Paradigm Shift
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Paradigm Shift

Een RPG die zich centreert rond het leven in een stad waar alles kan gebeuren.


Je bent niet ingelogd. Log in of registreer je

View of Wishart Lake [OPEN]

2 plaatsers

Ga naar beneden  Bericht [Pagina 1 van 1]

1View of Wishart Lake [OPEN] Empty View of Wishart Lake [OPEN] do aug 18, 2016 11:56 pm

Delilah Hudson

Delilah Hudson
Tuig

Met stevige passen werkte het blonde meisje zich tegen de zuidkant van de Winde Pike op, heuvelachtige bergen nabij Horsehome die aardig wat ervaren wandelaars en klimmers trokken. Vandaag liet Roya het echte klimmen voor wat het was, maar desondanks liepen de brokkelige paden hier steil omhoog en had met regelmaat haar handen nodig om niet haar evenwicht te verliezen.
Ze was alleen maar dit was zowaar een plek waar ze zich veilig voelde en het uitzicht was waanzinnig. Het was nog zo’n dertig meter naar de top van de Pike, en ze hield de pas er goed in.
Ze droeg shorts tot even boven haar knieën, stevige wandelschoenen en een T-shirt dat ze rondom de stallen ook vaak droeg. Ze had vingerloze handschoenen aan, van het soort dat je in de outdoor winkel kocht met voldoende grip. Op haar rug droeg ze een flinke rugzak die bijna groter was dan zijzelf. Er zat dan ook een hoop in; veel water, eten, een ehbo kit, een klein thermoskannetje groene thee, een vest en de aanritsbare pijpen die bij haar shorts hoorden. Als je hierboven pauzeerde deed je er verstandig aan direct een laagje erbij te doen, want de wind joeg je om de oren, ondanks het mooie weer dat de hele dag niet zou veranderen.
Het was groen hier, maar ook onherbergzaam. Hier en daar stond een eenzame boom op de steile hellingen, maar op deze hoogte was het verder vooral gras, heide en varens.
Ze was op dit moment de enige, of je moest de schapen al meetellen die hier graasden.

Eindelijk was ze er dan, boven. Ze hield onbewust haar adem in. Winde Pike had zijn populariteit meer dan verdiend. De top van de berg, Winde Ridge, was niet zo smal dat hij gevaarlijk was, maar smal en steil genoeg om een wandelaar direct van een spectaculair uitzicht te voorzien. Beneden, in het dal, lag een groot meer, fonkelend in het licht van de middagzon. Eromheen lagen kleine huisjes, landerijen en smalle weggetjes, en het geheel werd weer omgeven door meerdere bergen, verschillend in hoogte. Er was de Herdle Fell, een van de wat lagere bergen, door zijn heuvelachtige vorm erg goed begaanbaar, de Ayre Pike, een van de hoogsten in de omgeving en bekend van zijn ruige rotsuitstulpingen en vele grotten, die te zien waren als kleine zwarte stipjes in de grijswitte rotswand.
Een buizerd hing hoog in de lucht, in biddende positie en de bergwanden afscannend naar een onfortuinlijk knaagdier, om vervolgens ineens de duikvlucht in te zetten, maar helaas zonder prooi weer boven te komen.

Roya zette haar rugtas op de ongelijke rotsgrond en haalde de pijpen eruit, die ze weer aan haar shorts ritste. Trendy was anders, maar hierboven moest je voorbereid zijn. Eigenlijk was ze al onverstandig door alleen te gaan, maar haar telefoon was goed opgeladen en Bryce had - ondanks zijn sportschool hobby - gewoon de conditie en ervaring niet om mee te nemen op een klim als deze. Daar kwam ook bij dat haar vriend van mening was dat als je een berg had gezien je ze allemaal had gezien.
Het scheelde dat de bergen hier toch een van de weinige plekken waren waar ze zich op haar gemak voelde in haar eentje. De grot waarin het noodlot destijds toe had geslagen had ook in de bergen gelegen, maar kilometers de andere kant op en op veel toegankelijker terrein. Hier kwam je niet zomaar als je de ervaring miste. De paden waren smal en brokkelig en veel mensen kwamen wel omhoog maar niet meer naar beneden. Ook kon het weer op deze hoogte zeer verraderlijk zijn als je niet wist waar je op moest letten. Roya zelf was redelijk handig in het lezen van wolken, maar zoals het er vandaag uitzag was het de perfecte dag voor een wandeling.

