Dreams can come true.

Het was haar gelukt, samen met de hulp van Edward. Dat was iets wat ze moest toegeven natuurlijk. Diep ademde Elena een keer in, ze had enkele weken geleden een nieuw huis gekocht. Een redelijk groot huis met grote stallen waarbij een normale rijbak was maar ook een renbaan. Vooral dat laatste had haar aandacht getrokken waardoor ze sneller beslist had om dit te kopen. Elena had vroeger wel eens renpaarden getraind en bereden voor mensen. Soms werden deze later door verkocht soms werden ze gehouden om later voor de fok te dienen. Even haalde Elena haar handen door haar zwarte haren heen die los hingen. Ook haar merrie Evalanche stond nu aan huis en het paard van Darren zou vandaag hier heen gebracht worden, Contango. Elena had gister ook nog eens twee merrie’s gekocht, een 2 en een half jarige en een twee jarige merrie. Elena had bij beide merrie’s pluspunten gezien terwijl andere dat niet hadden gezien waarschijnlijk want Elena had niet eens veel voor ze betaald. Gelukkig. Rachel Alexandera en Ruffian. Beide hadden al een koers gelopen maar niet heel erg goed blijkbaar. Elena wilde ze gewoon trainen en als het niet hielp, waren ze nog goed om mee te fokken. Ruffian haar opa was Bold Ruler een goede hengst, dat zeker. Bij Rachel Alexandra was dat totaal anders. Voor nu nog tenminste, dat zou allemaal wel goed komen. Ze had er tenminste een goed gevoel bij. Voorlopig wilde ze de twee merrie’s trainen, kijken wat ze in huis hadden. Gelukkig waren er zat paddocks, waar elk paard gewoon in zou kunnen staan. Dat was gelukkig ook weer een voordeel. Toen er een grote vrachtwagen kwam liep Elena hun tegemoet. Ze stopte op de parkeerplaats, niet dat deze heel groot was. Er zouden hooguit drie trailers kunnen staan en dan was het propvol. De bestuurder bleef zitten terwijl er twee mensen in normale dagelijkse kleding de laadklep open deden. Luid gehinnik was hoorbaar terwijl er eerst een pikzwarte merrie de trailer afgeleid werd, een wit voetje had ze en een kleine witte kol op haar voorhoofd. Achter haar kwam nog een merrie, een prachtige donkerbruine volbloed. Een aparte aftekening had ze op haar hoofd. ‘Ze mogen beide wel even in een paddock.’ Sprak Elena rustig terwijl ze richting de paddocks liepen. Beide werden appart gezet. Elena kon zich geen verwondingen permiteren met deze twee dames. Elena bekeek de merrie’s van top tot teen terwijl de mensen alweer vertrokken waren met hun grote veewagen. De merrie’s waren zeker groot, rond de 1,60 zowiezo. Misschien nog wel groter, dat was iets wat Elena zowiezo nog wilde doen. De merrie’s meten maar ook met de trainingen beginnen. Gewoon deels van voor af aan, om alles er rustig in te duwen. Met rust en beleid kwam je verder dan de training nu weer helemaal op te pakken. Je wist nooit waar de vorige eigenaren mee bezig waren geweest namelijk. Evalanche bekeek vanaf het andere paddock geintresseerd naar de nieuwe paarden op stal. Misschien zou het niet erg zijn om één van de merrie’s na een jaar te dekken, als deze slechter op de baan presteerde tenminste. Rachel Alexandra wat afgekort werd naar Rachel keek geintresseerd om zich heen, terwijl Ruffian nog wat nerveus leek van de reis hierheen. Het was ook een behoorlijke verandering geweest. Misschien kon Elena’Edward zo ver krijgen om de wedstrijden te rijden met één van de merrie’s terwijl Elena de andere merrie zou berijden. Als het aan haar lag, ging ze aan de slag met Ruffian. Eerst wilde ze kijken wat Edward wilde doen, of hij het überhoud wel wilde natuurlijk.

Rachel Alexandra & Ruffian & Edward && Eventueel Shannon.

Con danste als het ware naast hem. Hij had de hengst zijn bruinleren halster aangedaan, het daarbij passende halstertouw eraan geklikt en liep met hem over het terrein van stal. Vandaag zou Con gaan verhuizen, naar de stallen die bij het huis van Elena stonden. Daar zou het rustiger zijn, iets wat sowieso beter was voor de hengst. Ook zou Edward weer flink gaan trainen met hem om hem écht hoog te krijgen in de dressuursport. De laadklep van de grote trailer stond open, even stribbelde Contango tegen om er in te gaan, maar omdat Edward het ook deed, volgde hij ook maar. Hij had sowieso al z'n spullen al gehaald uit z'n kluisje en op de achterbank van de auto gelegd. Nog even zette hij hem goed vast, ging de trailer uit en sloot de laadklep zodat die weer dicht was. Het was te horen hoe Con met zijn hoef aan de zijkant van de trailer schraapte, dat hij er nu al weer uit wilde gaan. Dat zorgde voor een glimlach op zijn gezicht.
De deur vloog met een knal open, Edward stapte uit en sloot hem daarna weer. Eerst even kijken waar Elena was, dan kon ze hem namelijk vertellen waar hij Con naartoe kon brengen. Elena verscheen op zijn netvlies, ze stond bij de paddocks te kijken. Zo zacht mogelijk ging hij naar haar toe, ging hij achter haar staan en sloeg even zijn armen rond haar middel. 'Hé cutie.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor en bleef zo even staan, kijkend naar de paarden. 'Dus, dat zijn die nieuwe race merrie's?' Vroeg hij even geïnteresseerd en bekeek ze nog eens goed. Ze zagen er goed uit. Allebei.

