Ehum.... Surprise??

De laatste tijd stond Selina steeds minder in de wei en kreeg ook minder krachtvoer. Waarom wist ze niet misschien vond Esmée haar te dik ofzo. Maar voor het geheim wat ze had was ze gewoon mooi. Het geheim dat ze gedekt was door Santos. Nu stond ze vaak in de paddock zich te vervelen. Ineens kwam Esmée met iets aangelopen. Ze gooide het in de paddock en Selina schrok der even rot. Ze rende naar de andere hoek van de paddock en keek vanuit daar naar het ding dat in de paddock lag. Het kwam niet naar haar toe of wat dan ook. Rustig liep ze op het rare ding af en rook er even aan. Het leefde niet en beet haar ook niet. Ze gaf het een klein duwtje met haar neus waar door het weg ging maar ineens kwam het terug haar kant op. Ze schrok zich rot en steigerde een klein beetje. Ze draaide zich om en gaf er een bok tegen. Het ding vloog door de bak heen en ineens begon ze de lol er van in te zien. Selina galoppeerde nu volop op het ding af en begon er mee te spelen. Er zat iets uitstekends aan en Selina hapte daar in. Ineens kreeg ze door dat ze het ding daar aan kon optillen en gaf het een gooi. Maar al snel was het niet helemaal meer zo erg leuk en begon ze zich weer te vervelen. Naast de paddock zag ze Esmée staan en liep ze daar heen.


[&Esmée&Santos]

Esmée vond dat Selina de laatste tijd erg dik was geworden. ze had haar een laatste tijd op dieet gezet, maar het leek niet echt te helpen, ze werd nog steeds dikker. Ze liep naar de paddock toe waar ze Selina in had gezet en merkte dat ze zich stond te vervelen. Ze liep naar de schuur en pakte een bal die ze in de paddock legde. Ze was benieuwd hoe ze erop zou reageren dus pakte ze haar camera zodat ze alles vast kon leggen. Ze merkte dat ze het op het begin nog een beetje eng vond, maar later begon ze de lol ervan in te zien. Helaas was dat ook gauw afgelopen en stond ze zich weer te vervelen. Nouja, ze ging Esmée lopen vervelen. "Oh muts. Zullen we dan maar even naar buiten gaan?" Ze deed het halster om bij de merrie en samen liepen ze naar het bos.

Het vervelen bij Esmée werkte erg goed want ze werd uit de paddock gehaald. Vrolijk trok ze Esmée richting de weide maar die had blijkbaar andere plannen. Verbaast was Selina wel toen ze richting de weg liepen. Agh kon ze niet in de wei eten dan kon ze wel langs de weg of ergens anders iets eten als Esmée even niet opletten. Ze werd er echt gek van dat ze de laatste tijd zo weinig op de wei stond en ook minder te eten kreeg. Ze kon der toch niets aan doen dat ze dikker werd. Eenmaal toen ze door kreeg dat ze naar het bos gingen werd ze een beetje hyper. O wat hield ze want het bos. Het was er altijd erg leuk om te zijn. Ze had één oor naar voren en ééntje ging de hele tijd van voor naar achter zodat ze alles goed kon horen. Rustig brieste ze even en ging met haar neus richting de blaadjes die vlak voor haar kwamen. Jammer genoeg kreeg Esmée het door dat ze wilde eten en kreeg ze een ruk aan het halster via het touw waar ze even van schrok. Ze had niet verwacht dat ze het door zou hebben. Omdat ze niet mocht eten liep ze maar weer braaf achter Esmée aan. Toch begon ze nu toch goed honger te krijgen. Sowieso at ze al iets gulziger als ze in de wei stond omdat de kleine in haar de laatste maand goed was gegroeid. En omdat ze al redelijk was biest aan het aan maken was voor het veulen. Het zou niet lang meer dure of Selina zou een veulen aan de voet hebben lopen. Misschien zou Esmée dan ook begrijp waarom ze de laatste tijd dik was geworden. Misschien eerst zelfs denken waarom ze ineens dunner was en dan schrikken dat er ineens een klein wondertje op de grond ligt of staat.

