|| ALONE || NATHAN ||

Zachtjes liet ze haar hand over de roetzwarte hals van G-star glijden. Zijn lange manen schoven hierdoor lichtjes aan de kant, om vervolgens weer terug te vallen op hun plaats. Het zachte geblaas van de hengst voelde warm aan aan haar hand, die ze bij de neus van het paard hield. Ze pakte de roskam en begon met korte trekjes de kam over zijn vacht te halen. Zodat de haren er zoveel mogelijk uit kwamen. G-star was erg in de rui, dit omdat hij altijd zonder deken buiten stond, en alleen op stal stond als hij een blessure of iets in die richting had. Natuurlijk had hij wel een schuilstal, maar hij had de keuze om naar binnen of naar buiten te gaan. Nu had ze hem buiten aan de poetspaal vastgemaakt, en viel hij bijna in slaap terwijl de borstel over zijn zijdezachte vacht gleed. Nadat zijn uitvallende haren zoveel mogelijk weg waren, en er niet steeds haren af bleven vallen pakte ze de harde borstel, om de overige haren zoveel mogelijk weg te vegen. Hierna pakte ze een extra zachte borstel voor zijn gezicht endeed ze zijn hoeven nog even. Die al vrij schoon waren, want ze borstelde hem iedere dag best goed. Ze pakte wat babydoekjes voor de hoeken van de ogen, en vervelende vuil bij de mond. Een grote schone doek ging nog even over zijn vacht, om vervelende pikkende haartjes weg te vegen, en hij zag er weer geweldig uit. ‘Zo, weer superschoon.’ Zei ze en ze liet haar hand even over zijn neus glijden. Nog snel gaf ze een aai over de neus van het dier om vervolgens Het baraebackpad te pakken. Zonder zadel rijden verbeterde haar zit en een barebackpad gaf toch nog wat drukverdeling. Ze deed de neckrope rond de hals van G-star en stapte op, om te vertrekken.

Lichtjes voorovergebogen zat ze op G-star die op volle snelheid door het bos heen galoppeerde. Een glimlach vormde zich op haar gezicht terwijl ze voelde hoe haar haren naar achteren werden geblazen. Ze naderden een omgevallen boomstam en Nikki hield G-star een beetje in, zodat deze terug naar draf viel, en zo over de boomstam sprong. Ze liet haar hand over zijn hals glijden, maar schrok zich rot toen ze voelde hoe G-star zich onder haar bewoog Een fietser kwam met een rotvaart aangefietst en reed G-star bijna aan Iets waardoor de hengst opzij sprong en steigerde, om een sprongetje te maken waarbij Nikki eraf viel. G-Star dwaalde een stukje af maar kwam al snel terug. Maar de fietser was al door gereden, en nu had Nikki teveel pijn om op te staan. Ook door de klappen van haar vader gisteren. Ze had een onvoldoende gehad, en hij was al gestrest. En toen ze hem niet gehoord had toen hij haar riep, ze was namelijk druk bezig met studeren om haar punten op te halen, kwam hij kwaad naar boven stormen. Het viel eerst wel mee, maar nu kwam de pijn weer terug. En samen met de val.. Ze beet zachtjes op haar lip, haar gsm was leeg, dom van haar dat ze die niet had opgeladen..

