook een beetje vaag geworden voor hem. Waar ze links moesten ging hij perongeluk rechts. Fiets omdraaien was nog een hele klus. Bochten maken ging niet zo heel erg goed. Rechtdoor een stuk beter. "Hou je vast en komt weer een bocht.." Best slecht dat hij haar moest waarschuwen voor een bocht omdat het misschien verschrikkelijk fout kon gaan. De gejele weg waren ze niet omgevallen, enkel een hoop gezwabber door zijn niet zo verschrikkelijk heldere kop. Precies op het moment dat ze het erf bij Melody haarhuis op reden verloor hij zijn evenwicht en gingen ze om. "We hadden het bijna gehaald." Zei hij tussen het lachen door. Voor hij het wist kwam er iemand naar hen toegelopen. Vlug kwam hij overeind en hielp hij Melody terug op haar voeten. Een man, blijkbaar de vader van Melody, begon te mopperen over laat thuis komen en dan ook nog eens iemand meenemen. De vraag over wat er gebeurde bleef niet achter. "Mijn schuld, ik dacht dat het wel goed zou gaan maar het ging niet zo heel erg goed." Bijna beschaamd keek hij naar zijn voeten. De man verdween weer naar binnen toe nadat hij had gezegd dat Melody over een paar minuten binnen moest zijn. Leory zette een pas naar Melody toe en viste haar mobiel handig uit haar broekzak. Even snel zijn nummer erin zetten en dan haar nummer in zijn mobiel. "Truste, zie je wel weer." Leory draaide zich om en liep terug richting de weg. Een kort wandelingetje naar huis. Als hij het tenminste nog terug kon vinden.

Toen ze eenmaal onderweg waren vroeg ze zIch af waarom ze er in hemelsnaam voor had gekozen om Leroy te laten fietsen. Maar het was best grappig, af en toe leek het fout te gaan maar hij wist zich op het laatste moment nog te verbeteren. "Andere links! zei ze vrij hard. Ze hoopte dat hij nu geen gehoorbeschadiging had opgelopen aangezien ze vlak bij zijn oor zat. En ze merkte op dat ze vlak bij een nette buurt reden waar vast wel kleine mindert ws lagen te slapen. Pech. Ze gaf Leroy hier en daar wat aanwijzingen waar hij heen moest en na een lange enge maar komische tocht waren ze dan eindelijk bij haar huis aangekomen. Maar natuurlijk moest het op het allerlaatste moment fout gaan. Samen vielen ze op de grond, gelijk de slappe lach natuurlijk. Dat hield alleen snel op toen haar vader in de deuropening verdween, zijn moppertirade hield en weer verdween. "hee!" zei ze toe. Haar mobiel werd afgepakt. Gelukkig kreeg ze hem vrij snel weer terug, ze kon echt niet zonder hem. "tot ziens! vrolijk liep ze naar binnen maar ook dat verdween weer snel toen ze haar vader aan de keukentafel zag zitten. Oops. Hij hield opnieuw zijn verhaaltje dat hij net ook al had gedaan, over te laat thuiskomen, iemand meenemen, etc etc... Alleen dit keer iets uitgebreider. "we hadden volgens mij geen tijd afgesproken, en kom op. Het is vakantie, ik ben met goede cijfers over en het is pas half 2. Het had ook 5 uur kunnen worden. En tsja, het was niet echt de bedoeling dat ik iemand mee zou nemen, zo is de avond nou eenmaal gelopen. En trouwens, hij had aangeboden me thuis te brengen, super toch?" haar vader zei hierop alleen dat ze het er morgen nog wel even over zouden hebben. "okee, truste! vrolijk liep ze naar boven. Niemand kon haar avond meer verpesten, zelfs haar paps niet. Snel maakte ze zich klaar om naar bed te gaan. Toen ze eenmaal in bed mag haalde ze haar mobiel er uit om te kijken wat Leroy er mee uitgespookt had. Zodra ze hem had ontgrendeld kreeg ze haar contacten voor haar neus. Leroy stond ertussen, nou ja, Leroj stond er tussen. Ze grinnikte. Moeilijk hea, typen als je een glaasje teveel op hebt. Ze klike op nieuw bericht en begon aan een smsje:

hee, bedankt voor de onverwachte leuke avond. Gauw nog een keertje doen?

Melody

Ze legde haar mobiel naast haar neer en met een glimlach op haar geOcur geplakt viel ze in slaap.