Selina was vrolijk aan het doen toen ze merkte dat ze naar het bos gingen, waar Esmee zelf ook vrolijk van werd. Ze genoot natuurlijk sowieso van elk uitstapje dat ze met Selina of Santos maakte. Maar ze ging nooit zo heel vaak gewoon wandelen. Meestal ging ze rijden, met of zonder zadel. Meestal met omdat dat beter was voor de rug. Selina was wel aan het klieren door op momenten dat ze dacht dat Esmee het niet door had naar blaadjes te happen. Meestal had ze het wel door, maar soms ook niet en dan werd ze omlaag getrokken als het gras was of opzij als ze blaadjes had gezien. Erg vervelend. De zoveelste keer dat ze vervelend aan het doen was vond ze het genoeg. “Selina, kappen nou!” Zei ze streng tegen haar. Santos luisterde er nooit naar, maar Selina wel. Voor even. Maar 5 minuten later begon ze weer. Ze leek echt honger te hebben. Wat ze wel vreemd vond, ze had toch echt aan de dierenarts nagevraagd over de hoeveelheden voer ze haar het beste kon geven. Nou ja, het zal wel goed… Wacht eens even… Ze kon zich niet meer herinneren wanneer Selina voor de laatste keer hengstig was geweest. Ja, een hele poos geleden, toen Santos was uitgebroken. Zeker 10 maanden geleden, misschien nog wel langer. Precies wist ze niet meer. Ze liet Selina stilstaan die natuurlijk weer gelijk op het gras afdook en bekeek haar uiers. Selina werd nijdig en begon krengig te doen, maar voorzover ze kon zien waren ze goed gevuld. Er zat dus een veulen aan te komen. “Nou meid, je krijgt je normale porties voer en weidegang weer terug” Zei ze tegen de merrie terwijl ze haar een klopje op haar hals gaf.

Na het rukje aan het touw liep ze weer even mee maar al snel trok ze weer richting het gras en wilde gaan eten. Ineens hoorde ze Esmée redelijk boos tegen haar zeggen dat ze moest kappen. Ze schrok er van en liep maar achter Esmée aan. Ze liepen verder tot ze ineens stil gingen staan. Gelijk dook ze op het gras af en begon gulzig te eten. Al gauw kreeg ze door dat Esmée aan haar uier wilde gaan zitten. Gelijk vlogen haar oren achterin haar net en dreigde ze door haar achterbeen op te tillen. Ze wilde echt niet dat er iemand aan der uier kwam. Het veulen is natuurlijk een ander verhaal. Maar voor nu mocht echt niemand er aan zitten. Terwijl ze aan het eten was kreeg ze een klopje op der hals. Ze snapte er niets van eerst kreeg ze een strenge stem als ze wilde eten en nu ineens een klopje op haar hals omdat ze at. De woorden die Esmée erbij had gezegd snapte ze ook niet helemaal. Het zal wel dacht ze bij haar zelf terwijl ze gulzig door graasde. Ineens kwam er een rukje aan het touw en moest ze weer mee lopen. Ze liepen de weg die ze hadden gelopen weer terug dus blijkbaar gingen ze weer naar huis maar daar had ze dus echt geen zin in omdat ze dan weer in die vreselijke paddock moest toch liep ze braaf met Esmée mee. Eenmaal thuis gekomen liepen ze voorbij de paddock en richting de wei. Gelijk ging der hoofd omhoog en keek ze vrolijk. Zeker toen ze door kreeg dat ze weer in de wei mocht staan. Toen ze los gelaten werd in de wei rende ze keihard door de wei en ging daarna gulzig staan te grazen. Heerlijk ze mocht weer de wei in. Ze liep al etend door de wei heen en ging ineens in het midden liggen en begon te rollen. Dan kreeg ze maar grasvlekken op haar vacht wat maakte het uit dan had Esmée gewoon weer wat te doen. Ze stond op en schudden zich uit en ging weer grazen. Voordat ze naar binnen werd gehaald had ze ongeveer twee uur kunnen grazen. Langer mocht ze nog niet omdat het niet goed voor haar zou zijn om ineens zo lang in de wei te staan. Toen ze op stal werd gezet lag er een plak hooi waar ze lekker aan begon te eten. Ondertussen in tweeënhalf uur was haar uier al veranderd. Er waren kleine witte harsdopjes op de spenen gekomen. Niet dat Selina er iets van merkte dat ze bijna moeder werd.

