Alone on a big market

'T was ochtend nog vroeg, een man tussen de 30 en 35 jaar liep over het erf. In zijn hand hield hij een zweep, hij liep richting een klein schuurtje. Het schuurtje zag eruit alsof het zo in elkaar kon storten. Zonder te aarzellen rukte de man de deur open, het ding protesterede en kraakte luid. Vanaf buiten kon je niet zien wat in het schuurtje zat, je zag alleen een vaage omtrek van iets wat daar lag...


Paco werd wakker door het geluid van voetstappen, hij keek suffig op. In het felle licht stond een man, zijn baas. Snel probeerde hij overeind te krabbelen, maar dat lukte niet hij zakte weer door zijn poten. Angstig keek hij de man aan, het wit in zijn ogen was te zien. De man grijnsde eng naar hem, en hief zijn zweep. Hij liet het met een rot klap neer komen op de achterhand van Paco. Die sprong meteen op en stond op drie poten. Zijn linkerachterbeen kon hij niet gebruiken die was ontstoken. Paco vroeg zich af waarvoor hij dit verdiende, hij was alleen niet snel genoeg opgekrabbeld. De man keek hem weer grijnsend aan en pakte een halster. Paco deinsde weg voor de man toen hij hem over zijn hoofd heen wou doen. Meteen hief de man de zweep weer en liet een rode, pijnlijke streep achter op de hals van Paco. Die stond als een standbeeld stil. De man pakte zijn nek vast met één arm en deed met de andere hand het halster ruw om. Hij klikte het halstertouw er aan vast en trok Paco ruw het schuurtje uit. Zo snel als hij kon hinkte Paco achter hem aan, blijkbaar weer niet snel genoeg want hij kreeg weer een pijnlijke roode plek op zijn achterhand erbij. Paco volgde de man bang, waar zouden ze heen gaan. Voor het hek van het erf stond een oude trailer. De man trok hem het donkere muffige ding in en bond hem vast. Hij zei iets in zich zelf en grijnsde eng toen hij zag dat Paco bang voor hem was. Omdat Paco vast stond en dus niks kon doen begon Paco te trappen zijn richting in. Dat was dus niet echt zijn handigste actie geweest wat weldra kreeg hij twee harde pijnlijke klappen onder op zijn buik. Paco wou meteen gaan liggen maar het touw verhinderde dat. Paco leunde tegen het hout aan van de trailer. De man deed de laadklep met een klap dicht en liep naar zijn auto. Even hoorde Paco niks en dacht hij dat de man weg was totdat er opeens met veel lawaai de moter aansloeg.

Na een lange rit kwamen ze ergens waar veel lawaai was, overal om zich heen hoorde Paco geluid. Schreeuwende mensen en jammerende kinderen. Gefrustreerd trapte paco tegen de laadklep en begon zich los te trekken. De auto stond stil, Paco hoorde een autoportier dicht slaan. Hij dacht dat hij er wel snel uit gehaald zou worden maar dat was niet het geval. Uren verstrekken tot dat de zon hoog aan de horizon stond en Paco het benauwd kreeg in zijn trailer. Hij begon weer met trappen en aan het touw te knagen. Blijkbaar had iemand hem gehoord want de klep ging over, tot zijn spijt stond daar de man weer. Dit keer had hij zijn zweep niet bij zich, gelukkig... Daarna ging het opeens heel snel, de man maakte hem los, trok hem mee naar buiten zetten hem vast aan een stalen hek en. Borstelde hem ruw, op de plekken waar hij geslagen had hinnikte Paco zachtjes maar de doodelijke blik van de man was genoeg om hem het zwijgen op te leggen. Paco stond er daarna een beetje verloren bij "Zou iemand me eigenlijk wel willen hebben, me baas behandeld me zo alsof ik een nietsnut ben"dacht Paco. Treurig hing zijn hoofdje omlaag. Er kwam een groepje kinderen langs, eentje had een wortel bij zich. De man snauwde tegen het kind dat het weg moest gaan, maar het kindje keek hem brutaal aan en gaf de wortel aan Paco. De man liep boos naar het jongentje toe maar die was al snel vooruit gehold naar zijn vriendjes toe. Ondertussen had Paco snel de wortel naar binnen geschrokt, hij was graatmager en kreeg alleen één keer de week de kans om wat te eten. Het water wat hij normaal dronk was slootwater. Paco hoorde dat iemand tegen hem sprak, maar het was niet zijn baas want die snauwde meestal. Deze stem was aardig, en lief. Voorzichtig gluurde Paco door zijn lange wimpers. Voor hem stond een meisje die hem vriendelijk aan keek. Zijn hoofd ging nog steeds een beetje onzeker wat meer omhoog. En keek het meisje verbaast aan. "Zou zij hem willen hebben, zou zij van hem willen houden?"