Leroy liep in een langzame pas de weg terug die ze net hadden gefietst. Lthans, hij dacht dat hij de weg terug liep. Uiteindelijk belandde hij helemaal in de middle of nowhere. Tot hij het bordje met centrum zag. Fijn, nog maar een klein stukje lopen. Eenmaal thuis op zijn kamer trapte hij zin schoenen uit, kleedde zich om en haalde zijn tandenborstel door zijn mond heen. Morgen waarschijnlijk een kater, fijn. Ach, het was zijn eigen schuld. Op het laatste moment haalde hij nog even zijn mobiel tevoorschijn. Normaal had hij hem op geluid staan, dit keer op stil waardoor hij Melody haar smsje had gemist. Gauw nog een keertje?
Morgen 7 uur ijskraam. Stuurde hij naar haar terug.
Tijd om een film te gaan kijken. Welke was nog maar de vraag. 21 Jumpstreet draaide nog steeds, leuke film. Niet zo'n kleffe zeik film. Nee, een leuke stomme humor actie iets film. Perfect. Leroy gooide zijnmobiel naast hem op de grond en draaide zich op zijn buik. Naast zijn bed had hij een glas water en pijnstillers klaar gelegd. Het beste kon je een kater wegdrinken met nog meer drinken. Morgen wou hij echter nuchter zijn als ze naar de film zouden gaan. Slapen deed hij zodra hij zijn ogen sloot.
Het geluid van zijn wekker haslde hem uit zijn slaap, zijn heerlijke droom. Vol ergenis sloeg hij zijn wekker uit. Tijd om op te staan en te gaan werken. Vlug douchte hij zichzelf, gooide twee pijnstillers naar achter en kleedde zich terug aan. Ontbijten deed hij onderweg op de fiets. Een bijzondere baan had hij niet, in tegendeel zelfs. In de bloemenwinkel op de markt hielp hij met het maken van de boekettten voor verschillende gelegenheden. Heel gezellig. Ahum. Samen met een of andere oude zeurpiet stond hij heel de dag achter te werken. Maar hij had vandaag een lichtpuntje. Vanavond ging hij met Melody naar de film. Met enig geluk hadden ze de zaal voor enkel hun twee. Was er niemand die hen erop wees dat ze stil moesten zijn. Jeah, sure. Hij en stil doen. Grapjas. Een minuut te vroeg kwam hij aan bij de bloemenwinkel. Normaal gesproken was hij te laat en moest hij dus over werken. Zo snel mogelijk liep hij door naar achteren en ging hij aan het werk. Tot zes uur gingen ze door. Nog een uur de tijd voor hij bij de ijskraam moest staan. Thuis douchte hij zich, trok schone kleren aan en propte het avond eten naar binnen toe. Snel naar het park toe.
Leroy had net zijn fiets weggezet toen hij Melody aan zag komen lopen. Dit beloofde nog leuk te gaan worden. "Al bang wat er misschien met je gaat gebeuren? Ik beloof je bij deze, geen alcohol voor mij vanavond." Hij mompelde er nog wat achteraan in de richting van; twee katers in de week is genoeg. Bij de bioscoop haalde hij de kaartjes op waarna ze de zaal in konden. Helemaal van hunnies. "Wat wil je drinken? De film is toch nog niet begonnen." Vroeg hij aan Melody. Kon zij alvast een plekje zoeken waar ze gingen zitten. Ging hij drinken en popcorn halen.