Toen ze terug waren liep Esmee niet naar de paddock waar ze Selina anders in gezet zou hebben, maar ze liep naar de weide. Het paard was dolgelukkig dat ze de weide op mocht. Nu had ze sowieso als ze terug kwamen nog een halfuurtje op de wei gemogen. Ze ging ’s ochtends een half uurtje en in de namiddag nog een halfuurtje. Maar nu ze wist dat ze drachtig was mocht ze weer langer, en kreeg ze ook haar porties voer terug die ze eerst altijd kreeg. Ze hing het halster weg en liep naar binnen. Ze moest nodig eens wat aan het huis doen. Stofzuigen bijvoorbeeld. Nikita wilde nog wel eens met haar schoenen naar binnen lopen als ze van de paarden terug kwam, dus er lag hier en daar zand. Ze haalde de stofzuiger, deed de stekker in het stopcontact en begon met zuigen. Ze vond het altijd een nadeel dat die dingen zoveel herrie maakten. Maar ja, het kon ook niet anders, want zonder dat geluid werd er ook niet gezogen, en daar werd je huis niet veel schoner van. Toen ze het hele huis had gehad, wat even duurde, begon ze met de was opvouwen. Ze deed het in de woonkamer en sorteerde de kleren van Nikita en zichzelf op stapeltjes. Als Nikita dan thuis zou komen kon ze haar was zelf in haar kast leggen. Toen ze daarmee klaar was moest ze nog koken. En daar had ze dus echt geen zin in. Ze liep naar de vriezer en haalde er een diepvriespizza uit. Kon ook best lekker zijn. Ze legde hem in de oven en dode de tijd door in stomme tijdschriften te bladeren die ze ooit al eens gelezen had. Ze was dan ook blij toen ze de oven hoorde en de pizza klaar was. Binnen no time had ze de pizza naar binnen gewerkt. Ze had dan ook aardig wat honger gehad. De laatste maaltijd die ze naar binnen had gewerkt was haar ontbijt geweest. Misschien was dat niet zo handig geweest. Na het eten ging ze zich even met sociale bezigheden vermaken. Ze kroop achter de pc en las haar nieuwe krabbels, keek even of twitter en op msn om te kijken of er iemand online was waartegen ze wel even wilde praten. Alleen iemand die ze van heel vroeger kende, en ook nog wel andere mensjes, maar daar had ze niet zo heel veel zin om tegen te praten. Tegen de tijd dat ze afsloot was het alweer 10 uur, en ze voelde dat ze aardig moe werd. Ach, een dagje vroeg naar bed kon ook geen kwaad. Voor ze naar bed ging legde ze een plak hooi in de stallen van Santos en Selina. Er lag al een dikke laag stro in Selina haar stal. Daar had ze voor gezorgd toen ze terug kwamen uit het bos. Ze haalde Santos uit de kleine wei en zette hem in zijn stal en daarna Selina uit de grote weide. Voor ze de stallen afsloot keek ze nog even naar Selina haar uiers. Ze had al goed laten merken dat ze het niet fijn vond als ze er aan zat, maar 1 blik was genoeg om te zien dat ze aan het kegelen was. Dat werd dus waken.

