My sisther ... <3

Mido liep met zijn gitaar op zijn rug door het park heen. Lucky liep voorop los natuurlijk. Hij was erg vrolijk, maar Mido niet echt. Echscheiding was eindelijk helemaal opgelost. Hij had de papieren ondertekend en was er klaar mee, dacht hij. Hij moest elke keer weer denken aan zijn kleine meissie Nikita die bij Esmée woonde. Hij wilde dit echt niet.. Maar blijkbaar had hij iets vreselijks gedaan die ene avond. Zuchtend liep hij verder en dacht er niet meer over na. Hij zag een ander hondje dat op hen af kwam lopen. Lucky begon vrolijk met het hondje te spelen. Mido keek even nieuwsgierig waar zijn baasje was. Maar toen hij beter zag, was het een meisje. "Heey meid" glimlachte hij naar de hond en aaide het over haar hoofdje. "Waar is je baasje?" vroeg Mido en gaf nog een aai over der bolletje. Het hondje keek hem met een scheef hoofdje aan en rende toen weg. Lucky rende er achter aan en blafte luid. "LUCKY WACHT!!" riep mido zijn hond achter na. Mido stond gauw op en rende er acher aan. "Lucky hier!" riep hij maar hij kon zijn lach niet inhouden. De hond stopte voor een meisje dat aan het huilen was, dat Mido gelijk deed stoppen met rennen. Mido bekeek het meisje eens goed. Blonde haren, mooie ogen en natuurlijk een mooi lichaam. Maar daar keek hij niet echt naar. Het eerste wat hem te binnenschoot, zijn gitaar! Mido deed heel zachtjes zodat ze hem niet zou zien zijn gitaar van zijn rug af en pakte zijn plackdrum. Hij haalde een aantal keer goed adem en stond toen op en liep naar haar toe. Hij begon te spelen op zijn zwarte gitaar.

Oh, why you look so sad?
Tears are in your eyes
Come on and come to me now
Don't be ashamed to cry
let me see you through
Cause I've seen the dark side too
When the night falls on you
you don't know what to do
Nothing you confess
could make me love you less
I'll stand by you, I'll stand by you
won't let nobody hurt you
I'll stand by you

So, if you're mad get mad
don't hold it all inside
Come on and talk to me now
And hey, what you got to hide?
I get angry too
But I'm alot like you
When you're standing at the crossroads
don't know which path to choose
Let me come along, cause
even if your wrong
I'll stand by you, I'll stand by you
won't let nobody hurt you
I'll stand by you

Take me into your darkest hour
and I'll never desert you
I'll stand by you.

And when, when the night falls on you, baby
you're feeling all alone
You won't be on your own, I'll stand by you
I'll stand by you
I'll stand by you
won't let nobody hurt you
I'll stand by you
Take me in into your darkest hour and
I'll never desert you
I'll stand by you

Toen hij klaar was keek hij naar het meisje. "Heey mijn naam is Mido Cremfield" glimlachte hij. "Gaat het een beetje meis?" vroeg hij nieuwsgierig en ging naast haar ziten.

Nerena zat nu al een poosje op het zelfde bankje te huilen. De zon was inmiddels onder gegaan en de lantaarnpalen sprongen aan. Het was een fel licht in de ogen van Nerena. Als ze nu naar huis zou gaan was het koud en had ze een oud bed om op te slapen. Ze was er nooit aan toe gekomen om het huis te gaan verbouwen door de ziekte van haar zus. Achter zich hoorde ze een jongensstem en een gitaar spelen. Voorzichtig keek ze om. Een knappe jongen van ongeveer 24/25 jaar stond op zijn gitaar te spelen. De jongen keek haar aan. Was het liedje voor haar bedoeld ? Ze keek omhoog de jongen zag er leuk uit. Ze bloosde en veegde een paar tranen weg. Een vlugge glimlach verscheen op haar gezicht. Nadat het liedje was afgelopen ging de jongen naast haar zitten. Hij stelde zichzelf voor ‘Mido Cremfield’. Gaat het een beetje vroeg Mido. “Om eerlijk te zijn niet echt. De begrafenis van mijn zus was gisteren. Ze heeft een jaar lang kanker gehad en is toen overleden. Ik ben naar mijn zus toe gegaan en heb daar een halfjaar gewoond. Ik zit middenin de verbouwing van mijn eigen huis en kan er niet eens fatsoenlijk eten. Mijn hond Fly moet ik voor zorgen en als ik niet snel een baantje krijg moet ik uit mijn huis en raak ik mijn paardje Chanel kwijt.” Antwoordde Nerena eerlijk tegenover Mido.