De volgende morgen werd ze al vroeg gewekt door haar wekker. Zij zou vandaag de paarden voeren en beginnen met uitmesten zodat hadar ouders wat langer konden blijven liggen. Ze pakt energie voer voor alle paarden en maakte haar ronde zodat iedereen aan de beurt kwam. "hallo dames" zei ze toen ze het land waar de merries altijd stonden naderde. Ze gaf haar eigen paard Luca een extra aaitje en ging toen naar de Paddock waar Kini de nacht door had gebracht. Wanneer ze klaar was met de stallen zou ook hij zijn landje op. Ze was vrij vlot klaar, ze hoefde alleen de mest uit de paddock, het land en de schuilstal te halen. Ze liep naar binnen maar ze begon met het klaarmaken van een ontbijtje voor zichzelf. Maar nog voor ze ging zitten bedacht ze dat ze der mobiel nog niet gechekt had op een smsje van Leroy. Ze snelde zich naar boven en las het smsje dat hij haar die nacht nog gestuurd had. Zie ik je dan! stuurde ze terug. De liep weer naar beneden en hoopte vurig dat ze niete luidruchtig was geweest. Ze was toch vrij stil de trap op gerend. Maar helaas, der paps zat al aan de keukentafel. Hee, das mijn broodje! zei ze verast waarna ze hem in zijn zei prikte. "nu niet meer" grinnikend liep ze weer naar de keuken Om een nieuw broodje voor zichzelf klaar te maken..Uiteindelijk kwam ze ok terug met twee glazen sap, ook eentje voor der vader. Toen ze weer zat begon der vader weer over gister avond. Hij zei dat ze het niet meer zo laat mocht maken en dat ze al helemaal niet met een 'vreemde' van de fiets mocht vallen. Datlaatste vatte ze maar als een sarcastisch iets op. Nadat ze haar ontbijtje op had zette ze ook Kini op het land, veegde het erf aan en melde bij der ouders dat alles was gedaan en dat ze eventjes een buitenritje met Luca zou gaan maken. Het was 4 uur tegen de tijd dat ze terug kwam. Ze had nog drie uur. Ze besloot om eerst nog even buiten in het zonnetje t zitten voor ze een douche zou nemen. Om 5 uur af ze nog even snel een boterhammetje. Veel was het niet, maar ze had Gwen flauw idee wat ze gingen doen en of ze gegeten moest hebben. Ze nam een douche, trok leuke kleding aan, maakte zich op en vertrok na de belofte dat ze op tijd thuis zou zijn in de richting van de ijssalon. Zette der fiets neer in de dichtstbijzijnde fietsenrek en liep het laatste stukje naar de ijjssalon toe. Leroy zag ze er al staan. "hallo daar" begroette ze hem.'ze was inderdaad benieuwd naar wat ze gingen doen. Ze had eigenlijk verwacht dat ze zo'n zelfde avondje nog een keertje over ouden doen maar hij had blikbaar andere plannen met der. Ze liepen weg en tOen ze in de buurt kwamen van de bios viel het kwartje. "Nice. Welke film?" toen 3 antwoord kreeg dacht ze na. Had ze daar niet al eens een keer een stukje over gelezen in een tijdschrift? het had haar in ieder geval leuk gelezen. Nadat Leroy de kaartjes had gehaald liepen ze naar de zaal. "colaatje graag" zei ze waarna Leroy weer verdween. Ze zocht een mooi plekje op waar ze het goed konden zien. Ergens in het midden maar dan in het midden van tussen het midden en de achterste stoelen. Okee, dit werd veel te ongewikkeld. Het belangrijkste was dat ze goede plekken hadden. Al snel was Leroy terug met twee glazen drinken waarna de film al snel begon. De lichten gingen aan, alleen de kleine lampjes bij de traptredes bleven branden.

Leroy haalde twee cola en popcorn. Zout en zoet, omdat hij niet wist wat Melody lustte. Hij liep terug naar de zaal waar hij Melody aantrof in het midden van de zaal. "Alsjeblieft." Hij gaf haar het glas drinken en hield de popcorn voor haar neus. De twee zakken legde hij voor ze neer op het plankje waar ook het drinken stond. Daar stond het voor nu wel eventjes veilig. Leroy zakte onderuit in de stoel en staarde naar het scherm. Interessant, die reclames. Her en der kende hij wel wat winkels in de buurt, maar veel waren heel erg onbekend voor hem. Voornamelijk omdat hij gewoon nog niet overal was geweest. Toen de film eindelijk begon stopte de nutteloze gedachtegang in zijn hoofd en richtte hij zich op de film. Het begon met een hoop onzin, gelach, nog meer onzin, actie en uiteindelijk nog wat drama erbij. De perfecte combinatie van een goede film. Er ging een hoop geschiet, gescheld en gedoe aan voorbij voor de pauze begon. "Jemig, ze mogen wel eens wat aan die stoelen doen. Krijg er een gigantisch houten reet van." De woorden kwamen zonder moeite uit zijn mond zetten. Voor veel dingen geneerde hij zich niet. Net zoals zijn dronken actie van gisteravond, kon hem het wat schelen. Ja, als hij Melody wat aan had gedaan dan had hij zich misschien beschaamd gevoeld. Verder, niet bepaald. "Mocht je eigenlijk wel weg van je ouders? Ik breng je vanavond wel weer thuis hoor, wil niet dat je in het donker in je eentje terug gaat. Stel je voor dat iemand aan mijn meisje zit, moet er niet aan denken." Jeah, sure. Zijn meisje. Komisch.
Leroy liet zich weer onderuit zakken toen de film weer begon. Halverwege het tweede gedeelte vond hij dat de film te cliché werd en begon hij zich te vervelen. Ongeduldig trommelde hij met zijn vingers op de stoelleuning tot hij op het idee kwam alles nog even wat clichéerder te maken. Expres gaapte hij, rekte zijn armen omhoog uit en vouwde daar een van zijn armen om Melody haar schouders heen. "Sorry, er moest nog een cliché bij. Om de film in de maling te nemen, ofcourse." Stomme verontschuldiging, maar hij vond het wel het gepaste moment om te doen. Na de film sleurde hij Melody mee naar buiten. Ondertussen was het alweer donker geworden. De straatlantaarns langs de paden stonden aan en zorgde voor een gezellige sfeer. Hij nam Melody weer mee naar de ijskraam waar ze weer een ijsje gingen halen. Liever ijs dan alcohol. Op een bankje langs het pad naast de ijskraam zette hij zichzelf neer. "Ook al vakantie of moet je nog naar school? Trouwens, vanavond gaan we niet van de fiets afvallen hoor. Je hoeft dit keer namelijk niet achterop." Een lach sierde zijn gezicht tijdens het uitspreken van de woorden. Gister was het gewoon gedoemd om fout te gaan.