Ongeveer een jaar geleden had Melissa haar diploma voor dierenarts assistent gehaald. Op het moment wist ze veel van ziektes en medicatie en dat soort dingen af. Toen ze in HH was gekomen had ze haar broer weer gevonden naar een aantal jaar. Hij was ondertussen dierenarts geworden en Melissa had een baan van hem aangeboden gekregen. Om bij hem om de ranch zijn assistent te worden. Vandaag was ze lekker vrij en ging ze naar de paardenmarkt gewoon omdat ze dat leuk vond om te kijken wat er allemaal zou staan. Het was altijd belagelijk druk op de paardenmarkt je kon er haast over alle mensen hoofden lopen. Zelfs een mierenhoop was waarschijnlijk nog rustiger dan deze hele markt. Er stond echt van alles op de markt. Van groot tot klein van Shire jaarlinger tot bejaarde shetlanders. Ineens bleef haar blik op een klein bruin veulentje rusten. Ze keek goed naar hem en zag dat hij op zijn linkerachterbeen niet wilde staan en liet zijn hoofd naar beneden hangen. Het arme dingetje. Ze liep op hem af en ging op haar hurken voor hem zitten. "Dag kleintje." Toen ze dichtbij hem was zag ze dat hij graatmager was. Ook zag ze op zijn halsje en achterhand sporen van een zweep. Melissa schrok zich echt rot. Eigenlijk had ze niet echt een doel om een paard of veulen te kopen maar dit kleintje moest ze gewoon redden van de man. Het was een vieze man die ineens naar haar toe kwam gelopen. Hij leek heel oud maar toen hij dichtbij haar was leek zijn leeftijd wel mee te vallen. Gelijk begon de man te vertellen dat dit een gezond veulen was en dat hij in de trailer was wezen bokken en dat hij daarom niet om zijn linkerachterbeen wilde staan. Melissa draaide even met haar ogen. "Ik geef u € 100 voor hem. En dan moet u er nog blij mee zijn dat ik niet naar de politie ga. Ik ben namelijk een dierenarts assistent en ik herken duidelijk mishandeling." De man schrok zich rot en accepteerde maar het aanbod van Melissa. Melissa pakte snel het touw uit de handen van de man. Ze klikte het touw aan het halster van het kleintje. Ze merkte alleen dat hij niet kon lopen met zijn achterbeen dus snel tilde ze hem op voordat hij het door had. Haar auto stond net buiten de markt het was een klein stukje lopen. Niet dat het kleintje zwaar was eerder veelste licht. Toen ze bij haar auto was zetten ze het kleintje weer even neer en deed het touwtje vast maken aan de deurgreep. De achterbank legde de plat neer en legde er een kleed overheen. Toen dat klaar was liep ze naar het veulentje en tilde hem snel weer even op zodat ze hem in de auto kon neer leggen. Zo voorzichtig mogelijk legde ze hem neer en deed het halster af. Die was gewoon ook veelste klein en dat zag je ook in het neusje van het veulentje. O echt die man kon ze wel iets aan doen. Hoe kon je zo lief kleintje nou zo behandelen.

Het meisje keek hem vriendelijk aan, maar ze leek ook geschokt. Hij volgde haar bewegingen. Zijn baas kwam op het meisje afgelopen, bang deinsde Paco in elkaar, bang voor wat er komen ging. Gelukkig deed zijn baas niks en sprak alleen op een slijmerige toon tegen het meisje, die fel iets terug antwoorde waarvan zijn baas schrok. Het meisje gaf een briefje, en griste daarna snel het touw uit de handen van Paco's baas. Ze klikte het touw aan zijn halster en wou weg lopen. Paco probeerde zo goed mogenlijk achter het meisje aan te gaan maar hij kon het niet, hoe graag hij ook weg wilde het lukte niet. Gelukkig merkte het meisje dat snel genoeg en tilde ze hem voorzichtig op. Meteen verdween de druk op Paco's achterbeen, het meisje liep naar een raar voertuig en zette hem daarvoor neer. Ze opende een soort van deur die in plaats van zijwaards open ging, omhoog open ging. Paco keek de deur met een scheef kopje raar aan, hoe kon dat?. Het meisje veranderde een paar dingen in het voertuig zodat een grotere platte ruimte ontstond. Toen ze daarmee klaar was pakte ze hem snel weer op en legde hem zo voorzichtig mogelijk neer op het rare platte. En deed zijn halster af, Paco brieste blij en duwde zijn neusje tegen haar hand. Zou hij nu eindelijk het fijne leven krijgen waar hij altijd over droomde? Hij hoopte het maar.Met die gedachte sukkelde hij langzaam in slaap nog voor dat het meisje de rare deur had gesloten.