Ze besloot om vanaf 12 uur om het uur haar wekker te zetten. Ze lag tot 11 uur wakker dus het was moeilijk wakker worden toen ze om 12 uur voor het eerst de wekker hoorde. Ze liep stilletjes de stal binnen. Het lampje dat aanging als er iemand binnen kwam ’s nachts gaf net genoeg licht om fatsoenlijk te kunnen zien. Selina liep af en toe heen en weer en nam een paar hapjes van haar hooi. Een beetje rusteloos maar verder niets. Ze ging terug in haar bed en al snel sliep ze weer. De volgende paar keer dat ze haar bed uitging waren hetzelfde. Wel merkte ze dat Selina steeds rustelozer werd. Toen om 5 uur haar wekker ging, liep ze vermoeid naar de stal. Maar toen ze de stal in keek was ze gelijk klaar wakker. Ze maakte de staldeur zachtjes open en ging in een hoekje zitten. Selina moest het zelf doen, tenzij het echt nodig was.

In haar stal lag een behoorlijke dikke laag stro meer dan normaal. Ze merkte dat Esmée weer aan haar uier wilde zitten waardoor ze weer begon te dreigen. Al snel kregen ze nog een beetje hooi voor de nacht en ging Esmée weg en sloot de stal af. Rustig ging Selina weer verder met eten. Omdat het best veel hooi was had ze best lang te eten. Ineens kwam Esmée zacht de stal in en ging daarna weer weg. Ze trok zich er niets van aan en zocht nog wat sprietjes hooi. Selina begon nu toch een beetje weeën te krijgen waardoor ze heen en weer liep en niet wist wat ze moest. Tegen de tijd dat het licht begon te worden werden de weeën toch wel erger. Ze schraapte met haar hoef in het stro en ging liggen en begon te perse. Hard snoof ze omdat het verschrikkelijk pijn deed. Ze lag lang uit op de grond maar toen de stal deur open ging tilde ze haar hoofd even op om te kijken wie het was. Esmée kwam haar stal binnen en Selina werd gelijk een stukje kalmeer. Nu was er iemand die ze volledig kon vertrouwen. Weer kwam er een wee waardoor Selina begon te persen. Ondertussen was de waterblaas die de geboortegang wijder maakte er uit en geknapt. Na twee keer geperst te hebben kwam de pootjesblaas waar de klein in zit naar buiten. Maar niet alleen de blaas kwam ook twee kleine hoefjes waren zichtbaar. Weer was er een wee nu perste Selina dik keer harder dan de eerste paar keren. Als je goed keek waren en nu twee hoefjes met daarop een neusje te zien. Selina begon nu echt uit geput te raken. Ze tilde haar hoofd op en keek naar achteren. Toch moest ze van haar instinct door gaan en begon ze weer te persen. Door een flinke perse waren de hoefjes en het hoofdje als geboren. Nu was het moeilijkste deel voorbij. Na nog twee keer flink persen was het veulentje geboren. Het floepte er echt uit. Esmée die tijdens de bevalling foto's had gemaakt knoop rustig naar het veulentje toe en haalde het vlies bij het neusje weg zodat het niet kon stikken. Toen ze dat had gedaan ging ze weer rustig in het hoekje zitten en foto's maken. Selina der instinct zorgde dat ze rechtop ging liggen en haar veulen begon droog te likken. Zacht maakte ze hinnik en bries geluidjes naar haar veulentje. Eenmaal een beetje bijgekomen van de bevalling stond Selina op en ging zo haar veulen verder droog likken. Aan de achterkant bij Selina hing nog de vliezen en navelstreng en alles. Dat zou er vanzelf wel met de nageboorte uit Selina komen. Het veulen begon een beetje proberen op te staan. Vanuit het instinct gaf Selina een klein duwtje onder de kont om het te stimuleren om op te staan. Een uurtje later stond het veulen wankel op de benen naast Selina op zoek naar de spenen. Selina ging een beetje door haar linkerachterbeen zodat de spenen goed te bereiken waren voor de kleine. Met haar neus gaf ze de kleine een duwtje in de goede richting naar de spenen. Toen de kleine bij de achterkant stond begon het te zoeken eerst op de dij van Selina en bij de navelstreek maar uit eindelijk had het de goede plek gevonden en begon het gulzig te drinken. Ondertussen dat het veulentje aan het drinken was kriebelde Selina bij het staartje. Het was de eerste keer dat ze een veulen had maar haar instinct was er gewoon goed. Ze had niet eens meer door dat Esmée bij haar in de stal zat tot dat Esmée even bewoog. Gelijk keek Selina op en deed haar oren in der nek. Niemand mocht nu in de buurt van haar veulen komen ook al is het goed bedoelt. Esmée liep de stal uit en legde nog een plak hooi op de grond en liet de jonge moeder even alleen met haar veulentje. Toch bleef ze in de buurt staan te kijken maar dit keer vanaf de stalgang.

Esmee had aardig wat foto’s gemaakt. Ze haalde het vlies bij het neusje weg zodat hij er niet in kon stikken en ging weer zitten op de plek waar ze vandaan kwam. Ze wist dat de eerste kennismaking heel belangrijk voor beide was, dus ze wilde hen vooral niet storen. Nadat het veulen was droog gelikt door Selina probeerde hij op te staan. Het waren eerst enkel slungelige pogingen die ze vastlegde met haar camera. Maar uiteindelijk stond hij naast Selina en was opzoek naar de melkbar. Na even zoeken had hij hem gevonden. Ze was wel opgelucht om te zien dat Selina haar veulen accepteerde. Voor zover zij wist waas dit haar eerste veulen, en het kon zijn dat een merrie haar veulen dan niet accepteerde. Ze stond op en liep de stal uit. Ze keek nog even vanaf de andere kant van de boxdeur naar het stel maar uiteindelijk vertrok ze in de richting van het huis. Ze borg haar camera op en ging even op de bank zitten. Ze was echt kapot van het waken, en ze kon het allemaal nog niet echt bevatten. Gisterochtend wist ze nog niet eens dat Selina drachtig was, en nu stond er een veulen naast. En dan nog wel een veulen van Santos. Nou, dat kon nog wel eens wat worden. Al helemaal als het een hengstje was. Selina had net goed laten merken dat ze niet wilde dat ze bij haar veulen in de buurt kwam, dus had ze ook nog niet gekeken wat het was. Heel erg vond ze het niet, dat was op dit moment even het minst belangrijke. Eerst even checken of ze allebei gezond waren. Ze ging liggen en deed haar ogen dicht en niet veel later viel ze in slaap.

Rond 8 uur werd ze weer wakker. Ze voelde zich nog steeds moe, maar gelukkig niet zo erg meer als eerst. Ze stond op en liep naar de stal. De nageboorte was er al af, die ze opborg voor de dierenarts die ze ondertussen had gebeld of ze wilde komen kijken.

Selina was al helemaal gek met haar veulentje. Tevreden brieste ze en begon ze een beetje aan het hooi te knabbelen. Ondertussen hield ze nauwlettend haar pasgeboren veulen in de gaten. Van het schoon likken had ze dorst gekregen en voorzichtig liep ze naar de drinkbak. Ze stoten even het veulen aan waardoor het omviel. Selina schrok der rot en ging gelijk kijken of er niets aan de hand was met de kleine. De kleine was alleen nog een beetje suf maar begon alweer met opstaan. Voorzichtig ging ze snel wat drinken en keek goed uit voor het veulen die ondertussen zo goed als droog was gelikt. Ondertussen was de nageboorte al er afgevallen en had Selina het hooi op. Ineens kwam Esmée weer de stallen in. Toen ze bij de stal van Selina kwam keek ze heel boos naar Esmée die mocht nu echt niet in de buurt komen. Esmée had wel lef want ze zag de nageboorte en pakte die er uit. Selina was best moe van de bevalling en sufde een beetje weg. Maar ze was al snel weer goed wakker toen ze een auto op het erg hoorde rijden. Esmée ging naar buiten en kwam een paar tellen later binnen met een man die Selina maar al te goed van de inentingen kende. Gelijk was ze goed op haar hoede en hield elke beweging in de gaten. Selina ging tussen de boxdeur en het veulen staan zodat ze niet zomaar bij haar veulen konden komen. Ondertussen keen hij het vieze ding wat uit haar kwam na. Maar voordat ze het door had kreeg ze een halster om en werd door Esmée in de hoek gehouden. De man liep naar het veulentje en tilde die op. Hij nam haar veulen mee naar het gang pad en voor dat Esmée haar los liet om de man te helpen deed ze de boxdeur dicht en deed toen pas het touw los. Selina begon wild te hinniken en heen en weer te lopen langs de box wand. Alles wat ze met haar veulen deden hield ze goed in de gaten. Esmée hield het pasgeboren veulen vast terwijl de dierenarts controleerde. ”Nageboorte was perfect ik miste niets.” Toen keek hij onder het staartje om te kijken wat het geslacht was. ”Gefeliciteerd het is een prachtig en gezond hengstje.” Het hengstje kreeg nog even een veulenprik en mocht daarna weer bij Selina die de hele tijd wild had gedaan. Toen ze haar zoon weer terug had keek ze gelijk of alles goed was met hem. De dierenarts en Esmée gingen nog even praten maar wel net buiten het zicht van Selina. ”Als de kleine 10 dagen is dan moet hij samen met moeders ontwormd worden. Daarna moet hij met 3 en 6 weken ontwormd worden en dan als hij 3 maanden is gelijk weer met zijn moeder. Ook mag hij al hij straks wat steviger op de benen staat gewoon met zijn moeder de weide in.” Hij gaf een hand en ging weg op naar de volgende patiënt.

Esmee hoefde niet lang te wachtten tot de dierenarts er was. Ze begroette hem en liep samen naar de stal waar Selina stond met haar veulen. Ze wist dat het nog een aardige klus zou worden. Ze liep de stal in en deed haar het halster om. Het tegenhouden ging aardig en ze probeerde te bijten maar bij elke poging kreeg ze een tik op haar neus. Als Esmee ergens een hekel aan had was het wel aan bijten. Toen de dierenarts het veulen in de stalgang had geparkeerd liet ze Selina los en glipte de stal uit. Het hinniken klonk wel erg zielig, maar ze probeerde het te negeren en zich te concentreren op het veulen vasthouden terwijl hij onderzocht werd. Ze was eigenlijk best opgelucht toen ze hoorde dat hij gezond was. En dat het een hengstje was. Het geslacht maakte haar niet zo veel uit, hij zou waarschijnlijk toch weg gaan. Ze bedankte de dierenarts en zette het veulen weer terug bij Selina. Okee, naam verzinnen. Ze ging haar huis binnen en begon te denken. Ze was zo slecht in namen verzinnen, vreselijk gewoon. Er waren al een heleboel namen in haar gedachten voorbij gekomen, en er was er eigenlijk maar 1 die ze wel mooi vond. Chico zou het worden. Ze ging naar de stal en schreef op het naambordje van Selina ‘Chico’ er met krijt bij. Dat was het voordeel van krijtbordjes. Ze ging over de staldeur leunen en keek naar het stel. “Vind je Chico een mooie naam, meisje?” Vroeg ze aan Selina. dZe wist natuurlijk niet of ze het zou begrijpen, waarschijnlijk niet. Maar een bevestiging verwachtte ze ook niet. Het ging Chico worden, of ze het nu leuk vond of niet.