Na al die vreselijk saaie reclames begon dan toch eindelijk de film. Het was een perfecte film voor een perfecte avond. Af en toe nam ze een handje popcorn, wat natuurlijk ongelooflijk fout ging. Popcorn kon ze gewoon niet netjes eten. Tenminste, in het donker. Ze de dacht dan altijd dat ze gewoon netjes at maar als het licht dan weer aan ging dan zat ze toch helemaal onder. Naja, helemaal... Het viel opzicht best mee, het kwam er alleen op neer dat ze af en toe wat verdwaalde popcortjes tegen kwam. Ach laat ook maar. Na de pauze ging ze even naar de wc waarna de film weer verder ging. Ze ging er aardig in op dus ze schrok licht van de plotselinge aanraking van Leroy waarna ze opzij keel met een verbaasde grijns. Nadat de film klaar was vertrokken ze in de richting van de ijskraam. Wat Leroy van plan was wist ze niet maar daar zou ze vanzelf wel achter komen. Nadat hij was gaan zitten ging ze naast hem zitten en beantwoorde zijn vraag. "Gelukkig wel. Gister heb ik mijn laatste dag gehad, over met redelijke cijfers en op naar het examenjaar. En gelukkig voorlopig even geen zeikende ouders meer die je verplichten je huiswerk te doen. Daar heb ik zo'n hekel aan" Ze keek Leroy met een grijns aan toen ze iets bedacht."Kom" Zei ze terwijl ze opstond en der fiets pakte. Ze wachtte tot Leroy ook zijn fiets had gepakt waarna ze opstapte en in de richting van het bosmeertje fietste. De plek waar ze altijd heen ging als ze ging zwemmen met de paarden. "Het is warm en benauwd. Heerlijk weer om nog even een duik te nemen, toch? " Der vader zou er wel weer niet blij mee zijn als ze met normale kleding het water in ging, maar dat maakte even niet uit. Lang leven de lol.

Zeiken ouders? Waar? Sinds hij op zijn kamer verbleef had hij nergens meer last van. Oké, af en toe wanneer zijn ouders om een verslag vroegen. Gelukkig nog maar twee jaar, daarna had hij zijn hele opleiding al afgerond. Van de havo door naar de unie om wiskunde te studeren. Leuk met cijfertjes en dingen aan de gang tijdens de lessem. Niet voor iedereen weggelegd. Plots begon Melody te grijnzen en zei dat hij mee moest komen. Eh, oké? Gehoorzaam stond hij op en pakte net zoals Melody zijn fiets. Wat was ze van plan? Nieuwsgierig keek hij haar aan maar helaas werd zijn blik niet beantwoord. Onderweg lette hij goed op waar ze heen gingen, als hij straks terug moest wist hij tenminste de weg. In plaats van door te blijven fietsen stopte Melody bij een bosmeertje. Een excuus over warm en benauwd werd hem toegesproken. Zwemmen? In dit bosmeertje? Na-ah.
Leroy keek toe hoe Melody het meertje in ging. Gek geworden zeker. "Geen ijsjes meer voor jou, je krijgt er rare ideeën van." Ondanks het feit dat hij het een raar idee vond zette hij zijn fiets weg en trapte zijn gympen uit. Vervolgens trok hij zijn sokken uit en hees zijn shirt over zijn hoofd heen. "Ik lijk wel gek.." mompelde hij binnensmonds voor hij zich in het water begaf. Koud! Ogenblikkelijk vloog er een rilling over zijn rug heen. Waar was hij aan begonnen? Ach, nu hij er toch al in zat waarom niet Melody even pesten. "En dit keurt je vader wel goed? Je mag niet laat thuiskomen en ook niet met een vreemde, maar je mag wel met een vreemde in een bosmeertje gaan zwemmen. Ik moet toegeven dat ik de logica daar echt niet van snap."
Ondanks dat hij er tegen op had gezien om het water in te gaan viel het wel mee. Ondertussen voelde het water best wel lekker warm aan. Daarnaast hij had leuk gezelschap wat het ook nog eens leuker maakte. Zonder dat h het zelf door had stond hij naar Melody te staren. Waarom was hij niet eerder tegen haar aangelopen? Te klagen had hij niet, ze had humor en the looks, perfect toch? Stil blijven staan op de plek waar hij in het water stond deed hij niet. In plaats daarvan ging hij naar Melody toe om haar in haar zij te prikken en vervolgens op te tillen. Handig legde hij haar over zijn schouder heen en ging dieper het water in. "Ik hoop maar dat je niet bang bent voor nat haar.." Veel had Melody niet tegen te spreken want vanuit het niets liet hij zich achterover vallen waardoor Melody en hij koppie onder gingen. "He wat vervelend nu ben je helemaal nat.. Sure, heel vervelend.

Nadat Melody in het water was gesprongen draaide ze zich om om te kijken wat Leroy deed. ”O jawel, je gaat wel het water in. Ik kom je halen hoor” Zei ze plagerig met een grijnd. ”Mijn vader gaat dit niet leuk vinden nee maar dat kan me op dit moment niks schelen. Pas als ik de volle lading krijg ga ik pas na denken over wat ik heb gedaan” Ze grinnikte en keek hoe Leroy zijn shirt uit deed. ”Sexy hoor” Zei ze nog steeds met dezelfde grijns. Leroy ging ook het water in. ”Valt best mee toch?” Grinnikte ze. Het water was eigenlijk best wel warm, zelfs voor een avonje als deze. Ze had verwacht dat het water naarmate het later werd zou afkoelen, maar dat was dus niet het geval. Ze lette even niet op en gilde het uit wanneer ze beet werd gepakt en op de schouder van Leroy werd geslingerd. ”Laat. Me.Los!” Schreeuwde ze lachend terwijl ze met der vuisten op de rug van Leroy bonkte. Ze hoorde wat vogels wegvliegen. Bangescheiters. Erg veel zin had het bonken niet want voor ze het wist ging ze koppie onder samen met Leroy. Proestend kwam ze weer boven. Ze had zich er namelijk niet lekker op voor kunnen bereiden dat ze kopje onder gingen, met zuurstof gebrek als gevolgd. ”Eikel” Zei ze lachend. Ze zwom naar de kant toe waar ze op klom en naar haar mobiel zocht die ze ergens neer had gelegd. Ze keek hoe laat het was en vond dat ze nog wel veen hadden. Ze keek naar het meertje en zag dat Leroy even niet oplette. Ze nam een aanloopje en sprong boven op hem, ze belande precies in zijn nek. ”Hebbes” zei ze lachend. Ze keek op van een vreemd geluid dat uit de bosjes kwam. Het klonk als een mens dat er rondliep. ”Je red me wel he als het een of andere engerd is” Zei ze zachtjes.

Melody zei eikel tegen hem waar hij weer leuk een opmerking tegenin kon plaatsen. Veel te leuk om te doen. "Hoe weet je dat Eikel mijn tweede naam is? Dat heb ik je niet verteld.."
In plaats van achter Melody aan te zwemmen bleef hij in het water staan toe kijken wat ze ging doen. Haar telefoon werd even tevoorschijn gehaald waarna hij weer veilig weggestopt werd. Aangezien het niet geheel bijzonder was om naar te kijken draaide hij een rondje in het water. Niet bepaald een goed idee want voor hij het wist hing Melody in zijn nek. "AAA laat me gaan! Ik zal voortaan braaf zijn."
Vanuit de bosjes kwam een mens aanlopen met een hond. Gezellig, pottenkijkers in de vorm van een twee voeter en een vier voeter. "Tuurlijk red ik je, nadat ik mezelf in veiligheid heb gebracht." sprak hij uit met een grijns op zijn gezicht. Nee, waarschijnlijk zou hij haar wel beschermen. Ofzo. De man met zijn hond waren al snel verdwenen waardoor de rust rondom het bosmeertje terug was gekeerd. Om hen heen floten en vlogen een aantal vogels, de wind speelden met de bladeren van de bomen. Op deze manier was zwemmen in een raar bosmeertje nog best wel leuk. Vooral als je ook nog eens bedacht dat hij geweldig gezelschap had.