Rachel Alexandra, dat was haar naam. Ookal noemde de meeste mensen haar gewoon Rachel. Sierlijk schudde ze haar hoofd, haar fluwele manen schudde sierlijk mee met haar beweging terwijl haar fluwele neus de lucht in gegooit werd. Haar zwarte bruine ogen waren op de omgeving gericht terwijl ze de veewagen ingeleid werd. Het was vertrouwelijk, meestal gingen ze hiermee naar naar een van de rennen toe. Alleen leek het dit keer anders, na haar werd er nog een merrie ingeladen. Ruffian, een half bekende merrie. Afentoe hadden ze samen getraind, maar vaak was dat niet geweest. Rachel brieste luid terwijl haar ogen oplettend om haar heen keken. De veewagen was gewoon zoals altijd. Onder haar hoeven lag een laagje stro, een zak met hooi was opgehangen waarvan afentoe een flinke hap genomen werd, een emmer met water was opgehangen. Hetzelfde was bij haar buurvrouw opgehangen terwijl die tegen over haar stond. Na enkele uren leek de wagen te stoppen. De verzorgers kwamen de trailer ingelopen en de laadklep werd open gedaan. Luid hinnikte Rachel, haar hals werd sierlijk gebogen. Haar ogen stonden geintresseerd en rustig terwijl de verzorger haar halster vast klikte. In een sierlijke soepele beweging liep ze de laadklep af. Haar hals was lichtelijk gebogen terwijl er een vrouw of eerder een meisje van een jaar of achttien hun naar een paddock bergeleidde. In het paddock werd ze los geklikt terwijl het zwart leren halster met gouden gespen, sierlijk glom op haar donker bruine sierlijke hoofd. Haar hals werd gebogen terwijl ze weg draafde om haar nieuwe omgeving te bekijken. Dit zou dus haar nieuwe huis worden? Toen de verzorgers weg waren en de zwarte merrie die de naam Ruffian droeg in het paddock naast haar werd gezet kwam er een jongen aangelopen die bij het meisje ging staan. Geintresseerd liep ze richting de in/uitgang van het paddock terwijl een nieuwsgierige hinnik haar keelgat verliet. Haar hals krulde om het hek heen, haar hoofd werd ietsjes gekanteld terwijl haar voorpluk iets voor haar ogen dansde.

Luid snoof de twee jarige merrie, ze was het zat. Al dat heen en weer gereis, van hot naar her en weer terug.. Om gek van te worden als je het haar vroeg! Waarom was het nou weer nodig om eerst naar een of andere veiling te gaan zoals de mensen het noemde om daarna weer ergens anders heen te gaan? Diep snoof Ruffian een keer, haar neusgaten stonden wijd open, haar oren stonden strak naar voren terwijl haar ogen nerveus stonden gericht terwijl ze de trailer weer ingeladen werd achter een donkerbruine merrie aan. De merrie was voor redelijk bekend, tijdens de trainingen was ze haar al vaker tegen gekomen, Rachel Alexandra als ze het goed had gehad. Ergens vroeg Ruffian zich hard af waarom die eigenlijk verkocht was? Ruffian was verkocht omdat ze een te groot risco was, haar vorige eigenaren wilde dat risco niet nemen omdat er andere talent vollere twee jarige aanwezig. Luid snoof ze een keer terwijl de hele reis richting de nieuwe stal ze nerveus op haar hooi aan het kauwen was. Waarom? Waarom? Vroeg Ruffian zich nogmaals af. Na enkele uren stopte de trailer. De laadklep werd open gegooit terwijl de verzorgers Rachel kwamen halen en tot haar grote verbazing ook haar. Luid snoof ze terwijl er halstertouw aan haar zwarte leren halster werd vast geklikt om achter Rachel aan te lopen. Haar hals werd gekruld, haar neusgaten werden een tikeltje wijder gespreid terwijl haar oren strak naar voren stonden. In een dribbelde draf werd ze in een paddock gezet naast de donker bruine merrie. Toen ze eindelijk los geklikt werd, vloog ze er vandoor met wilde bokkensprongen. Eindelijk! Ze was los, mocht bewegen. Haar energie kwijt! Luid snoof ze terwijl de veewagen vertrok, en er twee mensen voor haar stonden waar Rachel in tegenstelling tot haar veel meer in geintresseerd leek. Luid snoof ze terwijl ze achter in het paddock bleef staan. Na enkele minuten voelde ze zich toch wel ‘eenzaam’ eigenlijk. Enkele voorzichtige stappen deed ze dichter naar het hek toe. Maar nog lang niet zo dichtbij als Rachel was.