Rustig slofde Nathan naar de stallen. Hij was aardig moe, hoe dat kwam wist hij niet. Hij had zin om een lekker buitenritje te maken op zijn grote palomino hengst Pooh. Die gekkerd deed alles, en liet ook alles toe. En het meest van allemaal hield hij van knuffelen met kleine kindjes. Vaak kwam ook zijn kleine nichtje op bezoek, Ashley. Het meisje was vijf, en was het dochtertje van zijn grote broer: Sam. Ze hield ziels veel van paardjes, en kwam daarom ook zo vaak. Dan kwam ze knuffelen met Pooh, of kwam ze kuntjes oefenen of rijden op Dribbel. De gekke brutale zwart bonte shetlander, die hij al een hele tijd heeft. Elke keer als hij uitademde vormde zijn adem een wit wolkje die al snel verdween. Het zou een heerlijke dag worden, maar in de ochtend was het altijd nog wel fris, daarom ging hij ook nu rijden anders was het al weer te warm. Hij pakte zijn poetsspullen en zadel en legde die alvast klaar. Hij grinnikte om het zijn van de stallen. Een grote normale stal, en een stal, met een mini deur, zodat Dribbel alles kon zien, anders vond Nathan het ook zo zielig. Rustig liep hij naar de weide en bekeek de paarden die stonden te grazen. Hij opende het hek en floot een keer hard. Het moest even tot Pooh doordringen, maar toch kwam hij aangedraafd, zijn beste vriend Dribbel natuurlijk er achter aan. Het was eigenlijk nog wel iets te vroeg om te gaan rijden, dus eerst zou hij nog even de oefeningen doen met Dribbel. Hij nam Pooh aan het halster mee naar de stallen. Dribbel kwam er toch altijd wel achter aan, en wist precies waar zijn stal was met vers hooi, meteen liep hij daar ook naar binnen. Toen Nathan Pooh had vast gemaakt aan de stal deed hij het deurtje van Dribbel dicht en richtte zich even op Pooh. Hij maakte de deken los, en deed hem af, zodat hij al vast even kon wennen. Hij poetste Pooh helemaal tot dat hij helemaal schoon was, dat was een makkie aangezien hij een deken om had dus op die plekken niet vies kon worden. Daarna ging hij nog even lekker in zijn stalletje. Nathan liep naar Dribbel en haalde hem uit de stal, wat hij niet zo leuk vond want nu moest hij zijn hooi missen. Samen liepen ze naar de paddock waar Nathan het hek van sloot. Met Dribbel wist je het maar nooit. Hij stak zijn vinger omhoog en meteen flemde Dribbel. Naar nog wat oefeningetjes, mocht hij weer zijn stal in, en zadelde Nathan Pooh op, die er zin in had. Toen het bitloos hoofdstel ook goed zat liep hij naar het erf, en stapte daar op. In een rustig tempo reden ze richting het bos. Het was een paar minuten rijden van af zijn huis, in een hoog tempo dus nu zal het wel wat langer duren. Toen ze daar aan kwamen klikte hij een keer, en meteen ging Pooh in een zwoele draf. Op een goed stukje gras, liet hij Pooh over gaan naar galop. Pooh vond het leuk en ging wat harder, dat maakte Nathan niet uit en liet de teugels rustig vieren. Uiteindelijk kwamen ze weer op het normale pad. Pooh ging in eens stil staan en hoorde iets. Nathan keek omzich heen en naast zich achter een paar bomen zag hij een paard, zonder ruiter, maar hij had wel een pad op zijn rug. Meteen spoorde hij Pooh aan en reed richting het paard, hij zag een meisje zitten in het gras. Ze leek pijn te hebben. Meteen stapte Nathan af en liep snel naar haar toe. Hij ging op zijn hurken zitten. ''Gaat het?'' Vroeg hij bezorgd, en keek haar aan. Hij sloeg een arm onder haar armen door zodat het meisje ging staan, voor hoe ver dat ging. Het paard was er gelukkig ook al weer. ''Ik ben Nathan, mag ik weten wie jij bent?'' Vroeg hij nieuwschierig.