Mido luisterde geinteseerd naar het verhaal van het meisje naast zich. Mido sloeg zijn armen rond Nerena en knuffelde haar stevig. "Dat is heel erg naar voor je .. Als je wilt kan ik je helpen met je verbouwing" bood mido vriendelijk aan. De sterren waren mooi en Mido voelde zich ergens schuldig. Dit meisje was ongeveer tussen de 17 en de 20, en hij wilde niet als een pedofiel over komen. Hij heeft daar namelijk als eens voor gezeten een paar uurtjes omdat ze dachten dat hij pedo was. Zo raar zomaar een paar uur gezeten voor niks. Hij hielp het arme meisje alleen maar. "Nou, uhm ik zoek nog werknemers op mijn ranch. Je kan daar wel een tijdje werken voor je geld als je dat wilt " glimlachte Mido naar het meisje. "En je kan je paard daar ook stallen dan gaat er een gedeelte van je salaris naar het verhuur van de stal vanaf maar je verdient genoeg als je fulltime werkt" glimlachte hij. "Ik neem Lucky ook altijd mee naar me werk, die laat ik meestal dan in de weides spelen achter waar de paarden niet komen, daar kan je hem dan los laten spelen met lucky als je wilt". Lucky was aan het spelen met fly. Mido keek er even naar en had ondertussen Nerena al los gelaten. Het was een mooie avond. De sterren waren schitterend en de maan was vol vanacht. Mido keek even op zijn horloge. "Het is al weer half 11" mompelde hij zachtjes. "Hm, ik neem aan dat je nog niks hebt gegeten. Wat dacht je dat je vanavond bij mij komt logeren?" vroeg Mido. "Dan gaan we film kijken en wat eten, en dan krijg je je eigen kamer en kan je in een echt bed slapen. Je mag zolang blijven als je wilt, en dan kan ik je huis mee helpen met verbouwen als je wilt" glimlachte Mido naar het meisje. "Of ben je zo opgevoed dat je van je ouders niet alleen naar een vreemdelings huis mag komen?" grijnsde hij speels. "Want dan heb ik wel een ander idee, dan gaan we eerst uiteten op mijn kosten en naar de biosscoop en dan kan je ook met me mee naar huis want dan ben ik geen vreemdeling meer" giegelde mido. "En als je wilt kan je de hele avond tegen me praten over je gevoelens, want volgens mij heb je dat wel nodig" knipoogde de jongen naar het meisje.

Mido glimlachte vriendelijk naar het meisje. "Nee, je hoeft niet te soliciteren, en Nee dit alles is niet te veel moeite" grijnsde hij. Mido stond op en pakte de hand van Nerena. "Maar vertel is, je hebt je naam nog niet gezegd! Dus vertel jou naam is " grijnsde hij en liep samen met Nerena hand in hand naar zijn huis. Lucky merkte dit op en rende ineens langs Mido. Hij vond het fijner als hij voorop liep. Fly rende er achter aan. Mido grijnsde. Die honden konden het wel met elkaar vinden. Mido liet de hand van Nerena los en deed zijn handen in zijn zakken. Toen kreeg hij door dat Nerena het koud had. Mido deed zijn jacket uit en gaf die aan Nerena. "Hier, krijg je het misschien wat warmer van" glimlachte hij. Het was een zwarte jas met rode mouwen. Hij was een emo van Rood en zwart. Prachtige kleuren. "Maar vertel is iets over je zelf terwijl we onder weg zijn naar mijn huis. Ik ken je amper je hebt net een groot probleem achter de rug, en ik denk dat je wel aan afleiding toe bent" glimlachte hij. Mido liep samen met dit meisje naar zijn huis. Het was een pracht huis. Mido bekeek Nerena nog eens. Waarom zou ze zo veel verdriet hebben.. Het meisje kon er ook niks aan doen dat haar zusje kanker had.. Maar ergens zie ik schuld in haar ogen staan. Mido zuchtte onopgemerkt en liep verder met aan zijn zijde Nerena.

[ Maak topic aan bij de huizen/dit topic is gedaan ^^ ]