Elena was nog steeds in haar gedachtes verzonken. Beide merrie’s deden het ontzettend goed. Ookal leek Rachel Alexandra wat afgekort werd naar Rachel zich veel meer op haar gemak te voelen dan de 4 maanden jongere Ruffian. Misschien ook wel logisch ergens. Het was een jonge merrie die nu in een korte paar weken al van stal naar stal was gesleept. Wie weet hoe haar leven eruit had gezien hiervoor. Natuurlijk was ze al onder het zadel enzo, maar toch korter dan Rachel. Ookal kwamen ze van dezelfde eigenaar vandaan. Soms had je tweejarige die er eerder aan toe waren om beleerd te worden dan andere. Elena wilde zowiezo werken met Ruffian. Op een of andere manier, had ze op het eerste gezicht daar veel meer een klik mee. Toen er armen om haar middel werden geslagen keek ze verschrikt achterom. ‘He cutie.’ Fluisterde Edward in haar oor terwijl ze hem een kus op zijn wang drukte. ’Hé Eddie.’ Zijn vertrouwde bijnaam. ‘Dus, dat zijn die nieuwe race merrie’s?’ Zijn stem klong geintresseerd. Rachel leek echter ook intresse in hun te tonen, door bij het hek aandacht te staan trekken. Ruffian bleef echter nog bij het hek vandaan, die wilde blijkbaar alles rustig aankijken en niet teveel aandacht op eisen. ’Ja, dat zijn de twee dames waar ik mee aan het werk wil gaan. Die donkerbruine merrie is Rachel Alexandra, ookwel Rachel genoemd.’ Haar blik ging daarna naar de andere merrie toe. ’Die zwarte dame is Ruffian. Veel voorzichter en angstiger dan Rachel.’ Aan Ruffian zou ze waarschijnlijk het meeste werk hebben, maar dat intresseerde haar eigenlijk niet zo heel veel op dit moment. ’Als je wilt kunnen we de trainingen samen doen, als je dat leuk lijkt. Ik wil graag werken met Ruffian, tenzij jij dat liever doet. Dan houd ik me bezig met Rachel.’ Sprak ze kort terwijl ze iets naar voren ging om bij het hek bij Rachel te staan. Haar hand gleed rustig over het inteligente hoofd van de merrie, ze had erg aparte aftekeningen. Dat was iets wat zeker was, maar het stond haar ontzettend mooi!

Zoals verwacht keek Elena meteen verschrikt achterom, maar na zijn woorden voelde hij hoe er een kus op zijn wang werd gedrukt. ’Hé Eddie.’ Ach, fijn. Zijn vertrouwelijke bijnaam. Waar hij.. Nja, het klonk misschien wel beter dan zijn hele naam, vond hij. Maar ieder zijn mening. De ene merrie leek ook interesse te tonen door bij het hek te gaan staan en aandacht vroeg. Een brede glimlach sierde zijn lippen. De andere merrie bleef echter gewoon staan, eisde geen aandacht en bleef gewoon rustig, schonk weinig tot geen aandacht aan hun. ’Ja, dat zijn de twee dames waar ik mee aan het werk wil gaan. Die donkerbruine merrie is Rachel Alexandra, ookwel Rachel genoemd.’ Edward bekeek de merrie nog eens. Rachel genaamd dus. Het was een mooie merrie, de aftekening op haar hoofd was vooral erg apart, maar o-zo-mooi. ’Die zwarte dame is Ruffian. Veel voorzichter en angstiger dan Rachel.’ Ruffian dus. Ook zij was een mooie merrie, maar het waren allebei 2 hele verschillende paarden, je kon ze dus niet met elkaar vergelijken natuurlijk. ’Als je wilt kunnen we de trainingen samen doen, als je dat leuk lijkt. Ik wil graag werken met Ruffian, tenzij jij dat liever doet. Dan houd ik me bezig met Rachel.’ Even dacht hij na, hmm.. dat zou eigenlijk niet eens zo'n slecht idee zijn als je het zo bekeek. 'Ik vind het best. Als jij met Ruffian wilt, ga je gang. Het zijn jouw paarden, dan ga ik wel aan de slag met Rachel.' Waarschijnlijk had Elena meer werk aan Ruffian dan dat hij werk had aan Rachel. Maar toch zou hij veel tijd in de merrie gaan steken om haar succesvol te maken. Elena maakte haarzelf los uit zijn armen, stapte naar voren en aaide Rachel over haar hoofd. 'Dussss.. Wanneer beginnen we?' Tja, Elena was de eigenaar van de paarden, dus zij moest het maar bepalen. Niet dat het hem veel uitmaakte wanneer ze zouden beginnen. Hij had toch bijna altijd wel tijd.