Haar hand plaatste ze onder zich, zodat ze wat steun had om recht te zitten. De warme adem van G-star was duidelijk te voelen in haar hals, iets wat voor een korte glimlach zorgde bij Nikki. Het geluid van een paard deed haar echter opkijken en ze kreeg een opgeluchte blik in haar ogen. Als er een ruiter op zat dan zou deze haar misschien terug op G-star kunnen helpen. Ze zou dan verder kunnen gaan, en eigenlijk was het geen goed idee om alleen terug te rijden, door de pijn. Ze moest eigenlijk zo snel mogelijk naar een dochter. Maar dat zou alleen maar voor meer problemen zorgen, en na gisterenavond zou ze moeten wachten met naar de dokter gaan. Want die plekken konden niet van een al zijn. ze glimlachte toen ze een jongen op een grote palomino zag. Deze stapte af en sloeg een arm onder haar armen, zodat ze op kon staan. Ze knikte een beetje moeizaam bij zijn vraag ‘Ja hoor.’ Zei ze, terwijl het eigenlijk niet ging. Maar ze had nu geen zin in medelijden of praten met iemand. Ze wou nu gewoon terug naar de stal, om daar wat tijd met G-star door te brengen. Maar dat leek er niet in te zitten. ‘Ik ben Nathan, mag ik weten wie jij bent?’ vroeg de jongen, die dus Nathan heette.’Nikki.’ zei ze kort, met een vaag glimlachje. Ze reikte met haar arm tot de kruin van haar paard en keek kort naar Nathan. ‘Zou je me kunnen helpen, dan kan ik terug naar de sta gaan?’ vroeg ze toen. Ze bracht haar linkerbeen naar boven, en wou zich optrekken, maar door een pijnlijke steek in haar rug, en haar enkel waar ze niet goed op kon steunen lukte het niet. In plaats daarvan liet ze per ongeluk los en viel ze nog eens bijna neer op de grond. Alleen viel ze deze keer naar achteren, net tegen Nathan aan. Eigenlijk viel ze zo in zijn armen. Ze bloosde lichtjes en ging weer recht staan, om te steunen op haar paard. Die zi neus zachtjes tegen haar rug drukte. ‘Zou je me alsjeblieft kunnen helpen?’ vroeg ze. Want zin in een gesprek had ze nu echt niet. Ze zuchtte eens, en voelde dat er veel emoties naar boven kwamen. Emoties die de jongen niet hoefde te zien, emoties die ze zo weer wegstopte. Even keek ze richting haar paard, en slikte ze onhoorbaar, om toen weer naar de jongen te kijken. Met een glimlach die gewoon enorm echt leek.

*Flut*

Nathan glimlachte even naar Nikki. Zo heette ze blijkbaar dus. Ze had duidelijk veel pijn, maar wou dat niet laten merken. Hij was geen bemoeial, dus hij ging er verder dan ook maar niks over zeggen. Hij knikte om haar vraag. Natuurlijk zou hij haar helpen, zo was hij. Maar voor dat hij iets kon doen probeerde Nikki er zelf al op te komen, wat niet mogelijk was, want meteen viel ze weer naar achteren. Nathan die net daar stond, kreeg Nikki in zijn armen. Ze bloosde even, zag hij, maar zelf had hij dat net zo goed. Dat was namelijk niet elke dag zo. ‘Zou je me alsjeblieft kunnen helpen?’ Vroeg Nikki nog een keer. Ze had blijkbaar niet zon zin in een gesprek, wat Nathan zich heel goed kon voorstellen. Ze had overal pijn en wou naar stal terug, dat had je natuurlijk geen zin om met een vreemde te praten. Voorzichtig pakte Nathan met zijn handen de heupen van Nikki, en tilde haar omhoog in het zadel. Hij schepte niet graag op over zijn spieren. Je zag ze ook niet echt heel erg, maar het wasbordje viel wel op, zonder shirt. En Nikki was dan ook totaal niet zwaar. Misschien ging het ook wel niet in het zadel. Hij zou er alles aan doen om haar veilig thuis te laten komen. ''Gaat het?'' Vroeg hij dan maar. Desnoods ging hij achter haar zitten als steun, en hield hij Pooh wel gewoon vast

~ook flut

Ze keek kort naar Nathan, om hierna de Necckrope vast te pakken, en te wachten op Nathan zijn hulp. Die gelukkig al kwam, en vermeed dat ze nog een keer tegen de grond aanging. Ze voelde twee sterke handen op haar heupen, en op een of andere manier was ze niet bang toen ze op de rug van G-star geholpen werd. Het voelde veilig, waarschijnlijk omdat Nathan sterk was, en Nikki zelf woog ook niet zo veel. Hoewel ze dat af en toe zelf niet in zag, soms vond ze zichzelf veel te dik, en ze was af en toe ook best fanatiek met haar dieet. Toch was haar gewicht nog gezond en had ze altijd genoeg energie. Iets waar ze blij om was, ze was er dan ook van bewust dat ze niet teveel mocht afvallen. Ze moest er niet aan denken om opgenomen te worden of zo, G-star zou ze niet kunnen missen. Ze schoof die gedachte weg en glimlachte naar Nathan. ‘Dankje.’ Zei ze en ze probeerde de pijn te negeren. De pijn in haar rug was het ergst, en het was gewoon moeilijk om zelf recht te blijven zitten. Dat werd dan maar even bedrust. Meestal ging het zo wel over, dan lag ze een dagje of twee op bed en was alles weer goed. En het had ook geen slecht effect, want zou er echt iets mis zijn merkte ze het wel. Dan bleef de pijn aanhouden. Wat nu hopelijk niet het geval zou worden. Ze keek kort naar Nathan en beet op haar lip bij zijn vraag. ‘Ik heb nogal last van me rug..’ zei ze, en ze probeerde toch een beetje recht te zitten. Als ze ingezakt ging zitten werd het steeds erger. Nu ging het nog wel, maar naar de stal duurde nog wel even, en dan ging het echt pijn doen. ‘Zou je het erg vinden om te helpen, misschien achterop en mee tot aan de stal?’ vroeg ze. God wat haatte ze dit. Ze was namelijk meer een persoon dat andere mensen hielp, en ze vroeg niet graag om hulp. Want ze wou andere mensen niet tot last zijn. En daarbij, het was hopen dat G-star het dan accepteerde. Maar dat zou waarschijnlijk wel, want G—star leek altijd erg aan te voelen dat hij sommige dingen toe moest laten voor Nikki. Aangezien zij de enige was die hij echt vertrouwde. Maar als er iets met haar was, voelde hij het ook echt aan, en liet hij veel meer toe om haar te helpen. Toch keerde zijn oren even meer richting zijn nek toen Nathan wat dichter kwam, maar G-str bleef staan.

Nathan glimlachte even om het bedankje van Nikki. Maar ze had duidelijk veel pijn. Al snel kwam haar vraag om achter haar te zitten. ''Ja tuurlijk.'' Zei hij. Niet vrolijk maar ook niet boos of verdrietig ofzo. Ze had pijn, en dat merkte hij duidelijk, ook al probeerde ze het te verbergen. Nikki was knap, dat kon hij niet verbergen, maar dat ging hij natuurlijk niet tegen haar zeggen. Rustig deed hij een stap dichter naar het paard van Nikki, maar snel deed hij zijn oren een stukje naar achteren. Nathan trok zich daar niks van aan, het was voor Nikki, dus hij deed het. Handig zwaaide hij zich op de rug van het paard, en kwam rustig op zijn rug neer. Heel zachtjes, en beheerst. Hij schoof dichter tegen haar aan, zodat ze tegen hem aan kon leunen. Hij bloosde, en deed het voorzichtig. Het was natuurlijk voor haar pijn, maar dit gebeurde niet elke dag. Hij floot naar Pooh die rustig kwam aangestapt. Hij hoefde Pooh niet vast te houden, hij liep wel mee. Nathan kon zich nergens vasthouden, hij durfde niet goed, maar deed het toch. Hij deed zijn armen onder die van Nikki door en legde zijn handen op haar handen, die de neck crope vast hielden. Hopelijk vond ze het niet erg. Licht roze blosjes verschenen weer op zijn wangen, hij snapte niet waarom. Het was alleen maar voor haar pijn. Geen versier truk ofzo iets geks.

Kort glimlachte ze richting Nathan, die aantoonde dat ze blij was dat hij zo aardig was. Hij had net zo goed een of andere pedo kunnen zijn of een moordenaar. Maar G-Star stond hem toe op zijn rug, dus het zou wel goed zijn. ‘Dank je wel.’ Zei ze, toen hij op G-Star het al niet meer zo erg et vinden dat ze om zijn zat. Ze begon het al minder erg te vinden dat ze hem om hulp gevraagd had. Ze voelde hoe Nathan wat meer naar voren kwam zitten, omdat hij zo bijna tegen haar aan kwam zitten. En liet zichzelf hierbij een beetje tegen Nathan leunen, eigenlijk zat het best fijn. Ze beet op haar lip. ‘Dankje.’ Zei ze nogmaals, en ze voelde hoe lichte blosjes op haar wangen te zien werden. Gelukkig zou Nathan die niet kunnen zien. Ze voelde hoe hij zijn armen onder de hare deed en zijn handen op de hare legde, voor houvast, iets wat ze wel snapte. Ze wou niet dat hij er van af viel of zo, dan voelde ze zich pas echt slecht. Het paard van Nathan kwam aangelopen en Nikki spoorde G-Star aan. Die rustig begon te stappen. Ze kon gelukkig wel nog sturen en zo, en af en toe bewoog ze haar handen dus ook. Zodat de neckrope tegen G-star zijn hals aan kwam, en deze dit als een teken zag om af te wenden. Hierdoor gingen Nathan zijn handen ook steeds mee. Ergens voelde het wel fijn om hier zo te zitten, waarom wiste ze niet. Ze was niet verliefd of zo, ze wist wel beter. Meteen op iemand verliefd worden die praktisch een vreemde was voor haar ging ze niet doen. Misschien was het het feit dat ze het gevoel had van iemand die haar vasthield, en dat het haar deed denken aan haar kinderjaren, toen haar ouders nog veel meer tijd hadden. En ze op het grote paard van haar vader mee mocht. Dat waren nog eens tijden, toen was ze echt gelukkig. Ze merkte dat ze al een tijdje onderweg waren, en er bijna waren, gelukkig, dan kon ze G-Star op de weide zetten, en dan naar huis, of daar blijven, en daar rusten. Ze liet G-star een weg in slaan die zo meteen naar de pensionstalling leidde. En eenmaal daar liet ze hem halt houden bij een poetspaal, waar zijn halster nog hing. Toen Nathan afstapte stapte ze hierna ook af, heel voorzichtig en rustig. Om het halster bij G-star aan te doen, en de neckrope rond zijn hals weg te halen. ‘Uhmm, wil je misschien wat drinken?’ vroeg ze, dan konden ze wat drinken, terwijl zij daar al wat rustte. Maar eerst moest G-star natuurlijk op de weide. ‘Dat is wel het minste wat ik kan doen, niet iedereen gaat met een wildvreemde mee om te helpen.’ Zei ze, en ze steunde nog lichtjes op haar paard, door tegen zijn schouder aan te leunen. Het ging alweer wat beter, maar toch moest ze rusten. ‘We kunnen in de salloon gaan zitten? Daar staat een ligbank, kan ik ook even rusten.’ Ze wist wel dat het mocht, de mensen hier waren heel aardig.

*Beetje vaagjes, sorry*

Nathan genoot van de prachtige natuur in de felle ochtendzon. Nou ja,zo ochtend was het noual niet meer maar dat maakte hem niet uit. Stieken genoot hij ook wel een beetje van de siuatie. Niet dat van Nikki die pijn had, dat was helemaal niet leuk. Maar verder had de pijn ze zo gedreven tot de stand waar ze nu waren. Sommige mensen die ze tegen kwamen keken hen heel aardig aan. Even wist hij niet waarom maar algouw drong het tot hem door. Ze dachten dat het een stel was. Dat was ook niet zo gek dat ze dat dachten want zo zag het er ook uit.eigenlijk zou hij daar wel trots op mogen zijn als het wel zo was. Nikki was tenslotte een prachtige meid. Maar verder dacht hij daar niet aan. Uiteindelijk kwamen ze aan bij de stal van Nikki. Ze had hem al een paar keer bedankt, maar dat maakte hem niet uit,hij vond het de normaalste zaak van de wereld. Ze wou wel wat met hem drinken, meer als bedankje, gokte hij. Hij had best wel dorst. Het leek hem dus wel goed. Nikki verzorgde G Star helemaal. Nathan zette Pooh ook even in een stal. De stal was helemaal leeg er lag ook geen bodembedekking. Maar voor eventjes maakte het niet uit. Hij deed het zadel en hoofdstel af en mocht een pluk hooi in zijn stal doen. Zodat hij wel wat te knabbelen had. Samen met Nikki liep hij naar de kantine waar het hjeel mooi was. Nikki ging op de lounge bank liggen en Natalhan ging op een lounge stoel zitten. "Ik bestel wel even,wat wil jij?" Vroeg hij vriendelijk.