Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

I'm losing my mind just a little.

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1I'm losing my mind just a little. Empty I'm losing my mind just a little. ma apr 09, 2018 7:23 pm

Demi de la Garza

Demi de la Garza
10/10 would bang

De balpen tikte ritmisch op de eikenhouten tafel. Vandaag was haar inspiratie ver te zoeken, en dat terwijl haar van bovenaf een opdracht was opgedragen. Een belangrijke opdracht dus, waardoor de druk hoger lag, en de inspiratie dus een stop had gezet. Altijd wanneer iets niet kon, dan gebeurde het, en wanneer het wel kon, dan was het in de verre verte nog niet te bekennen. Hoe vervelend.

Afleiding leek op dit moment de beste oplossing. En een activiteit die ze dan ging doen, was niet moeilijk te bedenken. Een bezoekje aan de sportschool zat er nu dan wel even in. Tijdens het sporten liep haar hoofd helemaal leeg, waardoor die zich vervolgens weer met inspiratie kon vullen. Hopelijk. Het was het proberen waard.

Lang duurde het niet voordat ze op de plaats van bestemming was en ze zich in de kleine kleedkamers had omgekleed. Met een hoge staart, een zwart topje met bijpassende broek, en haar zwart-witte bokshandschoenen arriveerde ze in de zaal. Naast de boksring hing een hele rij met zakken, waar ze achter een daarvan plaatsnam.
Met het klittenband sloot ze de handschoenen om haar armen dicht. Dat betekende maar één ding; klaar om te gaan.

Op het begin deed ze rustig aan, voornamelijk omdat haar hele lichaam nu nog bestond uit koude spieren.
Echter, na een kwartier begon haar echte training. De vele combinaties die ze maakte, armen en benen samen, zorgde ervoor dat ze aan niets anders meer dacht. De omgeving om haar heen verdween, het enige dat ze nog zag was de boksbal die voor haar neus hing. Wie of wat er om haar heen stond zou haar een worst wezen.

Na een tijdje nam ze even een pauze, en liep ze weer richting de stoel met daarboven een haak, waar ze haar spullen had weggelegd. Haar ene handschoen deed ze handig uit – ze moest het zo vaak doen, op het begin leek ze echt een klungel op zo’n moment – waardoor ze met die hand haar flesje water kon openen en daar een slok uit kon nemen.

Haar donkere ogen gleden eens de zaal in, misschien wel op zoek naar een bekende. Of een onbekende die haar aan zou spreken, of wat dan ook. Je wist maar nooit. Mensen kijken was altijd leuk.

LOOKS
[ OPEN ]

Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum