New roommates

Dagen waren voorbij gegaan. Het tellen was hem teveel geworden dus was hij over gegaan op het aantal weken. Toen dat hem te veel begon te worden begonnen de maanden. Alex zijn lichaam had steeds vermoeider gevoeld, elke pas was hem te veel geworden. Geestelijk liep hij op zijn reserves zodat hij Lena zo veel mogelijk kon helpen. Het moment dat Lena dingen weer zelf kon doen, was een lichtpunt. Nachten sliep hij weer door en zo kreeg hij zijn energie terug. Niet dat hij het erg vond om voor Lena te zorgen, het sloopte hem alleen nogal. Vaker waren ze naar de markt gelopen, een ijsje gehaald, boodschappen gedaan, samen geluncht. Dit keer waren ze gewoon voor een wandeling naar de stad gegaan. Toeval dat de paardenmarkt er was. Alex had Lena haar hand beet, een soort automatisme geworden. Om hen heen liepen veel mensen, dan wel niet met de kinderen aan de hand, dan wel met de hond aan de lijn. Her en der werden paddocks neergezet zodat daar paarden ingezet konden worden. Wanneer de paddocks vol waren gingen de paarden aan de hand over het terrein heen. De parkeerplaats stond vol met trailers evenals een gedeelte van de markt. Geen wonder dat je op deze dagen beter niet naar de markt kon gaan. Je kont keren was al moeilijk. "Gaan we een ijsje halen? Of lunchen? We kunnen ook nog een tafeltje voor vanavond reserveren bij de pizzeria? Waar je maar zin in hebt." Hij moest harder praten dan hij normaal deed om over het stemgeluid van de omstanders heen te komen. Iets wat hij niet graag deed, zijn stem verheffen om ergens bovenuit te komen. Zonder het zelf op te merken was hij stil gaan staan om naar een paard te kijken welke aan de hand mee werd genomen over het erf. Een mooi beestje, al zou hij er niet zo snel voor kiezen. Veel te slank gebouwd.

&Lena

- Giga flut geworden

Lena liep langs Alex, haar hand in de zijne, het voelde goed, normaal, prettig. Voor de zoveelste keer liepen ze naar de stad, al ging het steeds beter en vlotter. Lena was blij dat ze terug de meeste dingen zelf kon doen, ze merkte het ook aan Alex, hij was kalmer, rustiger en meer op zijn gemak. Alhoewel hij af en toe ook nog het overbezorgd vriendje kon uithangen. Als het niet even vlot lukte als het zou moeten gebeurde dat wel eens, gelukkig was dat niet meer zo heel vaak. Ontspannen liepen ze samen naar de stad, al van een afstandje rook Lena de paarden. Ze kwamen dichter, er waren veel mensen, mensen met kinderen, mensen met honden, mensen met paarden. Zo druk allemaal, Lena was blij dat dicht bij Alex stond, ze had de drukte nooit iets leuks gevonden. Alex stelde een paar dingen voor die ze konden doen, haar antwoord was een afgeleide hmm, zelf was hij ook al snel afgeleid. En voordat Lena het zelf doorhad volgde haar blik een minuscuul paardje, echt een paardje, maar dan heel heel klein. Haar voeten kwamen in beweging en haar hand trok Alex mee die haar een beetje verbaasd volgde. Het was een gevlekt beestje met een heel vriendelijk hoofdje. Lena was er helemaal door in beslag genomen en toen het beestje in een paddock werd gezet bij andere mini-paardjes bleef ze stilstaan. Er stonden een paar veulentjes bij maar de meeste mensen liepen er gewoon langs, keken er letterlijk overheen, hadden alleen oog voor de grotere paardenrassen, en anderen die wel keken deden het alleen omdat ze schattig waren.

Flutje

Alex werd plots meegetrokken door Lena naar een aantal veulentjes. Met grote ogen stond hij te kijken hoe klein ze waren. Sommige kwamen misschien net boven zijn knie uit. Groter dan een meter zouden die echt niet gaan worden. Als ze al een meter zouden bereiken. "Wat zijn ze schattig." Gefascineerd keek hij naar de kleine hoefjes, kleine hoofdjes en probeerde hij er uiteindelijk een te aaien wat niet zo heel erg goed lukte. Zodra hij zijn hand uitstak, er aan liet ruiken en vervolgens ook maar een vinger naar een veulen uitstak waren ze weg. "Nah, ik ben eng." Zei hij licht beteuterd. Dan toch geen aai. Leunend op het hek keek hij nog een keertje de veulens rond. "Die gevlekte is leuk."

Hoe lang was het wel niet geleden dat hij serieus naar een paardje had gekeken. Nadat hij verdween had hij er niets meer mee te maken willen hebben. Nog steeds niet maar het was toch wel leuk om weer een keertje op een serieuze manier naar de pony's te kijken. Wie weet ooit zou hij nog wel eigenaar worden van een leuk paardje. Dan wel niet om te rijden, al is het maar om grondwerk mee te doen, een band op te bouwen en allemaal van dat soort dingen. Schuin keek hij naar Lena. Hoe zou zij erover denken?

- Flut

Lena beet op haar lip, wat waren ze leuk. Ze lachte toen de veulentjes wel aan Alex' hand wilden ruiken maar heel snel terug weg waren als hij ze wou aaien. "Ik ben nog steeds vrouwelijk, ik vind ze allemaal leuk," zei ze lachend. Ze werd helemaal vrolijk van de kleine diertjes voor hen, alle ellende vergetend en helemaal in beslag genomen door hun lieve hoofdjes. Ze stak haar hand uit naar een valk gekleurd veulen die vrolijk kwam staan snuffelen, Lena fluisterde bemoedigend en mocht hem eventjes aaien. Als ze eerlijk moest zijn wou ze er wel een paar, ze had land zat, de bedrading was laag genoeg en iemand moest het gras af eten. Ze had al plannen gemaakt voordat ze doorhad dat ze er serieus over nadacht om er eentje te kopen, en dan wel niet eentje, ze wou er vijf. En die vijf had ze ook al uitgekozen. Een heel licht gekleurd gevlekt merrietje met haar muisgrijs hengstveulentje, de gevlekte die haar naar hier had getrokken, een bruin merrietje, een bruin veulentje met haar witte mama. "Alex," zei ze met haar redelijk weinig gebruikte ik-wil-iets-stem. "Ik vind ze echt heel leuk, zou ik er een paar kunnen kopen denk je? Het gras moet toch afgegrazen worden." Ze keek hem met haar liefste oogjes aan, ze wist niet hoe hij erover dacht maar ze had haar zinnen op de paardjes gezet. En ze hadden haar hart al helemaal weggekaapt. Geen van al zou groter worden als 90 centimeter maar ze waren net kleine paardjes. Lena wendde zich tot Alex. Ze wist waarom ze toestemming vroeg om ze te kopen, Alex was grotendeels bij Lena en hij zou haar moeten delen met de paardjes, minder tijd, hij zou er waarschijnlijk ook bij betrokken zijn en zo'n beslissing... Nou ja, dat was iets wat ze met z'n tweetjes moesten beslissen. "Alsjeblieft?"

Kort maar krachtig XD