Roya trok haar vest aan. Ook deze kwam bij een outdoor zaak weg. Duur, maar gemaakt voor dit soort werk. Ondanks de harde, gierende wind kreeg ze het hierin niet koud. En dat was belangrijk, want de klim had haar zich wel in het zweet doen werken.
Ze dronk wat water en pakte een van haar bolletjes uit, belegd met kaas en tomaat. Ze was net begonnen met eten toen ze meende iemand te horen. Iemand riep, en het klonk niet goed. Langzaam liet ze het broodje zakken. Met ingehouden adem luisterde ze.



[Het maakt mij niet uit of ze hier iemand tegenkomt die ervaren is met klimmen en wandelen, of juist iemand die zich flink verslikt heeft in de moeilijkheid van de berg. Iemand die qua interesses op haar aansluit is namelijk leuk, maar het tegenovergestelde ook.
Ik zou zeggen; maak er wat van]

2View of Wishart Lake [OPEN] Empty Re: View of Wishart Lake [OPEN] zo okt 16, 2016 2:58 pm

Rowan Riderhood

Rowan Riderhood
(´・ω・`)

Rowan had voor het eerst in tijden een weekendje vrij. Hij had vakantie, en Kael was bij zijn broer Brenin, waardoor Rowan het appartement voor zich alleen had. In plaats van de hele dag op de bank te hangen (wat op het eerste gezicht ook een heel goed idee had geleken) had de jongeman besloten om naar buiten te gaan, en dit keer niet voor een rondje in het park maar echt de stad uit.
Vroeger was Rowan veel op vakantie gegaan en had heel wat bergen gezien met zijn gezin. De familie Riderhood hield van lange wandeltochten en elk jaar hadden ze op een camping gestaan. Hij wist nog goed hoe hij en zijn zusjes hadden geklaagd als hun ouders er op de vroege ochtend op uit wilden.
Hij kon zich nog beter herinneren hoe het was geweest om met Kael de eerste keer te gaan kamperen. Een regelrechte ramp kon hij het niet noemen, maar het was wel aan zijn vriend te merken geweest dat hij het niet gewend was. Hij grinnikte in zichzelf bij de herinnering terwijl hij het pad, dat zich ver voor hem uitstrekte, verder naar boven volgde.
Het ook weer een tijdje geleden dat Rowan een echte berg had beklommen. Hij had zich echter wel goed voorbereid: er zat het een en ander in zijn lichtelijk versleten rugzak, en hij had een dik vest om zijn middel gebonden. Hier beneden was het nog vrij aangenaam en van al het bewegen kreeg hij het warmer, maar uit ervaring wist hij dat als hij straks hoger kwam te zitten de wind het onaangenaam koud zou kunnen maken. Zijn schoenen waren echter nieuw - een nieuwe aanwinst van de laatste keer dat hij met Kael was gaan kamperen - en de jongeman droeg ze dan stiekem ook met trots.
Af en toe even pauzeren bleek toch nodig te zijn. Na ongeveer een uurtje flink gestegen te zijn had hij een mooi rustplekje gevonden, viste hij een appel uit zijn tas en maakte het zichzelf even gemakkelijk. Hij had een kaart meegenomen die hij toevallig eerder tegen was gekomen en die het gebied aardig goed weergaf. De bergen hier waren zo goed als onbekend voor hem en hij bekeek het kaartje voor de tweede keer die dag wat grondiger voor hij na zo'n vijftien minuten besloot om weer overeind te komen.
Het duurde niet zo lang meer voordat hij door kreeg dat het pad steiler en steiler werd. Dit was zeker geen route voor zij die onervaren waren en hoewel Rowan dat van tevoren had geweten begon hij het toch lastiger te krijgen naarmate hij verder kwam. Uiteindelijk moest hij af en toe een hand op de rotswand plaatsen om er zeker van te zijn dat hij zijn evenwicht kon bewaren.
Even waagde hij het om zijn hoofd in zijn nek te leggen. Hij was er bijna, maar hij moest niet te enthousiast worden.
Hij had nauwelijks een stap gezet of zijn voet schoot naar achteren. De grond leek even onder zijn voeten te verdwijnen en een seconde later ging hij onderuit. Zijn schreeuw echode even over het pad, net zoals de doffe klap die klonk toen hij neer kwam.
Met een hart dat klopte als een razende bleef hij liggen. Hij was zijn bril verloren in de val dus wat hij zag was één grote waas. Toen hij van de schrik bekomen was werkte hij zichzelf op zijn knieën - hij had ontzettend veel geluk gehad. Als hij verder naar beneden was gevallen was hij er niet heel vanaf gekomen en nu had hij alleen lichte schaafwonden.
Zijn bril lag wat verderop, en snel griste hij deze uit het gras.

