Wat was er gebeurd? Van het ene moment op het andere moment was het gaan regenen. En dat was gek, want het was schitterend weer geweest! Olivia was net op weg van een terrasje naar huis, toen het opeens kei-en keihard begon te stortregenen. En dat was vervelend, want ze had geen paraplu bij of een capuchon aan een jas. Sterker nog, ze had helemaal geen jas aangetrokken. Ze versnelde haar pas en sloeg af naar het park, dat was een kortere weg naar haar huis. Echter, het begon steeds en steeds harder te regenen en haar zicht werd steeds minder. Damn. Olivia keek in het rond, hopend dat ze iets van een afdakje kon vinden. Daar zag ze het gebouwtje, waar binnen een wc’tje was. Ze rende er naar toe. Daar aangekomen kwam ze erachter dat het deurtje wel open was, maar ze zou er niet in gaan staan. De wc’s werden niet erg goed schoongemaakt, en om nou in een stinkend hokje te gaan staan was ook weer wat. Het dak ging voorbij de muur, dus er was een klein afdakje waaronder Olivia kon schuilen. Bibberend van de kou door de regen keek ze om zich heen. Er was niemand te bekennen. Voorzichtig haalde ze haar telefoon uit haar broekzak, maar die was helemaal doorweekt en gaf ook nog eens 2% batterij aan. Fijn dit! “Verdorie” siste ze tussen haar tanden door. Dit zou vast en zeker nog wel even gaan duren…
Paradigm Shift