Can anyone help me?

Clarrisa was aan het joggen. Maar zag er slecht uit, echt slecht. Ze had een bericht gekregen van Jonnhy-Haar ex-. Hij had gestuurd dat Clarrisa niet meer naar hem mocht sturen, omdat hij een ander meisje had. En als ze te weten kwam dat Jonnhy nog steeds met zijn ex contact had dat hij dan problemen zou krijgen. En hij wou zijn meisje niet kwijt. Mooi, nu was Clarrisa niet alleen haar ex vriendje kwijt, maar ook haar beste vriend. Clarrisa ging op een bankje zitten en een traan rolde over haar wang. Het begon te regenen, maar toch bleef ze zitten. Verscheurt. Na een 15 tal minuten was ze kletsnat, echt doorweekt en begon ze te trillen van de kou, maar ze vertikte naar huis te gaan. Ze wou niet naar huis. Na 30 Minuten was ze fel afgekoelt, en niets was nog droog. Zelfs haar ondergoed niet. Clarrisa was verstijft van verdriet. Ze zag en hoorde niks rond haar heen. Het enige wat wat in haar hoofd omging was:Jonnhy. Maar ze wist dat Jonnhy haar altijd al wou breken, en ze wist dat ze er elke keer weer intrapte. Maar nu was hij te ver gegaan, nu had hij haar gebroken, en kon niks haar nog schelen. Ze ging liggen op de bank, terwijl ze nog steeds doorweekt was. Het begon als maar harder en harder te regenen. Ze was haar kleur verloren van de kou, en dan begon het nog eens donker te worden. Maar alsof haar dat iets kon schelen. Ze kneep haar ogen toe, en tranen vloeide uit haar ogen.

-liefst een mens.

Anderson wandelde maar wat rond in het park. Hij vond het hier vreselijk koud en rilde eens. Mensen keken hem na en fluisterden dingen die hij niet eens verstond. Hij vond het irritant dat ze over hem praatten terwijl hij ze niet eens verstond. Waarschijnlijk waren ze weer eens bezig over zijn huidskleur ofzo. Ach, hem kon het allemaal niet schelen. Voor een keer was hij eens blij met zijn je m'en fou gehalte. Hij droeg zijn half afgedragen sneakers die hij echt geweldig vond zitten. Hij kon ze echt altijd dragen. Gewoon om te wandelen, om te feesten, etc. Hij had zijn favorite jeans aan die lekker zat. Hij had een simpel wit shirt aan met daarover een vest van g-star. Soms kocht hij eens duurdere kleren. Dat was het voordeel als je in Parijs woonde, je kocht sneller merkkleding gewoon omdat je er zoveel winkels van tegen kwam. Ja, parijs. Zijn thuisstad waar hij van was weggerukt. hij vond het heel zeker niet leuk. Tot overmaat van ramp begon het ook nog eens te regenen. Hij gromde iets binnenmonds. "Merde!" vloekte hij best boos. Nee, hij was helemaal niet blij met de verhuis. Hij sprak geen woord nederlands en haatte het hier ook nog eens. Geen stadsleven meer en het stikte hier van de paarden. Anderson had een panische angst voor die dieren en kwam er zeker niet bij in de buurt. Mokkend liep hij verder door de regen heen. Opeens zag hij een meisje liggen op een bank. Hij fronste zijn voorhoofd even. Hadden alle mensen hier zo van die vreemde gewoontes? Toen pas zag hij de verdrietige uitdrukking op haar gezicht. Hij ging voor haar staan en zuchtte even. Wat als ze geen frans kon? Hij kon geen woord nederlands. "çava?" Vroeg hij toen een beetje onzeker aan haar.

Clarrisa voelde hoe haar lichaam zich probeerde te verdedigen tegen de koude. Daardoor begon ze hevig te bibberen. Ze ging op haar rug liggen met haar knieën geplooit, en liet de regen maar over haar heen stromen. Het maakte haar helemaal niets meer uit. Opeens voelde ze een trilling in haar broekzak. Ze keek op haar gsm. "I'll rip your heart out of your boddy, if you touch my baby." Ze wist wie het schreef de nieuwe lover van Jonnhy. "You don't have to do that. I am not a bitch like you." Schreef ze terug en ze zette haar gsm af. Ze was niet in de stemming om ruzie te maken. En alsof ze haar hart uit haar lichaam kon rukken, ze had geen hart meer. Zo voelde het tenminste.Allemaal door die Jonnhy. Ze hoorde voetstappen naast haar, en even huiverde ze. Toen ze een rustige stem hoorde draaide ze haar hoofd om en zag een neger. Hij sprak frans, nou fijn, dat was nu juist een taal dat ze niet kende. "Not really
" Zei ze rustig bibberend. Ze kneep haar ogen toe, omdat ze het ijskoud had. "Can you speak english?" Vroeg ze rustig waarna ze haar goude ogen weer open deed. Ja, ze leek hard op Alice van Twilight, maar dat kwam omdat Ashley en Clarrisa een soort familie van elkaar waren. Maar daar praatte ze niet graag over. Ondangs dat Clarrisa haar engels was afgeleert, kon ze dat beter verstaan dan Frans. Frans was bij haar een ramp. Haar engels was ook niet echt 100% hoe het moest zijn, maar daar kon ze iets van. Natuurlijk kon ze geen lange zinnen engels praten, daarom zou ze zeker niet alles kunnen uitleggen. Clarrisa deed haar ogen toe en probeerde recht op te gaan zitten, zodat de jongen kon gaan zitten. Voor haar maakte het niet uit dat hij zwart was, hij had zijn eigen nu 1 x niet gemaakt. Toen ze recht zat keek ze naar de grond, ze was moe en had het ijskoud.