sorry dat hij zo kort is :$ wil geen dingen voor je invullen

Melissa zuchten diep. Het kleintje zou nog een lange weg moeten afgaan om weer beter te worden. Maar goed dat haar broer dierenarts was die kon mooi helpen. Toen het kleintje zijn neus tegen der hand aanduwden glimlachden Melis even. Ze kriebelde hem even op zijn neusje en liet hem maar rustig liggen omdat ze zag dat hij in slaap viel. Ze deed zacht de deur dicht en stapte achter het stuur. Toen ze zat belde ze naar Mido. Die moest immers weten wat zijn zusje mee naar de ranch zou nemen. Gelukkig vond hij het geen probleem en wilde hij haar helpen met het kleintje. Melis reed zo voorzichtig mogelijk naar de ranch. Toen ze eenmaal daar was parkeerde ze haar auto en liep naar de achterkant. Voorzichtig maakte ze het veulentje wakker. "Hee Kleintje." zei ze zachtjes. Ondertussen had ze in de auto een naam lopen bedenken voor het kleintje zodat ze hem niet altijd kleintje hoefde te noemen. Ze had besloten dat ze hem Paco ging noemen. Waarom wist ze niet maar die naam kwam het eerste in haar op. Voorzichtig tilde ze Paco uit de auto en liep het hem over het erf heen. Ze kon echt nog steeds niet geloven dat die man het veulentje zo aan zijn lot over liet. Omdat ze Mido al had gebeld had hij een stal voor Paco klaar gemaakt. Melissa liep de stal in en legde hem in de dikke laag stro die Mido in de stal had gelegd. Melis vertelde alles aan Mido wat de man had verteld en wat haar aan kleine Paco was opgevallen. Dat hij niet op zijn linkerachterbeen wilde staan en het halstertje wat in zijn neusje licht was gegroeit. "Voorlopig krijgt hij geen halster om hoor Mido." Het scheelde dat Mido het er mee eens was dat het niet ging gebeuren. Samen met Mido keek ze Paco's beentje na net als zijn neusje.

Ze keek toe hoe Mido met Paco bezig was. Zodra hij iets nodig gaf Melissa het aan. Veel konden ze niet aan zijn beentje doen dan koelen en antibiotica geven. Het neusje moest één keer daags met wondzalf behandeld worden. En zijn beentje moest drie keer daags afgespoten worden met koud water. Het ging veel van Melissa vergen maar toch zou je er voor gaan. ”Ik weet dat je het kan Melis. Als iemand dit kleintje weer kan opknappen bij jij het met natuurlijk klein beetje hulp van je grote broer.” zei Mido voor dat hij weg ging. Melis glimlachte naar Mido. ”Dank je.” Ze ging in een hoekje van de stal zitten in de dikke laag stro die er lag. Ze keek naar Paco en zag dat hij op stond. Verbaast keek ze naar wat hij deed. Voor ze het zelf goed door had lag Paco naast haar. Het was ondertussen al donker en had Melis er al een lange dag op zitten. Ze was moe van alles en viel ook zo in het stro in slaap. Toen Mido zijn afsluit ronde deed keek hij natuurlijk nog even bij Paco hij kreeg een glimlach toen hij zijn zusje zag slapen. Hij pakte uit de zadelkamer een deken die ze vaak als kleed gebruikte en ging weer naar de stal. Hij deed het deken over zijn zusje heen en liet der liggen. Melissa had het niet eens door dat er iets over haar heen werd gelegd en sliep gewoon lekker verder met Paco naast haar.

Paco liep voorzichtig naar het meisje toe dat blijkbaar Melis heette, en ging bij haar liggen, ze rook vertrouwd. Een beetje zoals zijn moeder had geroken. Hij duwde zijn neusje tegen haar aan en sloot zijn ogen. 'S nachts spitste hij zijn oortjes toen hij iemand de stal in hoorde komen hij rook dat het Mido was. Paco hield zijn ogen gesloten toen hij voelde dat er iets over hun heen werd gelegd. Toen Mido weer weg was doezelde Paco weer in, en viel uiteindelijk weer in slaap.

De volgende morgen...Werd Paco wakker en stond hij voorzictig op. Zijn achterbeen deed nog steeds pijn maar minder dan eerst. Dat kwam ook omdat hij voor het eerst in lange tijd weer op een zachte ondergrond had geslapen. Voorzichtig stapte hij een beetje rond in zijn nieuwe stal, het begon te vervellen. En hij liep weer naar Melis toe, voorzichtig duwde hij zijn warme neusje tegen haar voorhoofd aan, en brieste toen zachtjes in haar oor. Hij lied een klein hinnikje horen van geluk toen Melis haar ogen opende.


sorry voor het wachten