3View of Wishart Lake [OPEN] Empty Re: View of Wishart Lake [OPEN] wo maa 08, 2017 11:21 pm

Delilah Hudson

Delilah Hudson
Tuig

Roya pakte razendsnel haar spullen weer in. Aan weerszijden van de ridge was niets dan afgrond, dus de roep om hulp moest wel van vlakbij een van de paden hier zijn gekomen. Voorzichtig begon ze weer aan de afdaling. In opperste concentratie daalde ze een stuk af.
“Hallo?” riep ze, met name om erachter te komen waar de ander precies was en of deze überhaupt in staat was te communiceren.
Echter, ze had het nog niet geroepen toen haar iets opviel; een eindje voor haar waren de kiezels op het pad verschoven alsof er iemand uit was gegleden. Behoedzaam begaf Roya zich erheen.
Ze keek omlaag. Een stukje beneden haar zag ze hem al zitten, op een smalle rand. Ze ademde diep in. Dit ging moeilijk worden.
De jongen zat in ieder geval rechtop, dat was goed. Maar hij was diep genoeg gevallen dat ze weinig meer kon opmaken dan dat.
“Is alles goed?” vroeg ze. “Kan je nog klimmen of moet ik hulp halen?”
Haar ogen scanden de bergwand af, deels ruwe rotsen, deels wilde begroeiing. Ze kon naar beneden komen als het moest, als hij direct hulp nodig had, maar het bleef link. In ieder geval kon het niet onmogelijk zijn om weer omhoog te klimmen, maar niet zonder iets van een primitieve zekering.
Ze zette haar tas naast zich neer en haalde er een stuk touw uit, voor de zekerheid. Even keek ze in de verte, het pad af, maar ze waren echt volkomen alleen hier.
Haar blik viel op een jonge boom vlakbij. Als hij naar boven kon komen zou ze daar in ieder geval het touw aan vastbinden, redeneerde ze. Dat moest wel werken.

4View of Wishart Lake [OPEN] Empty Re: View of Wishart Lake [OPEN] zo maa 12, 2017 8:44 am

Rowan Riderhood

Rowan Riderhood
(´・ω・`)

Rowan haalde even diep adem en langzaam ging zijn hart minder snel kloppen. Hij ging rechtop zitten, veegde het zand van de glazen van zijn bril en was blij dat er geen barsten in zaten. Er was wel een nieuwe kras op gekomen maar dit belemmerde zijn zicht niet zo erg dat hij er last van had.
Nog steeds zittend keek hij omhoog. Hij had iemand horen roepen — als dat echt zo was had hij ontzettend veel geluk.
Enkele momenten later verscheen er een gezicht boven hem; een jonge vrouw, een meisje haast nog. Als hij niet in zo'n benauwde situatie had gezeten had hij het wellicht komisch gevonden, een hoofd zonder de rest van het lichaam met enkel de lucht op de achtergrond.
"Is alles goed?" riep ze naar beneden. "Kan je nog klimmen of moet ik hulp halen?"
'Het gaat wel,' antwoordde hij, en deed gelijk een poging om te gaan staan. Dit lukte, maar toen hij gewicht op zijn linkerbeen wilde plaatsen trok er een pijnscheut door zijn enkel en vertrok zijn gezicht even. 'Ik heb alleen mijn enkel verzwikt, denk ik. Maar ik kan staan.'
Hij keek weer omhoog. Het meisje was verdwenen en even schoot hij in de stress tot hij zich realiseerde dat hij haar rond hoorde bewegen en ze niet weg was gegaan.
Zijn eigen rugzak rammelde toen hij omkeek. Hij hoopte maar dat er niets kapot was, maar hij had nu de tijd niet om dat te controleren. Zijn prioriteit was nu om heel weer op het pad te komen.
Steunend op zijn rechterbeen keek hij weer omhoog. De rotsen staken hier en daar ver genoeg uit om vast te pakken, maar de wand was steil en als hij uitgleed was hij gedoemd.

Gesponsorde inhoud



Terug naar boven  Bericht [Pagina 1 van 1]

Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum